4,343 matches
-
sau a unui canal energetic. Purificarea se poate face cu ajutorul elementului pământ, al focului, apei, aerului sau eterului. Tehnicile de purificare în Sahaja Yoga sunt simple și accesibile oricărui practicant. Realizarea Sinelui - fenomenul de trezire a energiei Kundalini și de înălțare a ei prin corpul nostru până la ieșirea prin chakra Sahasrara și unirea cu Energia Universală Omniprezentă. Roșu de Ganesha - culoarea specifică a chakrei Mooladhara, chakra coordonată de către Shri Ganesha, este roșu. Cea pe care am remarcat-o noi în cofetăria
Nevăzutele cărări by FLORIN MEȘCA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91862_a_93220]
-
amănunt nu mai știi cum s o deose bești de o înfrângere - Sartre Istoria viețuirii în Italia este o victorie. A supraviețuirii într-un mediu care nu-i al tău, a rezis ten ței în fața sentimentelor și a dorului, a înălțării măcar cu o treaptă față de sărăcia și lupta de zi cu zi din țară. Este o victorie pentru că le asigură copiilor noștri șansa de a studia și părinților noștri posibilitatea de a primi papuci călduroși și bani pentru medicamente. Dar
Cireșe amare by Liliana Nechita () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1353_a_2386]
-
română există în Italia! Trebuie doar să cerem și ni se va da! Scrisoare Am întrebat-o pe o doamnă de 89 de ani: Cum era Crăciunul când erați copil? Trăise războiul, trăise o perioadă de distrugere și alta de înălțare, de lacrimi, frică... — A, era frumoos! Tata cumpăra un pachet mai mare de biscuiți, câteva portocale și câteva dulciuri făcute din zahăr candel. Și în dimineața de Crăciun le găseam toate pe masă într-o cutie de carton. Eram împreună
Cireșe amare by Liliana Nechita () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1353_a_2386]
-
extaz am spune măsurat, ca și cum minunea pe care o contemplă îl fericește, dar nu-l uimește, căci a crezut și crede și va crede în ea; ce vede oare acest Sf. Petru al lui Van Dyck? Cum se deschid cerurile? Înălțarea? Pogorârea Sfântului Duh? E un bătrân încă verde, cu barba sură, cu gâtul zbârcit, dar puternic, cu mâini de om simplu și muncit; un bărbat dintr-o bucată, pe care se poate pune temei, frust și spiritualizat în același timp
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1874_a_3199]
-
noi. * Tristețea matineelor cinematografice cu femei singure și bătrâne (tanti Aniuta)... * Nu pot citi fără strângere de inimă pasajele în care Luca, în Evanghelia sa, mai pe scurt (24, 25), în Faptele Sfinților Apostoli, mai pe larg (cap. 1), evocă înălțarea lui Iisus la cer, la 40 de zile după învierea Sa. Să fii atâta vreme în preajma Lui și apoi, deodată, să nu mai fii... să te bucuri de prezența Lui și apoi să-l pierzi... Ce triști, ce abătuți trebuie
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1874_a_3199]
-
au arătat, împărțite, limbi ca de foc și au șezut pe fiecare dintre ei. / Și s-au umplut toți de Duhul Sfânt...”. Din simpli oameni, Petru și ai lui s-au transformat, am spune, în supraoamenii răspândirii Evangheliei. Intervalul dintre Înălțare (când a început existența lor fără Hristos) și Cincizecime (când „s-au umplut toți de Duhul Sfânt...”, devenind altceva decât fuseseră până atunci) trebuie să fi fost însă cel mai cumplit din viața lor. * Întotdeauna mi s-a părut o
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1874_a_3199]
-
o plămădise și îi insuflase viață. Din prea plinul milei Sale a voit să corijeze opera altuia, s-o mântuie. Mântuitorul a dat însă greș. Îndărătnică, sau prea slabă, omenirea nu i-a acceptat - nu i-a putut urma - Învățătura. Înălțarea la cer, la cerul Dumnezeului adevărat, a reprezentat în aceste condiții o retragere, o înfrângere. Temporară? Poate. E prevăzut ca Agentul Dumnezeului adevărat să mai fie o dată „parașutat” de Duhul Sfânt pe Pământ, în cadrul operației numită „Parusia” (Scenariu marcionit). * Din
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1874_a_3199]
-
să se reîmprospăteze sufletește la prezența lui Isus și a Mariei. Cartea a fost tradusă și îmbunătățită la cererea expresă a fraților religioși ai Congregației PSDP, care lucrează în România. Pr. Dr. Sebastian Diacu, OFMConv. Roman (NT), 14 sept. 2016, Înălțarea Sfintei Cruci Prefața editorului Dragă cititorule, Citind opera pr. Mario Gadili, Sfântul Ioan Calabria - Biografia oficială, vol. 6/1., am întâlnit o serie de aprecieri frumoase și frecvente la adresa unei scrieri de-a Sf. Ioan Calabria, Apostolica vivendi forma. Am
Apostolica vivendi forma. Meditaţii pentru preoţi şi persoane consacrate by Giovanni Calabria () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100984_a_102276]
-
42. Necesitatea vieții interioare pentru atingerea spiritului rugăciunii Prin urmare, să continuăm să-l ascultăm pe profesorul nostru. Ascultați: „Rugăciunea este semnul creștinului: vorbesc despre rugăciunea pe care ne-a învățat-o Cristos: rugăciunea «interioară, tăcută, pură»; rugăciune care înseamnă înălțarea lentă și prelungită a minții și a inimii“. Iar aici, evident, se pune accent pe acea rugăciune care este expresia vieții interioare, baza oricărei vieți spirituale. „Acest primat al rugăciunii - continuă profesorul - apare ca o consecință imediată a legii fundamentale
Apostolica vivendi forma. Meditaţii pentru preoţi şi persoane consacrate by Giovanni Calabria () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100984_a_102276]
-
XI-lea (+1939) ținea aprinsă prin îndemnuri frecvente flacăra devoțiunii mariane, dăruind Bisericii Solemnitatea Maternității Mariei (1931). Pius al XII-lea (+1958) consacră creștinătatea, din nou răvășită de ororile războiului, Inimii Neprihănite a Sfintei Fecioare Maria (1942) și proclamă dogma Înălțării ei la cer (1950). Cine nu vede în această însuflețire crescândă a evlaviei creștinătății către Maica cerească un aspect foarte delicat al Inimii Fiului ei, mereu atent pentru mântuirea noastră? Cine nu a recunoscut în minunile euharistice de la Lourdes gestul
Apostolica vivendi forma. Meditaţii pentru preoţi şi persoane consacrate by Giovanni Calabria () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100984_a_102276]
-
nu interpretului, ceea ce impresionează cel mai mult în decurgerea operei nu e hibrida transcendență a românilor străvechi către care se îndreaptă autorul Metamorfozelor, ci tocmai conștiința pământească magmatică ce s-ar voi schimbată sau amendată, ființa omenească încă îndărătnică față de „înălțare”, încă în lumea-de-dincoace, rănită trupește de singurătate și de tristețe. Tuttolibri - supliment al ziarului La Stampa, 7 august 1997 Dario Fertilio Ovidiu? Un poet fugar ce nu mai putea suferi femeile Românul Mincu rescrie, după viața lui Dracula, viața marelui
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
unor J. Baudrillard, J. Derrida, apelând la ideea creației în formularea lui Fr. Nietzsche ș.a., aplicând totul creației emines ciene care dă răspunsuri originale neașteptat de actuale și de viabile. Iată, bunăoară, motivul titanismului primește la Eminescu "sensul simbolic al înălțării și căderii, prin imaginea răzvrătirii". Eminescu este conștient de această criză a limbajului, a neputinței omului de a verbaliza gândurile "care cutreeră lumea", decât într-o mică măsură și de aici starea de melancolie care la el "nu este doar
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1482_a_2780]
-
pe fundalul unei istorii zbuciumate. Memorabile rămân, de pildă, figura Chiajnei sau a Elisabetei Movilă ori sfârșitul cumplit al domniței Ruxanda, frumoasa fiică a lui Vasile Lupu. Povești de dragoste, răpiri și răscumpărări, execuții spectaculoase (ca aceea a familiei Brâncoveanu), înălțări și căderi se succed în imagini ritmate alert, capabile să restituie atmosfera specifică epocii. G. a lăsat și un roman istoric, Rădăcini (1947), fără prea mult ecou (Perpessicius îi consacră, totuși, o recenzie favorabilă), și o piesă de teatru, Phrynea
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287164_a_288493]
-
splendidele lor „inutilități“ și cu evadarea, când și când, din mediul și atmo sfera formală a milităriei; Într-un cuvânt, lipsa unei elementare filozofii de viață, mulțumită căreia un „țivil“ ca dumneata, citi torule, și ca mine putem privi la Înălțările și coborâșurile acestei vieți fără să ne mai mirăm sau să ne Întristăm - și cu un stoi cism egal și salutar. Ar trebui neapărat gândit la introducerea, În programa școalelor noastre militare, a câtorva materii „inutile“, la fel cum, În locul
Caleidoscopul unei jumătăţi de veac în Bucureşti (1900-1950) şi alte pagini memorialistice by Constantin Beldie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1330_a_2733]
-
zmeiele mai mici, sau „răsucită“ pentru cele mari, cumpărată numai de la Plosca de Aur din Bărăție. Ei! dar după tehnica, savant calculată, a dimensiunilor și proporțiilor dintre laturile zmeului și dintre „capul“ și „coada“ lui, venea tehnica, mult superioară, a Înălțării și a mane vrării zmeului, pe timp frumos sau noros și urmărind capriciile ele mentului fluid, al vântului și al curenților atmosferici, și, mai ales, fantezia, dătătoare de emoții tari, a jocului nostru cu zmeul Înălțat din plin, cu toată
Caleidoscopul unei jumătăţi de veac în Bucureşti (1900-1950) şi alte pagini memorialistice by Constantin Beldie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1330_a_2733]
-
și se simțea ca o buruiană veștejită. Începea să se roage în neștire: Doamne oare există vre-un loc unde tu să nu fii? Mi-e teamă de o separare prin moarte de copilul meu. Gândurile mele devin halucinante, cu înălțări și căderi succesive, apoteotice, ca o roată care se mișcă de sus în jos fără de folos. Viața îi părea o ciudățenie. Într-o zi totul îi părea perfect, iar în altă zi totul se destrăma. Avea nevoie de cineva de
Ultima zvâcnire by Ica Grasu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91717_a_93177]
-
ochii ca cei ai mămicuței sale, verzi și cu siguranță avea să fie un om de afaceri ca taică-su. După doi ani de zile toate se aranjaseră. Afacerile erau prospere. Nicole îl născuse pe DenisGabriel chiar în ziua de Înălțarea Domnului. Veniturile adunate cu 260 migală în străinătate le folosiseră corect, contribuind enorm la creșterea calității vieții lor. Erau mai hotărâți ca niciodată să oficializeze cununia civilă și pe cea religioasă. O făcuseră acolo unde în urmă cu nouă ani
Ultima zvâcnire by Ica Grasu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91717_a_93177]
-
al Rezistenței, mare parte dintre ei sunt omagiați într-un grupaj de portrete și texte, datorat neuitatului părinte Petru Albert, care ne-a vizitat de mai multe ori și a oficiat într-un rând parastasul la Cimitirul Săracilor în ziua Înălțării Domnului, desemnată ca Zi a Eroilor și, implicit, ca Zi a Foștilor Deținuți Politici. Suntem siguri că, prin completarea grupajului cu încă alte nume și portrete cuprinse în această carte, statura Ordinului Franciscan din România va apărea în toată complexitatea
Franciscani în zeghe : autobiografii şi alte texte by Iosif Diac () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100985_a_102277]
-
e scurtă un an și jumătate: între "strălucita izbândă" cu răsunet european, de la Podul Înalt Vaslui și înfrângerea, "dezastrul" de la Valea Albă. Este, poate, cel mai tragic moment din istoria poporului nostru, cu atât mai tragic, cu cât trecerea de la înălțare la prăbușire a fost fulgerătoare. În acest roman istoric, m-am străduit să deslușesc destinul unei țări mici în furtuna vremurilor; destinul unui voievod "prea mare pentru o țară așa de mică", care a făcut din țara lui mică o
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1556_a_2854]
-
în această epocă de sărăcie spirituală, de rătăcire a omului față de sine, de înstrăinare față de propriul popor, de negare a valorilor lui trecute și actuale (câte mai supraviețuiesc). Romanul "Patimile după Ștefan" se vrea o mărturie, un răscolitor poem de înălțare, de demnitate națională a istoriei noastre, a ființei noastre, pentru care putem fi mândri, recunoscători lui Ștefan cel Mare, care, cu toate "păcatele lui", și astăzi, după o jumătate de mileniu, în conștiința acestui popor, este considerat "cel mai Mare
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1556_a_2854]
-
mine, ar trebui să urlu! Și eu am Golgota mea! Oare... oare totul, totul a fost zadarnic?! Ștefan se îneacă, tușește... Durerile Măriei tale, ale Moldovei sunt. Înțeleg. Ai purtat războaie tot cu noroc. Ți-e greu să înduri înfrângerea... Înălțarea, ascunde în ea și căderea; izbânda, ascunde și înfrângerea. E neomenesc gândul fudul că ești de neînvins. Omenească este și bucuria îzbânzii, omenești sunt și lacrimile înfrângerii. Să te smerești și să rabzi cu gândul la izbânzile viitoare. Să crezi
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1556_a_2854]
-
e El Fiu al Domnului, s-a umilit pre sine și s-a lăsat scuipat, batjocorit și răstignit ca să mântuiască omenirea, cu atât mai lesne îi este unui obscur voievod să se umilească pentru ca să-și mântuiască țara... Umilirea aiasta devine înălțare, șoptește Vlaicu. Întâi "Patimile". O să ajungem și la "Înviere"... Cine știe... răspunde Ștefan cu un surâs amar. Stanciu îl privește, îi zâmbește la rândul său: Priviți la el! Zâmbetul! Surâsul de nepătruns al lui Vodă Ștefan! Ce se află dincolo de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1556_a_2854]
-
vinului: Deci "otrava"... De multe ori m-am întrebat: "Cu ce?... Când?... Cum?"... "Blestemul Mușatin"... Trebuia să se plinească într-o zi... Mă miram chiar, cum de nu vine? Cât de trecătoare e toată mărirea și toată puterea și toată înălțarea, surâde amar. Dacă o gură... o gură de vin, "deșertăciunea deșertăciunilor"... Isaia?! se smulge el brutal gândului. Știai?! Bănuiam! Și Alexa! Împreună... Și Alexa?! Alexa?!... N-aș fi crezut... De Alexa rău îmi pare. În cine să mai crezi? Și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1556_a_2854]
-
mai nobile ale sufletului, consider că ceea ce contează este să vibrezi tu însuți și să faci pe alții să vibreze. Frumosul este pretutindeni în jurul nostru; este o valoare inestimabilă. El prezintă o polivalență formativă: cultivă sensibilitatea, dezvoltă capacitățile creatoare, influențează înălțarea morală a omului. Frumosul trebuie sa devină parte integrantă a existenței noastre, un adevărat mod de viață care să ne lumineze sufletul și să ne facă mai buni și mai... omenoși. El va înceta să fie un mister inexorabil și
ÎNTÂMPLĂRI NEUITATE... DIN SATUL MEU, COSTIŞA by RĂDUŢA VASILOVSCHI-LAVRIC () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1232_a_1872]
-
nu așa cum te aștepți tu. - Eu știam că Miron Barnovschi voievod a început zidirea bisericii în 1629 - anul mazilirii lui - și că din această cauză n-a reușit s-o termine. Meritul îi revine lui Eustratie Dabija voievod, care mântuiește înălțarea bisericii între anii 1661-1665. Dealtfel, Dabija vodă și fiica sa Maria își au mormintele în această biserică. Pe marmora de pe mormântul lui Dabija vodă, doamna Eufrosina-Dafina a scris în slavonește: „Această piatră o făcu și înfrumuseță Doamna Dafina Domnului seu
Ruga de seară by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91713_a_92842]