3,748 matches
-
O importanță cu totul specială s-a acordat educației prin programe consacrate muzicii dacă nu pentru a descoperi și Încuraja talente, măcar pentru a Întreține valori estetice. Este domeniul În care Alexandru Cristea a avut o contribuție majoră pentru educația elevelor la pregătirea corului școlar și În cazul său particular la Înnobilarea sufletului auditoriului. Redăm după Maria Vieru Ișaiev scurte mențiuni din mărturiile contemporanilor privind preocupările muzicale ale Pr. Alexandru Cristea. Vasile Țepordei: Atâta dinamism cât mi-a fost dat să
Refugiaţi basarabeni apostoli ai neamului românesc by Vlad Bejan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91599_a_93564]
-
și chiar a elevilor... Dar cu sufletul de adevărat român punând tot sufletul pentru izbânda cauzei românești În orașul port din sudul Basarabiei, a fost părintele Cristea, profesorul de muzică.” Mai departe, profesorul Dunăreanu Îl descrie pe pr. Cristea În mijlocul elevelor lui. Era personificarea unui crez, a unei izbânzi de mai bine de un veac pe pământul Basarabiei dezrobite. Modest... blând, uita de persoana lui când era vorba de a-și pune personalitatea În serviciul școalei și a neamului. Rezultatele activității
Refugiaţi basarabeni apostoli ai neamului românesc by Vlad Bejan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91599_a_93564]
-
de viață ca să-mi pot Închipui vreodată că-l voi vedea fără de suflet.” Sergiu Matei Nica -”Ce operă națională a desfășurat acest om În anii lui de profesorat, ce entuziasm românesc a stârnit În sufletele celor zeci de mii de eleve pe care le-a educat. Ce importanță mai presus de vorbă prezintă arta preotului Cristea nu va putea uita niciodată istoria.” Prof. Nicolae Dunăreanu: ”Nu-mi venea să cred. Și n-aș crede nici astăzi dacă nu l-aș fi
Refugiaţi basarabeni apostoli ai neamului românesc by Vlad Bejan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91599_a_93564]
-
rostit un cuvânt de despărtire și tristă evocare. Pe toată durata oficierii serviciului divin de la cimitir s-a auzit fără Încetare acordurile imnului ”Limba noastră”. Ecoul personalității pr. Al. Cristea a reverberat mult timp după trecerea sa În neființă. Fostele eleve și profesoare de la Școala Eparhială de Fete, preoți, profesori de muzică, personalități din viața politică și socială au evocat Încă mult timp personalitatea celui dispărut icoană a Basarabiei românești. Redăm În cele ce urmează scurte mențiuni din evocările consemnate de
Refugiaţi basarabeni apostoli ai neamului românesc by Vlad Bejan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91599_a_93564]
-
profesoare de la Școala Eparhială de Fete, preoți, profesori de muzică, personalități din viața politică și socială au evocat Încă mult timp personalitatea celui dispărut icoană a Basarabiei românești. Redăm În cele ce urmează scurte mențiuni din evocările consemnate de foste eleve a Școlii Eparhiale. Tamara Jemăneanu, fostă eparhialistă: ”Amintirile, oricât de depărtate În timp, aduc un omagiu celora cărora le sunt adresate - celor care au lăsat urme de trecerea lor, acolo unde și-au desfășurat activitatea. Dacă am avut norocul să
Refugiaţi basarabeni apostoli ai neamului românesc by Vlad Bejan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91599_a_93564]
-
recunoaște că părintele Cristea a fost omul care i-a descoperit și Îngrijit calitățile sale vocale. Eugenia Bancea - originară din Humuleștii lui Ion Creangă. La Liceul Eparhial l-a avut diriginte pe părintele Al. Cristea care o Încuraja fiind singura elevă din Vechiul Regat și se simțea oarecum stingheră dar dirigintele Îi acorda o permanentă atenție să se adapteze noului mediu școlar. Într-o vară invitat de tatăl ei, părintele Cristea a poposit câteva zile cu soția În satul elevei Bancea
Refugiaţi basarabeni apostoli ai neamului românesc by Vlad Bejan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91599_a_93564]
-
singura elevă din Vechiul Regat și se simțea oarecum stingheră dar dirigintele Îi acorda o permanentă atenție să se adapteze noului mediu școlar. Într-o vară invitat de tatăl ei, părintele Cristea a poposit câteva zile cu soția În satul elevei Bancea și cu acel prilej părintele a cântat din operele ”Traviata”, ”Bărbierul din Sevilla”, ”Doina Oltului” și toți vecinii adunați În jurul casei au rămas uimiți de frumusețea concertului. Lista foștilor elevi și stundeți care Își datorează cariera În mare măsură
Refugiaţi basarabeni apostoli ai neamului românesc by Vlad Bejan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91599_a_93564]
-
sută din bilet. Mi se pare că l-a prins un conductor, căruia a trebuit să-i dea ceva. Nu mi-era gândul la viața lui, ci la a mea. Abia am observat cum a cucerit în câteva ceasuri o elevă în tren. Ulterior am aflat că avea două neveste, una la București, și alta la Miroși, cu copii și o mulțime de alți copii prin toată țara și că era totuși institutor, și din când în când profesor suplinitor la
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
dar mai era un ceas până la sosirea trenului. Tata deshămă, dădu cailor să mănânce niște mohor și ieșirăm pe peron. Bani de bilet avea, scosei biletul și ne așezarăm în față pe o bancă. Peronul era plin de elevi și eleve, care, ca și mine, terminaseră vacanța și plecau spre orașele în care învățau, la licee sau școli normale... Veselia care anima altădată peroanele, la sfârșit de vacanță, era acum umbrită de o melancolie gravă care abătea privirile în lături sau
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
și atunci considera prezentul lumii în care trăia drept cel mai bun. Avea dreptate. Ba nu, Voltaire avea dreptate! Ba nu, Leibniz, Tout est pom le mieux dans le meilleur des mondes possibles... Oui, mais... Eram invitați de domnișoarele satului, eleve sau studente care ne serveau cafele în odăi mari și răcoroase, încărcate cu mobile de nuc și covoare pe jos și pe pereți... Ne arătau albume elegante, pline chiar eu fotografii cu ofițeri supli și doamne în floarea vârstei, care
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
păcate, însă...”) ,, Dacă nu aveți nimic de adăugat, iau tăcerea dumneavoastră drept o recunoaștere a adevărurilor despre niște lucruri nu prea plăcute ce se spun pe seama dumneavoastră. Vă previn, așa, colegial, că tovarășa inspectoare Pătrașcu Elena, a cărei nepoată e eleva liceului nostru, este perfect informată de toate acestea.” (,,Dacă-i așa, lucrurile stau bine. Sunt convins că măcar dumneaei va face distincția cuvenită între joacă și jocuri, adică între banalitate și teoria jocurilor, deci știință matematică pură”) ,,Domnule profesor eu
Filigran by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/363_a_1431]
-
fata e deșteaptă și, cu ambiția pe care-o arată, cu încăpățânarea asta copilărească, ce, uneori îi stă așa de bine, cred că o să ajungă cineva.”. După terminarea celor patru clase primare ce se puteau învăța, pe atunci, în sat, eleva Toma Epaminonda a mers la oraș. Avea să urmeze acolo cursul gimnazial, apoi și pe cel superior al Școlii Normale, unde a dovedit aceleași calități. Toți credeau că fata va ajunge o învățătoare de prima mână, demnă urmașă, în sat
Filigran by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/363_a_1431]
-
tânăr și în plin avânt, dar înghite chiar totul, mai ales jumătățile de măsură, lucru făcut ca să fie și numai atât nu se acceptă sub nici o formă.” „Hm, interesantă opinie. Și eu am avut uneori, impresia că este așa” „O elevă a venit cu exemplu concret: aceeași piesă, jucată într-un fel la sediu, și în alt mod în orașul nostru, cu toate că publicul ori condițiile tehnice nu erau cu nimic mai prejos la Casa de Cultură din orașul nostru.” O bătaie
Filigran by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/363_a_1431]
-
foarte greu. Dar cine sunt prietenii? Cei care te acceptă așa cum esti? Cei care iți atrag atenția atunci când greșești? Pe cine îți alegi prieteni? Cine sunt cei mai sinceri prieteni? Cea care își pune aceste întrebări sunt eu, Călina, o elevă în clasa aII-a. Să știți că am un prieten și mi-a fost foarte greu până am putut să rostesc acest cuvânt. Mai întâi să-l prezint. Este un cățeluș micuț, cu un botic mic și ascuțit ca de
PRIMA CARTE CU POVEȘTI by Înv. MERA FEVRONIA Prof. MERA FEVRONIA () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91503_a_93524]
-
trimis jerba chiparoaselor cu un „adio” anonim, omului care semăna cu Massaryk. Liniștit apoi, ca oricare om cu datoria împlinită, m-am îndreptat spre casa de plăceri de la marginea orășelului provincial. În bordelul cu aparența unui institut de domnișoare, o elevă îmbrăcată decent s-a ridicat de pe scaun, să mă urmeze supusă, în camera din fundul coridorului întunecat. Și-a desprins butonii rochiței, începând de la tivul de jos, cu o singură mișcare râpâită, ca ploaia scurtă de mărgele risipite pe parchet
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2305_a_3630]
-
șaisprezece ani, iar educația ei Încetase abrupt, o dată cu huzurul... Scormonind prin biblioteca femeii, Amory a găsit un volum gri, hărtănit, din care a picat o foaie Îngălbenită. A desfăcut-o, uitând de discreție. Era o poezie scrisă de Clara ca elevă, despre un zid sur de mânăstire Într-o zi plumburie și o fată cu pelerina umflată de vânt care ședea pe el, gândindu-se la o lume multicoloră. De regulă, astfel de sentimente Îl agasau, dar poezia avea atât de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1937_a_3262]
-
În cazul respectiv un membru al bandei Cobrele Violete trăsese într-o mulțime de elevi din fața Liceului de Arte și Meserii, presupunând că acolo s-ar putea găsi unii membri ai bandei rivale, Scorpionii Violeți. Nu existase nici unul, dar o elevă eminentă și prietenul ei au căzut morți. Mal îi dădu tânărului cincizeci la sută șanse să obțină o condamnare: negrii care omorau alți negri îi plictiseau pe jurații albi, care deseori dădeau verdictul după cum li se năzărea. Jaful armat de la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1955_a_3280]
-
au facut cenzură, citeau numai textul scris și nu aveau imaginea vizuală a scenei. Iar cei doi protagoniști nu aveau de scos nici o vorbă, așa că nu figurau în textul scris. Nimeni nu-și putea imagina în acea vreme, ca o elevă va fi urcata pe masă, în public, să bată step. Ei au văzut scris în programul spectacolului, la această scenă, doar textul unui monolog de acoperire, pe care-l recita cineva în fața scenei (cred că chiar eu) și în care
PESTE VREMI…ISTORIA UNEI GENERATII – PROMOTIA 1952 – by Gheorghe Nandriș () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91807_a_93342]
-
să Înceapă Însă mult mai târziu, așa cum reiese dintr-un alt raport al Aspaziei Bălăceanu, trimis ministerului: din 1 aprilie, anul curent (1865), s-au Început clasele În Încăperile localului meu. Din 12 aprilie a.c. și până la 22 aprilie, numărul elevelor s-au suit la 26.4 O schiță monografică a școlii, Întocmită În anul 1905, vine să confirme anul 1864 ca an al Înființării, fără nici o altă precizare. Implicarea locuitorilor din suburbia Tătărași În Împlinirea speranței de a avea o
GHEORGHE I. BRĂTIANU, PATRONUL ŞCOLII MELE by Aglaia C. Buduroi () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1188_a_1874]
-
compus din patru camere de locuit și două barace, care barăci În anii trecuți au servit de clasa a II-a și a III-a, din a căror stare de umezeală și insalubritate sufăr consecințele grele institutoarele acelor clase, precum și elevele, mai tot anul fiind bolnave.... În același an, 1884, se punea la primărie problema reparațiilor generale, ba chiar și a construirii a Încă două săli de clasă, dar abia În aprilie 1886, primarul orașului Iași primește aprobarea ministrului de interne
GHEORGHE I. BRĂTIANU, PATRONUL ŞCOLII MELE by Aglaia C. Buduroi () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1188_a_1874]
-
școlile primare, În scopul susținerii copiilor săraci sau a celor care locuiau prea departe. Acest tip de cantine avea să funcționeze până În 1947. Astfel, conform documentelor de arhivă, Școala de fete nr. 5 hrănise În 1929 un număr de 12 eleve timp de 100 de zile. În anii celui de-al doilea război mondial, numărul fetelor ce serveau masa la școală a crescut. Mai precis, Într-un raport către primăria orașului se preciza că la cantina Școlii de fete nr. 5
GHEORGHE I. BRĂTIANU, PATRONUL ŞCOLII MELE by Aglaia C. Buduroi () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1188_a_1874]
-
de mijloace. La vizita făcută de domnul Prefect al județului Bacău a fost apreciată printre cantinele școlare cele mai bine organizate. Alimentele folosite proveneau de pe lotul școlar. În acest sens, inspectorul școlar I. Tudorache menționa 10: “Bucatele erau pregătite de elevele cursului superior în bucătăria școalei, sub conducerea corpului didactic”. Școala avea o grădină de circa 2.300 m², cultivată atât cu pomi roditori cât și cu legume. Din inițiativa sa au fost construite 2 răsadnițe calde necesare nevoilor școlii și
Un dascăl în memoria timpului by Mariana Tofan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91674_a_93225]
-
să organizeze la nivelul școlii cât și la clasele pe care le conducea coruri pe una sau două voci, cu caracter național și popular. A organizat cu elevii dansurile naționale, unde erau îmbrăcate costumele naționale cu felurite alesături cusute de elevele școlii și de sătencele comunei. Încă de la înființarea Căminului Cultural “Prof. Ion Borcea” din Racova în anul 1939 domnul învățător Ioan C. Marcu a deținut funcția de secretar, președinte fiind Pr. Vasile Petrovanu cu care a avut o colaborare foarte
Un dascăl în memoria timpului by Mariana Tofan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91674_a_93225]
-
note bune și foarte bune. Școala era bine întreținută și aprovizionată cu cele necesare, iar condițiile de desfășurare a activității erau bune. La școala Lețcana s-au perindat, de-a lungul timpului, mai mulți învățători: Vrânceanu Natalia, Mălinici Maria, fostă elevă a învățătorului Marcu la Racova-Șes, apoi colegă, Rogojină Nicolae în prezent învățător metodist la Școala nr. 5 Buhuși, Rotaru Maria, Laslău Maria. Începând cu anul 1973 și până în prezent (2005) la școala cu clasele I-IV Lețcana rămâne un singur
Un dascăl în memoria timpului by Mariana Tofan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91674_a_93225]
-
învins. Mai târziu am rămas trei din patru frați, părinții rămânând îndoliați o viață. După ani, a venit vremea să mă desprind de familie, plecând tocmai în Bacău unde eram tot străină și singură. M-am străduit să fiu o elevă bună la învățătură. Timpul a trecut, “urcușul” a fost anevoios, dar tot prin lipsuri, suferință și mai cu seamă umilință “m-am format” pentru a pregăti și educa generații de elevi. Câte renunțări! Câte vise au rămas doar năzuințe! Acum
MEMORIILE REFUGIULUI (1940 - 1944) by Aglaia Chiribău () [Corola-publishinghouse/Memoirs/799_a_1676]