3,752 matches
-
ar separa în mod arbitar arenele acțiunii politice, care ar trebui văzute într-o legătură indisolubilă. În sfârșit, se pune un accent clar pe economia politică și pe inegalitatea structurală inerentă în economiile capitaliste moderne, asupra cărora se concentrează și marxiștii și teoreticienii dependenței. Totuși, în opoziție cu poststructuralismul în special, împărtășește un element de teoretizare modernistă, în sensul că ecologiștii încearcă să înțeleagă lumea pentru a reuși să o îmbunătățească. În viziunea lui Hovden (1999), aceasta o face mai compatibilă
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
Dunne T. (ed.) (2002) Worlds in Collision: Terror and the Future of Global Order (London) . Boris, E. and Prugl, E. (ed.) (1996) Homeworkers in Global Perspective (New York). Bottomore, T. B. and Goode, P. (1978) (ed.) Austro-Marxism (Oxford). Brewer, A. (1990) Marxist Theories of Imperialism: A Survey (London). Bromley, S. (1999) "Marxism and Globalization" în A. Gamble et al. (ed.), Marxism and Social Science (London). Brown, C. J. (1988) "The Modern Requirement: Reflections on Normative International Theory in a Post-European World", Millenium, 17
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
Theory in World Politics: Contributions of a Nonfeminist Standpoint?", International Studies Review, 4(3). Carr, E.H.(1993/1945/1946) The Twenty Years' Crisis: 1919-1939: An Introduction to the Study of International Relations (London). (1945) Nationalism and After (New York). (1953) "The Marxist Attitude to War", în E.H.Carr, A History of Soviet Russia, 3, The Bolshevik Revolution, 1917-23 (London). (1945) Nationalism and After (New York). (1953) "The Marxist Attitude to War", în E.H. Carr, A History of Soviet Russia, 3, The Bolshevik Revolution
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
Introduction to the Study of International Relations (London). (1945) Nationalism and After (New York). (1953) "The Marxist Attitude to War", în E.H.Carr, A History of Soviet Russia, 3, The Bolshevik Revolution, 1917-23 (London). (1945) Nationalism and After (New York). (1953) "The Marxist Attitude to War", în E.H. Carr, A History of Soviet Russia, 3, The Bolshevik Revolution, 1917-23 (Londra). Carter, A. (1993) "Towards a Green Political Theory", în A.Dobson și P.Lucardie (ed.), The Politics of Nature: Explorations in Green Political
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
Hurley (ed.), On Human Rights: The Oxford Amnesty Lectures (New York) Machiavelli, N. (1970) The Discourses (Harmondsworth). (1985) The Prince (Chicago). Mackie, V. (2001) "The Language of Globalization, Transnationality, and Feminism", International Feminist Journal of Politics, 3(2). Maclean, J. (1981) "Marxist Epistemology, Explanations of "Change" and the Study of International Relations", în B. Buzan și R.B. Jones (ed.), Change in the Study of International Relations: The Evaded Dimension (London). MacMillan, J. (1995) "A Kantian Protest Againts the Peculiar Discourse of Inter-Liberal
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
represiv și umilitor. La nivelul teoretic, al scopurilor proclamate, comunismul s-a pretins întruchiparea "umanismului absolut", o societate din care au dispărut distincțiile de clasă și în care oamenii ar putea trăi într-o deplină libertate. Libertatea însăși, în concepția marxistă, singura permisă sub regimul comunist, era definită drept necesitate înțeleasă. Partidul comunist era proclamat drept deținătorul adevărului universal, având astfel dreptul să definească modalitățile de "înțelegere a necesității"209. Dicționarele explicative oferă mai multe definiții ale comunismului, toate înlănțuindu-se
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
sunt livrate non-stop pe internet, accesul la ele există din orice direcție și poate duce, desigur, oriunde. De aceea, mi se pare elementară distanța față de propriile convingeri, În chiar clipa În care ele se afirmă. În secunda În care ești marxist, trebuie să-ți pui marxismul la Îndoială, În minutul În care crezi că AI DREPTATE, trebuie să te Îndoiești de dreptatea ta. Am Învățat că așa ceva e foarte greu, cu riscul de a trebui, wittgensteinian, să taci. În facultate, am
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
de bulgar. Todorov nu consideră necesar să explice de ce Barthes, inovator al studiilor literare franceze tocmai prin apelul la retorica literară, dezvoltat ulterior În semiotică și Îndatorat structuralismului straussian (pe care Todorov Îl ignora În epocă) era unul dintre militanții marxiști marcanți. Or, se pare că și studiul tehnic a literaturii, subîntins de o idee a literaturii ca producție - știm astăzi - relevă de o abordare marxistă, mai subtilă Într-o primă fază decît ceea ce preluase realismul socialist impus și practicat În
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
și Îndatorat structuralismului straussian (pe care Todorov Îl ignora În epocă) era unul dintre militanții marxiști marcanți. Or, se pare că și studiul tehnic a literaturii, subîntins de o idee a literaturii ca producție - știm astăzi - relevă de o abordare marxistă, mai subtilă Într-o primă fază decît ceea ce preluase realismul socialist impus și practicat În țările Blocului comunist. Nu trebuie confundat vulgata marxistă din comunismul triumfător al Estului cu marxismele care puteau fi gîndite Într-o țară liberă ca Franța
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
tehnic a literaturii, subîntins de o idee a literaturii ca producție - știm astăzi - relevă de o abordare marxistă, mai subtilă Într-o primă fază decît ceea ce preluase realismul socialist impus și practicat În țările Blocului comunist. Nu trebuie confundat vulgata marxistă din comunismul triumfător al Estului cu marxismele care puteau fi gîndite Într-o țară liberă ca Franța. Faptul are importanța lui: Todorov pleacă din Bulgaria În Europa, cum mărturisește el că numea țările europene libere de comunism, pentru a regăsi
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
o sală „prost ventilată, supraîncălzită și plină mai ales de specialiști ai dialecticii veniți din Europa centrală” „a fost un eveniment istoric marcant al postmodernismului”, tot așa cum născînzii Derrida, Deleuze, Serres sau Foucault sînt, pentru același profesor american, „postmodernii” opozanți „marxiștilor” Althusser, Goldmann, Sartre la modă În acei ani. Rose vorbește de antiamericanismul violent al intelectualilor francezi de atunci, ca și de nemăsuratul orgoliu al fiecăruia În parte (exemplu: opinia lui Kojève despre Lacan a fost următoarea: „CÎștigă mulți bani”). Este
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
privată și publică se cîștigă astăzi, procesul delocalizării. Nu e nevoie pentru aceasta să rcurgem la teoria anarhistă a deteritorializării deleuziană. Edward W. Soja, David Harvey și Nicholas Entrikin vorbesc despre societatea contemporană În termeni economici. Ei sînt astăzi postmoderniștii marxiști pe care Roger Friedland Îi „fotografiază” Într-un comentariu la cîte o carte a fiecăruia. Soja vorbește despre o renegociere dintre centru și periferie generată de felul În care operează acumularea de capital, prin „transferuri interregionale de profit”. Pe David
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
poți plonja Într-o Matrice SF, sau, dimpotrivă, de pe poziții esențialmente moral/metafizice, poți arăta cît de nocivă este ea (să ne gîndim la critica spațiului de la Heidegger sau Lévinas). În orice caz, este limpede că „postmodernitatea” dedusă din metanarațiunea marxistă este o hipermodernitate care autorizează toate ficțiunile teoretice, produse de găsit deja și pe piața românească, de calitate chiar (mă gîndesc, pînă la un punct, la Ion Manolescu). Cred, Însă, că efectele crizei economice a reprezentării sînt În general exagerate
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
marxismul, iar aici, iarăși, ar fi multe de spus. Rețeaua discursurilor deznodămîntului le cuprinde pe cele produse imediat după „dubla cădere (a zidului Berlinului și a statuilor din Moscova), de către filozofi marcați, În mod foarte diferit, de istoria și gîndirea marxistă.” Din cauze binecunoscute, Marx este În România un tabu. Nu ne-am vindecat de el, deci nu-i pronunțăm numele decît ca să-l vituperăm, pe el cu tot neamul lui de satrapi ideologici etc. OK. Totuși, nu poți vorbi de
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
Nu ne-am vindecat de el, deci nu-i pronunțăm numele decît ca să-l vituperăm, pe el cu tot neamul lui de satrapi ideologici etc. OK. Totuși, nu poți vorbi de postfără să aduci În discuție o viziune a lumii marxistă, cea care-i precede lui post-, deci cea modernă. Aici, desigur, disputele pot curge: de ce să nu fie postun după al avangardelor, trecînd sub tăcere freatica lor ideologică? Cam asta se Întîmplă În România. Apoi, de ce ar fi postun dupăMarx
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
1990, ci odată cu Beckett. Ruffel n-o spune, ocolește capcana, dar o vede, atunci cînd scrie: „Astfel, abordarea istoriei, atît de sensibilă În aceste romane, trece prin fabularea cea mai intensă. și este chiar situația sfîrșitului de joc al logicii marxiste care duce la această paradigmă estetică. Trimiterea la Samuel Beckett nu e inocentă. Faptuil că aceste figuri guvernează ficțiunea Împiedică orice fabricare reușită și glorioasă a lumilor. Citim mai puțin În aceste texte o credință naivă În puterile literaturii cît
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
destinul lui Michel În Thailanda. Omul pleacă Într-o excursie de recreere În care are ocazia să remarce la tot pasul figuri umane jalnice, găunoșenia sistemului capitalist și accentuarea discrepanței economice Între Nord și Sud la nivel mondial. Numit scriitor marxist, Houellebecq răspunde pozitiv printr-un antiglobalism pugnace, cu toate că În interviuri se declară solidar În spirit cu liberalismul. Occidentalii sînt niște animale dizgrațioase grevate de degenerescență biologică și morală. Senzația lui Michel În mijlocul lor este aceea de vomă - amintind aici de
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
și de avangarda marxisto-psihanalitică a textului, punctul de fugă al sensului scriiturii, locul În care cititorul nu mai vede nici referință iluzorie, nici producție imanentă ci, oarecum, pe ambele, alternativ, În război: eul care scrie auto-subordonîndu-și enunțurile se opune concepției marxiste a scriiturii: „scriitura textuală” este prezentată de către tel quel-iști, pînă În 1971, ca o formă de „matérialisme sémantique” și ei Încearcă „să demonstreze că În cîmpul limbajului există raporturi Între infrastructuri și suprastructuri”. De aceea, vreau să fac trei observații
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
simplu pretext: nu există o literatură transcendentă Literaturii, dar scriitorul contemporan, mai crede Barthes, lucrează la așa ceva. Punctul de vedere al criticului este Însă contingent, supus el Însuși Istoriei. Barthes credea În continuare În mimesis, atîta vreme cît scria fraze marxiste de genul „Există deci un impas al scriiturii, iar acesta este impasul societății Însăși”. Ori literatura ajunsă la conștiința de sine, așa cum o voia criticul francez, trebuia nu să răspundă societății, ci să ceară cititorilor un răspuns pe care, formulîndu-l
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
noutatea Întrebării/chestiunii cu care fuseseră confruntați. Barthes n-a insistat suficient asupra dimensiunii etice a scriiturii albe - sesizare care, dacă ar fi fost făcută, i-ar fi contrazis poate concluzia pesimistă -, nu din cauza lipsei de perspicacitate, ci din pricina ponderii marxiste (și poate freudiene) a ideologiei care-i informa gîndirea În acel moment. Tocmai dezinteresul ei - lipsa de scop, inocența - ar fi trebuit subliniate și apreciate pozitiv. Aceasta nu s-a Întîmplat decît cu treizeci de ani mai tîrziu, atunci cînd
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
ca și pentru sensul receptor, văzut ca emițător către alți receptori 41. Modelul lui Schramm este asemănător, emițătorul, plasat sau nu în poziția receptorului, este luat în considerație și prelucrat în mod real42. Fie că este vorba încă de teoreticieni marxiști ca H. Shiller, care denunță imperialismul comunicării prin mass-media, sau de lucrări de succes, ca Persuasiunea ascunsă de Vance Pakard, preocuparea constantă rămîne controlul exercitat de către emițător asupra populației. Cum afirmă Lasswell, funcțiile emițătorului sînt esențiale: supravegherea, punerea în acord
Comunicarea by Lucien Sfez [Corola-publishinghouse/Science/922_a_2430]
-
fi explorată: ambianța mentală personală. * Interesul pe care-l stârnește teoria evoluționistă este influențat și de modul în care abordează istoria, respectiv explicitarea retrospectivă a comportamentelor. Născându-se în atmosfera aceleiași epoci, ea lasă să se vadă metode similare gândirii marxiste, în special prin sprijinirea pe trecut. În același timp, evoluționismul depășește marxismul în amploarea consecințelor științifice (dar nu și în a celor sociale). Înclinația noastră de a persevera funcționează chiar și în cazul răului (semn că perseverența este o valoare
„Citeşte-mă pe mine!”. Jurnal de idei by Viorel Rotilă [Corola-publishinghouse/Science/914_a_2422]
-
a societății contemporane. La polul opus se situează învinovățirea sistemelor. * Marele discurs asupra vinii și pedepsei își așteaptă încă venirea. * Pretenția istoricilor de obiectivitate este contrazisă de varietatea modurilor de a scrie istorii. Să ne gândim spre exemplu la istoriografia marxistă. Bucuria oricărei primăveri mă vindecă de regretul de a nu mă fi născut într-o țară caldă, de nostalgia ce mă bântuie în iernile fără de sfârșit. * Sentimentul dramei sau al tragicului unei situații este dat în bună măsură de idealurile
„Citeşte-mă pe mine!”. Jurnal de idei by Viorel Rotilă [Corola-publishinghouse/Science/914_a_2422]
-
în lături, iar idolul din templu, cu cununa căzută, cu brațe disperate, aleargă să scape de pieire”2). „Oftînd, palate de-ți lucrez,/ Eu știu și bine a dărîma”, amenință „muncitorul” lui Bacovia, în consonanță cu „declarațiile de principii” ale „marxiștilor” din presă. Rar în zilele noastre, prezent doar în reportajele de la poliție și în cronicile judiciare, „monstru” era întrebuințat des în limbajul de la sfîrșitul secolului al XIX-lea și începutul secolului XX. Părea nimerit pentru exprimarea aversiunii și a disprețului
ÎN JURUL LUI BACOVIA by CONSTANTIN CALIN () [Corola-publishinghouse/Science/837_a_1765]
-
șefilor politici și sociali, a fost aplicată după al Doilea Război Mondial în cazul regimurilor și conducătorilor care, în țările noi independente din lumea a treia, au încercat să "modernizeze" societatea (de exemplu, prin reducerea influenței tribale), neadoptând însă poziția marxistă sau comunistă (Lipset, 1983: 52-4). Crearea unui nou stat necesită în mod tipic o implicare din partea populației în opoziție față de o putere colonială, iar loialitățile "tradiționale" sunt de obicei insuficiente. Trebuie să existe o anumită participare din partea unei mari părți
by JEAN BLONDEL [Corola-publishinghouse/Science/953_a_2461]