3,277 matches
-
friguroasă și în același timp înăbușitoare. Roddy și Hilary stăteau în fața mapei ei deschise pe masă și o răsfoiau rapid, abia uitându-se la o pictură pentru a trece apoi la următoarea. Hilary își ridică privirea și se opri din răsfoit văzând-o pe Phoebe în ușă. — Ie uite-te cine a venit! spuse ea. Florence Nightingale în persoană! Pyles ne-a povestit despre mica misiune caritabilă. Vrei să-ți vorbesc despre vreuna dintre ele? întrebă Phoebe, ignorând-o pe Hilary
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
am văzut din ele în scurta mea vizită neoficială. Te voi șoca dezvlăuindu-ți că mi-am însușit câteva din broșurile lor. Întinse mâna peste birou, îmi flutură prin față un catalog pe hârtie lucioasă, foarte scump și începu să-l răsfoiască. E o listă absolut eclectică, îngână el. Uite, asta, de exemplu: Musafiri nepoftiți pe capul nemților. O poveste veselă despre bombardarea Dresdei, scrisă de comandantul de escadrilă „Punct-lovit“ Fortescue, Crucea Victoria. Sună cam isteric, după părerea mea. Uite, asta mi-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
glumind cu le simple bonne humeur des tuerus, lovind cu baroasele, cuțitele, securile și satârele sans colère, sans haine... fără furie, fără ură. N-am putut uita acest film și în săptămânile următoare, în momentele de plictiseală din biblioteca universității, răsfoiam cataloage de cărți și reviste despre filme ca să văd dacă se scrisese ceva despre el: sperând poate că satârul criticii academice va da o lovitură mortală imaginilor care continuau să se zvârcolească oribil în memoria mea. Nu s-a întâmplat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
prepare ceaiuri care nu erau niciodată băute. La început, am intrat cu ea ca să asist la discuții, dar prezența mea era clar nedorită, așa că am renunțat după primele două vizite și mi-am petrecut restul zilei în mașina lui Joan, răsfoind teancul de reviste și ziare vechi așezat de-a valma pe bancheta din spate și așteptând plictisit să iasă pe ușa vreunei primării sau a unui bloc turn. Ne-am dus să luăm masa într-un restaurant din centru. Joan
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
pentru firmele locale. Era departe de imaginea lui despre sine de vizionar subversiv, dar primea bani frumoși și între timp își salva conștiința lucrând fără plată pentru Partidul Laburist, pentru diverse cooperative, sindicate și grupuri de femei din zonă. Seara răsfoia Screen, Tribune, Sight and Sound și Morning Star și visa documentarul pe care-l va face într-o bună zi: o capodoperă de lung metraj care va folosi resursele cele mai uluitoare ale cinematografiei pentru a supune conspirația capitalistă unei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
când încercă să învârtă diversele butoane; dar o scotocire rapidă prin sertarele biroului se dovedi că dă rezultate. Erau acolo hărți, almanahuri și mersuri ale trenurilor din anii ’40, împreună cu un dicționar german-englez și ceea ce părea a fi o agendă. Răsfoind-o, Michael nu dădu doar peste Biscuit, Brânză și Țelină, dar și peste numele de cod ale altor agenți dubli - Morcov, Bomboană, Mentă, Zăpadă, Libelulă - și în dreptul lor, adresele și numerele lor de telefon. Detalii ale deceselor unor persoane de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
până și gorilele știu că adevăratele hotărâri se iau altundeva, între ochi puțini și pătrunzători. Lipsiți de iluzii, adevărații jucători nu apar niciodată în public. Ce urmăresc ei? Care e obiectul și miza jocului? Lumea? Sufletul nemuritor? Tudorel: Ce plictiseală! (Răsfoiește ziarul.) Angheluță: Tu ești de vină. De când a încăput pe mâna ta... Tudorel: Anghele! Mai slăbește-mă te rog cu reproșurile. Oricum nu după lume plâng eu, te asigur. Recunoaște, nu ne plictiseam de fel ca acum în tinereți. Angheluță
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2351_a_3676]
-
am redat agriculturii, acolo au fost dezvoltate primele monoculturi modificate genetic. Pe malul Acheronului - beton armat. Flegetonul - termocentrală. Metropolă de metropolă, uzină lângă uzină - se așteaptă un loc în barca lui Charon ce o sută! Și o mie de ani! (Răsfoiește ziarul.) Poftim! Soldat în termen descarcă arma din dotare în pietoni apoi își zboară creierii - altul - nici nu mai merită - te scârbești - îmi fac sânge rău degeaba. Ce plictiseală! Angheluță: Aici e și va fi mereu slăbiciunea voastră, să știi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2351_a_3676]
-
titlurile din bibliotecă. Parcă ar fi arhiva Institului de Folclor și Etnografie, își zice. Într-adevăr rafturile sunt ticsite de culegeri de cântece și descântece, poezii populare, doine și balade, basme, snoave, ghicitori, legende, bocete, strigături, jocuri de copii. Pascal răsfoiește la nimereală o carte: „Oaie, oaie rapănă Șade jos și dapănă, Și se roagă cucului: ─ Cucule, măria-ta, Dă-mi un cal porumbac Să mă duc la soru-mea, C-am auzit c-a făcut Trei feți logofeți. Unu a murit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2351_a_3676]
-
imaginează așteptate întâlniri cu Teodora, beția nudității și a îmbrățișărilor prelungite, în poziții descoperite „natural”, cu gemete discrete și retrageri în momente de liniște și de contemplare a trupului ei extenuat (sau aparent extenuat? - se întreabă scriitorul într-o paranteză). Răsfoiesc manuscrisul și descopăr destul de repede un narator capabil de surprize, aflat, după cât miam dat seama, încă departe de sfârșitul „romanului” propriei vieți. Nu acela închipuit, ci acela real. Scrupulos din fire, pare că exersează în vederea obținerii „formulei finale”. Voi relua
Jurnalul lui P. H. Lippa by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1687_a_3006]
-
să caute prin poduri de case (ale rudelor apropiate) colecții de ziare și reviste vechi, din care decupa cu foarfeca, pe lângă articole interesante, și reproduceri de artă, fotografii mai deosebite. Le aduna în dosare, ca mai apoi, periodic, să le răsfoiască nostalgic, cu sentimentul copleșitor că nu va ajunge niciodată să vadă originalele din muzee. „Presentimente sumbre!” ar zice orice fire optimistă. Dar, cine știe? Poate că scriitorul va fi cunoscut în tinerețe măcar câteva muzee celebre. Poate... Interesant este însă
Jurnalul lui P. H. Lippa by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1687_a_3006]
-
Maiorul avea două cercuri albe În jurul ochilor, urme lăsate de ochelarii de soare. Restul feței fusese arsă de soare, apoi bronzată și apoi arsă din nou. I se umflase nasul și Începuse să se cojească pe unde avusese bășici. În timp ce răsfoia documentele, luă cu degetele mâinii stângi niște unguent dintr-o farfurioară și apoi Îl Întinse pe față, atingând-o foarte grijuliu, cu vârfurile degetelor. Își ștergea degetele de marginea farfurioarei până rămânea pe ele doar o peliculă fină de unguent
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
ochii acestei vieți. Eu te-am adus! ZÎmbi ca-n grădina publică de altădată, și-mi sărută obrajii, după care prezența ei se topi. Rămăsei singur, luai o carte cu vederi din Italia, un fel de album, cu gîndul că răsfoind-o să-mi consum Într-un fel nedumerirea de timp: Roma: Aleea Vestalelor, Coloseumul, Biserica Saint Pietro in Vincoli cu statuia lui Moise lîngă altar; Florența - Santa Maria Novella; apoi Domul din Milano, Veneția. toate acestea și altele Încă, Îmi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1888_a_3213]
-
dovedea mobilitatea care-l caracteriza și pe care o transmisese fiicei sub forma nonconformismului, ca un alt mod al aventurii existențiale. Mă gîndii la Keti... Dar În după-amiaza aceea, cînd umbrele invadară Încăperea, Keti se ivi din nou lîngă mine. - „Răsfoiam cartea aceasta, vorbii, care e ca un album, mă gîndeam că tatăl tău a văzut toate aceste minunății, sînt sigur că le-a văzut... nu se poate altfel. Ce om a fost și tatăl tău!” Ea se uită În ochii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1888_a_3213]
-
deși simt că este esențial, sau că a fost esențial, nu-i de găsit, cu toate că n-ar fi trebuit să fie consemnat. Vorbeam, Întins, cu mîinile sub cap. Rex latră În curte, cine știe de ce latră, Îmi spuneam. Eu Îmi răsfoiesc jurnalul, o părere, de jurnal, nu unul propriu-zis, ci sporadic, cîte o frîntură de zi apoi o părăsire Îndelungată, urmînd o reluare și iar... E cea mai condamnabilă neglijență; dacă aș fi ținut un jurnal cu adevărat, eram salvat, dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1888_a_3213]
-
mi se pare uneori, se oprește la fereastra deschisă la care mă aflu. - Bună dimineața, domnule judecător! SÎnteți prima bucurie pe ziua de azi; În piață n-am prea găsit mare lucru. Am luat și ziarul de capitală, l-am răsfoit cît am stat la rînd la zarzavat, - să știți: Încet, Încet o să ne ia dracu. Invitația În duminica aceea la masă a fsot prilejul unei lungi stări de bine; veni invitată sau reținută, nu mai știu, și tînăra profesoară, i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1888_a_3213]
-
erau acolo fotografii Înfățișînd obiceiurile unei lumi uitate, parcă nu existase, moda unei vremi revolute, domni În fracuri, doamne În strălucitoare rochii de bal: lumea aceea se pierduse. Ana cea mică - fiica Anei - acum În vîrstă de 17 ani, le răsfoia În vacanțe, cu lacomă curiozitate, Îi rămăsese ochii pe o rochie de lamé - un verde deschis - purtată de o actriță franceză, aflată Într-un grup de cineaști la o ocazie festivă; se imagina Îmbrăcată În strălucitoarea rochie pariziană, se visa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1888_a_3213]
-
cele două musafire să-mi viziteze „apartamentul” compus din „camera de la față” și antreul larg despărțitor de partea de locuință ocupată de mărinimoșii mei proprietari. Fiica Anei rămase În fața bibliotecii din antreul Încăpător, În dreptul biroului aflat tot acolo, Începînd să răsfoiască reviste și cărți, cu dezinvoltura unui obișnuit al casei, Îi rămaseră ochii pe Un om sfîrșit a lui Papini, pe care i-l dăruii, bineînțeles ca să-și amintească această vizită, Încîntat de alegerea la care curiozitatea ei se oprise (avea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1888_a_3213]
-
care le considera ca sublimări ale spiritului. În timpul acesta, privind-o, mi-adusei aminte de ea, cea din vara anului 1946, cînd Îmi fusese vecină necunoscută de călătorie În compartimentul de tren, cu revista franceză de modă pe care-o răsfoia, de curiozitatea mea de atunci de a ști cine este, cu ce se Îndeletnicea, de fața ei albă cu luciri de marmură, de coroana părului pieptănat În formă de coc, de tinerețea din vara acelui an, cînd amîndoi coborîrăm pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1888_a_3213]
-
În parte lucrat, pe mașina de cusut de lîngă ea și scoase, din unul din sertarele acesteia, cărțile de joc, pe care la Întinse pe masă și-și Începu nemuritoarele ei pasiențe. Stăteam În picioare În partea cealaltă a mesei, răsfoiam un ziar. Și-n timpul acesta, fără ca doamna Pavel să-l vadă, nici n-ar fi putut, el se ivi din nou lîngă mine. - Îți scrii memoriile. Timpul prin care ai trecut și treci e fără egal. Suferințele, nedreptățile, Închisorile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1888_a_3213]
-
sală, împreună cu Mihai Cimpoi, de la Chișinău, nu unul. ci doi academicieni, cu câștig pentru Iași și cartea sărbătorită. C.A. - Din „atelierele” Salonului, cum inspirat le-ați denumit, n-au lipsit cărțile de nuanță antitotalitaristă, antistaliniste, fie și numai dacă răsfoim Cartea foametei (premiată, de altfel) de Larisa Turea, un zgu duit or document al exterminării, prin comandă moscovită, a românilor din Basarabia sau alte cărți din salon care vorbesc despre gulagul siberian - unde a stat și tatăl meu timp de
Carte ..., vol. I by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/492_a_1296]
-
și cei din 1940 1945, mulți mai numeroși, nu s-au jertfit doar pentru cauza României și a satului din care plecaseră la luptă, ci și pentru Europa, iar tratatele, monumentele, obeliscul, le păstrează în veci vrednicia și amintirea... Am răsfoit cu pietate capitolul „Fii ai satului”. Numai profesori universitari născuți, crescuți, șco liți mai întâi în satele comunei Dolhești sunt vreo șase: Baciu C. Con stan tin, medic de regiment în 1941-1945, medic la Președinția Consiliului de Miniștri și la
Carte ..., vol. I by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/492_a_1296]
-
pe Gh. Gh. Covatariu, cel care, spre cinstea sa, scrie i stor ia orașului său de domiciliu tocmai prin toponimie. Nu însă fără a stărui mai întâi asupra coordonatelor geografice ale localității, cu istoria orașului Dorohoi, citită an de an , răsfoind „arhiva” arheologică și pe cea rezultată din documentele scrise, d ar și aplecându-se asupra tradiției orale, cu oamenii și obiceiu rile lor, consemnate și transmise din generație în generație. La cele de mai sus adăugându-se anchetele personale, convorbirile
Carte ..., vol. I by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/492_a_1296]
-
printre organizatorii Simpozionului „Dimitrie Cantemir, savant de renume european - 335 ani de la naștere, organizat la Giurcani , tot sub auspiciile „Academiei Rurale Elanul”. Noi, care l cunoaștem acum pe Marin Rotaru după fapte, nu după vorbe, ni se pare nedrept ca răsfoind luc rarea dlui Ioan Baban din Vaslui intitulată „Dicționar Univers cultural și literar vasluian”, Editura PIM, Iași, 2008 să nu aflăm un singur cuvânt despre realizările de o viață ale unui om ce și-a dăruit-o punerii în valoare
Carte ..., vol. I by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/492_a_1296]
-
nu o știau îndeajuns, dar vegheau la traista noastră. Și din această cauză am repetat poezia lui Depărățeanu, din cartea lui Constantin Solomon și G.G.Ursu cu „Mama” din „Cele mai frumoase poezii românești” Bica Ionesi - Doamnă a geologiei ieșene Răsfoind o lucrare a istoricului vasluian Dan Răvaru „Cartea întâi a Racovei” descopăr rădăcinile îndepărtate ale unei localități răzășești, cu atestare documentară tocmai pe la 1437 și cu dovezi arheologice de locuire omenească de trei milenii: CURSEȘTI R-ZEȘI. Și atunci mi-am
Carte ..., vol. I by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/492_a_1296]