6,994 matches
-
71. Cișmea publică în zidurile turnului Sf. Spiridon, datând din timpul domniei lui Alex. Ghica Vodă. Turnul poseda, simetric așezate de o parte și de alta, două cișmele, ornate în același mod. Nici una din ele nu mai funcționează. Deasupra lor, săpate în piatră, se văd încă două inscripții turcești, al căror conținut, în traducere, e așa cum urmează: "Sub domnia lui Ghica-Bey, fiu a lui Alexandru binefăcător care a stăpânit cu dreptate, a izvorât în Moldova această apă care curge limpede și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1539_a_2837]
-
din ornamentația fațadei: un atlant, între arcadele ferestrelor, deasupra balconului. (Foto-Regal) Pag. 270. Crucea lui Ferenț, lângă dealul Nicolinei. Cruce de piatră, înconjurată cu grilaj de fier, din timpul domniei lui Mihai Racoviță. Rostul acestui monument îl explică următoarea inscripțiune săpată în piatra din care e construită crucea: "Io Mihai Racoviță Voevod, cu mila lui Dumnezeu domn și stăpânitor al țării Moldovei, râdicat-am această sfântă cruce întru pomenirea lucrurilor ce s-au întâmplat în a treia Domnie a Domniei mele la
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1539_a_2837]
-
și rachiu, o căsuță albă, cu-acoperiș de lemn și ușa deschisă, și pe fata primarului dincolo de ușă. Aș fi împlinit cu cinste visul eroilor de teatru TV de marți seara: fericiți, abrutizați, așezați la casa lor lângă hidrocentrala proaspăt săpată de vreo zece detașamente de muncitori cu căștile alea octogonale crăcănate pe cap, de-ți venea să le faci o clismă. Lichefiat de aerul tare cu miros de brazi și motorină, m-aș fi îndrăgostit de șantier, de du-te-vino-ul basculantelor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
îl știam din poze și din poveștile bunicilor, procedase cu cap. Străzile curgeau după coturi și-n spirale, niciodată drepte, iar casele, adunate în mănunchiuri mici, dar aerisite, se-adăposteau vara de soare și iarna de crivățul rusesc. Oamenii își săpaseră mici grădini, în care creșteau trandafiri, zarzavaturi și, desigur, pisici. Apăruse însă un dement la televizor, căruia apropiații îi spuneau „tovarășul Nicolae Ceaușescu“, iar lumea de rând „nea’ Nicu“ sau „Ceașcă“ (ultima denumire sugera ceva familiar și-afectuos, aproape imposibil
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
direcția privirii (și, în general, privea-n toate părțile); cărase bisericile și-astupase un cimitir cu cincizeci de basculante cu beton (deasupra plutește acum un lac în care, dacă e vară și-ai drum în Crângași, poți să faci baie); săpase grădinile și, înainte să le taseze, le înconjurase cu blocuri înalte, șubrede și neterminate, din care curgea apa pe fațade. Odată cu blocurile veniseră și-alți oameni: nespălați, mirosind a petrol și urină, târându-și după ei tablele, nevestele și baloturile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
de import: MYPYCM. Pe omul ăsta mă hotărâsem să-l spionez, să-i cotrobăi prin momentul zilnic de liniște, când se-așeza în fața calculatorului, devenind moale și vulnerabil. Era ca un homar ce năpârlește și, înainte de a-și abandona crusta, sapă un adăpost pe fundul oceanului, unde se-ascunde până i se întăresc membranele și trece primejdia. Lepidopteros desfăcea nisipul bob cu bob, îndepărtându-l cu grijă, pentru a ajunge la carnea crudă și rozalie, umflată de vinișoare de sânge. Odată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
vecinului; plecau cu-acoperișul de la fostul IAS; demontau șine de cale ferată; topeau indicatoarele rutiere; tăiau cabluri de orice fel (începând cu cele de telefon, și terminând cu circuitele de cupru din gări); pompau petrol din magistrale sub pământ (dacă săpai lângă Ploiești, dădeai de instalații artizanale la fiecare sută de metri, cu robineți, derivații și recipienți de colectare cu tot); smulgeau plăcuțele reflectorizante de pe șosele (le recunoșteai după câțiva kilometri, pe gardurile sătenilor). Pe „autostrada soarelui“ nimereai peste zeci de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
și de pe zidurile multiculturale. Cauți de pomană: nu dai de-o stradă simplă, clară, pe care secolele să nu se fi încălecat, cu tot cu istoria lor de almanah. Zidurile arată ca un graffiti alb, lucrat de mii de autori necunoscuți. Dacă sapi sub asfalt, găsești oase și săbii. Greci, romani și bizantini s-au căsăpit unii pe alții prin curți sau balcoane. Tătari, mongoli și lipoveni au ridicat moschei și biserici; au venit otomanii, și le-au dărâmat. Unele au rămas; multe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
a cocă fierbinte, de la Fabrica de Pâine. Când veneai prima oară și-ți lăsai mașina la un prieten, dimineața o găseai fără roți sau n-o mai găseai deloc. Altfel, după ce treceai de prejudecăți, cartierul arăta chiar frumos: oamenii își săpaseră grădini de zarzavaturi printre blocuri, dacă știai unde să te uiți, descopereai și porumbul. Bărbații măturau aleile și jucau table în pijama sau halat, pe băncuțe montate de ei, bucată cu bucată. Lângă linia ferată, zmeura creștea grozav, trebuia doar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
și mirosul de cerneală plutea curat și proaspăt. Cu timpul, încropise o bibliotecă impresionantă - o spun aproape ca o femeie, cu admirație și invidie. Un fel de submarin de beton, cu sute de ușițe și compartimente. Și-l construise singur, săpând spații paralelipipedice în pereții ultimei camere, până o transformase în depozit. Apoi umpluse spațiile cu cărți, din podea până-n tavan: câteva mii de volume înfundate în firide și nișe, pe etajere din lemn de cireș, șlefuite lucios, ca-n atelier
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
zicea iar săru’mâna și ieșea pe geam; nu era periculos, le împușca doar dacă țipau. Prin ziare se mai scria că borfașii ar fi conduși de celebrul Tily Raicovici, cu sute de condamnări la activ, care evada tot timpul săpând tunele pe sub pușcării. Firește, toate poveștile sunau grozav, dar fiecare avea câte-o hibă. Pe strada Câmpineanu se-afla cu adevărat un cenaclu, dar nimeni nu știe să-l fi frecventat vreodată hoți sau pungași (poate doar dacă personale simandicoase
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
părea orașul de frumos privit de sus, din avion, pe-atât arăta de urât în beciurile comuniștilor. Bătut temeinic de milițieni, Vitalian Robe a spus tot ce era de spus, înainte să intre cinci ani la închisoare. Siliștea a fost săpată din vale până în vârf, prunii au fost smulși din rădăcini și lăsați să putrezească în ploaie. Casa părintească a fost confiscată, cu tot cu grajduri și terenuri. Când a ieșit din închisoare, după o amnistie, nimeni nu l-a mai recunoscut pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
acasă și-am pornit binedispus cu metroul spre Universitate. Entuziasmul mi-a fost temperat pe drum de atmosfera sufocantă din vagoane; dar, despre asta, cred că am mai vorbit. Am evadat după două stații, direct la Teatrul Național, în noaptea săpată prin luminile bulevardelor. Caragiale creștea la locul lui, în peluză, iradiat de ierburi și buruieni. Acolo sfârșise, betonat în peluza pe care tinerii mâncau sandwichuri sau ascultau 2Pac. Măcar era întreg; la Cluj, țiganii îi topiseră pintenii lui Matei Corvin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
Treceau prin epoci ca particolele de praf, agățate de haine, frunți sau bronhiile plămânilor. Nimeni nu scăpa de ele. Îl morsecaseră pe Ludovic al XIV-lea și îi întinseseră gropi și creneluri pe-obraji marchizei de Pompadour. Lărgeau porii deschiși, săpau printre riduri și puncte de grăsime, mutau alunițe din loc, dezlipeau fondul de ten, înfloreau pete albinoase sub rujul vișiniu al buzelor. Arsura lor desfigura chipurile cele mai curate, intrând prin piele și colorând obrajii în pasteluri bolnăvicioase, gri, albe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
o asemenea epidemie?“ Devenise încruntat, bănuitor, agitat. „Noi.“, a continuat, „În clipa asta, cât vorbim. Sau scriem; mă rog, fiecare cu treaba lui.“ „Știm cine, bineînțeles.“, am încercat să parez, conștient că greșisem. Nu mergea. Gafa scăpase pe fir și săpa distanțe din ce în ce mai mari între noi. „Apropo, când ați pus ultima oară mâna pe un calculator, domnule Robe?“ Nu mă mai tutuia. Situația devenea îngrijorătoare. „La propriu.“ Am stat și m-am gândit. În camera hotelului, Mihnea mă amețise cu poveștile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
totul, la fel de bine, ar fi putut fi o mare minciună, aranjată chiar de sovietici: oricum nu mai era nevoie de ei în țară, după ce-o secaseră cu SOVROM-urile și Dej îl ascultase pe Stalin, punându-și intelectualii să sape prin Dobrogea. Rușii mai lucraseră o dată cu Ceaușescu în 1968, cu criza Cehoslovaciei și scena balconului (aveau să i-o refacă pe invers în ’89, tot în CC). Fiecare primise ce-și dorea: ei, o distragere a atenției Occidentului de la intervenția
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
deasupra câmpiei, În legănarea ușoară a vântului cald, aducător de arșiță timpurie. Cetatea Sorocăi se afla În plină construcție. Se ridicaseră la trei pătrimi din Înălțimea cerută doar donjoanele centrale și ajunseseră la jumătate contraforții exteriori. În jurul construcției nu se săpase Încă șanțul de apărare. Nu se montaseră Încă nici porțile, deși arcadele intrării existau deja. Cu toate acestea, carele cu tunuri sosiseră și se aflau În apropiere și cele cu falconete și cu archebuze. Grupul Apărătorilor descălecă În fața cetății, lăsând
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
Îmbrăcat cu șalvari roșii cu dungă de fir de aur și tunică galben-aurie, din mătase chinezească. Toată lumea Îl credea plecat la Ankara, Înconjurat de o sută de mii de ieniceri. Dar iată-l aici, intrat prin camere secrete și tuneluri săpate pe sub curtea imperială, În propriul său palat. Mahomed al II-lea, supranumit Fatih. Cuceritorul. Omul care credea că este căpetenia acestei organizații secrete, dar care nu putea trece niciodată peste hotărârile Celor Patru Cuceritori. - Greșești, reluă sultanul, căci Clarvăzătorul ne-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
totul. Dar nu veți ști nici măcar o zecime din ce pot face aceste arme. Vă veți apăra cu ele de orice armă albă. Veți bloca loviturile de sabie și veți ucide fără ca adversarul să Înțeleagă ce s-a Întâmplat. Veți săpa adăposturi și vă veți Îngropa sub pământ. Veți atrage și veți ucide câinii de pază ai nobililor. Copiii genin rămăseseră tăcuți. Unii știau că asemenea arme există, fiindcă trăiau pe muntele Iga. Alții, nu. Aceștia din urmă erau fii de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
să fi dat o bătălie finală, Ștefan era deja prizonier În propria lui țară. Nu mai putea trece În Țara de Jos. În curând nu va mai putea trece În Țara de Sus. În jurul lui, cercul se va Închide. Sătenii săpaseră groapa și meșteriseră o cruce mare de lemn. Făclii și lumânâri luminaseră casa Întreaga noapte. În jurul ei, regimente de ieniceri și gemlii Își continuau marșul spre nord. Sute de căruțe se hurducau pe drumul de pământ, ducând merinde, săgeți și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
în țara asta, începând cu șosele, blocuri, uzine, tot ce vreți, baraje, cutare, cutare îs făcute cu utilaje de la Nicolina. Pare incredibil la prima vedere: Canalul Dunărea-Marea Neagră a fost făcut 50% cu utilaje de la Nicolina. Autoscrepere de alea care săpau, săpau, se-ncărcau singure, transportau, descărcau și întindea... și înșira materialul. Am făcut în Irak o sută de... 10.000 de hectare, la Hilla, cu utilaje de la Nicolina, am făcut acolo, din nisipul ăla, am făcut grădinărie, irigații, irigații cu
Povestirile uitate ale Nicolinei : o istorie a oamenilor şi a fabricii by Serinela PINTILIE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100998_a_102290]
-
țara asta, începând cu șosele, blocuri, uzine, tot ce vreți, baraje, cutare, cutare îs făcute cu utilaje de la Nicolina. Pare incredibil la prima vedere: Canalul Dunărea-Marea Neagră a fost făcut 50% cu utilaje de la Nicolina. Autoscrepere de alea care săpau, săpau, se-ncărcau singure, transportau, descărcau și întindea... și înșira materialul. Am făcut în Irak o sută de... 10.000 de hectare, la Hilla, cu utilaje de la Nicolina, am făcut acolo, din nisipul ăla, am făcut grădinărie, irigații, irigații cu... păr
Povestirile uitate ale Nicolinei : o istorie a oamenilor şi a fabricii by Serinela PINTILIE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100998_a_102290]
-
de la societate de zece sau de o sută de ori pe-atâta pe cât fac în realitate închipuitele sale merite nu înțelegem ca, pe deasupra tuturora, să mai facă cererea de-a i se ridica statuie de marmură și de-a se săpa pe table de metal stihuri de neuitare din partea națiunii recunoscătoare! [8 aprilie 1881] ["ÎNTR-UN ARTICOL CU MULT PREA LUNG... "] Într-un articol cu mult prea lung pentru obiectul ce tratează, "Romînul" face cele mai copilăroase insinuațiuni la adresa partidului conservator
Opere 12 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295590_a_296919]
-
d-sa instigă formarea unui partid roșu în Moldova, compus din jidanii cari, prin modificarea art. 7, devin alegători în colegiul I și al II[-lea]. Uneltele pentru această definitivă vânzare de țară și naționalitate sunt acei cari, pentru funcții, sapă consiliul general al județului Iași și consiliul comunal de acolo, căci din Iași e vorba ca să pornească și iudaizarea cea politică a țării, după iudaizarea ei economică. Pentru aceasta se întreține o vie corespondență între d-nul C. A. Rosetti
Opere 12 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295590_a_296919]
-
s-o ia Herșcu Goldner împreună cu Giani, Cariagdi, Carada, C. A. Rosetti este acest popor românesc îngenuncheat și esploatat de gunoaiele pământului întreg. În contra acestei Plevne vă organizați, punând șef al statului major pe complicele lui Warszawsky, această Plevnă o săpați, nimicindu-i toate tradițiile, batjocorindu-i religia, corumpîndu-i spiritul, încurajînd malonestitatea și canaileria de caracter; și, când vedem apatia în care a căzut țara, fatalismul ce-l domină pe acest popor nobil, dar adânc, adânc îngenuncheat, teamă ne e că
Opere 12 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295590_a_296919]