3,534 matches
-
cu mine, tinere, că te trimit înapoi unde te așteaptă cuțitul fratelui tău. Zilpa, cel mai bun spion dintre toți, povestea cum se certau și cum se hărțuiau unul pe altul cu privire la prețul mătușii mele. Laban parcă înnebunise, iar Iacob scuipa la picioarele lui. Până la urmă au căzut de acord la un an de muncă. Cât despre zestre, Laban a pretins că e sărac. - Am atât de puțin, fiul meu, a zis el, cu o voce dintr-odată caldă și iubitoare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
i se măritase fiica, era atât de stupefiat încât de-abia a putut îngăima ceva în semn de protest, și-a ridicat mâinile la cer, i-a blestemat pe toți și s-a întors în întunecimea cortului său. Rahela a scuipat la picioarele lui Iacob și a plecat furioasă. Cam pe la sfârșitul săptămâinii nupțiale, începuse să regrete amarnic că intrase astfel în panică. Pierduse pentru totdeauna poziția de primă soție și apoi auzise și zgomotele din cortul nupțial - râsete și gemete
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
abia s-a atins de mâncare și a dormit un somn cu fierbințeli și lipsit de vise. Lea i-a iertat vorbele grele și a plâns alături de ea. A încercat s-o tenteze cu dulciurile ei favorite, dar Rahela a scuipat mâncarea și pe Lea, care părea că se face mai mare și mai rotundă cu fiecare zi și era mai frumoasă ca niciodată. - Era așa de nedrept și așa de trist, spunea Bilha, care până la urmă o convinsese pe Rahela
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
trei zile s-o salveze pe mamă, nu și-a putut ține gura. Epuizată și plină de amărăciune, l-a făcut pe bărbat monstru și l-a acuzat că ar fi de fapt tatăl denaturat al femeii. Și l-a scuipat în față. În culmea furiei, omul s-a repezit la gâtul ei și ar fi omorât-o dacă n-ar fi sărit vecinii alertați de țipetele ei. L-au alungat până la urmă, iar Inna ne-a arătat vânătăile de pe gât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
se mărite cu unul dintre fiii lui, un băiat cam prostovan. Se temea că acum îi va stârni pe toți împotriva ei și că ar putea chiar s-o bage în sclavie. - Niște idioți. Toți, a zis ea și a scuipat în praf. Așa că m-am gândit la voi ca la o salvare, a continuat ea, adresându-se de data asta tututror femeilor din familia noastră, care mergeau alături și o ascultau. Rahela știe că am vrut mereu să văd lumea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
atunci când ați plecat voi. Am venit să-i găsesc, pentru mine și pentru fiii mei. De ce vrei să mă lipsești de protecția lor? Nu te temi de mâinia lor, chiar dacă tu îl venerezi doar pe cel fără chip? Tata a scuipat la picioarele lui Laban. - N-am luat nimic. Nu e nici un lucru de al tău printre ale noastre. Și nu e loc pentru hoți în corturile mele. Dar Laban s-a ținut tare. - Terafim-ul e mai mult decât important pentru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
făcuseră pe mine și pe Iosif să ne abandonăm jocurile și cum pe mine mă tratau ca pe o servitoare a cărei grijă trebuia să fie doar aceea de a le umple lor cupele. I-am povestit chiar și cum scuipam în cupele lor când se ivea ocazia. I-am povestit despre bunătatea lui Ruben, despre frumusețea lui Iuda și despre cum eu și Iosif supsesem de la aceeași mamă. Am fost șocată să aud că Tabea nu-și dorea copii. - Le-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
nu m-ai ascultat, iar acum nu se mai poate face nimic. Cea mai bună dintre fetele lui, singura lui progenitură cu ceva inteligență și simțire, iar tu ai tratat-o ca pe o... ca pe o... Pah! Rebeca a scuipat la picioarele nurorii ei. - N-am cuvinte! Mi-e scârbă! Vocea i s-a făcut de gheață și a pus punct: - Destul! Nu meriți să calci în cortul meu. Ieși afară! Blestemată să fii, pleacă și să nu te mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
dar era deja prea târziu. Mi-au făcut și ele cu mâna, în timp ce coboram valea, și le simțeam întrebarea în spate. Un șoim s-a rotit de câteva ori deasupra noastră. Levi a zis că e semn bun, dar mesagerul scuipa ori de câte ori umbra păsării trecea peste poteca noastră. Fratele meu m-a lăsat la ușa lui Hamor, urându-mi cu o voce foarte puternică și ceremonioasă, destinată urechilor mesagerului, „să mă port așa cum trebuie să se poarte fiicele lui Iacob”. Mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
ține la oamenii lui, care astfel vor suferi. Dar în ceea ce mă privește, nu încape îndoială. Eu ascult și mă supun. Hamor ar fi avut de obiectat la cele promise de fiul lui, iar Simon și Levi i-ar fi scuipat în față. Aerul mirosea a fulgere, iar cuțitele erau cât pe ce să fie trase din teacă dacă n-ar fi apărut Bilha, cu apă și vin. Au urmat femeile cu pâine și ulei, iar Iacob le-a făcut semn
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
mele sunt adevărate. Uită-te la mine, pentru că am pe mine sângele oamenilor cinstiți din Salem. Sângele lor e pe mâinile tale și pe capul tău și n-o să te mai cureți niciodată. Ești murdar și ești blestemat, am spus, scuipând în fața bărbatului care fusese tatăl meu. Apoi i-am întors spatele și a fost ca și mort pentru mine. I-am blestemat pe toți. Cu mirosul sângelui bărbatului meu încă în nări, am spus numele fiecăruia și am invocat puterile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
ea. Apoi a urinat peste resturi, blestemându-le ca și cum ar fi fost cauza tuturor nenorocirilor lui. Văzând asta, Zilpa și-a rupt hainele de pe ea și a început să urle cu ochii la cer. Și-a implorat moartea și a scuipat pe memoria mamei care o părăsise. S-a întins pe jos și și-a băgat pumni de țărână în gură. Trei bărbați a trebuit s-o lege ca să nu-și facă rău singură. A fost o moarte groaznică, iar când
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
m-a pus jos chiar în mijlocul drumului. Al doilea mi-a rupt veșmintele. Al treilea și-a ridicat haina și s-a aruncat asupra mea. S-a golit în mine, în mine care nu mai cunoscusem bărbat. Apoi m-a scuipat în față. Al doilea, i-a luat locul, dar n-a putut să treacă la fapte, așa că a început să mă bată, blestemându-mă că-i fac asemenea probleme. Mi-a spart nasul și mi-a scos câțiva dinți din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
o să-i distrez cu povești și cântece. Negustorii m-au dus până la On, unde mi-a căzut în mână o sistră și iată-mă acum aici, vorbind iar despre Canaan. Zicând asta, și-a întors fața de la mine și a scuipat. Un șarpe s-a târât din locul unde scuipase Werenro, iar pe mine m-a trecut un fior, atât de înghețată era mâinia ei. - Aș fi blestemat întreaga nație canaanită, dacă n-ar fi fost bunătatea acelei femei. Mi-au
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
au dus până la On, unde mi-a căzut în mână o sistră și iată-mă acum aici, vorbind iar despre Canaan. Zicând asta, și-a întors fața de la mine și a scuipat. Un șarpe s-a târât din locul unde scuipase Werenro, iar pe mine m-a trecut un fior, atât de înghețată era mâinia ei. - Aș fi blestemat întreaga nație canaanită, dacă n-ar fi fost bunătatea acelei femei. Mi-au scoș ochii, nu i-am putut vedea fața, dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
ai cerut să fie adusă aici. Den-ne, moașa, cea ca ți-a adus copilul pe lume, sora ta, Dina. Mama mea. Ochii lui Iosif s-au mărit de uimire și a zâmbit ca un copil fericit. Dar Re-mose a scuipat la picioarele lui. - Ai vrea cumva să-ți spun unchiule? a șuierat el. Te-am urât de la bun început. Mi-ai luat un post care mi se cuvenea mie și ai crescut în ochii regelui datorită priceperii mele. Acum văd
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
aceasta a trebuit să-mi vâr bine în cap că și directorul și gardienii, care și-au schimbat dintr-o dată atitudinea față de mine, reprezentau în fața mea legea. Chiar când mă înjurau, mă înjurau în numele legii. Și tot în numele legii mă scuipau uneori ca să-mi arate că lor nu le păsa de ce credeam eu. Gângavul mi-a cerut să-l salut când, în curte, urina pe un zid. În fața mea era legea care, într-o pauză, își făcea nevoile. Doar și ea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
cu care mirosea scandalul de la o poștă și imediat își făcea apariția cu capul lui mare, acoperit de păr aspru, tuns scurt, cu ochii vicleni, inteligenți și șireți. Dar i se zicea și Ulise. După împrejurări. „Mopsule, iar m-ai scuipat”, sărea câte unul. Sau, „Ulise, ce părere ai?” Cam așa mergeau lucrurile. De fapt, numai împreună poreclele i se potriveau, fiindcă natura se distrase punând o inteligență rece alături de un caracter infect. Între el și Domnul Andrei exista o rivalitate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
o inteligență rece alături de un caracter infect. Între el și Domnul Andrei exista o rivalitate continuă și veche, fiecare vrând să obțină supremația în cadrul grupului. Mopsul avea însă un defect, era știrb, doi dinți îi lipseau chiar în față și scuipa când vorbea. Asta îl împiedica să-l înlăture cu totul pe Domnul Andrei și, pe de altă parte, îl silea să se folosească de toate resursele inteligenței și răutății sale ca să micșoreze numărul celor care preferau să stea ceva mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
altceva. — Ba ai fost, m-am încăpățânat. M-a fixat cu ochii lui șireți. Dar de ce credeți dumneavoastră că am fost mai mult decât spun? — Așa. — Poate aveți dreptate, admise el prefăcut. Și eram gata să jubilez când mi-a scuipat în obraz această ironie: într-o altă viață am fost proprietarul carierei unde ați învățat să ciopliți piatra... Și mi-a întors spatele. După un timp am aflat de la Domnul Andrei că Mopsul mă bârfea: „Ce, ăsta-i sculptor? Cine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
ajungeau la mine: „Pietrarul ăsta nu valorează cât un cartof degerat din moment ce Bătrânul nu l-a chemat la el de când a sosit, și a trecut ceva timp, dar face pe nebunul și se plimbă prin azil de parcă ar fi...” Și scuipa pe alții, denigrându-mă. 9 Se făcea că eram într-un fel de casă izolată, undeva pe un câmp. Clădirea nouă, abia terminată, fără nici o mobilă, cu pereții albi, goi, cu pete de var încă pe geamuri și pe jos
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
Bătrânii cuceriseră, însă, cei mai mulți, această liniște. Moartea nu-i mai impresiona. Li se părea normal că Tuberculosul care bolea cam toată vremea, iar noaptea tușea aproape continuu, împiedicându-i pe ceilalți să doarmă, arăta din ce în ce mai prăpădit și mai stins. „Săracul, scuipă sânge, zicea câte unul, mai bine să-l ia Dumnezeu, să nu se mai chinuie atât”. Nici măcar lui Siminel, care se ferea cu grijă să răcească, nu-i era frică de moarte. Îmi zisese într-o zi: „Nu, domnule, eu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
Un îngrijitor care venise de-afară și căruia i se aprinsese halatul se tăvălea pe jos. Siminel, Nelson, Dominic și chiar Victor, asistați de Domnul Andrei, săriseră să pună mâna pe găleți cu care să aducă apă din mare. Mopsul scuipa pe toată lumea dând sfaturi. Călugărul murmura rugăciuni. Se nimerise să fie treaz în noaptea aceea. Filip se străduia să-l împingă afară pe Leon care privea incendiul în vreme ce la picioarele lui se forma o băltoacă galbenă. „Du-te, mă, îi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
el și care l-a recunoscut. A murit acum câțiva ani, spunându-mi cu limbă de moarte că ar fi dorit să i se scrie pe mormânt: «Nu râdeți. Vă rog!», fiindcă la închisoare, Mopsul, de câte ori trecea pe lângă el îl scuipa și râdea, ceea ce a sfârșit prin a-l scoate din minți”. Domnul Andrei m-a rugat stăruitor să păstrez pentru mine acest secret. Se temea de Mopsul. I-am promis și o singură dată am fost pe punctul să-mi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
scris cu litere de o șchioapă, să se vadă de departe ca un avertisment teribil: „Nu râdeți. Vă rog!” M-am gândit apoi că puteam să sap această inscripție oricum, în definitiv mai existaseră cu siguranță și alții care fuseseră scuipați și cărora li se râsese în nas. „Fire-ai al dracului, Mopsule, numai din pricina ta.” îmi venea să murmur, când cineva a spus: „Ulise, fă-mi puțin loc”. Am izbucnit: „Ce Ulise? Nici un Ulise”. Ceilalți s-au uitat la mine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]