4,250 matches
-
experți și novici. Novicii vor ignora adesea conceptualizarea de interfață, ceea ce va determina o aderență scăzută la tratament a pacientului și o eficiență scăzută a tratamentului. Lipsa unei conceptualizări clinice sau o conceptualizare clinică inadecvată, negativă, poate amplifica sau genera simptomatologia. Spre exemplu, dacă o formă incipientă de cancer este interpretată ca fiind sinonimă cu moartea, unele persoane pot dezvolta tulburări psihice severe, care interferează apoi chiar cu tratamentul pentru cancer. Caracteristicile esențiale ale unei conceptualizări clinice eficiente sunt: să fie
[Corola-publishinghouse/Science/2124_a_3449]
-
dat în diverse activități; fata de împărat se poate salva doar dacă îi ghicește numele. În momentul când i s-a ghicit numele, Rumpelstițkin și-a pierdut toată forța malefică asupra fetei de împărat. La fel, dacă reușim să numim simptomatologia pacientului, să o încadrăm teoretic, ea devine mai comprehensibilă și își pierde o parte din forța „malefică”; să sugereze existența unor tehnici de intervenție eficiente în reducerea simptomatologiei. Prin aceste caracteristici, conceptualizarea clinică dobândește funcție placebo - dezvoltă speranța (așteptarea și
[Corola-publishinghouse/Science/2124_a_3449]
-
forța malefică asupra fetei de împărat. La fel, dacă reușim să numim simptomatologia pacientului, să o încadrăm teoretic, ea devine mai comprehensibilă și își pierde o parte din forța „malefică”; să sugereze existența unor tehnici de intervenție eficiente în reducerea simptomatologiei. Prin aceste caracteristici, conceptualizarea clinică dobândește funcție placebo - dezvoltă speranța (așteptarea și expectanța) de însănătoșire -, cu efecte terapeutice. După cum se observă, conceptualizarea clinică nu trebuie să fie adevărată pentru a fi utilă; este important ca pacientul să o creadă adevărată
[Corola-publishinghouse/Science/2124_a_3449]
-
de consiliere Relația de consiliere (terapeutică) este, în general, caracterizată ca o alianță de lucru și este descrisă ca o atitudine colaborativă și de încredere a pacientului față de terapeut (consilier), determinată, pe de o parte, de speranța pacientului (clientului) că simptomatologia va fi eliminată și, pe de alta, de acceptarea necondiționată a clientului de către terapeut. Ea furnizează clientului o nouă experiență emoțională și oportunitatea de a discrimina între trecut și prezent (Bergin și Garfield, 1994). În consilierea genetică, relația terapeutică se
[Corola-publishinghouse/Science/2124_a_3449]
-
că este acceptat necondiționat, prin procesul de modelare, pacientul începe să se accepte și el necondiționat, să fie mai tolerant cu el însuși, cu simptomele sale, reducându-se astfel gradul de vinovăție, cu implicații pozitive asupra continuării tratamentului și ameliorării simptomatologiei. Adesea, acceptarea necondiționată nu este prezentată doar prin modelare (sperându-se că pacientul va prelua comportamentul terapeutului), ci și explicit, ca parte a procesului educativ în care terapeutul îl învață pe pacient acceptarea necondiționată (a lui, a celorlalți și a
[Corola-publishinghouse/Science/2124_a_3449]
-
față de pacient, nejustificate de situația terapeutică; fantezii sexuale cu pacientul; creșterea/scăderea, nejustificată terapeutic, a frecvenței întâlnirilor etc. Neconștientizarea contratransferului duce la ceea ce se numește „nevroză în doi”. Transferul pacientului stimulează contratransferul, iar contratransferul stimulează transferul pacientului, menținându-se astfel simptomatologia. Ieșirea din cercul vicios se realizează prin conștientizarea și spargerea mecanismului, fie de către terapeut (cel mai frecvent - datorită pregătirii sale), fie de către pacient (mai rar), stimulând astfel terapia. Odată conștientizate aceste manifestări ale contratransferului, ele 1) vor fi blocate prin
[Corola-publishinghouse/Science/2124_a_3449]
-
procentul celulelor cu cromozomi X materni activi. O caracteristică esențială a transmiterii X-linkate recesive este că bărbații sunt afectați aproape în exclusivitate. Bărbații afectați de o maladie X-linkată au, de obicei, părinți neafectați, mamele fiind în cele mai multe cazuri purtătoare fără simptomatologie, chiar dacă unele prezintă strămoși de sex masculin afectați. O altă trăsătură de bază a maladiilor X-linkate recesive este lipsa completă a transmiterii tată - fiu. Exemple de maladii recesive X-linkate sunt: hemofilia, distrofia musculară Duchenne, boala Fabry etc. În cazul maladiilor
[Corola-publishinghouse/Science/2124_a_3449]
-
mușchilor buzei. Aceste semne arată o hiperexcitabilitate neuromusculară determinată de o scădere a calciului sanguin în insuficiența paratiroidiană. Convulsiile clonice sunt mișcări bruște, explozive, de scurtă durată, separate prin scurte intervale de rezoluție musculară. Convulsiile clonice, împreună cu cele tonice, constituie simptomatologia principală a crizelor de epilepsie (Meilă, Milea, 1988). COOPERARE (de la coopera < fr. coopérer, cf. lat. cooperari)- Comportament de colaborare între două sau mai multe persoane, între grupuri, în condițiile realizării unui scop cunoscut, interesele participanților, precum și recompensele fiind egale. Cooperarea
[Corola-publishinghouse/Science/1932_a_3257]
-
procedee și tehnici specifice fiecărui domeniu care face obiectul diagnosticului. În sens larg, putem vorbi de o tipologie diversă a diagnosticului: medical, funcțional, psihologic, pedagogic, social. O atenție deosebită se acordă diagnosticului diferențial, adică diagnosticul care discriminează între afecțiuni cu simptomatologie și etiologie asemănătoare; diagnostic de precizie, de „finețe”, care în domeniul kinetoterapiei este uneori foarte greu de stabilit și în funcție de care se poate proiecta o intervenție eficientă (Gherguț, 2005). Recunoaștere, identificare a unui proces, fenomen sau individualitate pornind de la detalii
[Corola-publishinghouse/Science/1932_a_3257]
-
cerebrală este o formă de paralizie în care există leziuni, în ambele emisfere cerebrale, ale neuronilor care controlează mișcarea membrelor (fig. 17). DIPLEGIE ATAXICĂ - Afecțiune neurologică în care întâlnim asocierea semiologiei cerebeloase cu aceea de ordin piramidal, dar cu predominarea simptomatologiei ataxice, cum ar fi: tulburări de echilibru, dismetrie, disinergie (cocontracție). Frecvent se întâlnește hipotonia membrelor superioare și spasticitatea celor inferioare. Robănescu (1983) consideră că este mai logic să fie luată în considerație leziunea cordoanelor cerebeloase, decât o leziune cerebeloasă propriu-zisă
[Corola-publishinghouse/Science/1932_a_3257]
-
celui de vinovăție; reechilibrarea existenței; schimbarea sensului de valori proprii pacientului (Păunescu, Mușu, 1990). ENCEFALOPATIE INFANTILĂ (fr. encéphalopathie infantile; engl. infantile encephalopathy) - Afecțiune lezională a creierului copilului cu repercusiuni asupra funcțiilor cerebrale, mai ales asupra motricității și a dezvoltării psihice. Simptomatologia clinică este extrem de variată, realizând tablouri clinice cel mai adesea individualizate. Encefalopatiile infantile se instalează în perioada intrauterină sau după naștere, ele fiind boli dobândite în urma acțiunii unor factori patogeni (nu se moștenesc și nu au transmitere genetică sau caracter
[Corola-publishinghouse/Science/1932_a_3257]
-
acțiunii unor factori patogeni (nu se moștenesc și nu au transmitere genetică sau caracter ereditar). Encefalopatiile infantile nu au caracter evolutiv, agravarea și/sau diversificarea manifestărilor clinice ale acestor afecțiuni depinzând de acțiunea unor factori intercurenți (traumatici, infecțioși, toxici etc.). Simptomatologia neuropsihică existentă poate evolua în mod favorabil, perturbările motoare ameliorându-se în mod tranșant prin aplicarea metodelor de recuperare kinetoterapeutică, iar tulburările psihice și/sau comportamentale corectându-se și remediindu-se atât printr-o medicație adecvată, cât și prin psihoterapie
[Corola-publishinghouse/Science/1932_a_3257]
-
de disc este însoțită de durere, dată de congestia radiculară în dura mater, cu stază în venele mari epidurale, tulburări circulatorii ale rădăcinii, precum și de iritarea rădăcinii senzitive. Hernia de disc cervicală, când este recentă, nu se poate constata radiologic. Simptomatologia herniei de disc cervicală, radiculară sau medulară este în funcție de nivelul segmentului vertebral la care s-a produs, manifestată prin dureri de tip nevralgic sau mialgic. Agravarea simptomelor este dată de mișcările capului și ale gâtului, ca urmare a creșterii presiunii
[Corola-publishinghouse/Science/1932_a_3257]
-
mușchiului sub acțiunea unui curent electric. Contracțiile pot fi limitate la un singur mușchi, cel mai adesea cuprind un grup muscular, având un ritm variabil. Mișcările nu dispar în timpul somnului. Miocloniile se întâlnesc în encefalita epidemică și apar frecvent ca simptomatologie de debut în această boală, cuprinzând mușchii membrelor, trunchiului și feței. Sunt cazuri când interesează un singur mușchi, cum ar fi diafragma, traducându-se printr-un sughiț persistent. Miocloniile velo-palatine se pot asocia cu mioclonii ale corzilor vocale, faringelui și
[Corola-publishinghouse/Science/1932_a_3257]
-
printr-un antrenament bine organizat, în sensul selectării și specializării pe plan intelectual, artistic, profesional, dar și din punctul de vedere al motricității, ceea ce determină diferențierea calitativă a celor cu aptitudini pentru mișcare. RECIDIVĂ (< fr. récidive, cf. lat. recidivus) - Reapariția simptomatologiei unei boli după un anumit interval de timp de la o aparentă vindecare. Sunt situații când unele boli nu dau imunitate sau dau o imunitate relativă, ceea ce facilitează recidivarea bolii. Recidiva poate fi precoce atunci când revine după câteva săptămâni, sau tardivă
[Corola-publishinghouse/Science/1932_a_3257]
-
eficient de lucru, se aplică metoda Niederhöffer-Becker. Primele lecții se adresează masajului spatelui, după care se trece la mobilizarea de partea convexă. SCLEROZĂ ÎN PLĂCI (fr. sclérose en plaques, engl. multiple sclerosis) - O encefalomielită demielinizantă cu evoluție cronică și cu simptomatologie polimorfă; o afecțiune neurologică cronică ce afectează sistemul nervos central, în special creierul, măduva spinării și nervii optici. Scleroza în plăci apare la tineri, cu predilecție între 20 și 40 de ani. Cauzele apariției bolii sunt dificil de precizat; scleroza
[Corola-publishinghouse/Science/1932_a_3257]
-
constituie semne de o gravitate majoră, ce pot duce la deces. Gravitatea sclerozei în plăci constă în evoluția cronică și ciclică din cauza caracterelor autoimun și inflamatoriu ale acestei afecțiuni (la fiecare nou puseu, boala se agravează; factorii care pot agrava simptomatologia sunt diverse stări stresante, graviditatea, obezitatea, stresul etc.). Tabloul clinic se caracterizează printr-un polimorfism simptomatic: intervenția insidioasă, caracterizată prin tulburări oculare, parestezii și oboseală la mers, după care se instalează o parapareză spastică mai mult sau mai puțin accentuată
[Corola-publishinghouse/Science/1932_a_3257]
-
de tranziție. SEMIOLOGIE VESTIBULARĂ (fr. sémiologie vestibulaire) - Sistem de semne clinice și simptome care indică afecțiuni la nivelul structurilor vestibulare. Cauzele care acționează asupra sistemului vestibular sunt variate: infecții, tumori, tulburări circulatorii etc. Suferința diverselor etaje poate fi recunoscută prin simptomatologia proprie. Simptomele principale ale sindromului vestibular sunt: a) Senzația de vertij - se caracterizează prin senzația de deplasare în unul dintre cele trei planuri ale spațiului fie a obiectelor înconjurătoare, fie a subiectului însuși. Această senzație nu este permanentă - ea survine
[Corola-publishinghouse/Science/1932_a_3257]
-
bolnav; durerea talamică apare pe partea opusă leziunii talamice, cuprinzând membrul paralizat, dar se poate extinde și la torace; cefaleea este frecvent întâlnită la copil în bolile acute febrile, în infecțiile sistemului nervos central; b) sindroamele senzitive obiective au o simptomatologie ce variază în raport cu sediul topografic al leziunii; în acest sens, amintim: sindroamele senzitive ale nervilor periferici; sindromul senzitiv radicular; sindromul cornului posterior și comisurii cenușii; sindromul senzitiv de cordon anterolateral; sindromul senzitiv de cordon posterior; sindroamele de secțiune medulară totală
[Corola-publishinghouse/Science/1932_a_3257]
-
Sistemul extrapiramidal este reprezentat de formațiuni corticale, subcorticale și căi de legătură, care formează o unitate funcțională cu rol în menținerea tonusului muscular, a controlului mișcărilor automate și inhibiția mișcărilor involuntare. Leziunile sistemului extrapiramidal la copil sunt urmate de o simptomatologie deosebit de bogată, care poate fi grupată în sindroame anatomo-clinice relativ bine individualizate, ducând la apariția de mișcări involuntare și de modificări ale tonusului muscular (Meilă, Milea, 1988). Clinic, contractura extrapiramidală are următoarele caractere: interesează în mod egal toată masa musculară
[Corola-publishinghouse/Science/1932_a_3257]
-
stabilirea strategiilor de intervenție. În timp ce unele variabile sunt confirmate sistematic cu rolul lor bine determinat în dinamica fenomenului, altele generează rezultate contradictorii, păstrând un rol controversat. Reziliența ca trăsătură de personalitate sau locul controlului intern sunt caracteristici asociate negativ cu simptomatologia legată de stres. Pe de altă parte, istoricul traumatic pare să sensibilizeze indivizii la victimizarea secundară. Factori profesionali și demografici precum vârsta, experiența, timpul de expunere sau genul înregistrează rezultate variate în funcție de grupul studiat. Experiența și vârsta ar putea însemna
by Irina Crumpei [Corola-publishinghouse/Science/1075_a_2583]
-
Meyers, 1999; Ghahramanlou & Brodbeck, 2000; Johnson & Hunter, 1997; Kassam-Adams, 1995; Sowa & May, 1994) demonstrează că persoanele care interacționează cu victime sunt afectate în feluri diferite de interacțiunile lor cu supravietuitorii unei traume. Nu toți cei expuși la stresori traumatizanți dezvoltă simptomatologie specifică de stres posttraumatic (Breslau, Davis, Andreski & Peterson, 1991), la fel cum nici toți cei care interacționează sistematic cu victime nu dezvoltă simptome de stres traumatic secundar ca urmare a expunerii indirecte la traumă. Un prim pas în prevenirea acestei
by Irina Crumpei [Corola-publishinghouse/Science/1075_a_2583]
-
Harris (2003) au obținut aceleași rezultate. Genul nu a fost susținut în literatură ca fiind un determinant semnificativ al stresului traumatic secundar (Meldrum, King & Spooner, 2002; Nelson-Gardell & Harris, 2003). Totuși, unele studii, arată că ar putea exista diferențe în exprimarea simptomatologiei în funcție de gen. Aceste rezultate contradictorii justifică cercetarea mai aprofundată a factorilor de protecție și de risc în față tulburării de stres traumatic secundar. Identificarea din timp a populației vulnerabile și întărirea factorilor de protecție ar putea ajuta prevenirea apariției simptomelor
by Irina Crumpei [Corola-publishinghouse/Science/1075_a_2583]
-
liniști și de a-și pune ordine în gânduri, Ahile nu reușește să se sustragă imaginilor și emoțiilor ce îl copleșesc (Birmes et al., 2003). De-a lungul timpului numeroși autori au reușit să intuiască și să descrie cu înțelegere simptomatologia stresului posttraumatic. Descartes observa în secolul al XVII-lea că evenimentele ce produc frică modifică mult timp după survenirea lor comportamentul uman (Tomb, 1994 cit. în Birmes et al., 2003). 1.2. Delimitarea științifică a conceptului de traumă Începând cu
by Irina Crumpei [Corola-publishinghouse/Science/1075_a_2583]
-
doua jumătate a secolului al XIX-lea au fost descrise simptome cum ar fi oboseală, durere, anxietate, frisoane și depresie ce apăreau în legătura cu răni periculoase. Recunoașterea determinismului preponderent psihic se datorează lui Hermann Oppenheim care a susținut că simptomatologia pe care a numit-o "nevroză traumatica" apare în urma evenimentelor în care persoana își simte amenințată viața și nu sunt determinate de răni fizice. Războaiele ce au urmat au transformat numeroase persoane în pacienți și astfel fenomenul cu eticheta încă
by Irina Crumpei [Corola-publishinghouse/Science/1075_a_2583]