6,679 matches
-
-ntoarce? - Peste cinci zile. Ne-a închis în nas ferestruica. Am bătut din nou mânios. De data asta a deschis o aripă a porții, cu sabia în mână. - Numai să ne atingi, și Andras te va jupui de viu! am urlat eu cât mă ținea gura. Fermitatea mea și mutra fioroasă a lui Gundo l-au făcut să șovăie. - Știu că ești aici ca să execuți ordine, am coborât eu tonul, dar nu vrem decât să ne spălăm și să ne odihnim
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
de mâini cu frânghii pe care le-au trecut pe deasupra traversei și au ridicat-o. În timp ce doi indivizi îi desfăceau picioarele zbuciumate, cei care țineau de frânghii au început să o lase în jos încet. Ea a încetat să mai urle ca un animal și a leșinat cu capul pe spate și cu gura deschisă. Tortura a fost oprită. Omul care o ținea de șolduri a lovit-o de mai multe ori pe buci cu o trestie. Romilde și-a revenit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
intrând, amândoi au tresărit. N-am reușit să-l opresc pe Rotari. S-a repezit la Grasulf, l-a ridicat de pe jilț și, apucându-l de piept, a strigat: - Unde erai în timp ce aici lumea murea? În spatele lui, Grimoald și Rodoald urlau: - Unde este trupul unchiului nostru Gisulf? Marciano, un bărbat și jumătate, mai dedat spadei decât crucii, a izbutit să-i despartă pe Rotari și pe Grasulf, după care, asigurând calmul și respectul cuvenit, ne-a povestit ce s-a întâmplat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
ținea slujba săptămânală. Ajuns cu întârziere, am văzut enoriașii îngrămădindu-se printre coloanele naosului. Pe treptele înalte ale absidei centrale era prezentă întreaga ginte din localitate. Am intrat cu greu, asta și fiindcă predicatorul era asaltat din toate părțile. Unii urlau la el mustrându-l pentru vorbirea greoaie, alții îi reproșau ceea ce susținea sau pur și simplu se distrau insultându-l. Făcându-mi loc cu coatele, am ajuns la absida din dreapta, unde, dând la o parte cortinele, am nimerit într-un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
de biserici la Roma pe pielea voastră și înfometând populația“. Drept care îi stârnește să ia cu asalt palatul Laterano. A doua zi spusele lui s-au adeverit. Ascunși după un portic lung și îngust, am zărit o gloată de oameni urlând, amenințând și atacând reședința papală. Cracco însă pusese la punct o apărare strașnică, folosind slujitorii de la palat și o parte din cler. Fiecare ușă era baricadată, și de la ferestre se vedeau vârfuri de săgeți gata să fie trase. Acum vorbesc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
pe jos, de carne care putrezește. Pe toate câmpurile de bătaie se află nori de muște acoperind cadavrele, corbi mari care smulg ochii și își iau zborul, goniți de câinii sălbatici care ling sângele închegat al muribunzilor implorând ajutor și urlând de durere, erupțiile fetide provocate de pântecele celor neîngropați, înnegrite și umflate de soare. Și, așa cum se întâmplă întotdeauna, au existat viteji care au devenit fricoși din pricina unui atac de panică și lași care, cuprinși de groază, s-au transformat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
clădiri al firmei Ennco. Parcarea era deja plină. La ora șapte și jumătate, era printre ultimii care soseau. Deseori se întreba dacă colegii ei mergeau vreodată acasă. Etajul cu serviciile de brokeraj era deja ca un furnicar. Ursul și Îndesatul urlau unul la celălalt (lucru care se întâmpla des), iar Jasmine Becker împărțea cafea și gogoși dealerilor. Pe Nieve o trecu un fior văzându-l pe Urs luând o îmbucătură din gogoașă, o sorbitură din cafea, țipând la Îndesat și răspunzând
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
aceasta se încuiase în dormitor și refuza să iasă. Cum nu scosese o vorbă și nu mâncase nimic de atunci, iar gemenele erau îngrijorate. Așa că trebuie să te întorci acasă, conchise Amelie. Suntem la capătul puterilor. Darcey ținea minte că urlase la sora ei, zicându-i că ar fi trebuit să o sune mai devreme și că sigur că avea să vină de îndată. —N-am sunat pentru că am crezut că e o nimica toată, protestă Amelie. Dar când mi-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
telefonul se stinsese, părea de două ori mai întuneric. Darcey mai respiră o dată adânc și deschise din nou mobilul. Sună din nou, realizând că mâna îi tremura și mai tare. —Alo, Darcey? Telefonul se stinse din nou. Darcey aproape că urlă de frustrare. Și, în bezna liftului, simți că o încearcă o senzație de claustrofobie. Dacă nu revenea curentul, ce-o să se facă? Nimeni nu avea să intre în clădire până în zori. Exista o firmă de pază, asta știa, dar ei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
să țipe ca răspuns la un posibil zgomot până nu își dădea seama exact ce era. —Darcey! Era numele ei. Iar vocea era a Annei Sweeney, de la distanță. Simți un fior de ușurare cuprinzând-o. —Anna! Sunt aici. —Darcey! —Aici! urlă cât o ținură plămânii. În lift. —Stai așa. Glasul tăcu, apoi o auzi pe Anna strigând-o din nou, dar de data asta se auzea mult mai de aproape. —Anna, sunt în lift. S-a blocat. Cred că sunt între
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
bărbat, Cum?! Știi ce mi-a spus a doua zi dimineață după? Nu! Mi-a spus că făcusem dragoste ca și cum m-aș fi închinat într-o biserică, Zâmbește iute, Iartă-mă, n-ar fi trebuit să apun asta, Ba da! urlă toată ființa mea și fiori netrebnici îmi umblă, Mi-e dor de femeie, Daniel! Sunt un nemernic, cum te murdăresc pe tine cu dorințele mele! și glasul lui tot mai scăzut, eu încordându-mi auzul să nu-mi scape nimic
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
îl enerva când îi spuneam că el nu-i bărbat, ci femeie, era un haz! Începea să se tăvălească pe jos, se rostogolea, se dădea cu fundu de pământ, Puiu e băiat! Striga el, nu spunea bărbat, ci băiat, și urla ca nebunu că e băiat nu femeie! Iar noi ne prăpădeam de râs, și cu cât râdeam noi mai tare, cu atât se agita și el mai rău, nu înceta până nu-i dădeam dreptate, Puiu e bărbat! acceptam noi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
părintele Varava și-mi întinde o cană cu apă, Mulțumesc! Știu că părintele Ioan a ținut mult la Theo, de altfel era și bătrân, și bolnav ca să se implice prea mult în lucrarea asta, Ce vrei să spui, părinte?! îmi urlă toate simțurile, I-a dat mână liberă lui Theo, el era tânăr, un artist, voia schimbări, a lucrat singur, fără îndrumarea unui meșter mai vârstnic, era prima lui lucrare, n-a mai pictat niciodată o biserică, apoi Protopopul de, era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
să mă întorc cuminte la mănăstire, să stau cele trei zile în izolare deplină și să mă înfățișez apoi înaintea părintelui Ioan, dar picioarele mele mă duc singure mai departe, urc tot mai greu în peisajul stâncos, mi-e foame, urlă stomacul meu în disperare, dar toată puterea mea de judecată s-a coborât acum în picioare și ele urlă, soarele cred că a ajuns la amiază, îmi propun să ajung sus pe colină și acolo să mă opresc puțin, să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
înaintea părintelui Ioan, dar picioarele mele mă duc singure mai departe, urc tot mai greu în peisajul stâncos, mi-e foame, urlă stomacul meu în disperare, dar toată puterea mea de judecată s-a coborât acum în picioare și ele urlă, soarele cred că a ajuns la amiază, îmi propun să ajung sus pe colină și acolo să mă opresc puțin, să-mi trag răsuflarea, de aici din vârf, de unde m-am așezat, nu văd decât coama verde a pădurii camuflând
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
și n-a fost destul și rusul a alergat repede la perete și și-a mânjit mâinile în vopsea și, izbucnind furios, a întins-o cu palma pe tot peretele, ceilalți care erau cu el s-au oprit speriați, au urlat ceva în limba lor și-au ieșit afară îngroziți, eu cu ochii printre lacrimi și meșterul Vasile priveam încremeniți la rusul atins de umbra nebuniei, după ce și-a șters palmele de pereți a privit înmărmurit la ceea ce făcuse și a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
în minte și le număr din nou, unsprezece, da, a douăsprezecea, Învierea, îmi amintesc Batjocorirea, doi indivizi bine îmbrăcați, ochelari de soare negri, mănuși albe pe mâini, punându-I pe cap coroana de spini, în fundal o mulțime pe stadion urlând la un meci de fotbal, în câte unul din colțurile fiecărui pătrat sigla unui post de televiziune, Știi, Daniel, e Theo în mijlocul bisericii pictând Patimile, părintele Ioan încă nu murise, e mult soare afară, trece prin ferestrele, scenele acestea din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
răutăcioasă putea fi simțită mai ales când În jur era liniște. Adina Dabija 16 odată, când aveam cinci ani și trebuia să stau acasă pentru că luasem pojar de la grădiniță, mama m-a găsit bătând cu pumnii În geamul de la sufragerie, urlând de groază. De atunci nu m-a mai lăsat niciodată singură În casă. mă lăsa mereu cu o fată din vecini, care era la liceu și care Îmi făcea un griș cu lapte delicios, subțire și plin de cocoloașe, așa cum
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1756]
-
să aflu cât mai multe detalii despre afacerile parlamentarilor. Ne‑am urcat În Porsche‑ul gri metalizat al lui Priză și am pornit, la propunerea Simonettei, spre un pub irlandez. Urăsc puburile irlandeze. E atâta hărmălaie acolo Încât trebuie să urli unul la celălalt ca să te poți Înțelege. Dar pentru ca Priză să se simtă bine În compania a două tinerele era fărĂ Îndoială locul ideal. Aflând că lucrez la oarece revistă, Priză, care nu era complet Încuiat, și‑a ținut gura
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1756]
-
pentru maimuțele tribului, căci la trust omul era dresat de la bun Început să revină la stadiul de maimuță - m‑am trezit că mult‑visata primă de Crăciun, pe care apucasem să o pipăi prin pereții subțiri ai plicului și să urlu În gând „Este !“, să o pun În siguranță În buzunarul saco‑ ului și să visez cu ochii deschiși o vacanță la munte, mi se cere deodată Înapoi, ca și tuturor celorlalți, pentru organizarea nu știu cărui joc de societate. Marele premiu, am
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1756]
-
a fost luat de comuniști și dus la Canal. După câteva luni la ușa noastră au sunat doi bărbați Îmbrăcați În costume. Mama i‑a poftit În sufragerie și a Închis ușa. După puțin timp mama a ieșit din sufragerie urlând și smulgându‑și părul din cap. Cei doi bărbați și‑au scos șepcile și au coborât repede scările. Am Înțeles atunci că rămĂseserăm doar noi doi, eu și sora mea, cu mama. Din acel moment nu am mai pus mâna
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1756]
-
era mâna lui dreaptă și m-am Întors cu gândul să mă asigur că va pieri, după cum pierise și copilul meu. Când m-am Întors am văzut că ploaia Încetase și pe apă pluteau trupușoare de copii, am văzut mame urlând și bărbați cărând pe brațe trupuri moarte. Printre ele am recunoscut și trupul călugărului iezuit, care fusese Întotdeauna atât de bun cu mine... Atunci deodată se porni un suflu de vânt care răspândi toți norii... Cu ultimele puteri, m-am
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1756]
-
lui a Întâlnit-o pe a mea. Am Închis imediat ochii, dar Adina Dabija 224 era prea târziu. S-a ridicat și s-a apropiat de mine. Dintr-o singură mișcare mi-a tras căușul de pe gură. — Aici poți să urli și să te zbați cât poftești, nu te aude nimeni, a spus el. iar dacă cumva Îți vin alte idei, uite ce am pentru tine... A scos de la brâu un cuțit mare pe care mi l-a lipit de frunte
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1756]
-
s-a permis accesul pe un avion F-16 care, coborând cu viteză maximă la verticală, i-a sporit brusc greutatea corporală de șapte ori. După aterizare, a fost felicitat pentru că-și pierduse cunoștința doar pentru o perioadă relativ scurtă, nu urlase și nu vomitase. Se declară foarte mândru de această performanță. Lanzmann ține să se laude că înoată totdeauna perpendicular pe țărm, nu de-a lungul lui, îndreptându-se direct spre larg. Este adevărat în ceea ce privește nu numai natația, ci toate aventurările
Filmele din carte by Felicia Antip () [Corola-journal/Journalistic/5951_a_7276]
-
-și scutură zilele toarse-n neștire Și veșnicia prinde-n buchetul lui Mișu cincizeci de fire. Iașu-i departe de Colibița, munții pe frați îi desparte, Că duși sînt în lume fiii lui Toma, țăran din Cernești fără carte. Când Bistrița urlă zdrobită-n vîltoare și candele-aprinde, cerești, Te-nchină creștine la fiul lui Toma, țăran moldovean din Cernești ! Iar când amfiteatrul spre tine revarsă lumina din care-o să crești Să nu uiți copile pe fiul lui Toma, țăranul onest din
Din viaţa, activitatea şi gândurile unui profesor by Mihai TOMA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101007_a_102299]