32,884 matches
-
cei antrenați decât la neantrenați. Acoperirea necesităților de oxigenare a țesuturilor se realizează în efort pe trei căi cuplate: - schimbul alveolo-capilar, asigurat prin difuziunea crescută de 4¬6 ori a O2; - transportul mai rapid al O2 din capilarele pulmonare spre țesuturile beneficiare; - eliberarea intensificată a O2 la nivel tisular, ca urmare a favorizării procesului de disociere a oxihemoglobinei de către O2 tisular scăzut și CO2 crescut (efectul Bohr); Prin antrenament fizic gradat și susținut, respirația devine mai eficientă, atât din punct de
PERFORMANŢA SPORTIVĂ by Silviu Șalgău, Alexandru Acsinte () [Corola-publishinghouse/Science/91843_a_92860]
-
în stare de activitate, îndepărtării produșilor toxici de metabolism celular, și disipării căldurii degajate în timpul activității contractile . Deoarece rezervele celulare de oxigen satisfac necesitățile de efort numai câteva secunde, una din primele reacții o constituie creșterea fluxului sanguin la nivelul țesutului muscular aflat în stare de activitate. Fenomenul se datorește atât vasodilatației locale, produsă de hipoxie, cât și descărcărilor simpatice centrale care pot chiar anticipa începerea efortului. Ca urmare a rezistenței reduse la flux și a activității contractile a mușchiului, rezultă
PERFORMANŢA SPORTIVĂ by Silviu Șalgău, Alexandru Acsinte () [Corola-publishinghouse/Science/91843_a_92860]
-
exemplu, cei ce se antrenează pentru forță și viteză au volumul inimii nemodificat, spre deosebire de fondiști care au inima cu volum foarte mare. Coeficientul de utilizare a O2crește la sportivii bine antrenați printr-o mai bună utilizare a O2 la nivelul țesuturilor și mai ales la nivelul mușchilor. În urma antrenamentelor, numărul de capilare care se deschid se mărește și se creează o suprafață mai mare de contact între sânge și țesutul muscular, deci se pot produce schimburi mai intense. La cei neantrenați
PERFORMANŢA SPORTIVĂ by Silviu Șalgău, Alexandru Acsinte () [Corola-publishinghouse/Science/91843_a_92860]
-
bine antrenați printr-o mai bună utilizare a O2 la nivelul țesuturilor și mai ales la nivelul mușchilor. În urma antrenamentelor, numărul de capilare care se deschid se mărește și se creează o suprafață mai mare de contact între sânge și țesutul muscular, deci se pot produce schimburi mai intense. La cei neantrenați, O2 se găsește în concentrație de 190ml/litru în sângele arterial, în sângele venos 140ml/litru, iar în țesuturi rămân 50ml/litru. În sângele arterial al celor antrenați se
PERFORMANŢA SPORTIVĂ by Silviu Șalgău, Alexandru Acsinte () [Corola-publishinghouse/Science/91843_a_92860]
-
creează o suprafață mai mare de contact între sânge și țesutul muscular, deci se pot produce schimburi mai intense. La cei neantrenați, O2 se găsește în concentrație de 190ml/litru în sângele arterial, în sângele venos 140ml/litru, iar în țesuturi rămân 50ml/litru. În sângele arterial al celor antrenați se găsesc tot 190ml/litru, iar în sângele venos concentrația O2 este de 100-110ml/litru de sânge, în țesuturi rămânând 80-90ml O2. Frecvența cardiacă - prezintă valori scăzute la sportivii care desfășoară
PERFORMANŢA SPORTIVĂ by Silviu Șalgău, Alexandru Acsinte () [Corola-publishinghouse/Science/91843_a_92860]
-
190ml/litru în sângele arterial, în sângele venos 140ml/litru, iar în țesuturi rămân 50ml/litru. În sângele arterial al celor antrenați se găsesc tot 190ml/litru, iar în sângele venos concentrația O2 este de 100-110ml/litru de sânge, în țesuturi rămânând 80-90ml O2. Frecvența cardiacă - prezintă valori scăzute la sportivii care desfășoară antrenamente vreme îndelungată. Ea poate atinge valori de 30-40 bătăi/minut, aceasta datorită creșterii tonusului parasimpatic. În schimb în eforturi maxime se poate adapta mai bine decât inima
PERFORMANŢA SPORTIVĂ by Silviu Șalgău, Alexandru Acsinte () [Corola-publishinghouse/Science/91843_a_92860]
-
oboseala apare înainte de epuizarea rezervelor cardiovasculare, pe când la neantrenați, nu; la aceștia, frecvența cardiacă crește fără simptome, existând pericolul apariției stopului cardiac. În eforturile moderate și submaximale (150-175W), în care există un echilibru între nevoile și aprovizionarea cu O2 a țesuturilor (eforturi aerobe - echilibru stabil), găsim o relație liniară între FC și capacitatea de efort aerobă (VO2 max), dar numai între valorile de 120170bătăi / minut. Sub 120 bătăi / minut și peste 170-180 bătăi / minut, debitul cardiac (factorul determinant al VO2), nu
PERFORMANŢA SPORTIVĂ by Silviu Șalgău, Alexandru Acsinte () [Corola-publishinghouse/Science/91843_a_92860]
-
generalizată, ar fi o istorie unilaterală. E cât se poate de adevărat că această dimensiune a istoriei și a memoriei comunismului ca dictatură represivă totalitară a fost sistematic ocultată vreme de 50 de ani și că trebuie neapărat integrată în țesutul oricărei investigații referitoare la jumătatea de secol dominată de regimul comunist în România și în întregul Est al Europei. Dar, atât în producția de bunuri materiale, cât și în producția de discursuri, această componentă secretă a proceselor sociale și istorice
by Catherine Durandin şi Zoe Petre [Corola-publishinghouse/Science/1044_a_2552]
-
reflex democratic -, ideea pe care Brucan o exprima făcea din încetineala procesului de construcție democratică în România o "necesitate obiectivă" cum se spunea la cursurile de marxism, un dat fatal și inevitabil. De bună seamă, așa cum am mai spus, în țesutul intim al societății românești și în istoria acesteia existau există încă factori care îi frânează progresul rapid în termenii unei democrații pe deplin asumate 48. Tradiția istorică a unui stat hipercentralizat și urbanizat doar superficial nu a favorizat niciodată afirmarea
by Catherine Durandin şi Zoe Petre [Corola-publishinghouse/Science/1044_a_2552]
-
de două categorii: tectori (uniseriați, cu celula terminală în formă de ac de busolă, stelați, peltați etc.) și glandulari (cu soclu unisau pluricelular, unisau multiseriat). Frunza este de regulă bifacială, dorsi-ventrală, mezofilul fiind variabil, fie omogen, format în întregime din țesut palisadic, fie izobilateral, cu țesut palisadic sub ambele epiderme. Totodată sunt publicate atlase cu detalii privind structura unor țesuturi sau organe de plante medicinale. În acest sens menționăm pe cele elaborate de Moeler (1892), Herail (1901), Karsten și Oltmans (1909
Citologie by Daniela Popescu [Corola-publishinghouse/Science/638_a_1331]
-
cu celula terminală în formă de ac de busolă, stelați, peltați etc.) și glandulari (cu soclu unisau pluricelular, unisau multiseriat). Frunza este de regulă bifacială, dorsi-ventrală, mezofilul fiind variabil, fie omogen, format în întregime din țesut palisadic, fie izobilateral, cu țesut palisadic sub ambele epiderme. Totodată sunt publicate atlase cu detalii privind structura unor țesuturi sau organe de plante medicinale. În acest sens menționăm pe cele elaborate de Moeler (1892), Herail (1901), Karsten și Oltmans (1909), Gilg și Brandt (1922), Berger
Citologie by Daniela Popescu [Corola-publishinghouse/Science/638_a_1331]
-
cu soclu unisau pluricelular, unisau multiseriat). Frunza este de regulă bifacială, dorsi-ventrală, mezofilul fiind variabil, fie omogen, format în întregime din țesut palisadic, fie izobilateral, cu țesut palisadic sub ambele epiderme. Totodată sunt publicate atlase cu detalii privind structura unor țesuturi sau organe de plante medicinale. În acest sens menționăm pe cele elaborate de Moeler (1892), Herail (1901), Karsten și Oltmans (1909), Gilg și Brandt (1922), Berger (1950), Fischer (1952), Gammerman (1952), Terpilo (1961), Frohne (1969). În toate aceste lucrări se
Citologie by Daniela Popescu [Corola-publishinghouse/Science/638_a_1331]
-
histogeneza limbului foliar. Structura generală a organelor vegetative la plantele medicinale este prezentată în mai toate tratatele de botanică generală, morfologie și anatomie vegetală, în care sunt date ca exemple și specii din genul Salvia atunci când se detaliază alcătuirea diferitelor țesuturi. Dintre acestea, menționăm pe cele publicate de Sárkány și Szalai (1964), Esau (1969), Fahn (1982), Robert și Catesson (1990), Gorenflot(1994), Strasburger (1999). Date foarte sumare referitoare la unele țesuturi sau formațiuni cu rol secretor am găsit și în lucrări
Citologie by Daniela Popescu [Corola-publishinghouse/Science/638_a_1331]
-
și specii din genul Salvia atunci când se detaliază alcătuirea diferitelor țesuturi. Dintre acestea, menționăm pe cele publicate de Sárkány și Szalai (1964), Esau (1969), Fahn (1982), Robert și Catesson (1990), Gorenflot(1994), Strasburger (1999). Date foarte sumare referitoare la unele țesuturi sau formațiuni cu rol secretor am găsit și în lucrări cu caracter mai general, referitoare la angiosperme. Astfel, valoarea diagnostică a țesutului epidermic în identificarea frunzelor de la plantele medicinale a fost pusă în evidență de Racz și Peter (1968), iar
Citologie by Daniela Popescu [Corola-publishinghouse/Science/638_a_1331]
-
Esau (1969), Fahn (1982), Robert și Catesson (1990), Gorenflot(1994), Strasburger (1999). Date foarte sumare referitoare la unele țesuturi sau formațiuni cu rol secretor am găsit și în lucrări cu caracter mai general, referitoare la angiosperme. Astfel, valoarea diagnostică a țesutului epidermic în identificarea frunzelor de la plantele medicinale a fost pusă în evidență de Racz și Peter (1968), iar asupra cuticulei a fost publicat un studiu de mare extindere de către Kerstiens (1996). În anul 1975, Anelli publică un atlas asupra epidermei
Citologie by Daniela Popescu [Corola-publishinghouse/Science/638_a_1331]
-
publică în 1920 o sinteză referitoare la perii plantelor superioare, iar în 1962 Uphof și Hummel reiau aceleași probleme, publicând un tratat referitor la perii plantelor, ambele lucrări fiind inserate în renumita colecție Handbuch der Pflanzenanatomie. Referindu-ne tot la țesutul epidermic, adăugăm cercetările referitoare la originea, structura, localizarea și frecvența stomatelor de pe diferite organe aeriene, în lucrări publicate în ultimele trei decenii de către Van Cotthem (1971), Peter și Racz (1969), Peter și Sebe (1967) și alții; în 1966 apare o
Citologie by Daniela Popescu [Corola-publishinghouse/Science/638_a_1331]
-
atât de caracteristice compozeelor, s-a ocupat încă din secolul trecut renumitul anatomist Van Tieghem (1871). Ulterior, și Tetley (1925) studiază canalele secretoare din rădăcinile unor compozee. La cele de mai sus se adaugă lucrările de amploare referitoare la diferențierea țesuturilor vasculare (Lenoir, 1920; Esau, 1954), structura pețiolului la dicotiledonate și valoarea taxonomică a acestuia (Petit, 1887), simetria de structură a plantelor vasculare (Van Tieghem, 1871), originea și dezvoltarea țesutului colenchimatic (Roland, 1967), sau procesul de sclerificare a acestuia (Duchaigne, 1955
Citologie by Daniela Popescu [Corola-publishinghouse/Science/638_a_1331]
-
de mai sus se adaugă lucrările de amploare referitoare la diferențierea țesuturilor vasculare (Lenoir, 1920; Esau, 1954), structura pețiolului la dicotiledonate și valoarea taxonomică a acestuia (Petit, 1887), simetria de structură a plantelor vasculare (Van Tieghem, 1871), originea și dezvoltarea țesutului colenchimatic (Roland, 1967), sau procesul de sclerificare a acestuia (Duchaigne, 1955). Totodată, pe baza lucrărilor publicate în a doua jumătate a secolului trecut, Vesque (1885) elaborează o sinteză privind caracterele familiilor gamopetale, luând drept criteriu cu valoare histo-anatomică mai cu
Citologie by Daniela Popescu [Corola-publishinghouse/Science/638_a_1331]
-
a constituit și lichidul de conservare, în cazul păstrării materialului un timp mai îndelungat (dar nu mai mult de 4 săptămâni); prin spălare se îndepărtează excesul de fixator, care împiedică o bună aderare a colorantului. Deshidratarea reprezintă scoaterea apei din țesut cu ajutorul alcoolului etilic (sau izopropilic) în concentrații crescânde și succesive; am utilizat băi de alcool etilic în concentrații crescânde și anume: alcool 80% (3-4 h), alcool 90% (3-4 ore), alcool 95% (3-4 h) și apoi alcool absolut în două băi
Citologie by Daniela Popescu [Corola-publishinghouse/Science/638_a_1331]
-
având pereții intern și extern mai îngroșați decât ceilalți. Din loc în loc sunt vizibili peri tectori pluricelulari uniseriați. Scoarța este relativ groasă, mărimea celulelor crescând spre interior. Stratul cel mai intern reprezintă o endodermă, formată din celule puternic alungite tangențial. Țesuturile conducătoare formează două inele concentrice de grosime aproximativ egală: unul de liber și altul de lemn. Inelul de liber cuprinde tuburi ciuruite, celule anexe și celule de parenchim liberian spre interior și numai celule din ultima categorie spre exterior. Inelul
Citologie by Daniela Popescu [Corola-publishinghouse/Science/638_a_1331]
-
străbătut de mai multe raze medulare uniseriate, celulele componente fiind vii. Toate elementele de lemn au pereții moderat îngroșați și intens lignificați; vasele sunt rare și diferă puțin ca diametru fața de elementele libriforme. Așadar, cele două inele concentrice de țesut conducător își au originea în activitatea cambiului. În grosimea parenchimului celulozic central se disting șiruri de vase cu orientare diferită, iar axa organului este ocupată de 3-5 vase centrale de lemn primar. Structura detaliată mai sus caracterizează, de fapt, regiunea
Citologie by Daniela Popescu [Corola-publishinghouse/Science/638_a_1331]
-
individualizează două perechi de fascicule mici, opuse, iar de o parte și de alta rămân două arcuri largi de xilem secundar, străpuns de mai multe raze medulare uniseriate, parenchimatic celulozice. Sub nodul cotiledonar conturul secțiunii transversale prin hipocotil devine eliptic-ovat, țesutul conducător formează două arii laterale dispuse față în față, de origine secundară în cea mai mare parte, iar spre cei doi poli ai secțiunii se individualizează fascicule cotiledonare. La nivelul nodului cotiledonar conturul secțiunii transversale este aproximativ dreptunghiular, cu două
Citologie by Daniela Popescu [Corola-publishinghouse/Science/638_a_1331]
-
spre cei doi poli ai secțiunii se individualizează fascicule cotiledonare. La nivelul nodului cotiledonar conturul secțiunii transversale este aproximativ dreptunghiular, cu două laturi convexe. În epidermă se observă atât peri tectori cât și stomate, iar stratul cortical hipodermic este colenchimatizat. Țesuturile conducătoare rămân sub forma a două inele concentrice, de grosime asemănătoare, separate de o zona cambială pluristratiticată. În axila cotiledoanelor, în concavitățile de pe laturile epicotilului, se observă muguri care au 2 sau 4 primordii foliare. Pețiolul cotiledonului prezintă epidermă cu
Citologie by Daniela Popescu [Corola-publishinghouse/Science/638_a_1331]
-
unicelular, foarte scurt, cu glanda octocelulară, acoperită de o cuticulă comună. În coastele principale, 1-2 straturi corticale hipodermice au celule de tip colenchimatic, iar în parenchimul cortical extern se observă două cavități aerifere alungite tangențial. Între cele două inele de țesut conducător, cambiul este pluristratificat. Razele medulare, vizibile mai cu seamă la nivelul inelului lemnos, sunt uniseriate; nu se deosebesc vasele de lemn de celelalte elemente ale xilemului. În parenchimul perimedular sunt vizibile puține vase de lemn primar, dispuse în serii
Citologie by Daniela Popescu [Corola-publishinghouse/Science/638_a_1331]
-
52) arată însă că cele două frunze de la fiecare nod nu pornesc exact din același loc la nivelul apexului, ceea ce se observa și la nivelul tulpinii complet edificate. De aceea la nivelul nodului ne apar două arcuri larg deschise de țesuturi conducătoare, la extremitățile cărora se află cele două fascicule foliare, al căror cambiu se leagă de cel al arcurilor menționate (nodul are structură unilacunară). În timp ce țesuturile conducătoare din cele două arcuri au structură secundară, fasciculele foliare au structură tipic primară
Citologie by Daniela Popescu [Corola-publishinghouse/Science/638_a_1331]