33,137 matches
-
bălțile de nămol. Căruțele se strânseseră pe o distanță de treizeci de mile de-a lungul drumului spre Karagaci. Bivolii și vitele trăgeau căruțele prin nămol. Nu mai era Început sau sfârșit. Căruțele erau Încărcate cu tot ce aveau ei. Bătrânii și femeile, uzi până la piele, se țineau pe lângă căruțe, strigând la vite ca să meargă mai departe. Marița era umflată până aproape de nivelul podului și apa era galbenă. Căruțele se-ngrămădiseră pe pod și cămilele treceau printre ele. Cavaleria greacă supraveghea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
de taurii lui după ce primește o cogida? — Păi, cred că noi. — Da, noi, spuse Maera. Noi ucide taurii la sălbatic, noi ucide taurii la bețiv și taurii la dansatori de riau-riau. Da. Noi ucide. Chiar că noi. Da. Da. Da. Bătrânul meu Dacă stau acum să mă gândesc, cred că bătrânul meu era făcut să fie gras, ca tipii ăia mici și grăsani pe care-i vezi peste tot, dar n-a ajuns niciodată chiar așa, poate doar pentru scurtă vreme
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
noi. — Da, noi, spuse Maera. Noi ucide taurii la sălbatic, noi ucide taurii la bețiv și taurii la dansatori de riau-riau. Da. Noi ucide. Chiar că noi. Da. Da. Da. Bătrânul meu Dacă stau acum să mă gândesc, cred că bătrânul meu era făcut să fie gras, ca tipii ăia mici și grăsani pe care-i vezi peste tot, dar n-a ajuns niciodată chiar așa, poate doar pentru scurtă vreme, spre final, dar nici atunci n-a fost vina lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
după o vreme mă uitam din nou și vedeam că a Început să transpire. Transpira mult și alerga În spate cu ochii pe mine, iar când mă prindea că-l privesc, zâmbea și zicea „Le cam transpir, ă?“. Când zâmbea bătrânul, nu te puteai abține să nu zâmbești și tu. Continuam să alergăm spre munți și la un moment dat bătrânul mă striga „Ei, Joe!“, eu mă uitam În spate și-l vedeam că s-a oprit lângă un copac, cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
cu ochii pe mine, iar când mă prindea că-l privesc, zâmbea și zicea „Le cam transpir, ă?“. Când zâmbea bătrânul, nu te puteai abține să nu zâmbești și tu. Continuam să alergăm spre munți și la un moment dat bătrânul mă striga „Ei, Joe!“, eu mă uitam În spate și-l vedeam că s-a oprit lângă un copac, cu prosopul pe care-l lega de talie În jurul gâtului. Mă-ntorceam lângă el și scotea din buzunar o coardă, Începând
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
și coarda vâjâind, vâjj, vâjj, vâjj, și soarele era tot mai fierbinte, iar el se muncea și mai tare, În sus și-n jos, pe peticul ăla de șosea. Și să știi că era lucru mare să-l vezi pe bătrân cum sare coarda. O Învârtea când repede, când În bucle complicate. Da’ să-i fi văzut pe macaronari cum se uitau când treceau pe-acolo spre oraș, pe lângă boii ăia mari și albi care trăgeau carele. Erau convinși că bătrânu-i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
ai viteză. Aici nici viteza nu-i cine știe ce și nici salturile nu-s grele. Dar, oricum, Întotdeauna viteza e cea care-ți face probleme, nu săriturile. La San Siro erau cele mai strașnice curse pe care le-am văzut, dar bătrânul se plângea că duce o viață de câine. Făcea mereu naveta Între Mirafiore și San Siro, având câte o cursă pe zi, și o noapte din două o petrecea În tren. Și mie-mi plăceau caii la nbunie. Era o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
senzația că sună o mie de ani, după care Îi vezi cum mătură ca o furtună turnanta. În ce mă privea nimic nu se compara cu asta. Dar Într-o zi, În vestiar, În timp ce se schimba În hainele de oraș, bătrânul mi-a zis: — Chestiile astea nu-s cai, Joe. La Paris, gloabele astea ar fi omorâte pentru piele și copite. Asta era În ziua În care câștigase Premio Commercio cu Lantorna, pe care o scosese-n frunte pe ultima sută
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
nimic, stătea doar și se uita la Holbrook, și ei nu-l slăbeau o clipă, când se oprea unu’, Începea celălalt și macaronarul se tot băga peste Holbrook. — Nu vrei să te duci să-mi iei un Sportsman, Joe? zise bătrânul și-mi dădu câțiva bani, fără să-și ia ochii de la Holbrook. Așa că am ieșit din Galleria până-n față la Scala, de unde am luat ziarul, și apoi m-am Întors, dar am rămas mai Într-o parte, pentru că nu voiam
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
peste ei; taică-miu stătea rezemat În șezlong, privind În ceașca cu cafea și jucându-se cu lingurița, iar Holbrook și macaronarul gras se ridicaseră-n picioare, macaronarul ștergându-și fața și clătinând din cap. Atunci m-am apropiat și bătrânul se purta de parcă ei nici nu erau acolo, așa că-mi zise: — Vrei o Înghețată, Joe? Holbrook se uită la el și Îi spuse rar și răspicat: — Ești un căcat, și apoi plecă cu macaronarul gras, făcându-și loc printre mese
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
se purta de parcă ei nici nu erau acolo, așa că-mi zise: — Vrei o Înghețată, Joe? Holbrook se uită la el și Îi spuse rar și răspicat: — Ești un căcat, și apoi plecă cu macaronarul gras, făcându-și loc printre mese. Bătrânul Îmi zâmbea, dar se albise la față și arăta de parcă-i era rău, iar eu mă speriasem și aveam un gol În stomac, pentru că mă prinsesem că s-a Întâmplat ceva și nu-nțelegeam cum poate cineva să-i zică
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
eu mă speriasem și aveam un gol În stomac, pentru că mă prinsesem că s-a Întâmplat ceva și nu-nțelegeam cum poate cineva să-i zică lu’ tata că-i un căcat și să scape așa, fără să pățească nimic. Bătrânul deschise ziarul și studie un timp cursele cu handicap, apoi zise: — Tre’ să-nghiți multe-n lumea asta, Joe. După trei zile, părăseam pentru totdeauna Milano cu trenul din Torino spre Paris, asta după ce vânduserăm Într-o licitație În fața grajdurilor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
cu trenul din Torino spre Paris, asta după ce vânduserăm Într-o licitație În fața grajdurilor lui Turner tot ce nu putuserăm băga Într-un cufăr și o valiză. Am ajuns la Paris dis-de-dimineață, Într-o gară mare și murdară despre care bătrânul mi-a zis că-i spune Gare de Lyon. Pe lângă Milano, Parisul era un oraș grozav de mare. În Milano părea că toată lumea merge undeva cu o treabă și că tramvaiele au și ele de ajuns undeva, și nu apar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
stadionul pe care se ținea cursa, ducându-te, orice s-ar fi-ntâmplat, direct acolo. De fapt, n-am ajuns să cunosc orașul prea bine, pentru că nu veneam de la Maisons decât o dată sau de două ori pe săptămână, și atunci bătrânul stătea de fiecare dată la Café de la Paix, pe trotuarul cu Opera, cu toată gașca din Maisons, cred că locul acela era unul dintre cele mai aglomerate din oraș. Da’, ia spuneți, nu-i ciudat că ditamai orașul cum e
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
din Chantilly, la pensiunea doamnei, Meyers. Maisons e cel mai teribil loc În care am stat vreodată. Orașul nu-i cine știe ce, dar era un lac și o pădure grozavă prin care pierdeam vremea toată ziua, eu și câțiva puști, și bătrânul mi-a făcut o praștie cu care am doborât multe păsări, printre care și o coțofană. Dick Atkinson, puștiul, a nimerit Într-o zi un iepure - l-am pus sub un copac și stăteam toți pe-acolo, Dick avea niște
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
mai găsit. Mamă, ce ne-am mai distrat la Maisons. Doamna Meyers Îmi dădea prânzul de dimineață și după aia stăteam toată ziua pe drumuri. Am Învățat repede să vorbesc franțuzește. E o limbă ușoară. Cum am ajuns la Maisons, bătrânul a scris la Milano să-i trimită permisul și până să-i vină a fost foarte Îngrijorat. Stătea toată ziua la Café de Paris cu toată gașca, erau o grămadă de tipi pe care-i știa de când concurase În Paris
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
și discutau, povesteau și jucau biliard, ca Într-un club sau În Galleria din Milano. Da’ nu era chiar ca-n Galleria, pentru că acolo toți se mișcau Întruna, pe când aici stăteau mai mult la masă. Ei, și veni și permisul bătrânului. I l-au trimis fără să-i scrie un cuvânt și apoi el a alergat de vreo două ori. La Amiens, undeva În partea de sus a țării, și În alte câteva locuri dar părea că nu reușește să obțină
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
La Amiens, undeva În partea de sus a țării, și În alte câteva locuri dar părea că nu reușește să obțină totuși un contract. Toți Îl plăceau și de câte ori veneam la cafenea, Înainte de prânz, Îl găseam bând cu cineva, pentru că bătrânul nu era zgârcit, ca restul jocheilor care-și câștigaseră primul dolar În 1904, alergând la Expoziția Universală din St. Louis. Așa zicea taică-miu când râdea de George Burns. Cu toate astea, se vedea treaba că toți se fereau să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
zgârcit, ca restul jocheilor care-și câștigaseră primul dolar În 1904, alergând la Expoziția Universală din St. Louis. Așa zicea taică-miu când râdea de George Burns. Cu toate astea, se vedea treaba că toți se fereau să-i ofere bătrânului un contract. Plecam În fiecare zi din Maisons cu o mașină peste tot pe unde erau curse și asta era cea mai mare distracție. M-am bucurat când s-au Întors caii din Deauville, odată cu vara. Chiar dacă asta Însemna că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
cu gașca și distracția era că făceam asta zilnic. Mi-aduc aminte când eram odată la St. Cloud. Era un derby cu mize de două sute de franci și șapte cai, și favorit era Țarul. M-am dus În padoc cu bătrânul ca să vedem caii și vă zic că n-ați văzut așa cai. Țarul era un cal grozav, mare și galben, făcut parcă numai ca să alerge. Nu mai văzusem cal ca acesta. Îl plimbau prin padoc și el Își ținea capul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
ce are de făcut, fără să se smulgă, să se cabreze sau să-și holbeze ochii Înnebunit, cum fac gloabele alea dopate. Se adunase atâta lume, că nu-i mai vedeam decât picioarele și niște pete de galben, și atunci bătrânul Își făcu loc prin mulțime, iar eu m-am luat după el, până am ajuns la vestiarul jocheilor, Între copaci; și lumea era adunată și acolo, dar omul de la ușă Îl salută din cap pe tata și intrarăm; toți Își
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
Îl salută din cap pe tata și intrarăm; toți Își făceau treaba pe-acolo, se-mbrăcau, Își trăgeau bluze peste cap, alții Își trăgeau cizmele și mirosea fierbinte, a transpirație și a vaselină. Lumea se adunase afară și privea Înăuntru. Bătrânul se așeză lângă George Gardner, care-și trăgea pantalonii, și-l Întrebă „Care-i treaba, George?“ pe cel mai firesc ton, pentru că n-avea sens să-l bată la cap - George putea să-i spună sau nu. — N-o să câștige
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
pe cel mai firesc ton, pentru că n-avea sens să-l bată la cap - George putea să-i spună sau nu. — N-o să câștige, spuse George foarte Încet, aplecându-se și Încheindu-și pantalonii. — Da’ cine-o să câștige? Întrebă bătrânul, aplecându-se spre el ca să nu-i poată auzi nimeni. Kircubbin, spuse George, și dacă-i așa, ține-mi și mie vreo două bilete. Apoi bătrânul i-a zis ceva cu voce tare și George Îi răspunse ca și cum glumea: — Să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
foarte Încet, aplecându-se și Încheindu-și pantalonii. — Da’ cine-o să câștige? Întrebă bătrânul, aplecându-se spre el ca să nu-i poată auzi nimeni. Kircubbin, spuse George, și dacă-i așa, ține-mi și mie vreo două bilete. Apoi bătrânul i-a zis ceva cu voce tare și George Îi răspunse ca și cum glumea: — Să nu te iei niciodată după ponturile mele. După aia am șters-o, făcându-ne loc prin mulțimea care privea, până am ajuns la ghișeul unde se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
Țarului. Taică-miu luă din drum o foaie din alea galbene cu cotele și Țarul era cotat cu 5 la 10, după el venea Cefisidote cu 8 la 1 și abia pe locul cinci era Kircubbin cu 8 la 1. Bătrânul puse cinci mii pe Kircubbin, câștigător și o mie plasat și apoi ne-am dus În spatele tribunelor să ne căutăm loc și să vedem cursa. Eram Înghesuiți ca sardelele și Întâi a apărut pe pistă un om Îmbrăcat Într-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]