33,137 matches
-
grăbită lângă el. — O să-l prindă garda, spuse un chelner. — Ce mai contează, dacă obține ce vrea? — Era mai bine să nu mai umble pe străzi la ora asta. O să-l prindă garda. Acu’ cinci minute au trecut pe-aici. Bătrânul care stătea În umbră bătu cu paharul În farfurioară. Chelnerul mai tânăr se duse la el. — Ce vrei? Bătrânul Îl privi: Înc-un coniac. — O să te-mbeți, Îi spuse chelnerul. Bătrânul Îl privi. Chelnerul se duse. — Ăsta o să stea toată noaptea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
bine să nu mai umble pe străzi la ora asta. O să-l prindă garda. Acu’ cinci minute au trecut pe-aici. Bătrânul care stătea În umbră bătu cu paharul În farfurioară. Chelnerul mai tânăr se duse la el. — Ce vrei? Bătrânul Îl privi: Înc-un coniac. — O să te-mbeți, Îi spuse chelnerul. Bătrânul Îl privi. Chelnerul se duse. — Ăsta o să stea toată noaptea, Îi spuse chelnerul colegului. Mi-e cam somn. N-apuc niciodată să mă culc Înainte de trei. Mai bine se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
-l prindă garda. Acu’ cinci minute au trecut pe-aici. Bătrânul care stătea În umbră bătu cu paharul În farfurioară. Chelnerul mai tânăr se duse la el. — Ce vrei? Bătrânul Îl privi: Înc-un coniac. — O să te-mbeți, Îi spuse chelnerul. Bătrânul Îl privi. Chelnerul se duse. — Ăsta o să stea toată noaptea, Îi spuse chelnerul colegului. Mi-e cam somn. N-apuc niciodată să mă culc Înainte de trei. Mai bine se omora săptămâna trecută. Chelnerul luă sticla de coniac și Încă o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
chelnerul colegului. Mi-e cam somn. N-apuc niciodată să mă culc Înainte de trei. Mai bine se omora săptămâna trecută. Chelnerul luă sticla de coniac și Încă o farfurioară de pe tejgheaua dinăuntru și se-ndreptă cu pași mari spre masa bătrânului. Așeză farfurioara și apoi umplu paharul cu coniac. — Mai bine te-omorai, Îi spuse surdului. Bătrânul Își mișcă degetul: — Mai toarnă puțin, spuse. Chelnerul turnă În continuare, până ce coniacul se revărsă peste buza paharului pe farfurioară. Mulțumesc, spuse bătrânul. Chelnerul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
se omora săptămâna trecută. Chelnerul luă sticla de coniac și Încă o farfurioară de pe tejgheaua dinăuntru și se-ndreptă cu pași mari spre masa bătrânului. Așeză farfurioara și apoi umplu paharul cu coniac. — Mai bine te-omorai, Îi spuse surdului. Bătrânul Își mișcă degetul: — Mai toarnă puțin, spuse. Chelnerul turnă În continuare, până ce coniacul se revărsă peste buza paharului pe farfurioară. Mulțumesc, spuse bătrânul. Chelnerul duse sticla Înapoi Înăuntru. Apoi se așeză lângă colegul său. — Acu’ chiar că-i beat. — Păi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
masa bătrânului. Așeză farfurioara și apoi umplu paharul cu coniac. — Mai bine te-omorai, Îi spuse surdului. Bătrânul Își mișcă degetul: — Mai toarnă puțin, spuse. Chelnerul turnă În continuare, până ce coniacul se revărsă peste buza paharului pe farfurioară. Mulțumesc, spuse bătrânul. Chelnerul duse sticla Înapoi Înăuntru. Apoi se așeză lângă colegul său. — Acu’ chiar că-i beat. — Păi, se-mbată-n fiecare noapte. — De ce-a vrut să se omoare? De un’ să știu eu. Cum a făcut-o? — S-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
nimic. — N-ai de unde să știi. Poate că s-ar simți mai bine dacă ar avea o nevastă. — Are nepoată-sa grijă de el. N-ai zis că l-a dat jos? — Știu. — N-aș vrea s-ajung așa bătrân. Bătrânii sunt oribili. Nu Întotdeauna. Ăsta măcar e curat. Bea fără să verse. Chiar și-acum, când e beat. Uită-te la el. — Nu vreau să mă uit la el. Mai bine s-ar duce acasă. N-are pic de respect
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
Bea fără să verse. Chiar și-acum, când e beat. Uită-te la el. — Nu vreau să mă uit la el. Mai bine s-ar duce acasă. N-are pic de respect pentru ăia care trebuie să mai și muncească. Bătrânul Își ridică privirile din pahar, se uită prin piață și apoi la cei doi chelneri. Înc-un coniac, spuse, arătând spre pahar. Chelnerul care se grăbea se duse până la masa lui. — Nu mai, spuse el, apelând la aceeași elipsă la care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
spre pahar. Chelnerul care se grăbea se duse până la masa lui. — Nu mai, spuse el, apelând la aceeași elipsă la care apelează și proștii când vorbesc cu bețivii sau cu străinii. Nu mai, În seara asta. Acum Închis. — Altu’, spuse bătrânul. — Nu. Nu mai. Chelnerul șterse marginea mesei, clătinând din cap. Bătrânul se ridică, numără Încet farfuriile, scoase un portofel de piele și plăti, lăsând bacșiș o jumătate de peseta. Chelnerul Îl privi În timp ce se Îndepărta pe stradă, un bărbat foarte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
Nu mai, spuse el, apelând la aceeași elipsă la care apelează și proștii când vorbesc cu bețivii sau cu străinii. Nu mai, În seara asta. Acum Închis. — Altu’, spuse bătrânul. — Nu. Nu mai. Chelnerul șterse marginea mesei, clătinând din cap. Bătrânul se ridică, numără Încet farfuriile, scoase un portofel de piele și plăti, lăsând bacșiș o jumătate de peseta. Chelnerul Îl privi În timp ce se Îndepărta pe stradă, un bărbat foarte bătrân care se cam clătina, dar cu demnitate. De ce nu l-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
trăgeau obloanele. Nu-i Încă două jumate. — Vreau să mă duc să mă culc. Și ce mai era, o oră? — Pentru mine Înseamnă mai mult decât pentru el. — O oră e la fel pentru toată lumea. — Vorbești și tu ca un bătrân. Dacă vrea, poa’ să-și ia o sticlă și s-o bea acasă. Nu-i același lucru. — Nu, nu e, fu de acord chelnerul cu nevastă. Nu voia să fie nedrept. Atât că se grăbea. — Ei, și tu? Nu ți-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
mine. — A, asta nu, domnule. Doriți să vă mai aduc ceva? — Da. Ești drăguță să-mi aduci lista de vinuri? — Sigur, domnule. Johnson se duse cu lista la masa unde stăteau cei trei conductori. Își ridicară privirile spre el. Erau bătrâni. — Wollen Sie trinken? Întrebă. Unul dintre ei dădu din cap și zâmbi: — Oui, monsieur. — Vorbiți franceza? — Oui, monsieur. — Ce să bem? Connais-vous des champagnes? — Non, monsieur. — Faut le connaâtre, spuse Johnson. Fräulein, Îi spuse chelneriței, vrem să bem șampanie. — De
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
covrigei și suporturi pentru paharele de bere, ca să nu lase semne pe lemn. Scaunele erau făcute din lemn, dar erau uzate și confortabile. Pe perete era o pendulă, În capătul celălalt al camerei era un bar, și afară ningea. Un bătrân Își bea cafeaua la masa de sub pendulă și citea ziarul de seară. Un conductor intră și anunță că Simplon-Orient Expres a sosit la SaintMaurice cu o oră Întârziere. Chelnerița se duse la masa domnului Harris. Domnul Harris tocmai terminase de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
invers. Da’ nu-s de acord cu el. Pe de altă parte, Însă, el este mort. — Vă rog să mă scuzați, domnule, spuse chelnerița. — Desigur, spuse Harris. Se aplecă Înainte și se uită pe fereastră. În cealaltă parte a Încăperii, bătrânul Își Împături ziarul. Îl privi pe domnul Harris și apoi Își luă ceașca de cafea și farfurioara și se duse la masa lui. — Îmi cer scuze că vă deranjez, Îi spuse În engleză, dar nu sunteți cumva un membru al
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
Luați loc, vă rog, spuse domnul Harris. Domnul se așeză. — Mai vreți o cafea, un lichior? — Mulțumesc, spuse domnul. — Bem amândoi un rachiu? — Am putea. Dar trebuie să mă lăsați să plătesc. Nu, vă rog. Harris o strigă pe chelneriță. Bătrânul scoase un portvizit de piele din buzunarul interior al hainei. Desprinse elasticul alb, scoase mai multe hârtii, alese una și i-o Înmână lui Harris. — Acesta-i certificatul meu de membru, spuse. L-ați cunoscut cumva În America pe Frederick
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
față de masă curată. Am Încercat vinul nou. Era foarte ușor, limpede și bun, și mai păstra Încă gustul de struguri. La masă mai erau Fontan și madam și băiatul mic, André. — Ce-ai făcut azi? mă-ntrebă Fontan. Era un bătrân scund, cu un corp obosit de la munca În mină, cu o mustață gri, lungă, și ochi strălucitori, și era de pe lângă Saint-Etienne. M-am ocupat de carte. Citești cărți bune? mă-ntrebă madam. — Vrea să spună că scrie cărți, ca un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
Mai mănâncă niște salată, spuse Fontan. — Mă duc să mai aduc niște bere. Tre’ să ți se facă foame dacă muncești toată ziua la fabrica de cărți. — Elle ne comprend pas que vous êtes écrivain, Îmi spuse Fontan. Era un bătrân delicat care vorbea-n argou și știa cântece din popor de pe vreme când fusese-n armată, prin 1890. — El scrie cărțile, Îi explică din nou lui madam. — Tu scrii cărțile? mă-ntrebă madam. — Câteodată. — Aha! O! Dumneata le scrii. Aha
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
spuse. I-era milă de Fontan. — La revedere. Ne simțeam cu toții foarte rău. Ei rămaseră În pragul ușii, iar noi ne urcarăm În mașină și eu pornii motorul. Le făcurăm cu mâna. Stăteau amândoi pe verandă, Întristați. Fontan părea foarte bătrân și madam Fontan părea tristă. Ne făcu și ea cu mâna și Fontan intră În casă. Întoarserăm mașina și intrarăm pe șosea. — Se simțeau atât de prost. Fontan se simțea Îngrozitor. — Ar fi trebuit să mergem aseară. — Da, ar fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
deplasezi cu mare atenție. Trimiți înainte doi cercetași să pipăie terenul. Dacă ajungeți cu bine, știi ce ai de făcut... Nu vă expuneți la situații periculoase. Am un plan... Să-l auzim. Îl îmbrac pe Urecheatu în hainele rusului cel bătrân și, când ajungem la magazie, îl trimit împreună cu prizonierul să stea „de vorbă” cu sentinela. Ai atâta încredere în rus? Cred că îi de partea noastră. Dacă nu riscăm, nu putem face mare lucru. „Amuniția” poate rămâne neatinsă. Tu ai
Cercetaşul Toaibă by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/502_a_1063]
-
și eu am mâncat aceeași pâine ca și voi, în celălalt răzbel. Da’ Dumnezeu o avut grijă de mine și m-am întors acasă întreg - cum s-ar spune. Numai cu degetele de la un picior degerate - a intrat în vorbă bătrânul. Ofițerul a privit curios la om. Fără nici un îndemn însă, bătrânelul a prins a povesti: Era iarnă. Și ce iarnă! Crăpau ouăle corbului de ger. Pe front era liniște. Chiar prea multă tăcere. Ce se gândesc cei de la comandament? Ia
Cercetaşul Toaibă by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/502_a_1063]
-
tren gata să plece!”... În timp ce Toaibă, ajutat de bătrânel, mergea cu greu spre locul indicat de acar, ofițerul a pornit cu pas grăbit spre coada trenului, făcându-se nevăzut... Urcați în tren, cei doi s-au așezat pe aceeași bancă. Bătrânul a deschis geamul cu greu și până la plecarea tenului a cercetat împrejurimile. Când s-a așezat, pe chipul lui se putea citi nedumerirea... Ce părere ai, sergentule? Despre ce? Despre ofițerul cu care am venit până aici. Păi, ce părere
Cercetaşul Toaibă by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/502_a_1063]
-
avea de spus, că a și dispărut pe ușa din capul vagonului. Când s-a întors, purta pe chip lumina victoriei. 85 Ce ți-am spus, sergentule? Nici urmă de ofițer! Acum îi în drum spre ai lui - a șoptit bătrânul. Poate că îi așa, poate că nu - și-a spus părerea Toaibă. Da’ ce, aista arăta a rănit ieșit de pe patul spitalului? N-ai văzut cum îi lucea obrazul? Parcă o mâncat numai lapte și miere. Toaibă nu mai găsea
Cercetaşul Toaibă by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/502_a_1063]
-
că nu - și-a spus părerea Toaibă. Da’ ce, aista arăta a rănit ieșit de pe patul spitalului? N-ai văzut cum îi lucea obrazul? Parcă o mâncat numai lapte și miere. Toaibă nu mai găsea argumente să-l contrazică pe bătrân. După o vreme, acesta a redeschis vorba: Acușica ajungem la Iași și una-două sunt acasă. Tu unde mergi, sergentule? Apoi eu merg tocmai la capătul de sus al țării și din gară mai am vreo doisprezece kilometri până acasă. Asta
Cercetaşul Toaibă by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/502_a_1063]
-
vorba: Acușica ajungem la Iași și una-două sunt acasă. Tu unde mergi, sergentule? Apoi eu merg tocmai la capătul de sus al țării și din gară mai am vreo doisprezece kilometri până acasă. Asta-i cale nu șagă - a apreciat bătrânul gânditor. Este și n-am ce-i face. Cum o da Dumnezeu... Când au coborât, bătrânul s-a dus să vadă dacă este tren spre „capătul de sus al țării”, cum i-a spus Toaibă. După ce a umblat pe toate
Cercetaşul Toaibă by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/502_a_1063]
-
tocmai la capătul de sus al țării și din gară mai am vreo doisprezece kilometri până acasă. Asta-i cale nu șagă - a apreciat bătrânul gânditor. Este și n-am ce-i face. Cum o da Dumnezeu... Când au coborât, bătrânul s-a dus să vadă dacă este tren spre „capătul de sus al țării”, cum i-a spus Toaibă. După ce a umblat pe toate liniile, a ajuns și la impiegat care l-a lămurit că spre acea parte a țării
Cercetaşul Toaibă by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/502_a_1063]