3,436 matches
-
simțământ foarte adânc înfipt în ființa noastră. Bunăoară, Imm. Kant consideră că invidia este un impuls firesc, înnăscut. În concepția filosofului de la Köngsberg, aceasta ne face să nu (ne) vedem propriul bine, întunecat de binele altora. După cum a remarcat în Întemeierea metafizicii moravurilor (1972), Imm. Kant consideră că invidia include un puternic element de ciudă, astfel încât îl determină pe invidios să urmărească distrugerea fericirii celuilalt. La rândul lor, atât A. Smith, cât și Fr. Nietzsche remarcau faptul că nimic nu este
by Gabriel Albu [Corola-publishinghouse/Science/1037_a_2545]
-
J. (2001), Ecologia stărilor sufletești. Ghidul bunei dispozițiii, București, Editura Humanitas. Horney, K. (1998), Conflictele noastre interioare, București, Editura IRI. Iluț, P. (2003), "Relații intime", în vol. Neculau, A. (coord.), Manual de psihologie socială, Iași, Editura Polirom. Kant, Imm. (1972), Întemeierea metafizicii moravurilor, București, Editura Științifică. Kierkegaard, S. (2002), Frică și cutremur, București, Editura Humanitas. Kierkegaard, S. (1999), Boala de moarte, București, Editura Humanitas. Lacombe, F. (2005), Rezolvarea dificultăților de comunicare, Iași, Editura Polirom. Lacroix, M. (2009), Să ai un ideal
by Gabriel Albu [Corola-publishinghouse/Science/1037_a_2545]
-
în perioada în care se edita și revista Răzeșul - 1926 ‐ 1927. * Foaie populară pentru literatură, umoristică, informații și reclame (1904) Foaie populară pentru literatură, umoristică, informații și reclame apare cu acest nume de la 23 aprilie 1904, după ce mai înainte, la întemeiere, în 29 februarie 1904, purtase 63 numele de „Gura lumii", organ umoristic popular, având ca director și proprietar pe C.D. Grosu. Proprietarul foii în perioada 1894-1900 fusese proprietarul unei tipografii cu firmele „Noua tipografie" sau „Progresul", în strada Ștefan cel
Mari personalităţi ale culturii române într-o istorie a presei bârlădene 1870 – 2008 by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Science/1655_a_3098]
-
literară a ziarelor: „Epoca”, „Evenimentul”, „Apărarea Națională”, „Conservatorul”, „Tribuna”... Autor al volumului „Albastru”; revistele i‐au anunțat și pe cel de al doilea volum: „Balade”. A întemeiat revista „Făt‐ Frumos”, iar acum lucrează în fruntea unui comitet de inițiativă, la întemeierea unei biblioteci publ ice în Bârlad.” În același anuar, dar pe anul următor, 1909, se acordă un spațiu și mai larg prezentării județului Tutova și orașului Bârlad, vieții culturale din Bârlad - cu bibliotecă publică, Cercul cultural „Tutova”, Societatea și Biblioteca
Mari personalităţi ale culturii române într-o istorie a presei bârlădene 1870 – 2008 by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Science/1655_a_3098]
-
Senatului, pentru „concursul moral și bănesc ce l‐ a dat liceului”, ca fost elev și în calitate de președinte al Comitetului și dlor P ârvan, secretar al Academiei, profesor universitar, și Nicu Simionescu, vice‐ președinte al Camerei, care au muncit în scopul întemeierii internatului. Un comentariu consistent despre Societatea literar‐ științifică „Stroe Beloescu” și activitatea ele vilor în 1923 - 1924 realizează profesorul de istorie Petre Constant inescu - Iași. 251 Anuarul școlii medii mixte nr. 1 Bârlad Cum se numea Liceul „Gheorghe Roșca Codreanu
Mari personalităţi ale culturii române într-o istorie a presei bârlădene 1870 – 2008 by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Science/1655_a_3098]
-
odinioară și astăzi, Oameni și fapte” volumul II, în editura și sub redacția lui Romulus Boteanu, din direcție făcând parte oameni de în altă cultură. Tomul acesta masiv de 900 de pagini, poartă blazonul nobleței celor 800 de ani de la întemeierea ora șului și, pe vechile așezări, faptele de astăzi de cultură materială și spirituală ale noii societăți”...(prof. Gheorghe Ioniță, membru al Academiei Bârlădene). ...” Ca unul dintre miile de fii ai Bârladului, ai fostului județ Tutova, adoptați cu generozitate de
Mari personalităţi ale culturii române într-o istorie a presei bârlădene 1870 – 2008 by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Science/1655_a_3098]
-
a Capitalei n‐a primit... subiectele... ( a se vedea ziarul Adevărul din 15 octombrie 2003). * Miron Costin, revistă de cercetări și mărturii istorice Miron Costin revistă lunară de cercetări și mărturii istorice, animată de Tudor Pamfile, dar la a cărei întemeiere a contribuit substanțial și profesorul de religie de la Liceul Codreanu, preotul Ioan Antonovici. Apare în perioada 1913 ‐1919 și după cum se spune în „Cuvânt înainte” își propunea, ca și revista „Ion Creangă”, să strângă „felurite mărturii scrise ale trecutului nostru
Mari personalităţi ale culturii române într-o istorie a presei bârlădene 1870 – 2008 by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Science/1655_a_3098]
-
o perioadă deosebit de sensibilă prin vulnerabilitatea ei extrem de mare. c) Grupa de vârstă cuprinsă între 21...30 ani prezintă următoarele caracteristici: stabilizarea personalității și a conduitelor, interese psiho-biologice și psiho-sociale legate de intrarea individului în viața socială, în activitatea profesională, întemeierea familiei proprii, desfășurarea unei activități regulate profesionale. Acestei perioade îi sunt caracteristice următoarele tipuri de tulburări psihice: stări conflictuale, dificultăți de adaptare competitivă, eșecuri cu efecte psihotraumatizante, nevroze, stări reactive, toxicomanii, conduite deviante, psihoze endogene. d) Grupa de vârstă cuprinsă
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
normativă (practică) din sfera științei, așa cum va proceda mai tîrziu Ferdinand de Saussure, care considera că de o știință propriu-zisă a limbii se poate vorbi numai începînd cu secolul al XIX-lea12. Începutul secolului al XX-lea a adus cu sine întemeierea deplină a teoriei generale a limbii, a lingvisticii genera-le, și, tot atunci, filozofii au început să se orienteze din nou spre problemele limbii. De cele mai multe ori însă, cercetarea filozofică a limbii a devenit, de data aceasta, modul însuși de
Elemente de filozofia limbii by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/1424_a_2666]
-
naturală" și, în mod similar, sînt naturale celelalte limbi, vorbite de alte comunități. Acest sentiment al vorbitorului obișnuit nu este însă suficient pentru a motiva, din punct de vedere științific și filozofic, existența conceptului de "limbă naturală" și, de aceea, întemeierea lui se realizează prin faptul că limba naturală se bazează pe o facultate ce o deținem de la natură, pe facultatea limbajului, fiind manifestarea nemijlocită a acestei facultăți. Limbile (sau limbajele) artificiale se sprijină și ele pe facultatea limbajului, dar în
Elemente de filozofia limbii by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/1424_a_2666]
-
adevărului. Răspunsul la asemenea chestiuni a variat nu numai din perspectiva acestui criteriu, dar s-a ajuns uneori chiar pînă la problematizarea posibilității aflării adevărului. Pe de altă parte, mulți filozofi, culminînd cu Im. K a n t142, au urmărit întemeierea rațională a adevărului (care făcea posibilă metafizica, matematica și teoriile științifice) pe mecanismul logic de structurare a cunoașterii, pe validitatea regulilor de alcătuire a judecăților și a raționamentelor. În acest mod, problema metafizică a adevărului trecea în mare parte pe
Elemente de filozofia limbii by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/1424_a_2666]
-
căci astfel s-ar putea pune la îndoială faptul că cineva are mîini și corp, fiindcă aceasta nu decurge din actul de gîndire. Așadar, după Moore, raționalismul nu poate oferi nici criteriul universal al adevărului și nici principiul elementar al întemeierii lui. În "filozofia simțului comun" concepută de el, îndoielile de tipul celei carteziene (dubito ergo cogito) sînt respinse în mod simplu, precum, de exemplu, dovada că mîinile există este faptul că ele pot fi expuse ca atare. Prin urmare, experiența
Elemente de filozofia limbii by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/1424_a_2666]
-
evident: din relația gîndire-limbă a rezultat translația cercetării gîndirii prin intermediul limbii. Limba fiind însă un loc al convențiilor sociale (al unor "reguli de joc") rezultă că anumite aspecte nu pot fi problematizate dacă vrem să pornim de undeva în chestiunea întemeierii adevărului și a asigurării certitudinii în cunoaștere. Aceasta înseamnă că, măcar în opera sa tîrzie, Wittgenstein nu a fost departe de unele idei behavioriste (proprii filozofiei comportamentului), deși intenția sa a fost să se delimiteze de ele. Nu se pune
Elemente de filozofia limbii by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/1424_a_2666]
-
Omul se caracterizează prin efortul de a scoate lucrurile din ascundere, de a încerca să înțeleagă lumea ca o sumă de obiecte cunoscute sau care ar putea fi cunoscute. Acest efort are ca rezultat ființarea, adică scoaterea din ascundere, și întemeierea ființei, a faptului de a exista. Dar, prin întrebarea cu privire la ființă se etalează însăși ființarea celui care pune întrebări ca fiind ființă (Dasein). (La D e s c a r t e s, existența se releva prin îndoială, care conținea
Elemente de filozofia limbii by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/1424_a_2666]
-
din filozofia lui Descartes, dar rafinamentul și precizia aceleiași limbi s-au văzut mai evident reflectate la Malebranche. S-ar părea, din cele prezentate, că fiecare dintre relațiile stabilite între trăsăturile limbilor și modalitățile de filozofare își are o anumită întemeiere, dacă se admite că un sistem filozofic nu se raportează la toate trăsăturile particularizante ale unei limbi, ci numai la o parte sau numai la una dintre ele. În acest caz, fiind în posibilitatea de a valorifica una sau alta
Elemente de filozofia limbii by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/1424_a_2666]
-
ceea ce este și ceea ce ne apare ca fiind cunoaștere exprimată prin limbă 349. De aici derivă și predispoziția ca ceea ce este exprimat să poată fi acceptat ca proiect de existență (posibilă) și, în asemenea condiții, lumea creată este admisibilă prin întemeierea din perspectiva exigențelor creației (filozofice sau poetice). În ipostaza de creator, poetul propune o proiecție a propriului eu în relație cu cosmosul, relație detaliată în diferite ipostaze vizînd lumea naturală, lumea socială sau lumea construită de imaginație ori de rațiune
Elemente de filozofia limbii by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/1424_a_2666]
-
Cînd condițiile au permis însă, în a doua jumătate a secolului al XIII-lea, s-a produs un proces invers, încît, crede Blaga, acum s-a putut face trecerea semantică în cazul latinului terra "pămînt" la românescul țară "stat", o dată cu întemeierea statelor feudale românești și cu încercarea de a reintra în istorie și de a crea o cultură majoră. Fenomenul nu este însă de durată și, după stingerea lui Ștefan cel Mare, istoria silește din nou pe români "să iasă din
Elemente de filozofia limbii by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/1424_a_2666]
-
scriiturii, cu stilul etc. 336 Matematica este construită într-o manieră asemănătoare, adică printr-o obiectivitate ce decurge din coeziunea structurală, dar ea vizează obiectivismul de tip științific în construirea discursului. Nu întîmplător Im. Kant și-a pus problema posibilității întemeierii metafizicii și matematicii prin rațiunea pură (v. Immanuel Kant, Prolegomene la orice metafizică viitoare care se va putea înfățișa drept știință, Editura Științifică și Enciclopedică, București, 1987). 337 Tudor Vianu, op. cit., p.138 ș.u. "Trăirea" (Erlebnis, cu termenul propus
Elemente de filozofia limbii by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/1424_a_2666]
-
între speranța de a putea răspunde la întrebările sale privitoare la fundamentele logicii și deznădejdea pe care i-o provoca conștiința că nu realizează progresele așteptate îl împingea adesea în stări de adâncă depresie.18 O realizare autentică, așa cum este întemeierea logicii, gândea el, nu va putea fi înfăptuită trăind cu jumătăți de măsură. Operei trebuie să-i jertfești totul. Aut Caesar, aut nihil. Îl stăpânea temerea, o temere care revine mereu în discuțiile cu Pinsent, pe care i-o comunică
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2719]
-
cercetărilor filozofice este să contribuie la ameliorarea modului în care gândim, ajutându-ne să „vedem mai bine“ lucruri din cele mai obișnuite. Rostul lor este să ofere un spor de „înțelegere“. Și tocmai în aceasta rezidă însemnătatea lor excepțională. Buna întemeiere și utilitatea unei „descoperiri filozofice“, a unei doctrine sau ÎNȚELEGEREA FILOZOFICĂ: „A VEDEA MAI BINE“ 255 a unei analize întreprinse cu instrumente specializate vor putea fi controversate sau chiar contestate. Nu însă și utilitatea acelor activități care ne ajută „să
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2719]
-
posedă aceste experiențe. Ceea ce spunem despre ceea ce simțim reprezintă o parte a comportării noastre, comportare prin care se exprimă ceea ce simțim. „A numi exprimarea durerii un enunț este înșelător deoarece de cuvântul «enunț» sunt legate, în jocul de limbaj, «testarea», «întemeierea», «confirmarea», «infirmarea» enunțului.“45 Nu poate să fie vorba însă de nimic din toate acestea în cazul expresiilor despre ceea ce simțim. Expresiile verbale ale durerii nu se bazează mai mult pe introspecție, înțeleasă ca observație asupra a ceea ce este „lăuntric
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2719]
-
în serios ar fi să o dezvăluie“. ÎNȚELEGEREA FILOZOFICĂ: „A VEDEA MAI BINE“ 297 Recunoscând că atât în Cercetări, cât și în alte însemnări ale sale Wittgenstein s-a pronunțat împotriva ideii curente că obiectul cercetării filozofice este formularea și întemeierea unor teze teoretice, autorul afirmă că „această intenție explicită este pe de-a întregul compatibilă cu faptul că el filozofează cu intenția neexprimată de a întemeia o teorie“. Iar dacă se va putea arăta că lucrarea conține „o teorie bine
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2719]
-
fi putut produce nici cu cea mai mare osteneală o capodoperă, care i-ar fi scăpat din greșeală creatorului ei“52. Comentariul își propune să arate că ceea ce constituie substanța Cercetărilor sunt „argumentele“ și că ele servesc, direct sau indirect, „întemeierii a două teze“, una despre semnificație și alta despre stări mintale.53 Poziția altor autori de limbă germană care au scris mult despre Wittgenstein - Rudolf Haller și Joachim Schulte - este una mai moderată. Ei recunosc că Wittgenstein a avut o
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2719]
-
sunt teoriile, explicațiile și argumentele. Cu toate acestea, acești autori îi prezintă uneori ideile ca și cum ele ar reprezenta contribuții teoretice. Astfel, Haller crede că filozofia târzie a lui Wittgenstein ar reprezenta un „fundamentalism praxiologic“, adică punctul de vedere că „orice întemeiere, orice căutare a unui fundament ferm, ca și orice îndoială au un sfârșit și nu pot reprezenta niciodată o serie infinită. Se ajunge, prin urmare, întotdeauna la un fundament - acesta poate fi credința oarbă, încrederea oarbă -, iar acest ultim fundament
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2719]
-
unei comunități devine clară, transparentă. Practica filozofică a lui Wittgenstein este, prin urmare, net diferită de acea practică a profesioniștilor filozofiei care devenise dominantă în țările de limba engleză încă la mijlocul secolului trecut. Cea din urmă este orientată spre testarea, întemeierea sau corectarea unor intuiții conceptuale curente prin aplicarea unor metode speciale, unele cu un accentuat caracter tehnic. Inventarea jocurilor de limbaj țintește, dimpotrivă, influențarea modului nostru de a gândi prin îndreptarea atenției asupra unor lucruri pe care le știm, dar
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2719]