7,774 matches
-
Stroussberg, numai prin mutarea punctului decimal c-o cifră mai jos din dreapta spre stânga, colosala eroare de două miliarde de franci. O eroare de calcul care să coste pe țară două miliarde franci e în orice caz cea mai ilustră mărturisire de deplină incapacitate pe care un martor o poate da. Și cu toate acestea d. Brătianu rămâne mare om de stat, nu-i așa? Pe orice spirit onest și clar din generația trecută și din cea viitoare-l așteaptă pe
Opere 10 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295588_a_296917]
-
putem asigura pe confrații de la "Binele public". Există oameni cari au iscălit numele lor alături cu conservatorii contra convenții Bleichroder și contra concesii Grawley, dar cari în taină au agitat pentru ele, și [2că]2 acești oameni, după propria lor mărturisire, nu sânt conservatori. Sapienti sat. [5 ianuarie 1880] ["SÎNTEM ÎN AJUNUL REDESCHIDERII ADUNĂRILOR... "] Sîntem în ajunul redeschiderii Adunărilor, deci a înregistrării pur și simplu a răscumpărării căilor ferate. Poate că din opoziție se vor mai ridica unii oratori, nu spre
Opere 10 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295588_a_296917]
-
ochii oamenilor e virtuos; adesea pentru a se mănținea la locul lui trebuie să înfrîngă buna-credință, iubirea de oameni, umanitatea, religia. Cată însă să se păzească ca nicicând să nu iasă din gura lui o vorbă care să nu fie mărturisirea celor cinci virtuți pomenite mai sus. Tot ce iese din gura lui trebuie să respire milă, bună-credință, umanitate, onestitate, evlavie. Nimic însă nu e mai necesar decât aparența acestor virtuți. Căci oamenii judecă mai mult după ochi decât după bunul-simț
Opere 10 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295588_a_296917]
-
proverbului latinesc: Non idem est si duo dicunt idem. [5 februarie 1880] ["CÎND, MULȚUMITĂ... Când, mulțumită estraordinarei dibăcii cu care patrioții conduc destinele țării, s-a ivit în Congresul de la Berlin cestiunea izraelită, ca din senin, fără ca, după propria lui mărturisire, cabinetului să-i fi trecut măcar prin vis eventualitatea aceasta, ne aducem aminte că atât presa guvernamentală cât și înaltele sfere ale roșiilor dibuiau prin întuneric și-și pierduseră capul. Țara nu voia să dea nimic, ea era uimită de
Opere 10 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295588_a_296917]
-
de milioane la sute de milioane, întrecînd astăzi cu mult jumătatea de miliard, pe atunci drumuri de fier, votate în pripă și sub dictatul străinilor, cari ei în de ei discutau {EminescuOpX 414} și puneau la cale cestiunea, după chiar mărturisirea d-lui Brătianu, au sustras muncii naționale piețele noastre, încît astăzi am ajuns ca până și obiecte de prima necesitate, precum făina, să se importe din străinătate. Asemenea toate obiectele de îmbrăcăminte ale țăranului, apoi toate obiectele de manufactură și
Opere 10 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295588_a_296917]
-
Domnului pe care autorul îl numește "jeune Heros", adică republicanismul nu merge atât [de] departe încît să nu poată merge și mai departe. Încă o dată: recunoaștem că d. F. Dame este mai puțin republican decât cum îl credeam. Făcând această mărturisire, ne câștigăm însă dreptul de a constata că d-l Frederic Dame ne credea mai puțin drepți decât în adevăr suntem. Înainte de toate "Timpul" nu a făcut nici un fel de dare de seamă asupra poemului Le rêve de Dochia. Acest
Opere 10 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295588_a_296917]
-
ei În mintea lor un plan: nu ne puteau spânzura decât dacă spuneam că suntem antistatali, că-i așteptăm pe partizani, că voiam să colaborăm cu partizanii, cu bolșevicii, comuniștii, Împotriva Ungariei. Până la urmă, cu bătăi, ne-au scos aceste mărturisiri. - Cine vă bătea? Poliția, jandarmii? - Poliția, Siguranța maghiară. - Unde erați? În ce Închisoare? - La Someșeni. Cinci săptămâni am stat la Someșeni. - Care a fost regimul acolo? - Bătaie zi și noapte. În primul rând, am sosit acolo pe 8 august și
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
apoi marea mea dragoste pentru ea, suferințele îndurate și apoi puterea exaltării de a muri. Prietenul meu, fostul judecător, m-a sfătuit să scriu pe larg cum s-au petrecut lucrurile, și să-i dau lui, care mi-e avocat, mărturisirea, s-o aibă pentru ultima înfățișare la proces. Nu știu la ce-i mai poate folosi avocatului, dar îmi face bine mie. Scriind, simt că trăiesc și într-adevăr gândul morții inevitabile își diminuează puterea de a-mi îngrozi conștiința
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
un altfel de chip decât al meu, descins, sincer și vesel fără crispări. Încât când spunea de pildă: astăzi l-am asistat pe profesor la deschiderea dovleacului unuia, cuvântul dovleac, care însemna un cap uman, îți stârnea râsul și după mărturisirea lui îl înveselea și pe pacient când era anunțat în acest fel de ceea ce avea să i se întîmple a doua zi: "mîine îți deschidem dovleacul, pregătește-te!" În timp ce eu credeam că lucrurile se petreceau însoțite de infinite precauții și
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
ce sens mai era prețios, după ce îl utilizase, nu înțelegeam), încheie adică cu grijă nasturele, să nu cumva să-l piardă! Ce ticălos! Premeditase totul, venise deci de-acasă cu scrisoarea în buzunar și, după ce mă anesteziase pe drum cu mărturisirea că se va despărți de Matilda, părăsise starea lui umanistă și mă lovise cu atâta abilitate încît rămăsei atât de uluit și în continuare dezarmat, că nu răspunsei nimic. Aș fi putut de pildă să-i spun că tatăl meu
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
a fost real. Ai fost violent! Și atunci s-a lăsat o tăcere și am gândit împreună: așa este, ai făcut-o și să nu ne mai gândim la asta! Ai fost împins de ei amândoi, întîi de el, prin mărturisiri neîncetate, apoi de ea, prin alte mărturisiri, complice cu un gând al tău pe care ți l-a ghicit chiar din prima clipă când ai văzut-o pe stradă și soții nu s-au salutat între ei: ea ți-a
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
atunci s-a lăsat o tăcere și am gândit împreună: așa este, ai făcut-o și să nu ne mai gândim la asta! Ai fost împins de ei amândoi, întîi de el, prin mărturisiri neîncetate, apoi de ea, prin alte mărturisiri, complice cu un gând al tău pe care ți l-a ghicit chiar din prima clipă când ai văzut-o pe stradă și soții nu s-au salutat între ei: ea ți-a surîs!... Alungă acel surîs!... Era însă prea
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
nu-mi aruncă privirea pe care o așteptam. Ce privire așteptam? Una singură, în care amețim o clipă, apoi putem să ne ignorăm o vreme, ca să nu stingherim pe nimeni cu sentimentele noastre egoiste. Cum e această privire? E o mărturisire: te iubesc, nu mai lungă și nici mai insistentă decât ar trebui ca să se rostească aceste cuvinte. Nu vroiam mai mult, deși am văzut soți care își mărturiseau unul altuia cât de mult se iubesc chiar ocolindu-și privirile, fără
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
pe urmă și ce lapte ai supt de la mă-ta. Aveau, desigur, experiență și probabil că între ei le scăpau scurte cuvinte numai de ei înțelese. Cum stai? Merge, n-o s-o ducă mult. Tu? A mărturisit, mare pehlivan... Fiindcă mărturisirea, deși suficientă în sine, antrena apoi producerea probelor, noi arestări de inși implicați, noi declarații și apoi sentința. Cum să scape cineva care n-avea nimic de declarat de acest asalt continuu al mai multor voințe asupra ta, care n-
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
ar fi avut ceva cu mine, ci pentru că în singurătatea ei nu mă auzea, în singurătatea ei nu mai putea intra nimeni! Și dacă și în viață trăise la fel de singură? Dacă niciodată nici eu nu fusesem în sufletul ei, și mărturisirea de pe patul de moarte fusese adevărată, adică expresia unei singurătăți totale și absolute în care, cât trăise, nimeni nu știuse să intre? Nici măcar eu și nici măcar când eram copil? Ce e un copil? Un copil e un vis despre noi
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
altă stare de spirit decât în hol, în fața televizorului, redeveneam adică avocat. Intram firesc în lumea Justiției asemeni preotului care intră în altar, unde apoi, împreună cu credincioșii, încearcă să ia contact cu Divinitatea. Aici pot să fac și eu o mărturisire. Devenit avocat după ce fusesem judecător, un gând m-a călăuzit: puteam foarte bine să găsesc un post de jurist la o mare întreprindere, sau altceva asemănător, dar nu mi-am dat demisia fiindcă nu mi-a mai plăcut să judec
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
Nu numai el, amândoi. Și că dacă n-o fac, tot vor fi prinși, și faptul că au ascuns crima ar fi o dovadă că sânt vinovați. Nu e cine știe ce, îl întrerupsei eu pe Petrini. E cunoscută frica oamenilor de mărturisiri, chiar dacă sânt absolut nevinovați. Toate instanțele din lume cunosc această reacție și nu prea țin seama de ea. Dar continuă!'" "Eu acum trebuie să plec de la tine, i-a spus la un moment dat doamna Culala în tren. Înțelegi de ce
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
anchetat, ci ea, și deși doamna declară că nu va mărturisi dacă tu nu vrei, am mari îndoieli că va rezista presiunilor psihologice și metodelor, care nu dau greș, ale anchetatorilor. Există trucuri incredibil de simple cu care se smulg mărturisirile, fiindcă mai e nevoie să-ți spun? bănuitul e singur, iar în fața lui se află o întreagă știință acumulată de secole la îndemîna unui profesionist în materie de descoperirea delictelor, mari sau mici. Nu risca să fii prins! șansele că
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
gen. Acela fără pretenții, spontan și relaxat, în aparență, al biletului. Că însemnările adunate sub acest titlu provocator reprezintă, în fond, un tip cu totul particular de poezie, vom încerca să demonstrăm în cele ce urmează. Deocamdată, să reținem o mărturisire a autorului, decupată din volumul-interviu Meseria de scriitor: Probabil că există înlăuntrul meu, neconștientizată pe deplin, o dimensiune poematică. Așa, ca în Bilete pentru prieteni, de exemplu. Aș vrea să mai scriu cărți de felul acesta. Proze comprimate în câteva
[Corola-publishinghouse/Science/2135_a_3460]
-
a lucrurilor, a măruntelor evenimente sufletești, a gesturilor și tabieturilor singurătății zilnice, ne încurajează să bănuim - în ciuda (sau poate tocmai datorită) simplității sale - un joc complicat de forțe între interioritate și exterior. În acest sens am putea interpreta și enigmatica mărturisire pe care scriitorul o făcea într-un rând: „Poetul se simte întotdeauna la mijloc, implicat între două forțe pe care trebuie să le echilibreze, să le medieze. Poezia: balans, pendulare, rămășag nesfârșit”338. Tocmai utilizarea unor procedee minimale contribuie la
[Corola-publishinghouse/Science/2135_a_3460]
-
a resuscitării realului trecut, această confesiune de o sinceritate absolută (și de aceea, poate, greu sesizabilă), reușește în cele din urmă să dea o nouă viață - fie ea și una fantomatică - inflexiunilor unor voci pierdute. Emanație stranie a realului trecut, mărturisirea poetului provoacă vibrații ascunse care țin nu atât de formă, cât de intensitate, de Timp (acest-lucru-a-existat-cândva) și de pura sa reprezentare. În plus, poemul acesta cu totul atipic depune implicit mărturie despre un adevăr intuit și de filosofi: acela că
[Corola-publishinghouse/Science/2135_a_3460]
-
neprefăcută, de astă dată) faptul că „nu mai există de la un timp urmare/(dar asta se învață în timp, și cu spaimă/se acceptă)”. În legătură cu această dimensiune gravă a versurilor ivănesciene - disimulată în spatele atâtor măști comic-simpatice -, putem reține și următoarea mărturisire a scriitorului: Eu sunt de părere că poezia, poate mai mult ca orice altă formă de literatură, este un act grav, un act care angajează cu o sinceritate liminară pe cel care încearcă s-o facă și ideal ar fi
[Corola-publishinghouse/Science/2135_a_3460]
-
au fost prescrise odată pentru totdeauna. Rolul poetului este, în aceste condiții, tocmai acela de a încerca să regăsească „dedesubtul diferențelor numite și zilic prevăzute (...) înrudirile ascunse ale lucrurilor, similitudinile lor dispersate”378. Către această concluzie ne conduce și o mărturisire a poetului nostru: Teama de neadevăr, de livresc, de faptul că unele sau altele din momentele pe care le trăiesc sunt atât de conforme cu literatura, cu ceea ce știu din cărți, deci că sunt minciuni, mă face uneori să cred
[Corola-publishinghouse/Science/2135_a_3460]
-
incomunicare. Ceea ce ne atrage atenția, mai presus de orice în aceste versuri (care alcătuiesc - mai are rost să o spunem? - un fel de artă poetică), este scepticismul confesiunii; pe același ton evoluează, într-un amestec paradoxal de convingere și frustare, mărturisirile dintr-un poem intitulat Rana: să accept evidența: nu mai pot să scriu poezie. nu mai sunt în stare, ceva din mine nu mai colaborează am scris ani de zile cu ură, cu dragoste iar acum creierul meu e mort
[Corola-publishinghouse/Science/2135_a_3460]
-
există într-adevăr un grad de percepere pentru care realul și imaginarul sunt un tot: o stare de observare clarvăzătoare, accesibilă, sau poate accesibilă poetului sau mai curând poetului celui mai subtil”412. Către această încheiere ne conduce și următoarea mărturisire extrasă dintr-un fragment de (cvasi)utopie cărtăresciană. Din perspectiva ei, incursiunea în labirintul textitenței se redimensionează, într-un sens inechivoc: Cred în faptul că există un univers M.C. și că pot cartografia spațiul și pot colinda timpul din această
[Corola-publishinghouse/Science/2135_a_3460]