5,342 matches
-
genuri: Colindele (Calendae): cântece de Crăciun și de Anul Nou. Baladele (cântece bătrânești): amintiri ale unor fapte istorice de vitejie și ale haiducilor răzvrotiți împotriva ciocoilor și fanarioților; epopeea luptei frâncilor (occidentali) împotriva turcilor; vânători cu șoimi; nunți domnești; balade mitice în care vechiul fond oriental a fost impregnat de dogma creștină. Doina, melancolică sau războinică, mod cu adevărat național al lirismului popular: "Doină, doină, cântec dulce! Când te-aud nu m-aș mai duce! Doină, doină, vers cu foc! Când
by LÉO CLARETIE [Corola-publishinghouse/Science/977_a_2485]
-
se aude încă acest uragan care vuiește până-n Valea Prahovei. Niciodată n-au fost expuse mai bine decât în acest mit dificultățile insolubile ale chestiunii sociale. Un element ar lipsi acestui pitoresc al legendelor dacă n-ar fi simbolic, alegoric, mitic. Sentimentul naturii este exprimat aici cu toate caracteristicile folclorului, cu grijă, groază sau admirație față de fenomenele naturale: succesiunea zilei și a nopții, a iernii și a verii, a zorilor și a apusului, viscolele, furtunile. Lupta soarelui împotriva tenebrelor este povestită
by LÉO CLARETIE [Corola-publishinghouse/Science/977_a_2485]
-
Edda îi acordă cea mai înaltă stimă. Latinii celebrau Suovetaurilia. Freyr și Freya călăresc pe o femelă de porc mistreț cu păr de aur; Adonis, Odin, Ulise, Meleagru, Tezeu, heracles au d-ea face cu porci domestici sau mistreți. Podul mitic este raza solară. Pielea nocturnă a porcului este deghizarea pe care o îmbracă soarele pentru a dispărea peste noapte. vrăjitoarea din sacul cu nuci este noaptea; nucile sunt stelele. Asta spun specialiștii în mitologie. Este posibil, dar mărturisim că acest
by LÉO CLARETIE [Corola-publishinghouse/Science/977_a_2485]
-
ba chiar și în stil urmuzian”, au în scrisul lui S. caracter de „interludii” (Laurențiu Ulici). Un al doilea ciclu epic, Cei o sută, în care parabola părăsește trecutul apropiat pentru a se instala în spațiul mult mai confortabil al miticului și ulterior al istoriei vag documentate, este deschis prin Anabasis (1988) și continuat cu Ecce homo (1993), Oul de aur (1998), Mâna albă (2000). Teza acestei ample mobilizări ar fi, conform unui Argument, recuperarea sentimentului de continuitate, pe care istoria
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289560_a_290889]
-
spațiul, există și un timp sacru care este prin însăși natura lui reversibil 49, manifestat prin intermediul riturilor. Orice sărbătoare religi‑ oasă, orice timp liturgic, susține Mircea Eliade constă în reactualizarea unui eveniment sacru ce a avut loc într‑un trecut mitic «la început» astfel, timpul sacru se poate repeta, este o durată reversibilă căci durata temporală a tim‑ pului profan poate fi oprită periodic prin inserția timpului sacru manifestat în rituri, iar suma revelațiilor primordiale este constituită din mituri care poves
Michelangelo Buonarroti / Mesajul biblic al operelor sale by Ioan Blaj () [Corola-publishinghouse/Science/442_a_990]
-
le apreciază însă subiectiv și nejudicios. Scrie elogios, fără rezerve, despre importanța romanelor lui Liviu Rebreanu (considerat un prozator de nivel european, care „depășește orice fel de naționalitate literară”), dar și despre opera lui M. Sadoveanu, în care intuiește dimensiunile mitice (scriitorul ar „înainta înapoi”, mișcare specifică proiecției mitice). S-a apropiat entuziast de câștigurile expresionismului, mai cu seamă în dramaturgie și în arta dramatică (prețuiește piesele lui Lucian Blaga și din această rațiune), totdeauna în polemică necruțătoare cu oamenii de
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285184_a_286513]
-
fără rezerve, despre importanța romanelor lui Liviu Rebreanu (considerat un prozator de nivel european, care „depășește orice fel de naționalitate literară”), dar și despre opera lui M. Sadoveanu, în care intuiește dimensiunile mitice (scriitorul ar „înainta înapoi”, mișcare specifică proiecției mitice). S-a apropiat entuziast de câștigurile expresionismului, mai cu seamă în dramaturgie și în arta dramatică (prețuiește piesele lui Lucian Blaga și din această rațiune), totdeauna în polemică necruțătoare cu oamenii de teatru mediocri. Nu întâmplător, el compune o piesă
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285184_a_286513]
-
în prezenta carte asupra marilor frămîntări revoluționare repetate în Europa timp de două secole legătura strînsă dar nu automată dintre economie și politică, existența unui mediu care favorizează propaganda crizei și a unor forțe transnaționale care o promovează, inconsistența explicației mitice care susține existența unor forțe obscure manipulate din exterior, rolul motor jucat de o țară sau alta în declanșarea procesului ele. sînt aplicabile și evenimentelor din 1989-1990, ce au loc în Europa de Est. Două țări au jucat un rol esențial în
by Serge Berstein, Pierre Milza [Corola-publishinghouse/Science/964_a_2472]
-
Sabin. Drept fundal sunt introduse elemente reale, efigii ale vieții de la țară în prima jumătate a secolului al XX-lea, dar de fapt atemporale: calul, căruța, câinele. În toate aceste proze există un simț deosebit al fantasticului, congener cu lumea mitică și cu aura legendară a locurilor descrise. Unii comentatori consideră mai importantă activitatea de eseist și estetician a lui P. Oricum, aceasta este bine conturată, având o solidă armătură filosofică. Obiectul asupra căruia își orientează eseistul percepția filosofic-estetică este literatura
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288797_a_290126]
-
o informare a CJCES 70 din 1976, semnată de Ion Țăranu, se arată că "Teatrul pentru Copii și Tineret prin intermediul majorității spectacolelor propagă în rândul micilor spectatori cunoștințele științifice despre lume. Prin procedeul demitizării, personajele supranaturale, mitologice își pierd caracterul mitic, fiind prezentate ca pure ficțiuni, produse ale imaginației omului. Astfel de procedee s-au folosit în spectacolele: O navă pentru cer senin, Cronica faptului divers, Farse medievale și altele, precum și în spectacolul pentru tineret Mai aveți un răspuns? aflat în
[Corola-publishinghouse/Science/84949_a_85734]
-
cititorilor acestui dialog. Iată ce scrie Angela Bârsan în cartea ei, Dreptul la singurătate 25: "Iarnă. 1987. Trenul înghețat oprește în gara Iași. Plin de studenți care ne-am încheiat vacanța care urma sesiunii de iarnă. Fiecare semănăm cumva cu miticul Hercule, plini de bagaje grele care trebuie purtate cu mare grijă... zacuștile, dulcețurile, punga cu sarmale... În căminul 5, din Pușkin, nu se vede lumină. Nu mă mir. E ceva obișnuit. Colegele mele sunt venite mai demult, le aud murmurând
[Corola-publishinghouse/Science/84949_a_85734]
-
omului. Hristologia, cum a fost elaborată în cele din urmă de Părinți, nu vizează decât un scop pur existențial: să-l asigure pe om că persoana, nu ca mască sau «personaj tragic», ci ca adevărată persoană, nu este o căutare mitică sau nostalgică; este o realitate istorică.’ Până la urmă, pentru un răsăritean, așa cum afirma Stăniloae, lumea creată nu are alt sens decât acela de a fi un loc de întâlnire a persoanelor și în primul rând a lui Dumnezeu Persoană cu
Dan CHIŢOIU by Repere în filosofia bizantină () [Corola-publishinghouse/Science/91598_a_92852]
-
elogieze, într-un rând din Oceanografie, chiar și policier-ul, pentru puritatea transparentă din construcție și din stil. Oricum, Adrian Marino are dreptate să deceleze un leitmotiv teoretic eliadesc: "existența structurilor narative comune mitului și romanului, unitatea scenariilor inițiatice, enigmatice, mitice, pe care romanul european le dezvăluie din antichitate până azi" (1980: 400)92. În rândurile care urmează, mă văd constrâns să subliniez, nu mă voi opri decât asupra singurei bucăți epice eliadești care intră sub incidența temei dezbătute de mine
Deimografia : scenarii ale terorii în proza românească by Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Science/1392_a_2634]
-
doamna mea, și nu te teme / Te voi duce spre glorie deși / Drumul trece pururi prin moarte” (Nu mă apăr). Dorința de abandonare a lumii reale și de regăsire a unui univers pierdut se transpune în căutarea Larosului, țară imaginară, mitică, edenică, unde ideea de puritate se va îngemăna cu simbolurile morții: „Se sinucid frunzele, tăindu-și venele / Simți? / E ca înaintea unei mari lupte” (Toamnă). Poemul Fără ură construiește un „scenariu” în care un fiu este inițiat în rosturile drumului
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287456_a_288785]
-
lansează tema predilectă, a „depărtării lăuntrice”, niciodată abandonată (și care va deveni chiar titlul următoarei cărți de poeme): ea rezumă abstragerea din lume într-un lăuntru necuprins ca Atman (sinele indic), cutreierat de răsuflarea cosmică (prana). Mari texte de metafizică mitică, de la Vede la Psalmi sau poemul Ghilgameș și până la fragmentele presocratice, dar și până la parabola modernă a lui Don Quijote, „cel cu himera pe umăr”, sunt parafrazate sau convocate prin aluzii spre a gira exemplar atitudinea de interiorizare energică și radicală
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286755_a_288084]
-
cărora li se adaugă, în chip de complement indispensabil, spiritul și gustul), așa cum indică paragraful 49 din Critică facultății de judecată, dezvoltarea, fecunditatea și exercițiul lui optim depind de mediul existențial care îl înconjoară și care dezvăluie, la fel ca miticul Ianus, două fețe diferite: de solicitudine, pe de-o parte, si de riguroasă exigenta selectivă, pe de alta. Realitatea acestui din urmă aspect lămurește, încă o dată, insistența filosofului în necesitatea poetului de a-și dezvolta aptitudinile naturale și de a
by VASILICA COTOFLEAC [Corola-publishinghouse/Science/1106_a_2614]
-
și subiectiv, în cazul cunoașterii poetice nu există o intenție a conștiinței de a aprehende obiectul în sens intelectual (de a-l inseră într-un șir de cauze și efecte). Ea accepta, în același fel în care o făcea conștiința mitică după cum arată Cassirer 220 -, imediatul senzației, al reprezentării; ia "în posesie" obiectul doar când acesta i se impune, prin intensitatea manifestării lui, ca un conținut purtător de o revelație. În această dimensiune cognitivă a poeziei se reflectă, de fapt, condiția
by VASILICA COTOFLEAC [Corola-publishinghouse/Science/1106_a_2614]
-
Că manifestare spirituală inițială a Umanității, mitul era, după cum se știe, încercare de interpretare și de explicare a lumii, a diversității aspectelor acesteia (configurații geografice, fenomene atmosferice, floră, fauna, om etc.) pe calea imaginii; a simbolului. Dezintegrarea posterioara a "monolitului" mitic a dat naștere, pentru început, a doua câmpuri de dezvoltare separată a vechiului sau conținut, care a continuat și a evoluat, astfel, în două direcții de cunoaștere, prin mijloace și sub forme diferite: filosofia și poezia. III. NOTE FINALE Dincolo de
by VASILICA COTOFLEAC [Corola-publishinghouse/Science/1106_a_2614]
-
Fondo de Cultură Económica, 1992. Cassirer, Ernst, Filosofía de las formas simbólicas [Filosofia formelor simbolice], I, El lenguaje [Limbajul], México, Fondo de Cultură Económica, 1985. Cassirer, Ernst, Filosofía de las formas simbólicas [Filosofia formelor simbolice], ÎI, El pensamiento mítico [Gândirea mitică], México, Fondo de Cultură Económica, 1998. Cervantes, Miguel de, Don Quijote de la Mancha, ÎI, Bogotá, Ed. La oveja negra, 1983. Cicerón, Pro Archia Poeta oratio [Discurs în apărarea poetului Archia], Madrid, Palas Atenea Ediciones, 2000. Cicerón, El orador perfecto [Oratorul perfect
by VASILICA COTOFLEAC [Corola-publishinghouse/Science/1106_a_2614]
-
artelor frumoase și ale literaturii]; în A. G. Baumgarten y otros, Belleza y verdad. Sobre la estética entre la Ilustración y el Romanticismo, p. 253. 220 Ernst Cassirer, Filosofía de las formas simbólicas [Filosofia formelor simbolice], ÎI: El pensamiento mítico [Gândirea mitică], México, Fondo de Cultură Económica, 1998, pp. 105-106. 221 Mein Herz [Inima mea]. "Schlaflose Nacht, der Regen rauscht,/ sehr wach ist mir das Herz und lauscht/ zurück bald nach vergangnen Zeiten,/ bald horcht es, wie die künftgen schreiten.// O, Herz
by VASILICA COTOFLEAC [Corola-publishinghouse/Science/1106_a_2614]
-
pot coexista în poem („vreau acest paradox: memoria și noutatea”), de vreme ce constituie însuși fluxul vital care este scrisul. Esențială e forța lor de șoc, insolitul întâlnirii unor poli tensionali capabili să dea naștere „fulgerului unei imagini”, „iluminării” tulburătoare, viziunii; loc mitic al coincidenței contrariilor, al interferenței dinamice dintre real și imaginar, dintre eu și univers, într-o „incandescență sublimă”, - trimițând spre ceea ce Breton numește, în Suprarealism și pictură (1928), „câmpul psiho-fizic total”. Imaginea și, ca succesiune infinită de imagini, poemul se
[Corola-publishinghouse/Science/1852_a_3177]
-
antipoetic, - cum o atestă cele două Strofe parodice, dintre care a doua nu e decât reproducerea răsturnată a versurilor celei dintâi; mod ludic de a vorbi, ca Urmuz, despre vidul Literaturii, nu înainte de a fi subminat, la nivel microtextual, clișeele mitice, coborâte în proza cotidiană (un exemplu ar putea fi și Adrian Maniu, cu a sa, pe urmele lui Jules Laforgue, Salomee): Monsieur l’archange est un bon chef contable Euridice: să-ți prind ochii cu ace de siguranță te rog
[Corola-publishinghouse/Science/1852_a_3177]
-
harponierul Queequeg la un han, unde cele două personaje împart un pat!) să plece pe apă, la bordul balenierei Pequod. Înclinația naratorului spre hiperbolă se simte de la bun început. Indivizii întîlniți ("observați") de el au trăsăturile îngroșate, capătă, treptat, dimensiuni mitice. Ei ies, altfel spus, din proza comună, îndreptîndu-se către oniric, dacă nu chiar către fantastic și legendar. Din perspectivă tipologică, Melville rămîne, indiscutabil, un creator expresionist avant la lettre. Pînă și Queequeg (cel care îi devine prieten apropiat lui Ishmael
[Corola-publishinghouse/Science/1479_a_2777]
-
lui arheologic pentru ea. Se înțelege, de aceea, că șocul întîlnirii propriu lui obiect de analiză (sub forma unei politicoase, dar sinis tre fantome) e potențat, în cazul vîrstnicului gentleman britanic, și de transferul abrupt al istoriei către o realitate mitică, obscură, bîntuită de coșciuge scîrțîietoare și pricolici cu maniere princiare. Dacă scena de mai sus vă trezește licăriri așa-zicînd "intertextuale", amintindu-vă de episodul întrevederii dintre Contele Dracula și Jonathan Harker, narat de Bram (Abraham) Stoker în romanul său (se
[Corola-publishinghouse/Science/1479_a_2777]
-
scriitorului (de a pune în interacțiune lumile diferite, cărora a ajuns să le aparțină în egală măsură), mutînd discuția din zona aluziv-abstractă (speci fică romanelor) în dimensiunea ceva mai concretă a propriei existențe. În acest volum, urmărim reconstrucția unui Istanbul mitic, colorat feeric de multiplele perspective în dreptate asupra sa: cea melancolică, a intelectualului adult, expatriat, cea optimistă, a copilului care descoperă primele mistere existențiale și cele ale numeroșilor scriitori și ziariști turci, incluși de Pamuk în textul lui cu ample
[Corola-publishinghouse/Science/1479_a_2777]