3,420 matches
-
râseră din toată inima. Necazul cu Archer, observă Balestier, era că, după ce se autointitulase apărător al conștiinței teatrale engleze, avea acum convingerea că toată lumea era datoare să Îi ceară permisiunea și sfatul Înainte de a scrie o piesă. Cinară liniștiți și mulțumiți, recapitulând numeroasele puncte forte ale serii, ca niște soldați care se odihnesc În cort, retrăind o bătălie victorioasă. Era aproape ora două noaptea când grupul vesel se sparse. Înainte de a se duce la culcare, Henry compuse o telegramă care urma
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
dovediră Întemeiate. Spectacolul se bucură de aprecierea publicului de la premieră și de cronici binevoitoare din partea criticilor, dar, din punct de vedere comercial, fu o cădere și toată lumea știa că, la toate reprezentațiile, sala se umplea cu invitații. Henry medită oarecum mulțumit că, În condițiile date, Daly avea să recurgă la Doamna Jasper pentru a-și salva stagiunea și reputația, depunând, În consecință, toate eforturile pentru a obține o reușită. Motivația era vizibilă, dar ea se manifestă Într-o formă nedorită În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
Shone. Shone Îi raportă că bibliotecile cumpăraseră bilete În valoare de o mie șase sute de lire, ceea ce era destul de Încurajator. Portarul de la intrarea actorilor Îi Întrerupse cu o telegramă, „Fără răspuns“, abia sosită. — Alt binevoitor, comentă Alexander cu un zâmbet mulțumit, desfăcând plicul. Masa Îi era deja Înțesată de felicitări, scrisori și telegrame. La citirea mesajului, expresia i se schimbă. Ce s-a Întâmplat? Îl Întrebă Shone. Alexander citi Încet cuvintele lipite pe o fâșie de hârtie: — „ÎȚI UREZ DIN INIMĂ
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
draga mea, Îi murmură Alexander lui Marion Terry, În timp ce aceasta pătrundea În culise. — A ieșit bine, Alec? Întrebă ea. Figura de pe verandă? — A ieșit perfect, Îi răspunse el. Și ei, și restul membrilor distribuției se Împrăștiară la cabine, schimbând zâmbete mulțumite, dar nici un alt cuvânt. Toți știau că actul mersese bine, dar Însemna să atragi ghinionul dacă te lăudai prea mult. În plus, reflectă Alexander, actul al doilea era o chestiune mult mai complicată. — Ei bine, a fost Încântător, Îi spuse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
convenabil, dat fiind că Norris juca golf În fiecare dimineață și lucra la romane Între două și cinci În fiecare după-amiază, dar era suficient. De cele mai multe ori, rămâneau fără subiecte de conversație după zece sau cincisprezece minute, după care rămâneau mulțumiți, adânciți În lungi tăceri contemplative. Dacă era de față, fiica lui Norris, Effie, umplea aceste pauze vorbind despre cai și vânătoare, singurele subiecte care păreau să o intereseze. Era o tânără Înaltă, blondă, cu obraji roșii, În vârstă de douăzeci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
Îl și mișcaseră sincer. După ce petrecea o oră cu familia Norris, Îi părăsea pentru a se schimba pentru cină - ritual respectat cu religiozitate chiar și În lunile de vară - și se Întorcea să ia masa la Osbourne, Într-o singurătate mulțumită, cu o carte proptită dinainte, pe masă. O dată acceptă invitația de a cina la Underbank, dar descoperi că masa le supunea unor presiuni excesive capacitatea de a Întreține conversația triunghiulară și ulterior se scuză, pretextând că are de lucru. Și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
dar arta este, vai, lungă. Dar, dacă americanii nu vor avea parte de Bijuterie, măcar chinuiți-i lăsându-i să Întrevadă ce au pierdut.“ În timp ce lipea plicul, medită că avea prea puține speranțe de a vedea vreodată piesa jucându-se, mulțumit Însă să constate că gândul nu Îl apăsa câtuși de puțin. Poate reușise, În fine, să se detașeze de ambițiile dramatice. În weekendul care urmă Își ținu promisiunea și merse la Folkestone, pentru a-i vedea pe cei din familia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
cumva drumul Înapoi spre grădina raiului, dincolo de ușa mare și verde, cu ciocănelul de alamă, din West Street - o senzație care Îi revenea des, În special când se plimba prin grădină după o dimineață de lucru intens, cu Tosca pufăind mulțumită la picioarele lui. Dar avusese nevoie ca Edward Warren să Îl asigure că paradisul era solid din punct de vedere structural și de sfatul său ca specialist pentru a face acest paradis Încă și mai desăvârșit. Warren fusese acela care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
a temerilor provocate de război, un om de litere vioi, sigur de el și elegant. Acum, stă la marginea canapelei pe care zace ca o mică balenă eșuată, neajutorat, paralizat și confuz, și Îi strânge cu compătimire mâna moale. Pare mulțumit, dar nu mirat de prezența ei. — Mă bucur să te văd, Peggy, spune el. Sper să vină și tatăl tău, cât de curând. E singurul om din toată Roma pe care vreau să-l văd. — Azi se crede la Roma
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
încingea, în fiecare seară de luni, ședințele de Cenaclu, proaspăta intelighenție literară... Nimerisem la țanc. Fiind cea din urmă reuniune din anul studențesc 1981-1982, lecturile celor doi-trei novici programați 32 DANIEL BĂNULESCU Azvârli oglinzii încă o ocheadă. Zâmbi amuzat și mulțumit, de parcă ar fi trecut proba înfiripării unui aranjament floral. Oftă și, cu valiza căscată sub braț, se apucă să pună ordine în munca de documentare împrăștiată peste ogor. Se apleca, muștruluia de nisip colțurile micilor decupături din organul central de
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
imprecise și pipăind, cu migală, sub unul dintre cazanele cu rufe. Prima cameră din periplul lor era dormitorul și Pinky, decent, se feri s-o privească. Dar și a doua cameră era tot dormitorul, fiindcă aici sfârâiau și se întorceau mulțumite, pe spate, teancuri de perne. Pe perete, lâncezeau pozele mai multor bărbați. Erau domni antediluvieni și țepoși, care, și-n aceste condiții, găseau parcă puterea de a-și amenința fotografii; fiecare avusese prevederea de a-și potrivi sub nas mai
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
în mai multe ape, pozițiile și combinațiile firavelor semiluni de ureche, cu răceala și dezinvoltura cu care și-ar exercita meseria un spărgător de coduri profesionist. Ba era mulțumit. Ba nu era mulțumit. După un timp, nu mai fu deloc mulțumit. Mătură, în afara colii, toate ciudatele jetoane (cu aspect, tot mai deranjant, de prună uscată), reasamblîndu-le, după o vreme, pe perechi. Acum parcă îi sugerau ceva. Realiză o ultimă rocadă. Șezu, iarăși, îndelung nemișcat. Și apoi, slalomând, cu vârful aceluiași creion
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
trântit portiera. — Mulțumesc că m-ai adus, a adăugat el prin geamul întredeschis. Ne vedem diseară. Alison a băgat în marșarier și-a întors mașina furioasă, făcându-i pe toți cei aflați în preajmă să înțeleagă că nu era deloc mulțumită. A mers apoi până după primul colț și-a oprit într-un loc de unde nu mai putea fi văzută, pe o străduță rezidențială liniștită. Acolo a început să plângă, cu fruntea lipită de volan. Și-așa îi era destul de greu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
am făcut testul de sarcină, așa că nici măcar medicul meu de familie nu știe, dar sunt sigură c-o să-mi spună că nu e momentul ideal să pun atâta greutate pe picior. O să mă descurc, a zis Susan și-a oftat mulțumită. Intenția noastră fusese s-așteptăm până după nuntă înainte să-ncepem încercările, dar acum se pare că va trebui să amănâm nunta, a adăugat ea și și-a mângâiat abdomenul. Nu vreau să merg la altar și să arăt de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
un timp, răspunse domnul Jones. Pentru un timp. înainte ca evenimentele să conspire pentru a mă aduce aici. Era o muncă destul de plăcută, cel mai plăcut aspect al ei fiind acela că toți cei întâlniți erau fericiți. Cadavrele erau destul de mulțumite și tot așa erau și cei în doliu. Vederea atâtor lacrimi de bucurie, atât de generos vărsate, reprezenta pentru mine o sursă de permanentă alinare. E o remarcă foarte cinică, spuse Vultur-în-Zbor. — Vai, sărmane Yorick! zise Virgil Jones. Viermii îi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
justifică. în orice caz, așa cred eu. Fie te îndrepți către el, fie te îndepărtezi de el. Sau, pentru o secundă, ești chiar acolo și te simți...împlinit. Erau liniștiți. Vultur-în-Zbor se ridică, privind nemișcarea cu calm. Virgil își trecea mulțumit limba lui mare peste colțurile gurii: patrulau la frontiere. — Te-ai gândit vreodată la expresia împietrit de frică? întrebă Virgil. Știi, transformat în piatră. Vultur-în-Zbor se întoarse pe jumătate și vorbi cu jumătate de gură, dar Virgil era departe, pierdut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
dar îl suspecta pe monsieur Gilles că se prefăcea bolnav. înțelegeți, Gilles era tot o problemă de specializare: Gilles era singurul care practica artele amorului masculin și de aceea era obligat să recurgă la versatilitate. Totuși clienții lui păreau destul de mulțumiți. îl numeau Specialitatea Casei, spre marea nemulțumire a fetelor. Mai ales atunci când clienții lui erau bărbați. Iocasta se plimba de-a lungul coridoarelor imperiului ei. în spatele ușilor închise personalul era ocupat. Nimic nu-i plăcea mai mult Iocastei decât aceste
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
Liv, spuse calm Grimus. Patima ei e cea care le va da avânt. Nu cea a Prepelicarului: ea este un Spectru al lui Grimus. Nici propria lor patimă, pentru că este amestecată cu frică. Liv este cea care îi va impulsiona. Mulțumită ție, înger al Morții. Tu ai pregătit muntele Kâf să se întoarcă împotriva lui Simurg. Și tu vei fi noul stăpân, pentru că îți voi fi arătat deja cum. Chiar vrei să mori așa, în mâinile gloatei? întrebă Vultur-în-Zbor. — Bineînțeles, răspunse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
lor, ne Întâmpinau fantomatici și amenințători... Lola lipăi cu limbuța În paharul de coniac, provocândumi o ușoară repulsie. Un tânăr se interesă de scaunul liber de la masa noastră. I-am spus că-l poate lua, iar el nici măcar nu mia mulțumit (Prost crescutule!). Cerul coborâse foarte jos. Începu să plouă scurt. O ploaie măruntă, deasă. Goanță cânta (așa obișnuia să facă atunci când ploua), iar Libelula se rotea În loc cu mâinile Întinse. Era tare caraghioasă Libelula. Firavă, lunguiață, chiar părea o insectă
Întâlniri cu Lola Jo - povestiri by Marius Domițian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1610_a_2999]
-
rău că francezii nu vorbesc engleză. O, și am uitat să-mi cer scuze și pentru ploaie. Pentru asta chiar Îmi pare rău. Între timp, Paula stă deoparte și-mi privește abilitățile de mamă cu aerul plin de sine și mulțumit al instructorului de la școala de șoferi Îndrumându-l pe elevul atoateștiutor către accidentul inevitabil. După cincisprezece minute de stat la coadă În Toad Hall - imitații de gargui făcuți din polistiren gri - ajungem la casă și Paula comandă chifteluțe de pui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2090_a_3415]
-
o grenadă cu cuiul scos, sprintez traversând magazinul până la locul special pentru schimbat scutece. 16.05: Mă Întorc la coadă. Șaisprezece minute. Estimez că până acum Ben a mâncat cel puțin o doisprezecime din mâncarea pentru petrecere. În timp ce el molfăie mulțumit, Înșfac o revistă de pe suportul de lângă casă și-ncerc să-mi fac tensiunea să scadă citindu-mi horoscopul. Jupiter traversează acum a noua casă din zodia dumneavoastră, ceea ce este Într-adevăr unul dintre lucrurile cele mai benefice pentru dumneavoastră. Vă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2090_a_3415]
-
pauza e făcută ca eu să spun ceva. —O, ce drăguț, Barbara, și unde o să stați? —Acum, să nu te deranjezi prea tare. Ne știi tu pe mine și pe Donald, apă caldă și un pat curat și suntem perfect mulțumiți. 21.40: Sus, Emily e Încă trează, dar cu privirea rătăcită de la oboseala zilei de azi. Îi e atât de cald, că și-a dat jos și plăpumioara, și cămășuța de noapte și acum stă Întinsă pe cearșaf, iar trupul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2090_a_3415]
-
dă ochii peste cap nevenindu-i să creadă, blazata mea sofisticată În vârstă de șase ani: Știi tu, Morantic. E o țară unde oamenii mari se duc ca să ia cina și să se sărute. —O, Romantic. Dă din cap foarte mulțumită că am auzit de locul acela: — Da, Morantic! — Cine ți-a spus de Morantic? —Hannah. Și oricum acolo trebuie să te duci cu băieții, numai că uneori ei sunt obraznici. Stau acolo, În Întunericul gros și fierbinte, gândindu-mă la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2090_a_3415]
-
un loc, care stăteau, care se plimbau leneși, dar cei mai mulți mergeau repede și chiar alergau să prindă trenul de care aveau nevoie, ceea ce făcea și Va tras de mână de bunică-sa, care se grăbea să prindă „Bucureștiul”. Liniștită și mulțumită că au găsit locuri la geam Întrebă: Ei, ce mai face juvaeru’ bunicii? De ce te uitai peste tot și-ți mergea capu’ ca mărgica? Ce vedeai? Atâția oameni! Nici Cățălești și nici satul cu bunic nu are atâția oameni! Din
Milenii, anotimpuri şi iubiri (sau Cele şase trepte ale iniţierii) by VAL ANDREESCU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1708_a_2958]
-
același rezultat: starea de străpezire generală și de electrocutare a cotului lovit Într un anume loc, stare ce oprea Întreaga vrajă neasemuită. Cei doi părinți au ajuns acasă seara târziu, erau veseli și mulțumiți de treburile rezolvate, dar și mai mulțumiți de cum găsiseră casa, ograda și păsările aranjate. Victor a scos o cană cu vin, s-au cinstit și a spus: Măricuță, vezi că am fost inspirat atunci când ți-am sugerat să-i Înnoim pe acești copii, pentru că Învață bine și
Milenii, anotimpuri şi iubiri (sau Cele şase trepte ale iniţierii) by VAL ANDREESCU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1708_a_2958]