3,207 matches
-
împreună cu Freud, că ar fi fost egiptean. S-ar fi născut în secolul al XIV-lea î. Hr., în epoca faraonului Amenofis al IV-lea. Acesta s-a convertit la cultul monoteist al lui Aton și în cinstea lui și-a preschimbat numele în Ikhanaton. A încercat să taie din rădăcină politeismul cu zeitățile și idolatriile străvechi, ajungînd chiar să interzică folosirea pluralului de la cuvîntul "zeu". I s-a înălțat o nouă capitală departe de Teba și de reședința tradițională a preoților
Epoca maselor: tratat istoric asupra psihologiei maselor by Serge Moscovici [Corola-publishinghouse/Science/1426_a_2668]
-
greutate în plan psihic și afectiv. Fără știința oamenilor, ea devine o parte a experienței lor concrete, a opiniilor lor, dobîndește înlăuntrul lor la fel de limpede ca și "doi și cu doi fac patru". Prinzînd rădăcini în memoria colectivă, ea se preschimbă în credință în eseul strict al cuvîntului. Cu atît mai puternică cu cît este mai veche și a avut răgazul de a se împleti cu altele, mereu vii în viața mentală conștientă a oamenilor. În realitate, doctrina nu se scufundă
Epoca maselor: tratat istoric asupra psihologiei maselor by Serge Moscovici [Corola-publishinghouse/Science/1426_a_2668]
-
altor medii 532. Important nu este faptul că ea există întrucît orice poate fi divizat prin doi și nici dacă opozițiile sînt cele descrise de mine, ci faptul că ea decurge dintr-o interdicție esențială, aceea de a nu-l preschimba pe om într-un zeu, care făurește civilizația în afara ființei noastre și eul în partea noastră cea mai lăuntrică. Partea a noua RELIGIILE PROFANE Capitolul I Secretul unei religii I Pînă acum, ne-am preocupat de conducători în măsura în care au o
Epoca maselor: tratat istoric asupra psihologiei maselor by Serge Moscovici [Corola-publishinghouse/Science/1426_a_2668]
-
divinizarea sa. Ei răspund cu toții aceleiași nevoi tragice de a-l înălța deasupra muritorilor de rînd. Modul în care-l preamăresc l-ar fi revoltat pe Lenin. Îmbălsămîndu-l ca pe un faraon al Egiptului, proclamîndu-l idol al revoluției, ei îl preschimbă în zeu pe acela care luptase pentru o lume fără Dumnezeu și fără stăpîn. Ceremonia, scrie istoricul Deutscher, "era calculată pentru a impresiona mintea poporului primitiv, semioriental și pentru a sădi în ea sentimentul de exaltare pentru noul cult leninist
Epoca maselor: tratat istoric asupra psihologiei maselor by Serge Moscovici [Corola-publishinghouse/Science/1426_a_2668]
-
anatemizeze și să se distragă în predici ce păreau a fi delir. Ceva îi spunea că i se pregătea podiumul de foc pe care, pentru ultima oară, ar fi putut să se înalțe și să strige adevărul său, dar focul preschimbă totul în cenușă și, atunci când lumii i se oferă un spectacol, toți râd și nu iau în serios niciun adevăr, spus fie cu voce normală, fie cu un strigăt. Era nevoie, așadar, să găsească un mod ca o după-amiză să
by Dante Maffìa [Corola-publishinghouse/Science/1046_a_2554]
-
înseamnă că lumea nu vrea să pășească înainte și că s-a hotărât să stea pe loc și să băltească în cangrenele și mucegaiurile prejudecăților și ipocriziei. Ai grijă, fra' Tommaso, nu mai risca mereu; lătratul fiarelor dantești a fost preschimbat în tăcere sau în cântec liturgic, ceea ce de fapt nu este decât o așteptare înșelătoare. Te vor înhăța imediat ce te vei abate de la făgaș, altceva nu-ți pot spune, și nu-ți poate spune nici prietenul meu Rudolf care te
by Dante Maffìa [Corola-publishinghouse/Science/1046_a_2554]
-
lui Adonis, în care femeile din Byblos se abandonau unor manifestări dezlănțuite de jale, în timpul cărora printre plânsete sfâșietoare înmormântau o imagine a tânărului zeu, constituia în fapt, nucleul central al acestei celebrări mistice. După o scurtă vreme, durerea se preschimba în bucurie și pioasele zeului anunțau tresăltând de bucurie: Adonis trăiește! Chiar și simbolismul acestui cult în care se exprima durerea pentru o moarte cu totul prematură și dorința arzătoare a unei învieri care ar fi readus întinerirea, trebuie să
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
Martin du Gard) Dragostea iese pe poarta prin care intră bănuiala. (Tot proverbele ne oferă și alte explicații: „Unde-i dragoste puțină, lesne-i a găsi pricină”; „Iubirile, ca și pomii: Înfloresc atât timp cât au rădăcini”.) „Devotamentul ucide dragostea și o preschimbă În prietenie.” (G. Sand) Tot marea scriitoare franceză dă și remediul: „Te iubesc pentru a te iubi și nu pentru a fi iubit, fiindcă nimic nu egalează pentru mine fericirea de a te vedea fericit”. Dragostea te face orb și
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
atunci când cel care, cucerit de istețimea sa, n-o mai controlează, lăsând-o astfel să se lanseze În tot felul de explicații, dintre cele mai bizare.) „Citim lumea pe dos și pretindem că ne Înșală.” (R. Tagore) „Mintea unui nebun preschimbă filosofia În nebunie, știința În superstiție, arta În pedanterie.” (G.B. Shaw) Lacătul nu se pune la ușă pentru hoți, ci pentru oameni cinstiți. Pentru că cel obișnuit cu hoția oricum Îl ignoră, pe când pentru omul cinstit, Într-un moment al său
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
piuă. (Sunt oameni care vorbesc mult și fără rost, spunând aproape Întotdeauna același lucru, astfel că vorbele lor, nemainteresând, devin goale, lipsite de conținut.) La omul flecar/limbut, cuvântul - spune foarte frumos N. Steinhardt - se „degradează În vorbă”, adică se preschimbă În Înțelesuri care perpetuează nimicuri, fleacuri, vorbe de clacă. Așadar, „Întâi capul să gândească, ș-apoi limba să vorbească”. Gura lumii numai pământul o astupă. Frunză verde lobodă, gura lumii e slobodă. (De aceea, alte proverbe ne Îndeamnă: „Fă bine
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
păstra. Μ Am fi, desigur, mai puțin nefericiți dacă am putea fi mai puțin invidioși pe fericirea altora. Μ Când trăirea unei mari dureri sufletești - cum ar fi, de exemplu, pierderea unei persoane apropiate - nu duce la Îmbolnăvire, ea se preschimbă În valoare, pentru că ne face să fim mai puternici și ne ajută să cunoaștem mai bine prețul vieții. Μ Ce frumos condensează gândirea filosofică esența devenirii umane atunci când remarcă: „Actele eroice comprimă viața noastră, dar o Înalță; indolența, nepăsarea o
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
teamă de dumneata, iar eu voi vinde cu multă ușurință cartea. Sunt și astăzi același negustor, ca și acum patru zile. Nu eu m-am schimbat, ci dumneata: săptămâna trecută, sonetele dumitale pentru mine maculatură; astăzi, poziția dumitale le-a preschimbat În niște poeme de succes ca Messenienile. Ei, atunci, zise Lucien, pe care plăcerea sultanică de a avea o amantă frumoasă, precum și siguranța succesului Îl făceau batjocoritor și nițeluș obraznic, dacă nu mi-ai citit sonetele, măcar mi-ai citit
[Corola-publishinghouse/Science/2314_a_3639]
-
odinioară. Ca un film redat în pași lenți, introspecția imagistică pe care autoarea o realizează nu este altceva, decât, în alți termeni, analiza de detaliu pe care o propune deconstrucția ca metodă critică. Disperarea de a nu mai înțelege alfabetul preschimbat în semne al unei lumi necunoscute devine disperarea morții întrebărilor căutătoare de răspunsuri. Umbra cuvintelor capătă consistență obținând formă, fiind pusă în strânsă legătură cu somnul sau cu visul. Toutuși, eul creator devine eu absolut, în aceeași identificare a sinelui
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
reface cuplul, precum și de a tămădui răni, devine sisifică. Spațiul idilic este reconstruit dintr-o perspectivă nouă, aproape sumbră, în care elemente romantice semnificative iau o întorsătură de 180 de grade devenind segmente ale terorii și ale morții. Sângele se preschimbă în cerneală, pământul ca element fertil, în noroi vânăt, câmpiile sunt albastre (în asonanță cu cerneala), mările, pustii, iar buzele, învinețite (de cuvinte). Iubirea diafană a romantismului devine, astfel, în neomodernismul Anei Blandiana, pasională, aproape distrugătoare: Dacă ne-am ucide
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
tristețe, a neputinței de-a înainta. Revoltă, spaimă, curaj și foarte puțin umor. Râsul e expulzat din lumea ideală, puternic estetizantă, a poeziei blandiene. Caracterul aforistic al poeziilor sale este, mai degrabă, cel care iese în exergă. Gravitatea nu se preschimbă-n ludic neapărat, ci-ntr-un dinamism al zicerii, o poftă nebună de a devora cuvinte, de a scrie, de a trăi în ritmurile naturii, ale vegetalului, ale elementarului. O simplitate formală, dincolo de metaforă, care-nfioară, în fața căreia se-nclină fiecare
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
moțăind, pe un supraveghetor niciodată. Veghetorul își păstrează, conform statutului său, un caracter diletant, amator; supraveghetorul, perspicace și intransigent, format pentru misiuni de culegere de informații, va fi, de cele mai multe ori, un „profesionist”. Astfel, toate virtuțile „veghei” se degradează, se preschimbă în contrariul lor în cazul „supravegherii”: „veghea de noapte”, practică a comunității sau plăcere proprie celor ce nu agreează lumina zilei, se convertește, când vorbim de „supraveghere nocturnă”, într-o activitate de spionaj. Aici nimic nu mai este gratuit sau
[Corola-publishinghouse/Science/2222_a_3547]
-
jos. În timp ce crucea orizontală este pur centrică, numai cea verticală arată centricitatea supusă influenței sistemului excentric, reprezentată aici de atracția gravitațională. În consecință, centrul figurii care era limitat la punctul de intersectare din planul orizontal anexează bara verticală și o preschimbă într-un centru extins. Toate aceste proprietăți dinamice atât de evidente în structura simplă a crucii vor fi prezentate acum ca determinante active în compoziția operelor de artă. Centrul vizual inferior Relieful lui Nobuo Sekine, Fazele neantului, arată aproape ca
Forţa centrului vizual: un studiu al compoziţiei în artele vizuale by Rudolf Arnheim () [Corola-publishinghouse/Science/600_a_1427]
-
două straturi, cerul gol deasupra orizontului și culmea lipsei de sensibilitate a realității inanimate de sub cornișa evidențiată ca o demarcație de piciorul lui Hristos. Exact așa cum Învierea lui Piero stăvilește vectorul acțiunii pe verticală, Nașterea Domnului a aceluiași (figura 59) preschimbă povestea Adorației într-un solemn portret de grup ocupând suprafața planului orizontal. Aici centricitatea pătratului nu înfrânge ridicarea și căderea, ci mișcarea de du-te vino pe pământ. Împărțită de verticala centrală în două grupuri, scena îi arată pe îngerii
Forţa centrului vizual: un studiu al compoziţiei în artele vizuale by Rudolf Arnheim () [Corola-publishinghouse/Science/600_a_1427]
-
ca principiul excentric al vectorilor care se deplasează într-o direcție dată să domine structura. Centricitatea care consolidează opera în ansamblu, ca și episoadele sale, riscă să fie depășită de cursul acțiunii. Acest flux al întregii compoziții dinamizează complexele centrice, preschimbându-le în obstacole în curgerea evenimentelor, precum rocile din mijlocul râului, sau le preschimbă în entități evolutive, care ies la iveală cu întreaga lor putere, fiind lăsate mai apoi în urmă. În arhitectură, compoziția stabilă și atemporală a clădirii este
Forţa centrului vizual: un studiu al compoziţiei în artele vizuale by Rudolf Arnheim () [Corola-publishinghouse/Science/600_a_1427]
-
structura. Centricitatea care consolidează opera în ansamblu, ca și episoadele sale, riscă să fie depășită de cursul acțiunii. Acest flux al întregii compoziții dinamizează complexele centrice, preschimbându-le în obstacole în curgerea evenimentelor, precum rocile din mijlocul râului, sau le preschimbă în entități evolutive, care ies la iveală cu întreaga lor putere, fiind lăsate mai apoi în urmă. În arhitectură, compoziția stabilă și atemporală a clădirii este revelată în propria-i dimensiune temporală de vizitatorul care se mișcă prin ea. În
Forţa centrului vizual: un studiu al compoziţiei în artele vizuale by Rudolf Arnheim () [Corola-publishinghouse/Science/600_a_1427]
-
casa părintească, bunicii, "Cântărețul" (care amintește de "Laie Chiorul" lui Goga), dar ajunge curând la o poezie alambicată. Ion Iuga nu este un poet lipsit de talent: "ard vetrele ard/ În țarc mieii sunt semnul cerimii înalte/ mâinile rădăcini se preschimbă în arc/ prin sine asprului salt." Alexandru Miran, H. Grămescu, Ilarie Hinoveanu, Ion Murgeanu vor slăvi pe rând vegetația: ei vin cu imagini lubrice, într-o formulă incoloră, sau cuminți și fade, precum aceasta: Din văzduh, pe aripi de lăstuni
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
zăbale de aur: în travesti/ (cal; ponei; hipopotam)/ să mă trezească...". Din avalanșa năucitoare de versuri asemănătoare acestor liminare Concluzii la regele Thanatos se încheagă, în orice caz, o mitologie barocă a textului conceput din cuvinte care, odată zămislite, "se preschimbă în/ adâncuri", adâncuri de care scribul este deopotrivă oripilat și fascinat. Captiv, de voie, într-un teritoriu monstruos, el trudește, fără să se sature, la mecanismul de producere a textului care să salveze ființa de propriii demoni, între care cel
Dicţionarul critic al poeziei ieşene contemporane: autori, cărţi, teme by Emanuela Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1403_a_2645]
-
fiecare seară/ cele o mie de părți ale salamandrei.//...// Sunt diavolul celor o mie de părți/ ale salamandrei/ și nu cred niciodată/ că, odată ajunsă la capăt,/ s-ar putea întâmpla/ ca salamandra cu o mie de părți/ să se preschimbe/ într-o femeie cu o umbrelă". Mă încăpățânez să îl contrazic: în cele mai bune pagini din Măști, reportaje, peisaje, utopii, "femeia cu o umbrelă" în care, pentru autorul lor, se metamorfozează însăși Poezia chiar există. Referințe critice (selectiv): Adrian
Dicţionarul critic al poeziei ieşene contemporane: autori, cărţi, teme by Emanuela Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1403_a_2645]
-
Orice artă este lupta contra destinului”, paginile Moromeților ar ilustra doar un magistral sculptor și rapsod. Originalitatea însă a artei ce se descoperă în această carte demarează pare-se tocmai din poezia gândirii sale, a unei inteligențe care sublimează și preschimbă filosofia în metaforă și dă narațiunii un sistem nervos în continuă alertă, introducând o trusă de acute în epica obișnuită, însă care știe proceda concomitent cu atâta obiectivă plasticitate și finețe încât combustiunile, acuitatea și violența irecuzabilelor sale argumente trec
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289000_a_290329]
-
lui din Oceania, un tărîm al libertății, un topos privilegiat, un spațiu fecund unde poți conviețui în deplină armonie cu tine în întregul tău, pentru ca să devii ceea ce ești, cum te-a sfătuit Goethe. Ai înțeles îndemnul lui Heraclit, "mori și preschimbă-te!", căci, "copil" fiind, ți-ai dat seama, o dată cu Plutarh, că nu ești un simplu vas ce trebuie umplut, ci o torță care tocmai te-ai "aprins", căci și tu, asemenea lui Dumnezeu, ești în primul rînd un verb. Această
by Ion Gh. Stanciu [Corola-publishinghouse/Science/957_a_2465]