7,819 matches
-
dezbătând o mare parte din tezele și cestiunele pedagogice ale programei acelei sesiuni. Punctul fundamental asupra cărui pare pe deplin fixată asociația pedagogică este primirea metodului intuitiv, metodul care ține samă de dezvoltarea firească a puterilor mintali ale copilului, ca singurul în stare de a făptui cu folos cultura primară. Asociațiunea pedagogică, după stabilirea acestui principiu, a intrat în hotărârea mijloacelor de aplicare a metodului în deosebitele studii ce constituiesc programa primarie. D. Manliu, cu acel spirit deosebit de observator al copiilor
Opere 09 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295587_a_296916]
-
EminescuOpIX 304} A doua adresă spune adevărul, că evreii trăiesc în România fără a li se cauza nici cel mai mic rău, căci nu pot fi numite rele decât cele pozitive, iar nicidecum restricțiuni despre cari fiecine știe că constituiesc singurul "modus vivendi" ce-l putem avea deocamdată cu seminția evreiască. Dar această adresă - o știm bine - nu va căpăta niciodată iscăliturile mai tuturor coreligionarilor din România. Aceasta e o frază ca multe altele din ziarele noastre, cari și ele vorbesc
Opere 09 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295587_a_296916]
-
mărise limita de vârsta până la cincisprezece ani cel puțin, ultimii anișori, mi-nchipui, de jale temătoare până s-o ia Coblin. Care va să zică, era deja în mijlocul campaniei, fiecare băiat reprezenta o posibilitate, pentru că mă gândesc că nu aveam cum să fiu singurul, ci doar cel mai la îndemână pentru moment. Iar Friedl se școlea, învățând să cânte și să danseze, și lua lecții de vorbit frumos, și se vizita cu cele mai bune familii din cartier. Numai asta și ar fi fost
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
terminat, mi-a zis: — Spune-i asta lu’ Mutu, puștiule. De ce nu îți pui și tu o dată capul la contribuție înainte să te facă ăștia arșice? Bătrâna are dreptate și știi și tu asta. Și să nu crezi că ești singurul căruia-i pasă de George, însă trebuie să luăm o hotărâre. N-ai de unde să știi ce-o să facă. Nu mai e un băiețel și nu putem să fim cu ochii în patru după el toată viața. Simon mă trata
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
trebuie să hotărască. Pentru numele lui Dumnezeu, Augie, mi-a zis Simon fără înconjur - dintele spart era de mare efect când afișa aerul acela disprețuitor - o să faci pe prostul toată viața? Zău că uneori îmi dai senzația că eu sunt singurul dintre noi care s-a născut întreg la cap. La ce ne folosește să o lăsăm pe Mama să decidă? De obicei n-aveam prea multe de spus când se punea vreo problemă teoretică sau reală în legătură cu Mama. O tratam
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
Crize, Betzhevski nu mai avea cine știe ce magazin, era doar un scaun pus în subsol, unde ținea într-o atmosferă de deprimare flamandă doi canari. Clem Tambow încă mai mergea la el să se radă, spunând că bărbierul cel roșcat era singurul care îi înțelegea barba. Dingbat era foarte enervat din cauza asta. Dar Betzhevski a fost evacuat, iar nevasta lui s-a postat pe trotuar și l-a blestemat pe Einhorn făcându-l ‘olog jidan împuțit’. Dingbat n-a avut ce să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
rezolv din treburi. Așa că mai bine stăteam de unul singur, de vreme ce eram deja în tramvai. În plus aveam o obligație față de Simon care nu-mi permitea să lenevesc, deși nu obțineam nici un avantaj dacă mă plimbam de colo-colo. Nu eram singurul în situația de a nu avea unde să se oprească să-și tragă sufletul; toată lumea era în mișcare, oameni împinși din toate colțurile și ungherele în larg, din cauza locurilor neplăcute și inospitaliere. Era exemplul Fiului Omului care n-avea un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
George. Sigur, numai că nu mai e mic, i-am spus. A crescut mare și locuiește undeva pe la mijlocul statului. Unde, în Manteno? Nu, în alt oraș, un târgușor lângă Pinckneyville. Cunoști partea aia? Nici eu n-o cunoșteam. Simon fusese singurul dintre noi care se dusese acolo, căci la acea data familia Renling nu îmi putuse da liber să mă duc și eu. Nu, nu o știu. Dar mi-l amintesc pe George, a zis el. Si eu mi-aduc aminte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
-i pe alții să dea înapoi, și chiar dacă acest lucru reușise să îmi întărească mușchii ipocriziei de pe obraz și pe cei ai stomacului, consideram că mă descurcasem destul de bine pentru că reușisem să duc până la capăt cacealmaua. Acești oameni nu erau singurii care ne țineau companie. Ne duceam să-i vizităm pe Simon și pe Charlotte la apartamentul lor - la început au avut doar trei camere - și să mâncăm din porțelanurile și șervetele pe care le primise Charlotte ca trusou. Familia Magnus
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
o minciună, să zic așa. Probabil că m-a urât de moarte. S-a căsătorit cu un căpitan de vas. Îmi pare rău. Nu, n-are sens. E de mult terminată povestea. După aia m-am simțit prost. Dar erai singurul care era dispus să mă ajute. Și nu m-am gândit nici o clipă că... Mă bucur că ți-am fost de folos. Din punctul meu de vedere, asta contează. Drăguț din partea ta să spui asta. Dar, știi - acum că a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
Îi arată nefericitului de soț chiar și o poză, ca să vadă și el cum arată ipochimenul. Nas ca o pătlăgea, perciuni lungi. Știi genul. Ei bine, nenorocitul înnebunește. Și acum descoperă că în întreaga suburbie în care locuiește, el e singurul care habar n-avea de asta. Căci cei doi fuseseră văzuți în mașină, pe care o parcau prin toate locurile din vecini. Și în pădure, și în tufișuri. Și adevărul îl lovește în moalele capului. „Cine dintre voi a văzut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
aș recunoaște faptul că mulți îndrăgostiți erau adulteri, precum Paolo și Francesca sau Anna Karenina, favorita Bunicii Lausch. Ceea ce mi-a pricinuit ocazia să reflectez la ce suferință presupunea dragostea. Ca atunci când mănânci fructul lovit pentru a nu mânia zeii, singurii cărora le este rezervată fericirea neștirbită. Arăta ca și cum ar fi râs cu toată gura, cu o bunătate imensă, impersonală, revărsându-i-se pe chip, asemeni unui înțelept, profet sau guru, un prinț al experienței, cu degetele lui de la picioare ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
cu liftul mi-am amintit cum cu mai bine de un an în urmă ședeam la etajul de sus al Spitalului Municipal din Chicago și reflectam cum, dintre toți membrii familiei noastre, cu Bunică cu tot, Simon era de fapt singurul care reușise să nu ajungă spitalizat. Dar acuma nu mai aveam nici un motiv să-l pizmuiesc. Pizmă? Păi bine, credeam că îi dădusem clasă, căci mă căsătoream cu o femeie pe care o iubeam și prin urmare avansam pe unicul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
ce m-am socotit, am pândit și m-am prins tocmai de poalele aceluia care strălucise mai înainte. E drept că veșmântul Lui se făcuse acuma așa ca al celorlalți. Nu l-aș mai fi cunoscut după haine, dar era singurul fără încălțări și, uite, picioarele-I sângerau din nou. Da' ce, credea că scapă așa, dacă nu mai strălucește?! Așa a găsit să se ascundă ?! Poate că asta ține la oameni, care văd numai ce strălucește, când strălucește altfel nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1546_a_2844]
-
Dumnezeu al străinilor așa de mult i-a iubit pe oameni, încât s-a jertfit pe el numai ca ei să trăiască fericiți și pentru totdeauna ! Ei, care I-au greșit ! De ce n-a jertfit pe vreunul dintre oameni ?! Fiindcă singurul care s-a născut fără păcatul acela de la început a fost numai Fiul Lui Dumnezeu, nu înțelegi, de-abia ți-am spus ?! se răsti la mine bătrânul. Păcatul neascultării nu putea fi șters chiar dacă s-ar fi jertfit tot ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1546_a_2844]
-
durează pe lumea aceasta, e melancolia trecerii noastre. castelul Mă trezesc devreme, în zorii cenușii ai unui oraș străin. Ciudad de Mexico pare istovit de fiestă. Străzile atârnă ca niște brațe inerte, golite de sânge. O liniște friguroasă apasă zidurile. Singurii care dau viață străzilor acum sunt indienii care se retrag, ca într-un exod de pe vremea conchistei, ducîndu-și marfa nevândută în timpul sărbătorii. În timp ce privesc străzile aproape pustii, îmi imaginez Tenochtitlanul, construit pe insule, în mijlocul unui lac, marea piramidă, canalele pe
Caminante by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295603_a_296932]
-
de lepră, discutând un timp, apoi tăcând, fiecare cu gândurile lui, în vreme ce ploaia continuă să cadă vrăjmașă peste pinii din curte. Scos din ritmul de rutină, ghidul povestește întruna și, probabil, dă mai multe detalii decât de obicei. El e singurul care n-are dreptul să tacă. Prin pânza ploii disting un crâmpei de ocean și o stradă din Veracruz. Numele orașului, cu sonoritățile sale exotice și languroase, nu m-ar fi lăsat niciodată să-mi imaginez o asemenea dimineață... Ferindu
Caminante by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295603_a_296932]
-
Letiția s-a îndoit de mijloc sprijinindu-și coatele pe genunchii goi, iar studenta, nemulțumită că șoferul nu aprinde măcar un bec, să mai poată învăța, și-a băgat caietele în trăistuță, încercînd să moțăie și ea, stînjenită de Lazăr, singurul care se agită tot timpul, pufnind nervos. Nu te supăra, ce ai? îl întreabă. Draci, nu se vede? Ba da, dar de ce? De plăcere. Că numai drumul ăsta îmi lipsea mie azi. Cum rămîne cu Universul? Finit, au ba? N-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
stăpînei. Profesorul își lasă cînd și cînd palmele pe genunchi, apoi, cînd obosește, ori cînd simte că s-a odihnit, își încrucișează brațele la piept; cîteodată mai trage cu coada ochiului spre femeia de alături, încruntîndu-se, rămînînd așa un timp. Singurii treji în toată cursa sînt bătrîna care împletește și șoferul. Ștergătoarele de parbriz abia mai dovedesc să măture zăpada, ceea ce-l face pe șofer să încetinească uneori. Pe șosea au început să apară mici valuri albe, la curbe, ori între
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
bărbat în lumea asta!... Stau și lîncezesc într-un oraș acesta, invidiind pe proastele ori mîțele leșinate care duc la braț bărbați cît bradul. Ba, să-i fac pe plac lui, îi trîntesc și telefonul în nas inginerului de la uzină, singurul, poate, la brațul căruia nu mi-ar fi rușine să ies în lume..." *** Tehniciana continuă să-și vadă de hîrtiile ei, murmurînd mereu cuvinte de nemulțumire la adresa vremii și la a sa, că a raportat lucrări neexecutate, în vreme ce Vlad se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
Muraru, văzîndu-l roș tot, pierdut. Am în instalație multe laborante tinere, cîteva mutate disciplinar, pe motive de morală. Dacă te încurci cu vreuna din ele, nu mai ai ce căuta în grupa mea, afară doar dacă o iei de soție. Singurul căruia îi vei da socoteală pentru ce vei face sînt eu. Să nu care cumva să aflu că ești trimis aici pe post de codoș. Dacă ai idei, ți le respect, te ajut să ți le brevetezi și n-o să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
Tu ți-ai dat aere, stînd la masă ca prințesa... Lasă asta. Ce mă fac cu... arată cu privirea în jos. Ce vrei să spui?! tresare Ovidiu. O femeie știe foarte bine cînd rămîne gravidă. Ești nebună! N-am fost singurul. Se fac analize, fii sigur, și-o să se stabilească al cui e. Spune-i și nevestei, și colegului, să știe ce-i așteaptă îi aruncă un surîs ironic fata, întorcîndu-se la spălat pe jos. Ovidiu are o clipă senzația că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
capăt? Parcă ești o babă. Apropo de babă: să-i cer cărțile? Nțt! Aia cu cățelul, dacă-i soția lui Bujoreanu, înseamnă că-i soacra lui Săteanu. Dacă mă spune? Am de crescut un copil... Copil! Că parcă ai fi singurul... Ba cred că altul mai tîmpit ca mine, care să-și lase soția în ultima lună, ultimele zile și să plece după afișe și programe... Înnebunesc cînd mă gîndesc că am în față o noapte atît de lungă, întreagă. Și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
se întîmplă în... actul patru, ori în piesa următoare? Că personajul a clacat? Dacă-i așa, piesa nu mă interesează, ori, ca să mă intereseze, vreau să văd și actul patru iluminarea destinului. Mulțumesc! Atît am avut de spus. Numai ochi, singurul care privește deschis, cu curaj în jurul său, Mihai așteaptă reacția celor prezenți. Doar profesoara de istorie, care a avut o poziție de catedră cînd a început Doina să vorbească, devenind nedumerită pe parcurs, a sfîrșit acum printr-o înclinare a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
mine și de ce reacția aceea cînd am întrebat-o?" Astea sînt datele problemei continuă Doina discuția, aducînd cafelele. Acum, abia acum!, vine esența invitației mele, adică acel aici am vrut să ajung. Nu-i așa grozavă cafeaua, dar... Tu ești singurul care ai spart blindajul familiei noastre și-ai pătruns în interior. Tata te simpatizează, pentru că-i ești consătean și-i amintești de sat; eu îți caut compania, să am cu cine discuta literatură, iar mama te detestă, cred că face
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]