3,603 matches
-
dualismul somatic/psihic, considerat ca reprezentând cele două părți constitutive ale organismului uman, ale individului, fundamental opuse și diferite din punct de vedere clinico-medical. Patologia psihosomatică, aduce în discuție efectul factorilor emoționali în geneza unor afecțiuni somatice, tipul de reacție somatica al persoanei umane la factorii stresanți, precum și, în mod invers, modalitatea de „manifestare somatică” a unor suferințe psihice sau „somatizarea” acestora în unele cazuri de nevroze. Sunt la fel de bine cunoscute manifestările psihice ale unor suferințe somatice, reale sau imaginare. Concluzia
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
individului, fundamental opuse și diferite din punct de vedere clinico-medical. Patologia psihosomatică, aduce în discuție efectul factorilor emoționali în geneza unor afecțiuni somatice, tipul de reacție somatica al persoanei umane la factorii stresanți, precum și, în mod invers, modalitatea de „manifestare somatică” a unor suferințe psihice sau „somatizarea” acestora în unele cazuri de nevroze. Sunt la fel de bine cunoscute manifestările psihice ale unor suferințe somatice, reale sau imaginare. Concluzia care se desprinde este că „emoția are efectul unei reacții a organismului la o
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
somatice, tipul de reacție somatica al persoanei umane la factorii stresanți, precum și, în mod invers, modalitatea de „manifestare somatică” a unor suferințe psihice sau „somatizarea” acestora în unele cazuri de nevroze. Sunt la fel de bine cunoscute manifestările psihice ale unor suferințe somatice, reale sau imaginare. Concluzia care se desprinde este că „emoția are efectul unei reacții a organismului la o situație” (P. Sivadon). Ea apare ca „o tensiune de apărare” a organismului față de agresiunile externe ale acestuia. Existența patologiei psihosomatice deschide o
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
a organismului la o situație” (P. Sivadon). Ea apare ca „o tensiune de apărare” a organismului față de agresiunile externe ale acestuia. Existența patologiei psihosomatice deschide o nouă perspectivă „modelului de gândire medicală”. Dacă modelul clasic de gândire medicală circumscria patologia, somatică sau psihică, în mod separat, la relația cauză-efect patologic, modelul de gândire medicală psihosomatic, aduce în discuție relația situație-emoție-individ în care emoția devine un mediator interiorizat care direcționează forțele de „apărare” și „răspuns” fie în direcția dezvoltării unor „reacții somatice
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
somatică sau psihică, în mod separat, la relația cauză-efect patologic, modelul de gândire medicală psihosomatic, aduce în discuție relația situație-emoție-individ în care emoția devine un mediator interiorizat care direcționează forțele de „apărare” și „răspuns” fie în direcția dezvoltării unor „reacții somatice”, fie în direcția dezvoltării unor reacții psihice, în ambele situații, emoția interiorizată, reprezintă factorul declanșator al unor tulburări comune, psihosomatice. Conflictele nerezolvate ale Eului conștient se pot manifesta prin descărcări emoțional-afective; precum și, în mod invers, o stare emoțională de mare
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
emoția interiorizată, reprezintă factorul declanșator al unor tulburări comune, psihosomatice. Conflictele nerezolvate ale Eului conștient se pot manifesta prin descărcări emoțional-afective; precum și, în mod invers, o stare emoțională de mare intensitate și acțiune prelungită poate duce la instalarea unor modificări somatice de durată. În felul acesta patologia psihosomatică, ne apare ca un joc al echilibrului emoțional al individului în care sensul tulburărilor, ca aparență, poate fi predominant somatic, sau predominent psihic, deși, în ambele cazuri, sunt antrenate atât elemente din sfera
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
emoțională de mare intensitate și acțiune prelungită poate duce la instalarea unor modificări somatice de durată. În felul acesta patologia psihosomatică, ne apare ca un joc al echilibrului emoțional al individului în care sensul tulburărilor, ca aparență, poate fi predominant somatic, sau predominent psihic, deși, în ambele cazuri, sunt antrenate atât elemente din sfera somatică, cât și din cea psihică. Aceste aspecte au făcut pe unii specialiști să vorbească despre balansarea psihosomatică (P. Sivadon). În ceea ce privește specificitatea acțiunii conflictelor emoționale F. Alexander
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
de durată. În felul acesta patologia psihosomatică, ne apare ca un joc al echilibrului emoțional al individului în care sensul tulburărilor, ca aparență, poate fi predominant somatic, sau predominent psihic, deși, în ambele cazuri, sunt antrenate atât elemente din sfera somatică, cât și din cea psihică. Aceste aspecte au făcut pe unii specialiști să vorbească despre balansarea psihosomatică (P. Sivadon). În ceea ce privește specificitatea acțiunii conflictelor emoționale F. Alexander distinge două direcții principale, și anume: tulburări emoționale caracterizate prin „reacții de agresivitate” sau
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
Groen). Problema care se pune este de a ști dacă soma și psyché sunt sau nu părți distincte ale persoanei, cum sunt unite și cum se influențează acestea reciproc. De fapt, aceasta este întreaga problemă a psihosomaticii, în realitate coexistența somaticului și a psihicului, dovedesc că ele sunt inseparabile și complementare. Omul concret este o unitate somato-psihică, fapt admis de specialiști. G.R. Heyer (1932) afirmă că „lumea somatică și lumea psihică nu sunt separate, ci trebuie să le considerăm ca pe
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
acestea reciproc. De fapt, aceasta este întreaga problemă a psihosomaticii, în realitate coexistența somaticului și a psihicului, dovedesc că ele sunt inseparabile și complementare. Omul concret este o unitate somato-psihică, fapt admis de specialiști. G.R. Heyer (1932) afirmă că „lumea somatică și lumea psihică nu sunt separate, ci trebuie să le considerăm ca pe două forme de manifestare ale vieții”. Pe aceste considerente, același autor recomandă să se studieze cauzalitatea comună atât a fenomenelor psihice, cât și a fenomenelor somatice. R.
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
lumea somatică și lumea psihică nu sunt separate, ci trebuie să le considerăm ca pe două forme de manifestare ale vieții”. Pe aceste considerente, același autor recomandă să se studieze cauzalitatea comună atât a fenomenelor psihice, cât și a fenomenelor somatice. R. Strasser (1950) afirmă că „într-o ființă vie, nu poate exista decât un singur principiu de organizare”. Acest principiu reunește somaticul cu psihicul într-un singur tot, iar manifestările lui, în condițiile de dezechilibru patologic, sunt fie predominant somatice
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
aceste considerente, același autor recomandă să se studieze cauzalitatea comună atât a fenomenelor psihice, cât și a fenomenelor somatice. R. Strasser (1950) afirmă că „într-o ființă vie, nu poate exista decât un singur principiu de organizare”. Acest principiu reunește somaticul cu psihicul într-un singur tot, iar manifestările lui, în condițiile de dezechilibru patologic, sunt fie predominant somatice, fie predominant psihice, sau psihosomatice. E.D. Wittkower și J. Cowan (1944) au atras atenția asupra caracteristicilor psihice ale unor afecțiuni somatice și
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
somatice. R. Strasser (1950) afirmă că „într-o ființă vie, nu poate exista decât un singur principiu de organizare”. Acest principiu reunește somaticul cu psihicul într-un singur tot, iar manifestările lui, în condițiile de dezechilibru patologic, sunt fie predominant somatice, fie predominant psihice, sau psihosomatice. E.D. Wittkower și J. Cowan (1944) au atras atenția asupra caracteristicilor psihice ale unor afecțiuni somatice și invers: existența unor manifestări somatice ale unor tulburări psihice; manifestări somatice în cursul evoluției clinice a nevrozei obsesionale
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
reunește somaticul cu psihicul într-un singur tot, iar manifestările lui, în condițiile de dezechilibru patologic, sunt fie predominant somatice, fie predominant psihice, sau psihosomatice. E.D. Wittkower și J. Cowan (1944) au atras atenția asupra caracteristicilor psihice ale unor afecțiuni somatice și invers: existența unor manifestări somatice ale unor tulburări psihice; manifestări somatice în cursul evoluției clinice a nevrozei obsesionale sau a psihozelor; tulburările psihice din cursul nevrozelor au adesea un caracter predominant somatic, ca formă de manifestare clinică (oboseală, insomnii
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
singur tot, iar manifestările lui, în condițiile de dezechilibru patologic, sunt fie predominant somatice, fie predominant psihice, sau psihosomatice. E.D. Wittkower și J. Cowan (1944) au atras atenția asupra caracteristicilor psihice ale unor afecțiuni somatice și invers: existența unor manifestări somatice ale unor tulburări psihice; manifestări somatice în cursul evoluției clinice a nevrozei obsesionale sau a psihozelor; tulburările psihice din cursul nevrozelor au adesea un caracter predominant somatic, ca formă de manifestare clinică (oboseală, insomnii, scăderea libidoului etc.); manifestări de conversiune
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
condițiile de dezechilibru patologic, sunt fie predominant somatice, fie predominant psihice, sau psihosomatice. E.D. Wittkower și J. Cowan (1944) au atras atenția asupra caracteristicilor psihice ale unor afecțiuni somatice și invers: existența unor manifestări somatice ale unor tulburări psihice; manifestări somatice în cursul evoluției clinice a nevrozei obsesionale sau a psihozelor; tulburările psihice din cursul nevrozelor au adesea un caracter predominant somatic, ca formă de manifestare clinică (oboseală, insomnii, scăderea libidoului etc.); manifestări de conversiune motorie sau senzorială a unor tulburări
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
atenția asupra caracteristicilor psihice ale unor afecțiuni somatice și invers: existența unor manifestări somatice ale unor tulburări psihice; manifestări somatice în cursul evoluției clinice a nevrozei obsesionale sau a psihozelor; tulburările psihice din cursul nevrozelor au adesea un caracter predominant somatic, ca formă de manifestare clinică (oboseală, insomnii, scăderea libidoului etc.); manifestări de conversiune motorie sau senzorială a unor tulburări psihice; tulburări neurovegetative datorate unor disfuncții emoționale (cardiospasme, vomismente, constipație sau diaree, astm bronșic, dificultăți de micțiune, ulcer gastric sau duodenal
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
tulburările psihosomatice transmise ereditar; existența unei manifestări cu caracter periodic, ciclic, a tulburărilor psihosomatice ale unei categorii de indivizi predispuși. J.L. Halliday denumește tulburările care corespund acestor criterii afecțiuni psihosomatice, iar J. Groen le numește psihosomatoze. Despre relația dintre afecțiunile somatice și psihice am vorbit deja anterior, când ne-am referit la relația dintre „schizofrenie și TBC”. Tulburările psihosomatice nu trebuie însă catalogate la fel cu bolile somatice sau bolile psihice. Ele au o configurație particulară. Ceea ce le caracterizează sunt, în
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
criterii afecțiuni psihosomatice, iar J. Groen le numește psihosomatoze. Despre relația dintre afecțiunile somatice și psihice am vorbit deja anterior, când ne-am referit la relația dintre „schizofrenie și TBC”. Tulburările psihosomatice nu trebuie însă catalogate la fel cu bolile somatice sau bolile psihice. Ele au o configurație particulară. Ceea ce le caracterizează sunt, în primul rând, tulburările de ordin funcțional, care pot avea, din punct de vedere clinic, fie un aspect predominant somatic, fie un aspect predominant psihic; în asemenea măsură
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
nu trebuie însă catalogate la fel cu bolile somatice sau bolile psihice. Ele au o configurație particulară. Ceea ce le caracterizează sunt, în primul rând, tulburările de ordin funcțional, care pot avea, din punct de vedere clinic, fie un aspect predominant somatic, fie un aspect predominant psihic; în asemenea măsură încât se poate vorbi despre „aspectul somatic al fenomenelor psihice și de aspectul psihic al fenomenelor somatice” (R. Pierloot și J. Groen). Persoanele afectate de tulburări psihosomatice, deși sunt personalității nevrotice dau
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
configurație particulară. Ceea ce le caracterizează sunt, în primul rând, tulburările de ordin funcțional, care pot avea, din punct de vedere clinic, fie un aspect predominant somatic, fie un aspect predominant psihic; în asemenea măsură încât se poate vorbi despre „aspectul somatic al fenomenelor psihice și de aspectul psihic al fenomenelor somatice” (R. Pierloot și J. Groen). Persoanele afectate de tulburări psihosomatice, deși sunt personalității nevrotice dau impresia generală, cel puțin exterior, de indivizi normali. O analiză mai atentă dezvăluie însă caracterul
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
de ordin funcțional, care pot avea, din punct de vedere clinic, fie un aspect predominant somatic, fie un aspect predominant psihic; în asemenea măsură încât se poate vorbi despre „aspectul somatic al fenomenelor psihice și de aspectul psihic al fenomenelor somatice” (R. Pierloot și J. Groen). Persoanele afectate de tulburări psihosomatice, deși sunt personalității nevrotice dau impresia generală, cel puțin exterior, de indivizi normali. O analiză mai atentă dezvăluie însă caracterul nevrotic interior al unor conflicte sau dezechilibre emoționale. Acest aspect
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
exterior, de indivizi normali. O analiză mai atentă dezvăluie însă caracterul nevrotic interior al unor conflicte sau dezechilibre emoționale. Acest aspect demonstrează încă o dată caracterul specific al tulburărilor psihosomatice, diferența care există între acest grup de tulburări și cele pur somatice sau pur psihice. Din aceste considerente chiar definirea psihosomaticii este destul de dificil de făcut. De regulă, prin psihosomatică se înțelege studiul general al raportului care există între fenomenele psihice și cele somatice. Aceasta în cazul în care considerăm sfera psihică
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
între acest grup de tulburări și cele pur somatice sau pur psihice. Din aceste considerente chiar definirea psihosomaticii este destul de dificil de făcut. De regulă, prin psihosomatică se înțelege studiul general al raportului care există între fenomenele psihice și cele somatice. Aceasta în cazul în care considerăm sfera psihică și sfera corporal-somatică drept modalități de manifestare diferită ale aceleiași existențe umane, dar făcând obiectul unor „domenii metodologice” diferite de cercetare sau de experiment științific. Acesta ar fi aspectul legat de relațiile
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
în care considerăm sfera psihică și sfera corporal-somatică drept modalități de manifestare diferită ale aceleiași existențe umane, dar făcând obiectul unor „domenii metodologice” diferite de cercetare sau de experiment științific. Acesta ar fi aspectul legat de relațiile de normalitate dintre „somatic” și „psihic”. Spre deosebire de psihosomatică, psihosomatica clinică sau patologia psihosomatică reprezintă studiul raportului dintre fenomenele psihice și fenomenele somatice din cursul bolilor: avându-se în vedere raportul dintre „simptomele somatice” și „simptomele psihice” care concură la constituirea aceluiași tablou clinic, constituind
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]