3,994 matches
-
valul se propagă dinspre fundul clasei spre ușă. Sticla ferestrelor murdare de praf lunar se topi ca celofanul, prelingându-se ca râme negre pe podea și, în timp ce tavanul devenea concav ca o boltă de biserică, Fați se prelinse încet pe lângă tocul ușii, după care, cu un scâncet auzit doar de biletele înnegrite cu blesteme destinate Căpcăunului, ascunse în spatele lambriurilor, își dădu ultima suflare. O mirare uriașă îl cuprinse atunci când alunecă în apele morții pentru că putea citi, cu o bucurie și o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
opulența traiului într-un dolce farniente fără limită. Cu gesturi precise, profesorii deschiseră lada adusă în grabă și cu aceeași meticulozitate cu care își așezau cu jumătate de secol în urmă cataloagele, carnetele de notițe și stilourile pentru notele mici, tocurile cu peniță de aur pentru notele de 9 și 10, dosarul cu articolele din ziare despre valoarea învățământului brăilean, cu menționarea profesorului în cauză, citite cu pioșenia intonării Imnului de Stat, geanta din care smulgeau teancuri de hârtii tezele noastre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
din partea a III-a, aproape de final. Gustav a sesizat nuanța, dar a pus-o pe seama urechilor sale de afon. În cele din urmă, eliminând la o corectură râgâielile, mugetele de vacă mulsă, râsul de cârciumăreasă, trepidațiile Pământului călcat hotărât de tocurile metalice ca la trecerea unui tanc cu șenile pe caldarâm sau a unui picamer la ralanti, emanații de balast ale Muzei, Hugo puse punct creației sale semnată Valentin Gustav. Ce încântare! Primit ca un V.I.P. pe covorul roșu în casa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
și spuse: Am să aflu imediat! Și se apropie de fiecare momâie privind-o îndeaproape în ochi, ca atunci când te uiți într-o casă prin ferestre, de afară. După ce zăbovi timp de un ceas pe la fiecare, se rezemă obosită de tocul ușii și, lăsându-și trupul înnobilat cu mătăsurile pure să se scurgă pe podea, spuse: N-am văzut nimic. Ăștia sunt morți, nu respiră! Sunt trupurile lor astrale, Mioara! Acum eu le predau ca să știe când vor fi vii, în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
de odihnit... atât de revigorat. Deschisesem ochii și parcă îi aveam încă închiși. Întunericul era dens, dar după câteva clipe păru să devină din ce în ce mai dispersat, deoarece începeam să disting, cum făcusem și înainte să adorm, forme. Vedeam conturul becului, al tocului ușii și al... al Anei. Deci nu visasem când adormisem cu ea în brațe... interesant! În timp ce-mi reveneam, gândurile mi-au zburat fără intenție spre Soliteraj. Simțeam o dorință vie de a-l vedea, de a-l auzi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
la capătul coridorului principal. Continuând scările pe partea stângă, se aflau altele care duceau la etajele superioare. Acestea erau rezervate profesorilor. Câțiva metri în fața noastră, tot pe partea stângă, se afla intrarea principală. Ușile mari, transparente, erau încadrate în niște tocuri masive care se închideau în partea de sus sub forma unor arcade. Aici am lăsat vreo șapte colegi și i-am instruit să nu lase pe nimeni să iasă sau să intre în școală. Grupul rămas l-am despărțit în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
a fixa tabla neagră. Gălăgia și zgomotul erau infernale și nu eram singurul care credea același lucru. Mai mulți Sfetnici erau deranjați. S-au oprit cu toții când am cerut liniște, dar erau debusolați. Ce căutam așa departe de ei, în tocul ușii? Nu eram chiar lângă ei, lângă fiecare dintre ei? Cred că am vrut prea mult liniște și toți m-au auzit ca și cum aș fi fost lângă ei și le-aș fi țipat în ureche să se oprească. Cu ciocanul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
clanță veche din clădirea asta uitată de Dumnezeu. Înăuntru erau trei reprezentanți ai Ministerului care stăteau în picioare în mijlocul clasei, cu fața spre locul unde obișnuia să fie tabla. Înaintea lor stătea un falnic Perir François care bătea darabana pe tocul pistolului din mâna dreaptă. În jurul lui, cinci elevi din ultimul sau penultimul an de studiu stăteau cu puștile sprijinite în umăr, gata la primul semn de agresiune să-i ciuruiască pe cei trei. Surprize, surprize! Erau doi demnitari îmbrăcați într-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
tras un singur foc, iar forțele voastre îngrașă pământul din fața colegiului cu sânge. Și dacă tot trebuie tras un foc pentru problema voastră militară... Am întins mâna spre pistolul luat de Perir de la unul din ei, i-am strâns liniștit tocul și l-am pus la fruntea călăuzei mele. Disperarea trio-ului aproape că se putea mirosi, iar mirarea se citea clar pe fața celorlalți. ... atunci să fie tras acum și vom vedea cât de băiat sunt! NU! săriră ceilalți doi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
auzi vocea tremurândă a celui osândit. Nu. Îmi pare rău pentru tine, rombule! Norii vin prea târziu din câte văd, zise Aneriu. De unde știa că e un Romb Argintiu? Însemnele se aflau pe partea stângă a condamnatului. Privirile celui din tocul ușii nu aveau cum să le vadă! Și atunci, inconștient, o scânteie prinse ființă în mintea mea. O idee. Un plan. Ce nemernicie! Aneriu! exclamasem eu plin de voioșie. Domnii tocmai plecau. Se pare că veniseră în vizită. Se opri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
aglomerată a hotelului Venetian, chiar sub ochii lui. Ce naiba!? Nu-i venea să creadă ce urma să se întâmple. Însă în clipa aceea femeia suplă se poticni puțin și se opri. Purta o rochie scurtă și strâmtă, și pantofi cu toc. Se sprijini pe umărul lui Watson, își îndoi genunchiul, dezvăluind o mare parte a piciorului, și își verifică pantoful. Își aranjă bareta de la călcâi, se îndreptă și îi zâmbi lui Watson. Vasco își îndepărtă privirea de la ei și văzu că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2077_a_3402]
-
dormitorului chiar când ea spunea: — Nu știu nimic despre afacerea ta, și nici nu vreau să știu. Afacerile sunt atât de plictisitoare. Își lăsă rochia să cadă. Ieși din ea și se întinse pe pat, goală acum, cu excepția pantofilor cu toc înalt. Și-i aruncă din picioare. Nu cred că ai nevoie de o băutură, zise ea. Și știu că nici eu nu am. Tolman se aruncă pe ea, aterizând cu o bufnitură mică. Ea gemu și încercă să zâmbească. — Ușurel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2077_a_3402]
-
cu mai multe femei frumoase pe metru pătrat decât văzuse în toată viața lui. E adevărat, toate trecuseră pe la chirurgia plastică, însă erau și al naibii de sexy. Drept în față văzu un individ insipid, plimbându-se cu o puicuță înaltă, pe tocuri cui, iar tipa era doborâtoare: păr negru, piele fină și un corp zvelt și fierbinte. Probabil că hahalera plătise pentru ea, dar chiar și așa era evident că nu o aprecia. Își ținea sticla de vin ca și cum ar fi fost
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2077_a_3402]
-
meciul și așteptându-l pe tipul care livra pizza. Dar, spre surprinderea lui, ușa se deschise și intră cea mai frumoasă femeie pe care o văzuse, în viața lui. Era personificarea eleganței: cam treizeci de ani, înaltă, zveltă, îmbrăcăminte europeană, tocuri nu prea înalte. Sexy, dar stăpână pe sine. Brad se aplecă în față șezlong și își trecu mâna peste barbă, pe care o simți aspră. Îmi pare rău, zise el. Nu așteptam vizitatori ... — Sunt trimisă de unchiul dumneavoastră, dl. Watson
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2077_a_3402]
-
zece mii, după patru săptămâni. Așa că avea toate motivele să încerce să termine repede. Fă-o cu puștiul, își spuse el. Simplu și la obiect. Intră Dolly, cu o hârtie în mână. În acea zi purta un costum bleumarin, pantofi fără toc, cămașă albă. Avea o servietă maronie, de piele. Ca de obicei, trăsăturile ei obișnuite îi permiteau să nu atragă atenția. — Cum ți se pare? întrebă ea, întinzându-i hârtia. Se uită repede peste ea. Era o notiță gen „Pentru cei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2077_a_3402]
-
solid, cu tatuaje, îl preocupă câteva clipe. Se întrebă dacă să-și ia pistolul. Să mergi prin toată țara, prin locuri nebunești ca Ohio ... cine știe peste cine dădea. Își puse o cutie cu muniție în bagaj și pistolul în tocul de la picior. În timp ce se îndrepta spre mașină, Brad constată că se simțea mai bine. Era o zi însorită, Porsche-ul lui strălucea de curățenie și avea un plan. La drum, cu mașina! Capitolul 55 Lynn Kendall intră alergând în școala La
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2077_a_3402]
-
față. — Dar-ar dracii! La naiba! Bărbatul își ridică repede brațul ca să-și protejeze ochii și se întoarse pe jumătate. Alex știa că asta era șansa ei. Lovi cu piciorul în sus, rapid și tare, izbindu-l în gât cu tocul înalt. Omul urlă de durere, iar Alex căzu pe spate, pe trotuar, nereușind să-și mențină echilibrul. Se ridică imediat în picioare. Femeia se ridicase și ea, în timp ce sângele i se scurgea pe asfalt. O ignoră pe Alex și se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2077_a_3402]
-
întoarse în camera de zi, unde se aflau copiii. Să pună senzorii în sacii de școală? Nu. Pe gulerul cămășilor? Clătină din cap. I-ar fi simțit. Și atunci, unde? Instrumentul chirurgical funcționa perfect. Dispozitivele intrară ușor în cauciucul din tocul adidasului. O făcu la adidasul lui Dave, apoi la al lui Jamie și apoi, dintr-un impuls, se duse și luă și un adidas al fiului lui Alex, Jamie. — Pentru ce? întrebă Jamie. — Vreau să-l măsor. Mă întorc într-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2077_a_3402]
-
oamenii în halate albe. Era clar că îl prinseseră, așa că își smulse mâna, dar bărbatul chipeș nu-i dădu drumul. Inima lui Brad bătea cu putere și simți cum era invadat de panică. Se aplecă și își scoase pistolul din toc. — Nu! Dă-mi drumul! Bărbatul chipeș îl privi șocat. Unii începură să țipe. Bărbatul ridică mâinile. — Ușurel, spuse el, totul va fi ... Arma din mâna lui Brad trase. Brad nu își dădu seama că se întâmplase asta decât când îl
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2077_a_3402]
-
Emma... EMMA (piesă de teatru într-un act) TINA TUDOR EMMA, 40 ani, arhitectă, părul roșcat, fața extrem de albă, ochi albaștri. Probează hainele pentru a pleca la cursuri, de-a lungul piesei își va schimba ținuta, este elegantă, pantofi cu tocul foarte înalt. La mâna stângă are legată pe încheietură o fundă albastră. În flashbackuri, nu are fundă. Ar trebui să se vadă că e femeie de afaceri, bogată. SOȚUL ANITA, fiica celor doi, 16 ani TÂNĂRUL ARHITECT Living minimalist mobilat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]
-
La ora 19.00, în București, e încă lumină, dar becurile, lămpile, neoanele, spoturile, toate aprinse la Teatru, creează sărbătoarea Shakespeare. Lumea - bărbați și femei, urcă scările spre intrare. Eleganță și lumină în campus. Haine de seară, bijuterii, pantofi cu tocuri înalte, a început să nu se mai poarte încălțămintea ascuțită, ci aceea cu boturile rotunjite, retro. Sunt mulți studenți, au blugi și tricouri ușchite, bluze albe peste pantalonii strâmți, au dezinvoltura, aplombul, inconștiența, șansa tinereții. Tinerii vin la teatru, în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]
-
întrerupt conversația. Le-am salutat politicos și după vreo câțiva pași, aud: - Iaca na, c-ați văzut amu cu ochii voștri! Vam spus eu câ nu să poati așa ceava? Unde-o ci văzut nebuna ceea di Maranda ochinci cu tocuri! I-adivarat câ samânâ, câ au nojâți, da' vedi șun chior câ nu-s ochinci! ZILIERI Eram în primul an de studenție și toate îmi mergeau ca pe roate, până când socialismul științific m-a făcut să înțeleg că uneori nu e
Privind înapoi fără mânie by Gheorghe Bălăceanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91574_a_93568]
-
pulsându-mi În urechi. Te rog... spun și-mi dreg glasul răgușit. Nu-i spune șefului meu. După toate planurile pe care mi le făcusem, am dat-o În bară rău de tot. Îmi târăsc picioarele Încălțate În pantofi cu toc de-a lungul sălii de așteptare centrale a aeroportului, În ultimul hal de deprimată. În cele din urmă, Doug Hamilton a fost destul de drăguț. Mi-a zis că sigur pata va ieși la spălat și mi-a promis că n-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2128_a_3453]
-
capul sus, pieptul bombat, ochii fixați undeva Într-un punct din față, și dând din fund, Într-o parte și În cealaltă. Arată ca un hibrid Între un struț și un android din Atacul Clonelor. Ar trebui să fiu pe tocuri, evident, spune, fără să se oprească. Credeți-mă, atunci când Kerry intră Într-o sală de conferințe, toată lumea Întoarce capul după ea, spune Nev mândru și ia o gură de vin. Lumea se oprește pur și simplu din ce face și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2128_a_3453]
-
cârlionțat Îi stă În toate direcțiile și are un pantof În mână. Ce naiba s-a Întâmplat ? zic când ajunge sus. — Nenorocitul ăsta de pantof, spune Katie necăjită. Acum câteva zile l-am luat de la reparat și i s-a rupt tocul. Mi-l bagă În față. Am dat șase lire să-mi repare porcăria asta de toc ! Dumnezeule, ce zi de tot rahatul ! Lăptarul a uitat să-mi aducă lapte și am avut un weekend absolut horror... — Parcă urma să ți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2128_a_3453]