33,137 matches
-
Benedict Ionescu. „SÎntem garanția că Revoluția n-a fost confiscată.” Adică garanția că n-a confiscat-o poporu’. În toiul Înțelepciunii electorale românești, care votează stînga și Tudor Vladimirescu, se ițește o poezie amarnică dedicată geniului Împușcat, Bocet pentru ăl bătrîn. Evident că-i a lui Păunescu. El plînge pe rimă și se Întreabă de ce l-am omorît pe ăl bătrîn, care nu ne-a făcut nimic, decît că ne-a fost baci și noi lui turmă, ce poate fi mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
Înțelepciunii electorale românești, care votează stînga și Tudor Vladimirescu, se ițește o poezie amarnică dedicată geniului Împușcat, Bocet pentru ăl bătrîn. Evident că-i a lui Păunescu. El plînge pe rimă și se Întreabă de ce l-am omorît pe ăl bătrîn, care nu ne-a făcut nimic, decît că ne-a fost baci și noi lui turmă, ce poate fi mai frumos, și uite că nici parastasul nu i l-am serbat. Zice că mișună baciul prin cazărmi, ca strigoiu’, mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
să ne bucurăm că s-au tras gloanțe-n capul acela de gînditor. Din poezie se desprinde sentimentul de milă, deoarece dacă-l prindea norodul pe acoperiș Înainte să-și ia zborul, cum spun mulți, nu mai rămînea din ăl bătrîn nici măcar strigoiul. Să compui versuri la trombon pentru un dement viu văd că multă lume Înțelege, dar să fii lovit de odă pentru unul mort nu poate Însemna decît un caz năprasnic de necrofilie. Iată cum explică Octavian Știreanu Înălțarea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
mai mănînce. Își pierde casa. În cele din urmă e dus balamuc. „Chiar În clipa aceea, Gluck realiză că tăcerea putea atrage spre sine absolut totul, reducînd voința celorlalți la neputință.” Pe ultima pagină, a paisprezecea, a bijuteriei lui Matthews, bătrînul decide să vorbească și nu reușește. „Își dădu seama că avusese un succes enorm și incredibil.” Așadar Gluck tace pînă cînd uită să vorbească. Nu e cazul lui Ullman. Nici al informatorilor, unul dintre ei luîndu-și inima sau ce și-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
cele mai vagi la cele mai puternice, demne de un mare actor; lacrimile Îi trasează două brazde pe machiaj, În timp ce, pe cerul curat al Mediteranei de la Ialta, spre care privește atît de expresiv, trece un avion, lăsîndu-și urma albă. Stupefacția bătrînului maur este imensă.” (Casa Pușkin) Ca a noastră la televizor, unde rămînem multă vreme cu mintea brăzdată de anunțul primului-ministru ce s-a adresat „națiunii, singura căreia este obligat să-i dea socoteala”. Care i-a și dat-o. În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
după aia trei zile dîrdîind sub pături cu blonda pe care-abia o cucerisem părăsindu-mă dezgustată de tîrÎtul meu aproape neîntrerupt spre WC, pe urmă m-am mai destins, stăteam cazați la o babă cu drosofile unde mirosea Înfiorător a bătrîni pe moarte și făceam duș turnînd pe noi apa de ploaie strînsă Într-un butoi agățat de-o țeavă, numai că nu ploua, isterizam liceence În minijupe cu Cohen și Bach În re minor, beam șampanie din găleată, am făcut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
Descriere pe larg. Acolo sînt multe rădăcini. E așteptat la o nuntă. Găsește un șofer. Pe drum dă de un mort. Descriere peisaje din Georgia. Culori. Nisip. La fel ca-n Dakota de Sud. În trecere, privește doar copiii și bătrînii. Pe el Îl privește mireasa. DJ gîndește: „femeia ca blestem ?” Și le vorbește ca unor nobili gîndacilor, porcilor, rațelor, nu putea ocoli mireasa. Ni se spune că DJ nu era un seducător, nu a sedus niciodată pe nimeni. El avea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
decît așa ceva nu-i nici felația pompierului), cu un tampon apărînd virtual a doua zi Între ceainic și felia cu unt; și a doua, omul pădurii („cu sexul te duci Înapoi În pădure”) suferind din cauza pierderii Consuelei și, ca orice bătrîn, masturbîndu-se În fața pianului Înainte sau În timp ce cîntă Beethoven, Bach, Scarlatti, Purcel, și Schubert. A doua situație este o performanță absolută, hai să zicem că oricine s-ar descurca cu Beethoven interpretîndu-l doar cu stînga, dar cum faci cu Scarlatti ? Poate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
long life și antenă exterioară (se montează În vîrful crucii, iar la cerere se livrează modelul parabolic, cu motoraș). Full options, dar nici varianta standard nu-i de neglijat, beneficiezi la ea de o jerbă artificială drept bonus. Modelele pentru bătrîni - mai mici - pot fi cumpărate În rate. Spun toate acestea pentru că literatura este o relație cu moartea, uneori intimă. În vreme ce la CD-player se aude Pachelbel. Sau Rameau. Poți să asculți și For Sephora, cu Stochelo Rosenberg, apoi să mori pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
treisprezece ani și i-a cetit pentru întîia oară cărțile. Verile și le petrecea, până mai anul trecut, la Shantiniketan, găzduiți ― ea și familia ― chiar la poet acasă. Câte nopți nu petrecuseră ei doi pe terasă, singuri, Maitreyi la picioarele bătrânului, ascultîndu-l mângâiată pe păr! La început nu știa ce este Sentimentul acesta care o face să trăiască aproape fără trezire, ca într-un vis nemaipomenit de frumos; credea că e venerație și iubire filială pentru guru-l ei. Până ce, într-
Maitreyi și alte proze by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295580_a_296909]
-
aceea neagră; o privea mereu, o răsucea în degete, încerca să vadă prin ea. Cu toate intervențiile medicilor, nebunia lui Chabù rămânea mereu aceeași. Au fost atunci chemați din nou vracii și descântătoarele. Veni un unchi de al fetelor, un bătrân foarte blând și liniștitor, care cânta ziua întreagă imnuri vaishnave, melodii sfâșietoare și crude, ce-ți muiau voința și-ți înduioșau sufletul, și atunci asista întreaga casă, cu inginerul trântit pe un chaise-longue, cu perna sub cap și cu ochelarii
Maitreyi și alte proze by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295580_a_296909]
-
ar fi trebuit să se obișnuiască cu lumina artificială. Se îndreptă spre recepție grăbind pasul. - Am o întîlnire la patru și treizeci, spuse. Sânt puțin în întîrziere. Taxiul. Și nici măcar n-am scuza unui accident... Se opri brusc și zâmbi. Bătrânul din fața lui clătină încet din cap și-i întoarse zâmbetul. - Ce e mai curios... adăugă după un răstimp. Continuând să zâmbească (dar parcă într-un fel mai secret, ca și cum s-ar fi așteptat la o surpriză), băgă mâna dreaptă în
Maitreyi și alte proze by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295580_a_296909]
-
mai curios, repetă, îmi scapă numele persoanei. Am, probabil, un lapsus. Dar să nu vă fie teamă, mi s-a mai întîmplat asta. Am, aș putea spune, perioade de amnezie parțială. Din fericire, destul de scurte... - La patru și treizeci? întrebă bătrânul cu oarecare interes. - Exact. La patru și treizeci. O voce clară distinsă: o auzeam pentru întîia oară, și încă la telefon, unde adesea vocile sânt desfigurate, năclăite în materie. Cineva care exista în mod plenar, și știa asta, mi-am
Maitreyi și alte proze by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295580_a_296909]
-
fi notat? N-am notat nici data, nici adresa. Și totuși uite că numele îmi scapă din minte. Baraj, adăugă zâmbind din nou. Lapsus. Un grup se apropiase de birou, și Adrian se dădu în lături, lăsîndu-i să vorbească cu bătrânul. Apoi întoarse capul și făcu câțiva pași, la întîmplare. De-abia acum hall-u i se dezvăluia în toată vastitatea lui, luminat în chip misterios, parcă prin tavan și volutele coloanelor, căci nu se vedeau, nicăieri, ferestre, iar lumina zilei, care
Maitreyi și alte proze by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295580_a_296909]
-
reverse prin cele două mari uși turnante, părea depărtată și palidă. Cât putea cuprinde cu ochii, se întindea un singur covor gros, roșu-aprins, a cărui dogoare era întreruptă doar de fotoliile și măsuțele joase, în jurul cărora așteptau, absenți, sau dormitau, bătrâni și bătrâne de toate vârstele. La răstimpuri treceau și femei tinere. Priveau doar înaintea lor, acolo unde, departe, zăreau oglinzile. - Era totuși un nume foarte simplu, transparent prin excelență fanic, șopti deodată Adrian, rostind rar și bine articulat cuvintele. Ceva
Maitreyi și alte proze by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295580_a_296909]
-
unde, departe, zăreau oglinzile. - Era totuși un nume foarte simplu, transparent prin excelență fanic, șopti deodată Adrian, rostind rar și bine articulat cuvintele. Ceva cam ca Theodar, Constantin, William... Se apropie din nou de birou și arătă condica pe care bătrânul tocmai o consultase. - Nu aveți cumva pe un domn Constantin sau Theodor, sau poate William, mai ales William? Bătrânul ridică ochii și-l privi, fără surpriză, dar și fără interes. - A venit de mult? Adrian înălță din umeri. - Ah, exclamă
Maitreyi și alte proze by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295580_a_296909]
-
și bine articulat cuvintele. Ceva cam ca Theodar, Constantin, William... Se apropie din nou de birou și arătă condica pe care bătrânul tocmai o consultase. - Nu aveți cumva pe un domn Constantin sau Theodor, sau poate William, mai ales William? Bătrânul ridică ochii și-l privi, fără surpriză, dar și fără interes. - A venit de mult? Adrian înălță din umeri. - Ah, exclamă, asta nu știu! V-am spus, m-a impresionat vocea la telefon, când m-a rugat să vin să
Maitreyi și alte proze by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295580_a_296909]
-
ca s-o netezească. Apoi o reciti cu neașteptată curiozitate și îneîntare. Fața i se lumină și, înseninat, se rezemă de birou, hotărât să aștepte. - Cred că e William, spuse îndată ce tânăra pereche se depărta, William, Williams, sau poate Theodor... Bătrânul nu-și mai ridică privirile. Doar clătină din cap. - Nu e la noi, spuse. Avem pe doamna William, la anexă, dar e văduvă. - Nu poate să fie ea, îl întrerupse Adrian. V-am spus, era o voce de bărbat, matură
Maitreyi și alte proze by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295580_a_296909]
-
de bărbat, matură, inteligentă, curtenitoare. Și tot ce mi-a vorbit, tot ce mi-a anunțat, mai ales că are să-mi vorbească, m-a interesat în cel mai mare grad. Ca să mă repet, este prima dată în viața mea când... Bătrânul ridică brusc fruntea. - Dar ce v-a spus? întrebă. În legătură cu ce? - Lucruri de o excepțională importanță. Importante nu numai pentru noi, artiștii, scriitorii, sau, să spunem elita, inteligenția, ci pentru orice om viu și întreg. Pentru orice om care vrea
Maitreyi și alte proze by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295580_a_296909]
-
Da. Adică, da și nu. Mai mult mă anunța ce are să-mi comunice astăzi, la 4,30, și s-a și scuzat că nu poate el să vină să mă vadă, dar avea nu știu ce întîlnire de afaceri...... - De afaceri? repetă bătrânul, scăzând și mai mult glasul. - Adică, mai precis, nu s-a exprimat așa, n-a spus "de afaceri", dar am înțeles din context că era reținut la o ședință de lucru, poate o ședință de comitet. Pentru că lucrurile de care
Maitreyi și alte proze by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295580_a_296909]
-
exprimat așa, n-a spus "de afaceri", dar am înțeles din context că era reținut la o ședință de lucru, poate o ședință de comitet. Pentru că lucrurile de care mi-a vorbit implică o organizație întreagă, comitete, manifeste, semnături... Dar bătrânul nu-l mai asculta. Apucase receptorul, ceru un număr, apoi ridică ușor capul. - E domnul Orlando, spuse. Adrian îl privi ușor dezamăgit. - Parcă nu-i spunea așa. Era un nume mai simplu: Constantin, Theodor, cam așa ceva... - E un domn, aici
Maitreyi și alte proze by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295580_a_296909]
-
-l mai asculta. Apucase receptorul, ceru un număr, apoi ridică ușor capul. - E domnul Orlando, spuse. Adrian îl privi ușor dezamăgit. - Parcă nu-i spunea așa. Era un nume mai simplu: Constantin, Theodor, cam așa ceva... - E un domn, aici, începu bătrânul, apropiindu-și mult receptorul de buze. Avea întîlnire la 4,30. Dar nu era sigur că... Bine. Perfect. Îl trimit. Atârnă receptorul și ridică triumfător privirile. - Eram sigur, șopti, parcă mai mult pentru sine. Vă așteaptă, continuă cu o voce
Maitreyi și alte proze by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295580_a_296909]
-
nu i-ar fi înțeles întrebarea. - Am o întîlnire, la 4,30, începu el brusc. Dar, cum îi spuneam și venerabilului domn de la recepție, am probabil un lapsus. Pentru că, vedeți, deși nu era Constantin, nici Theodor, și nici William, Williams, bătrânul dumneavoastră tot l-a identificat. A vorbit cu el la telefon și am înțeles că mă așteaptă nerăbdător, că începuse chiar să-și piardă răbdarea... Dar de ce nu mai spuneți ceva? întrebă. Femeia zâmbi din nou, de data aceasta cu
Maitreyi și alte proze by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295580_a_296909]
-
mai aduce aminte de Leana, omul s-a codit. Își închipuia, poate, că e vorba de o anchetă judiciară și îi era teamă că va fi implicat în cine știe ce proces. Până la urmă, detectivul i-a mărturisit de ce e vorba și bătrânul a acceptat. Dar, a stăruit, va povesti tot ce știe lui Visarion, și numai dacă doctorul îi va făgădui că tot ce-i va spune va rămâne între ei. Evident, chiar în seara aceea, detectivul, sau cine o fi fost
Maitreyi și alte proze by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295580_a_296909]
-
Răsuflă adânc, parcă cuprins deodată de o blândă oboseală, apoi închise ochii. Dar lumina aceea artificială, deși nu părea puternică, pătrundea și prin pleoape, silindu-l să rămână treaz, și după câteva clipe deschise ochii. În fotoliu din fața lui, un bătrân îi zâmbea. Nu-l văzuse venind, și Adrian privi mirat în jurul lui. - Ceilalți au plecat la bar, spuse bătrânul, continuând să zâmbească. Eu mai aștept. Și-i arătă țigara de foi, de-abia începută. - Mă duceam spre Sala catalană, începu
Maitreyi și alte proze by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295580_a_296909]