33,137 matches
-
puternică, pătrundea și prin pleoape, silindu-l să rămână treaz, și după câteva clipe deschise ochii. În fotoliu din fața lui, un bătrân îi zâmbea. Nu-l văzuse venind, și Adrian privi mirat în jurul lui. - Ceilalți au plecat la bar, spuse bătrânul, continuând să zâmbească. Eu mai aștept. Și-i arătă țigara de foi, de-abia începută. - Mă duceam spre Sala catalană, începu Adrian, pregătindu-se să se ridice. Dar acum mă întreb dacă mai merită osteneala. Deși... Se întrerupse și se
Maitreyi și alte proze by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295580_a_296909]
-
telefon, care mi-a fixat întîlnirea astăzi, la 4,30, și al cărui nume nu mi-l pot reaminti. Știu doar că este un nume care nu ascunde nimic... Se opri tot atât de brusc și căzu pe gânduri. - Sala catalană? întrebă bătrânul. Cred că am văzut-o și eu. Nu poate să fie departe, adăugă, îndreptîndu-și privirile către oglinzi. - Știu unde e, reluă Adrian. Și mi s-a vorbit și de o vitrină în care sânt expuse diferite obiecte ale pictorului laureat
Maitreyi și alte proze by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295580_a_296909]
-
simplu, și atât de important pentru mine - numele celui care mă așteaptă ca să-mi transmită un mesaj - astăzi, domnul meu, întrebați-mă ce vreți, din tot ce-am citit, și vi le spun pe toate pe de rost... - Totuși, spuse bătrânul răsucindu-și trabucul între degete și privindu-l de foarte aproape, totuși nu văd legătura. Legătura între Heraclit, persoana care v-a dat întîlnire aici și vitrina de lângă Sala catalană. Adrian îl ascultase cu emoție. - Aveți dreptate! exclamă după o
Maitreyi și alte proze by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295580_a_296909]
-
și iar s-a rupt. Dar acum, dumneavoastră, și nici nu știu cum să vă mulțumesc, dumneavoastră ați ghicit că este o legătură, deși mărturisiți că n-o vedeți. Dar poate am s-o descopăr eu... Se ridică brusc, se înclină în fața bătrânului și se îndreptă hotărât către rotonda cu oglinzi. La capătul hall-ului îl întîmpină un grup masiv de invitați, ieșind gălăgioși dintr-o sală învecinată. Adrian voi să-i lase să treacă, dar după câteva minute își pierdu răbdarea și, cerîndu-și
Maitreyi și alte proze by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295580_a_296909]
-
o mînăîn cealaltă. - Ah, dacă aș ști, dacă aș ști! repetă Adrian, cuprins parcă de deznădejde. Știu doar că mă privea direct, și ne privea direct pe fiecare din noi în parte, pe dumneavoastră, pe doamnele din ascensor, pe venerabilul bătrân de la recepție, ne privea pe toți... Orlando își potrivi nervos ochelarii, apoi se întoarse către piccolo, care îl aștepta la câțiva pași. - Cine ai spus că mă cheamă? îl întrebă. - Nu pot să vă spun. E o surpriză. - Bine. Du
Maitreyi și alte proze by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295580_a_296909]
-
am avea prestigiile lui la dispoziție? Dar, recunoașteți, Orfeu a coborât în Infern ca să salveze o singură ființă, și încă o ființă mult iubită, pe propria lui soție. Nici măcar n-a coborât pentru o necunoscută sau un ins oarecare, un bătrân, sau un copil, mai ales un copil, căci în primul rând copiii mor mușcați de șerpi. Dar Cristos a coborât în Infern pentru toți oamenii, pentru toți cei care muriseră de la Adam încoace, milioane și milioane de necunoscuți și de
Maitreyi și alte proze by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295580_a_296909]
-
am văzut cu ochii mei... Numere din Scânteia... Toate erau din 1966... - Era din provincie, îl întrerupse cineva. Slatina e un oraș frumos, dar e în provincie... Câțiva încercară să râdă. Pantelimon se simți atins pe braț, și întoarse capul. Bătrânul îi zâmbea cu înțeles. - Ar trebui să te repezi și d-ta până la Slatina, spuse. Poate te trezești din nou în anul 1966. Și... Dar îi întîlni privirile, îl văzu cum trage cu sete din țigară și tăcu, zâmbind încurcat
Maitreyi și alte proze by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295580_a_296909]
-
nu mi-ai spus nimic... VIII - Mă tot gândeam, azi dimineață, în avion, începu Pantazi după ce le strânse mâinile, mă gîndeam: cu ce seamănă? Și adineaori, intrând aici, am înțeles; e ca în povestea aceea cu satul care își omorâse bătrânii. Îi omorâseră pe toți, afară de unul singur. Iar când s-au încurcat lucrurile... Cunoașteți urmarea. - S-au făcut greșeli, spuse Ghibercea zâmbind încurcat. Pantazi îl privi scurt, clătină din cap, apoi se așeză în fotoliu. - Partidul nu face niciodată greșeli
Maitreyi și alte proze by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295580_a_296909]
-
le lumină pentru câteva clipe fețele. Apoi toți șase își îndreptară privirile spre Ghibercea. Cu un tremur aproape imperceptibil al mâinii, Pantazi apucă ceașca și sorbi pe îndelete, cu încîntare. - Exact ca pe vremurile bune... Dar fabula cu satul fără bătrâni, adăugă întorcîndu-se către Ghibercea, mă pune pe gânduri. Dacă m-ați adus cu un avion special înseamnă că lucrurile s-au încurcat rău de tot. Și pentru că, pe vremuri bune, se spunea că am iarba fiarelor... Ca la un semnal
Maitreyi și alte proze by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295580_a_296909]
-
o s-o găsiți? întrebă Leopold. Cine v-a spus de comoară? Șovăiam, încercînd să zâmbesc. Poate că nu trebuia să le spun. - E o poveste lungă, am început eu în cele din urmă. Avem aici, cu noi, în sat, un bătrân de peste nouăzeci de ani. El a visat întîi la comoară. A visat pe când era copil, și de-atunci visează întruna. Ne-a spus: La început, au fost cinci căldări pline cu aur. Așa a fost, pentru că am visat cinci cruci
Maitreyi și alte proze by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295580_a_296909]
-
alții, înaintea noastră... Von Balthasar își scoase casca și începu să-și șteargă fruntea cu batista. Era o batistă murdară, plină de sânge și de praf. - Dar de ce ați așteptat atît? mă întrebă. Și crezând că nu înțeleg, adăugă: Dacă bătrânul are 90 de ani și a visat comoara de când era copil, de ce-ați început s-o căutați de-abia acum? Zâmbeam, pentru că pregătisem să-i răspund în așa fel încît să nu ghicească. Nu voiam să afle de Ilaria
Maitreyi și alte proze by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295580_a_296909]
-
enervarea. - Probabil că sunt ultimul optimist european, începu. Ca toată lumea, știu ce ne așteaptă: hidrogen, cobalt și toate celelalte. Dar spre deosebire de alții, încerc să găsesc un sens acestei catastrofe iminente, și deci să mă împac cu ea, așa cum ne învață bătrânul Hegel. Adevăratul sens al catastrofei nucleare nu poate fi decât acesta: mutația speciei umane, apariția supraomului. Știu, războaiele atomice vor distruge popoare și civilizații, și vor reduce o parte a planetei la deșert. Dar acesta e prețul care trebuie plătit
Maitreyi și alte proze by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295580_a_296909]
-
trebui să-l citiți. În postfață, autorul lasă a înțelege că romanul se întemeiază pe fapte reale; numai naționalitatea și numele personagiilor au fost schimbate. - Și despre ce este vorba în roman? întrebă zâmbind. - Jones descrie regenerarea și întinerirea unui bătrân lovit de trăsnet. Detaliu semnificativ: trăsnetul a căzut în centrul calotei craniene. La optzeci de ani, personajul - care repet, e real - nu arăta mai mult de treizeci. Deci, suntem siguri măcar de acest lucru: că, în anumite cazuri, electricitatea în
Maitreyi și alte proze by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295580_a_296909]
-
-mi aduci o veste. Sunt foarte curios să știu: ce fel de veste? Ce noutate? Ce revelație? Fata se îmbujoră brusc, apoi zâmbi. - Eu, Maestre? - Nu zâmbi. Nu crede că sunt un bătrân maniac. Nu sunt nici chiar așa de bătrân, deși mă simt cam șubred de la o vreme, și sigur nu sunt maniac. Dar, asta a fost viața mea: exclusiv rezultatul unor întîlniri cu străini și străine. E prea lung ca să ți le povestesc pe toate într-o seară. Dar
Maitreyi și alte proze by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295580_a_296909]
-
o povestire scrisă de un autor obscur și atât de absurdă? - N-a fost chiar atât de absurdă, șopti Maria, dacă v-a schimbat viața... Pentru întîia oară, Antim izbucni în râs. Râdea împăcat și totuși amar, așa cum râd uneori bătrânii. - Îmi pare bine că te-am convins atât de repede, vorbi continuând să zâmbească. Nici nu-ți dai seama câtă dreptate ai !... Pe de o parte, nu mi-am putut lega viața de nici una din femeile pe care le-am
Maitreyi și alte proze by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295580_a_296909]
-
argintii. Celălalt tip l-a tras de picioare pe cel lovit Înapoi, În spatele camionului, și l-am văzut din nou pe negru cum Își lipește fața de trotuar ca să le mai servească o lovitură. Și-atunci l-am văzut pe bătrînul Pancho ieșind de după rulotă și ascunzîndu-se după calul care mai stătea Încă În picioare. Apoi a pășit Într-o parte, alb la față ca un cearșaf murdar, și l-a nimerit pe șofer cu Luger-ul său mare, pe care-l
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
un vîrtej de praf ridicîndu-se din cauza aerului care ieșea, iar cînd a ajuns la vreo trei metri, negrul l-a nimerit În burtă cu ceea ce trebuie să fi fost ultimul glonț din arma sa, pentru că l-am văzut aruncînd-o, și bătrînul Pancho a căzut cu greutate și s-a prăbușit cu fața-n jos. Încerca să se ridice, ținîndu-și În continuare Luger-ul În mîini, numai că nu reușea să-și salte capul, și negrul a luat arma șoferului, care zăcea sprijinită
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
-n capul oaselor și privi barca. — Uite-i, spuse. Barca aproape că se lipise de ei. — E Willie, căpitanul. Cu un echipaj. La pupa bărcii albe, doi bărbați cu flanele și pălĂrii albe de pînză pescuiau din șezlonguri și un bătrîn cu o pălĂrie de fetru și un fîș conducea barca pe lîngă mangrovele unde aștepta vasul cu băutură. — Ce mai zici, Harry? strigă bătrînul, trecînd pe lîngă ei. Harry Îi făcu semn cu mîna. Barca trecu mai departe, În timp ce pescarii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
bărcii albe, doi bărbați cu flanele și pălĂrii albe de pînză pescuiau din șezlonguri și un bătrîn cu o pălĂrie de fetru și un fîș conducea barca pe lîngă mangrovele unde aștepta vasul cu băutură. — Ce mai zici, Harry? strigă bătrînul, trecînd pe lîngă ei. Harry Îi făcu semn cu mîna. Barca trecu mai departe, În timp ce pescarii se uitară la vasul cu băutură și-i spuseră ceva bătrînului. Harry n-auzea ce ziceau. — O să Întoarcă la gura de vărssare și o să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
pe lîngă mangrovele unde aștepta vasul cu băutură. — Ce mai zici, Harry? strigă bătrînul, trecînd pe lîngă ei. Harry Îi făcu semn cu mîna. Barca trecu mai departe, În timp ce pescarii se uitară la vasul cu băutură și-i spuseră ceva bătrînului. Harry n-auzea ce ziceau. — O să Întoarcă la gura de vărssare și o să vină Înapoi, Îi spuse Harry negrului, după care coborî și se-ntoarse cu o pătură. SĂ te acopăr. — Era și timpu’ să m-acoperi. Nu se poate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
căpitanul Willie. Dumneavoastră, domnilor, mi-ați Închiriat vasul pentru o zi. Trebuie să am grijă să primiți cît ați plătit. Mi-ați spus că-s retardat, dar cît de lungă e o zi tot oi ști și eu. — E un bătrîn, Îi spuse doctorul secretarului său. SĂ ne dăm la el? — Nici să nu vă gîndiți, spuse căpitanul Willie. VĂ dau una peste cap cu asta. Le arătĂ o țeavă de fier cu care le dădea-n cap rechinilor. N-ați
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
John. — MĂ duc, sigur. Da’ el nu-nțelege. Zice că n-am acte. — O să dau un telefon. Știu niște tipi pe-acolo. Doctoru-i neamț? — Așa e. E neamț. Nu vorbit prea bine engleza. Exact atunci se apropie chelnerul. Era un bătrîn chelios și de o politețe demodată, pe care războiul nu i-o schimbase. Era foarte Îngrijorat. Am un fiu plecat pe front, spuse. Altul a fost ucis. Și acum mai e și chestia asta. — Este problema ’mneavoastră. — Și tu? Ți-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
și se Împinse În el. Apoi umbra elefantului Îi acoperi și animalul trecu pe lîngă ei fărĂ nici un zgomot - Îi simțeau doar mirosul purtat de vîntul ușor care venea dinspre munte. Avea un miros puternic, Însă era unul acru, de bătrîn și, după ce trecu de ei, David văzu că avea colțul stîng atît de lung, Încît aproape că atingea pămÎntul. Așteptară un timp, dar nu mai trecu nici un elefant, așa că porniră, alergînd În lumina lunii. CÎinele Îl urma Îndeaproape și cînd
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
pe care și le Înfășurau și desfășurau, auzeau cum trosnesc crengile rupte, bufniturile copacilor dărÎmați, bolboroseala din burțile elefanților și sunetul sec pe care-l făcea bălegarul cînd se izbea de pămÎnt. În cele din urmă, reușiră să regăsească urma bătrînului mascul și, cînd o coti pe o cărare mai strîmtă, Juma Îl privi petatăl lui David și, rînji arătÎndu-și plombele, iar taică-său dădu din cap. PĂreau că Împărtășesc un secret pervers, exact cum arătau În noaptea cînd dăduse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
nici într-o săptămână. Numai în actele care vorbesc despre mișcarea viilor de la un stăpân la altul am găsit peste 224 pogoane de vie. Cine știe câtă vie avea mănăstirea dacă în actele de vânzare-cumpărare se vorbește despre atâtea locuri: Dealul cel Bătrân, Valea Socolii, Dealul Coroiului, Vișani, Vămășoaia, Valea Lupului, Balciu, Găureni, Iezăreni, Dealul Călugărițelor... Și dacă stau să-mi ascult foamea, apoi zisa „mi s-a pus soarele drept inimă” nu se poate să nu fie adevărată. Cu alte cuvinte, „pe
Ce nu ştim despre Iaşi by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/549_a_868]