36,856 matches
-
știe, ar fi rezistat presiunii de anulare care îi tot anulase. Acum, măcar acum, în noaptea de cataclism, când se zguduise zdravăn șandramaua purgatoriului și primejdia semăna atât de bine cu eliberarea, ar fi trebuit s-o găsească, să se regăsească, să se recunoască, în sfârșit, după atâtea ocoluri, pereche. „Irina și Dominic, Irina și Dominic“, descânta preoteasa. Gura de jăratec peste torța de jăratec. Creștea iarăși, lent lent, incubația, vibrația, tremurul, cutremurul, ferestrele vibrau, la fel și zidurile turmentate și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
regăsirii. Pentru oricât de scurt răgaz, fie și pentru minima secvență dintre două ultime zguduiri ale planetei, fie și doar pentru atât. Orfanii ar fi trebuit să se poată, în sfârșit, răzbuna pe toate amânările, să se poată, în sfârșit, regăsi. Da, îi era dor de Irina, cea de departe, care ar fi putut fi dacă ar fi fost, așa schelălăia, neauzit, potaia Dominic, întins pe spate, pe covor, lângă cățeaua care îi lingea, gudurându-se, sucurile, pielea, părul. „Părul“, articulă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
înviorat de răcoarea dimineții ireale. „Balerină, auzi! Balerina Mata Hari“, repeta, să se încălzească, pietonul. Peste o oră, scara vopsită în verde și blocul acela de locuințe și aleea de brazi, și numele Francisca Pop n-ar mai putea fi regăsite, era convins. Spulberate, fără urmă, în nebuloasa viesparului care își va relua, conștiincios, blestemul diurn și static. Spulberat el însuși, grăbit să se spulbere cât mai repede, fără urmă. În noaptea care se spulbera, în zorii care îl înghițeau, spulberându
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
începutul, vocea altei zile. Doar un pas îi despărțea, dar pierduse Giganta. Nu se mai poate face nimic, ziua îl trăgea spre țărmul ei colțuros. Se dezmeticea, nu mai era scăpare. „Colaboratoarea noastră“ așa o prezentase slujbașul Toma. O va regăsi, așadar. Îi va regăsi pe toți, pe toți, doar să fie atent, să-i recunoască la timp cicatricea masluirilor. A zâmbit, gata pentru reîntâlnire. Oho, bieții ucenici ai realului... Gata să deschidă ochii. Pe pleoape, infinitul zefir, mâinile răcoroase și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
Doar un pas îi despărțea, dar pierduse Giganta. Nu se mai poate face nimic, ziua îl trăgea spre țărmul ei colțuros. Se dezmeticea, nu mai era scăpare. „Colaboratoarea noastră“ așa o prezentase slujbașul Toma. O va regăsi, așadar. Îi va regăsi pe toți, pe toți, doar să fie atent, să-i recunoască la timp cicatricea masluirilor. A zâmbit, gata pentru reîntâlnire. Oho, bieții ucenici ai realului... Gata să deschidă ochii. Pe pleoape, infinitul zefir, mâinile răcoroase și lungi ale dimineții. Prin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
moarte, aglomerația din fața magazinelor goale sau a stațiilor supraaglomerate de călători, arșița și ploile capricioase ale subteranei. Se întorcea istovit din aceste aventuri somnolente. Pornea din nou, să atingă acel preaplin al oboselii care să-i vindece disperarea. În stradă, regăsea zurba. Serii himerice, degajări accelerate de magneziu,. O ceață fumurie și roz, perforată de țiuitul antenelor. Intr-un amurg bizar, cind primăvara era iarna, se afla în fața Ateneului. Femeia venea pe trotuarul opus, dinspre Palat. O văzuse de departe, apropiindu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
de după ușă. Nimic. Încă o dată. Așteaptă, nici o mișcare. Mai sună o dată. Pas înapoi, apasă comutatorul, se aprinde filamentul, lumina slabă, abia devezi scara, bara metalică, acoperită cu plastic verde, murdar de atâtea mâini și tocit de vreme. Pipăie prudent, coboară, regăsește străduța, magazinul SCAMPOLO, stația de autobuz, autobuzul, stația de tramvai, tramvaiul. Intoarcerea din aventură. Vinerea ratată, rămâne miercurea următoare. O oră, aplecat peste discul numerelor care formează ruleta lumii.Invârte, o dată, de nouă ori, de șaizeci de ori, numărul refuză
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
Venera era palidă. — Da, pisicile s-au întors... În flăcări. Noaptea trecută, pisicile mele arse s-au întors să mă vadă. Geamurile ardeau și părul meu și... Venera era palidă, își șterse fruntea cu mâna, mâna tremura, dar își reveni, regăsi cuvintele și mutra. — Poate ți s-a spus sau îți amintești... Sonia, pisica aceea neagră care a aprins deșertul sfânt... Tavi a fost înamorat de Sonia, sora dumitale. Tavi tresări, înălțând, trufaș, capul. Mâna maternă coborâse însă deja, la timp
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
zeii și stihiile, iar pe de altă parte, de a se insera în ritmurile cosmice, adresându-se esențialelor necunoscute: moartea (Ghilgameș, Miorița), nașterea lumilor (Rigveda), teleologia faptei umane (Bhagavad Gita) etc. Ca atare, poezia era sacră, sens care se va regăsi la poeți precum Pindar, Hölderlin, Eminescu. Iar sacrul însemnează elanul ascensional către divin, către o translume cerească a preacuratului și a veșniciei. O patrie și o divinitate care se află în cerul inimii noastre. Acesta este sensul marii poezii. Precum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1515_a_2813]
-
apa, albastrul originar, și nuferii primi născători nedesfăcuți, petrec solitudinea pregenezică viețuită de poet. Așteptarea rămâne în prag. Un prag dincolo de care ar fi putut începe, dar a fost evitată, o fenomenologie a "vremuirii". Această ambiguitate a Spiritului Timpului, o regăsim în poemul lui Hölderlin cu acest titlu: Oamenii în această lume întâlnesc viața, Cum sunt anii, cum timpii năzuiesc spre mai înalt, Astfel, deși schimbarea există, Un prisos de mulți ani rămâne să fie lăcaș, Căci durata se petrece în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1515_a_2813]
-
în grădina Ghetsemani cerând zădarnic lui Dumnezeu-Tatăl să treacă de la el paharul torturii și morții ce vor urma. În pictură, motivul a fost reluat de mai multe ori de El Greco, expresie a profundei neliniști existențiale și metafizice. Iar la poeți, regăsim tema la Alfred de Vigny și mai ales la Gérard de Nerval. În ambele registre pictural și poetic, apare reproșul făcut divinității de a-și fi părăsit fiul pradă cruzimii umane. O triadă Van Gogh, Nerval, Georg Trakl s-au
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1515_a_2813]
-
moartea! Deci, „Restul... e tăcere”, nu e tocmai tăcere, ba eu aș spune că face mult zgomot și împarte cititorii în două tabere, fiecare cu avocații ei. Sigur, o să mai discutăm pe marginea subiectului, deocamdată bine că putem conversa și regăsi de câte ori avem ceva de spus. Acum alerg cu textul la Internet (Dumnezeu să-i dea sănătate inventatorului). Al tău pentru tot restul vieții, 28 noiembrie 2005 * Mai meditez asupra celor scrise lui Clisu , mă tem să nu se supere și
Constantin Huşanu by Reflecţii la reflecţii. Pe portativul anilor () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91645_a_93024]
-
20 Învălmășit / 21 Te(oretic)...vreau! / 22 Îndepărtat / 23 "Rămas bun!" / 24 II. Negru în alb / 25 Absurd de ambiguu / 27 Decor de fum / 29 Nevăzut / 30 ...de Noi / 32 Evadez! / 34 Albastru / 35 III. Inocent / 37 Ești aici / 39 Regăsit / 41 Fără sprijin / 42 Frumos și efemer / 43 Căldura iernii / 44 A divinității... / 45 I Aripi topite Pământean alambicat Iar coșmar... Cât de apăsător îmi amintesc de tine iar Durerile, cum revin, așa dispar Ce mai este, parcă nu mai
by MIHAI TODERICĂ [Corola-publishinghouse/Imaginative/1008_a_2516]
-
înfipt cu adevărat-n mine, Cine ar putea prin simple gesturi Să-i readucă sufletului ceea ce înseamnă "bine"? Rătăcit Simt o durere mistuitoare în piept Ce-mi înăbușă ușor trăirile reci Iar tot ceea ce înainte îmi părea drept Acum le regăsesc fără viață sau seci. Iar noaptea ce se lasă peste ego-ul meu Îmi reaprinde subtil aceleași vechi temeri. Dar nimeni nu știe ce sunt de fapt eu Așa că am mai mult parte de pierderi... Uneori mai cred că nu au
by MIHAI TODERICĂ [Corola-publishinghouse/Imaginative/1008_a_2516]
-
mă sfâșie când îmi oferi absență Ești extazul format de la prea multă decență... Ești oceanul de emoție revărsat în interior Ești frenezia stârnită în profunzimea trăirilor Ești sunetul calmant din glasul copiilor Ești dragostea ce dăinuie de-a lungul vecilor! Regăsit Eram pe punctul de a rămâne îngenunchiat Retrăgându-mi sufletul într-un arzător pustiu, Însă aerul dulce din aripa-ți m-a salvat, Dar de unde ai apărut încă nu știu... Ce vine, poate pleca fără a se mai întoarce... Oare
by MIHAI TODERICĂ [Corola-publishinghouse/Imaginative/1008_a_2516]
-
În mod firesc, orice moment aniversar îndeamnă la reflecție și retrospectivă, după 40 de ani de existență. Timpul a trecut cu bucurii și nostalgii. Amintiri, gânduri încărcate de emoție regăsesc la ceas aniversar profesori și elevi. Nenumărați dascăli au sădit în sufletele elevilor lumină, căldură, bunătate. Au dăruit mângâiere și semnele de întrebare asupra vieții au găsit deseori răspunsuri. Educația este calea zidirii, actul de șlefuire a tot ceea ce înseamnă
ARC PESTE TIMP 40 ANI 1972 – 2012 by Viorica Dobre () [Corola-publishinghouse/Imaginative/288_a_578]
-
val ca valul trece; De te-ndeamnă, de te chiamă, Tu rămâi la toate rece. Multe trec pe dinainte, În auz ne sună multe, Cine ține toate minte Și ar sta să le asculte?... Tu așează-te de-o parte, Regăsindu-te pe tine, Când cu sgomote deșarte Vreme trece, vreme vine. Nici încline a ei limbă Recea cumpăn-a gândirii Înspre clipa ce se schimbă Pentru masca fericirii, Ce din moartea ei se naște Și o clipă ține poate; Pentru cine
Opere 01 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295582_a_296911]
-
dimpreună cu zidul, pentru nesocotința mea... Crima dintre paranteze Tăcerea dintre noi se joacă pe tabla de șah... Stăm departe unul de celălalt, precauți. Mutăm piesele și totul se termină cu remiză. Apoi trece un timp când nu te mai regăsesc, oricât te-aș căuta prin cotloanele sufletului. Poate că toamna este de vină. Prea melancolică, ne încearcă sufletele din când în când. Și totuși nu mă lasă singură. Prietenii mei, greierii, vin în fiecare seară să-mi cânte pe sub ferești
Reflecţii by Vasilica Ilie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91646_a_93227]
-
era bine. Ieșeam la plimbare, scutul strălucea; prin el se oglindea sufletul hrănit cu frumos... Într-o zi, cineva, cu gânduri ucigașe a aruncat cu pietre și a spart scutul. M-am trezit dintro dată în curtea copilăriei mele. Am regăsit șotronul desenat cu cretă și pătrățelele intacte. Am folosit un ciob din scutul spart, l-am aruncat într-un pătrat, iar lumina care reflecta în el mă orbea. Mi-am acoperit ochii cu mâinile . Atunci am văzut cu ochii minții
Reflecţii by Vasilica Ilie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91646_a_93227]
-
Trei, doi, unu - start! exclamă el. —Bună, mă numesc Rebecca și sunt dependentă de fostul meu iubit. —Bună, Rebecca, îmi răspund ei și nici nu mă îndoiam că vocea lui Charlotte se va auzi mai tare decât a celorlalți. —Mă regăsesc în cele spuse de Daisy. Și eu mă întreb adesea ce s-ar fi întâmplat dacă în unele privințe aș fi acționat diferit, continui eu. M-am gândit mult la mine în ultima vreme. Sunt multe lucruri pe care le-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
răufăcătorul vrea să dea drumul la gaz. De obicei, eroul este înlănțuit pe un perete, dar nu e singur, pentru că lângă el se află prizonieră o frumoasă blondă. Deși nu mă aflu în situația tragică din romanul cu pricina, mă regăsesc și eu într-o ipostază asemănătoare, adică în compania unui frumos necunoscut. Toate tipele se uită lung după Jake, însă el nu pare prea conștient de atenția care i se acordă. O fi atât de obișnuit cu asta, încât i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
locuință, la grevă, la cuvânt, la muncă, la o viață ecologică, precum și la o viață decentă. Doamne-ferește să-și facă ăștia sindicat! spunea Primarul. Chiar dacă se răscolea Pământul, nicăieri nu se găsea felia lipsă în care Mioara spera să-și regăsească zdrențele amintirii. Este foarte probabil ca în acel timp să se fi construit altul, încât nici nu mai știi unde să cauți. Dar dacă timpul lipsă a fost astupat de altul, înseamnă că cineva, cândva va săpa pe sub oraș și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
liceului nostru, despre care se povestea pe furiș că a fost elev cândva aici, dar că într-o zi bunica lui a venit la Director cu o scrisoare prin care Mitică Petrache își lua adio de la Brăila pentru a se regăsi pe sine în altă lume, tocmai la Paris, deci, deși în general continuitatea este o proprietate locală, pentru aplicațiile liniare, este globală și se exprimă prin continuitatea într-un singur punct, de obicei punctul 0. Propoziția 3: Dacă aplicația f
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
un șir nesfârșit de ființe eterice. Ideile noastre din materia subtilă a visurilor. Era o gălăgie de nedescris în curtea școlii, dincolo de care o altă lume își parcurgea declinul. De fapt, ea era pentru noi un pretext pentru a ne regăsi mereu într-un timp cu o singură zi, jumătate aici, jumătate dincolo, și o singură noapte, jumătate cu toți, jumătate singuri. Rareori, se rupeau de grup Mihai și Gustav, Stoian și Teodor, alteori, Gustav și Any Palade, Prunilă și Nilă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
Împărăției, dar cel demn de a fi pomenit, deși pare minor, e stabilirea Arhivei. Aceasta e deservită de către un Cronicar și doar de către acesta! Fiecare Împărat are Cronicarul său! Felix Amadeo l-a avut pe Arvon Mircea, care s-a regăsit în acest post, iar Corvium Bozov mă are pe mine. Fiecare e unic și seamănă întrucâtva cu cel pe care-l slujește. Acum, trebuie insistat asupra Cronicarului, pentru că poate fi prost înțeles. Este uman, dar sunt unele caracteristici care îl
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]