4,105 matches
-
cu sine însuși. O liniște sufletească neașteptată, minunată îi umplu sufletul. - Am să dorm!... își zise el calm. Un câine de afară din curte, despică în două liniștea nopții, cu scheunatul lui ascuțit... și, îi urmă un altul și alții. Cocoșul din balconul vecinului, țipă deodată ca o trâmbiță. Era trecut de miezul nopții și somnul încă nu-l prindea. În penumbra camerei, pereții albi parcă se apleacă asupra lui. - Nu pot adormi!... Își zise el. De-aș putea dormi... unu
PRECUM ÎN CER AŞA ŞI PE PĂMÂNT by Gheorghe TESCU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91553_a_92861]
-
si islamism... ca mărturie a patrimoniului comun, i-au rămas în minte lui Iorgu, ca niște pamblici agățate de o creangă... - Asa dar... si, islamismul... si islamismul... murmură el obosit, încet, tot mai încet, alunecând usor într-un somn adânc... Cocoșul cântă pentru fiecare din noi Era într-o miercuri după amiază către seară, ultima zi din noiembrie... de Sf. Andrei. La fereastră, cu coatele rezemate de pervaz, Iorgu se gândea la Vasilica. Tot înconjurul era scăldat în lumina galbenă a
PRECUM ÎN CER AŞA ŞI PE PĂMÂNT by Gheorghe TESCU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91553_a_92861]
-
dintre păcătoși, cel mai păcătos. Și-n minte îi veni noaptea aceea Biblică, de neuitat a Sf. Apostol Petru când șade printre slujitorii lui Caiafa și tăgăduiește de trei ori că ar fi dintre tovarășii lui Iisus... Până a cântat cocoșul. Atunci, Petru își aduse aminte de Cuvântul lui Iisus, care zisese că: ”Mai înainte de a cânta cocosul, te vei lepăda de mine de trei ori!” Și, ieșind afară, plânse cu amar. - De câte ori îmi amintesc aceste rânduri, își zise Iorgu, mi
PRECUM ÎN CER AŞA ŞI PE PĂMÂNT by Gheorghe TESCU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91553_a_92861]
-
un nod în gât... Carevasăzică și Petru, primul dintre apostoli, Petru, piatra pe care-și va clădi Iisus Biserica creștină, sfânt între sfinți, și el și-a avut ceasul lui de slăbiciune, clipa de liniște... Dar, atunci, noi... noi, păcătoșii?!... Cocoșul cântă pentru fiecare din noi”, murmură Iorgu, grav. Încearcă să doarmă, să doarmă... Se răsucește sub plapumă ca un sfredel, dar nu poate. - Iartă-mă, Doamne, Dumnezeule, că nu-mi pot stăpâni gândurile. Trebuie să le risipesc... ”Tatăl nostru carele ești
PRECUM ÎN CER AŞA ŞI PE PĂMÂNT by Gheorghe TESCU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91553_a_92861]
-
Oare, murise omul din el?!... -... Viața trece, anii se crestează pe scoarța copacului care îmbătrânește, ca pe răboj!... murmură el clătinând din cap. Răbojul timpului, nu iartă!... mai adăugă el, cu glas tare, în fața oglinzii, surprins de contemplarea propriei înfățișări Cocoșul vecinului a cântat demult de miezul nopții. O neliniște nestăpânită plutea în aer... O pasăre de noapte, foșni plutind ca o umbră pe deasupra. În depărtare, luna argintie apărea printre nori, ca un zbor luminos de hulub. Cu coatele rezemate pe
PRECUM ÎN CER AŞA ŞI PE PĂMÂNT by Gheorghe TESCU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91553_a_92861]
-
pilda cea mai bogată... Creștinismul era întruchiparea lui Iisus Hristos... Istoria omenirii nu era decât istoria necurmatei creșteri a ideii de Dumnezeu. Iorgu se deșteptă din acele rătăciri, ca dintr-un vis urât și istovitor. Afară lapovița mărunt și des. Cocoșul din balconul vecinului, a vestit miezul nopții. Abia acum alunecă, ușor, într-un somn liniștit odihnitor, până dimineața... Inima îi bătea cu putere în piept, să i-l spargă. Cât de tare îl durea sufletul... cât de tare!... Doar un
PRECUM ÎN CER AŞA ŞI PE PĂMÂNT by Gheorghe TESCU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91553_a_92861]
-
delict”. Tot „corpuri delicte” au fost considerate și cărțile, broșurile și ziarele legionare, găsite și confiscate la percheziția efectuată la domiciliul părinților și la căminul studențesc. Iar pentru troița pe care o confecționase și o donase Mănăstirii Pogorârea Sfântului Duh Cocoș din comuna Niculițel, județul Tulcea, i se vor acorda circumstanțe agravante la așa-zisa crimă de uneltire la ordinea socială, ordine instaurată de cei fără Dumnezeu. Pentru că s-a căsătorit prea târziu, cu o femeie, de asemenea vârstnică (mutată din
Zborul unui Înger Înapoi, la cer by Mihai Stere Derdena () [Corola-publishinghouse/Imaginative/865_a_1495]
-
din București. Fiind cunoscător al acestui mensual, chiar de la primul său număr, Înseamnă că multe dintre cele 44 (23+21) de eseuri Îmi erau cunoscute dinainte de a apărea În cele două tomuri. Unul dintre ele, anume cel intitulat „La mintea cocoșului”, ne plăcu atât de mult, fiind de-a dreptul fermecător de delectabil, Încât aveam să declarăm telefonic unui redactor al revistei că acest eseu, foarte bine scris și plin de Învățăminte folositoare, ar merita cu prisosință să fie inclus ca
Zborul unui Înger Înapoi, la cer by Mihai Stere Derdena () [Corola-publishinghouse/Imaginative/865_a_1495]
-
titlurile nepotrivite, chiar fără legătură cu fondul lucrării respective. Printre puținii scriitori, care reușesc să Învingă acest obstacol, se numără și Constantin Brin. Titlurile pe care le vom menționa numaidecât sunt, credem, deictice: Tatăl nostru, Spălarea creierului, Limba noastră, La mintea cocoșului, Acasă, Merge și așa, Cuvântul magic, Memoria, Echilibru, Cheia succesului, Granița, Rădăcini, Iarna, Calitatea, Babilon, Ariciul, Clepsidra. Româncele, citind această operă literară, se vor bucura enorm, când vor afla că autorul le consideră cele mai frumoase dintre câte femei a
Zborul unui Înger Înapoi, la cer by Mihai Stere Derdena () [Corola-publishinghouse/Imaginative/865_a_1495]
-
liderul galeriei din Cantemir, era mereu în picioare, pitic cu umeri prea lați, cu o față de păsăroi, cu ochii holbați și injectați sub sprâncenele îmbinate, mereu transpirat, răcnind până nu mai avea voce, într-un fel de transă ca a cocoșilor de munte. El dădea tonul tuturor cântecelor și ovațiilor, el le schimba, după un ritm pe care-l simțea numai el. Juca mereu un personaj bufonesc, numai mască, un hopa-mitică de celuloid, cu mutra pictată cu vopsele de bâlci. Avea
Travesti by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295574_a_296903]
-
La niște păsări El e un marș, iar ea o sonatină; E o remarcă, nicidecum reproș, Și, se-nțelege, nimeni nu-i de vină Că ea-i puicuță, iară el cocoș. Puicuței sale i-ar dori să știe Că o iubește, să nu aibă teamă: Curând vor fi, ea bună doar de zeamă, Iar el, desigur, numai de piftie.
La ni?te p?s?ri by VASILE FILIP () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84147_a_85472]
-
SECRETUL ADRIANEI Adriana BABEȚI Muzici pe Bega Vineri, 9 mai 2008, de Ziua Europei, începând cu 21 h, 00 minute, mi-a venit inima la loc. Așa a zis la ora 22.30, prietena mea Magdalena, pe care o alint Cocoș: „Nu-i așa că după toată povestea asta parcă-ți vine inima la loc?“. Badabada. Cordurile s-au reașezat ca-n cuib nu doar în toracele noastre, ci în încă vreo 5-6.000 de piepturi de timișoreni, care preț de o
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2211_a_3536]
-
sprâncenele în apropierea ochelarilor de pe frunte. Oho, bătrâne, văd de pe acum două coarne pe fruntea ta mare! - Ar putea să-ți fie strănepoată, aruncase râzând un bărbat știrb. - Vă înșelați, ca de obicei! Trebuie să știți că sunt încă un cocoș care nu și-a pierdut toate penele! Se râdea în hohote. Rudi era chel. Uneori purta două calote, cu toate că era numai un Sabat pe săptămână. Dar înțelegea invidia omenească și știa că trebuia să se apere cu argumente biblice. - Când
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1993_a_3318]
-
se insinuase în toate cotloanele casei. Signor Fumo își pusese o altă pălărie pe cap - o pălărie de sărbătoare cu pene albe. Începuse să cânte și să danseze în jurul Carlei, așezată pe vine ca o găină pe ouă. Era dansul cocoșului, al iubirii. Cânta și dansa de unul singur, iar la sfârșit a sărit chiar pe spatele generos al Carlei, scoțând un cucurigu cam hârâit. Cocoșii fermei au răspunseseră imediat, dar nu numai ei - încet-încet se treziseră chiar și cocoșii din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1993_a_3318]
-
și să danseze în jurul Carlei, așezată pe vine ca o găină pe ouă. Era dansul cocoșului, al iubirii. Cânta și dansa de unul singur, iar la sfârșit a sărit chiar pe spatele generos al Carlei, scoțând un cucurigu cam hârâit. Cocoșii fermei au răspunseseră imediat, dar nu numai ei - încet-încet se treziseră chiar și cocoșii din Castellana. I-am auzit din depărtare ca pe un imn spontan, închinat luminii care își arătase primele gene somnoroase printre fuioarele gri-albastre ale nopții mediteraneene
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1993_a_3318]
-
dansul cocoșului, al iubirii. Cânta și dansa de unul singur, iar la sfârșit a sărit chiar pe spatele generos al Carlei, scoțând un cucurigu cam hârâit. Cocoșii fermei au răspunseseră imediat, dar nu numai ei - încet-încet se treziseră chiar și cocoșii din Castellana. I-am auzit din depărtare ca pe un imn spontan, închinat luminii care își arătase primele gene somnoroase printre fuioarele gri-albastre ale nopții mediteraneene. Carla zâmbea cu toată fața roșie, ținându-și mâinile puternice pe piept. Franco ne-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1993_a_3318]
-
unde vitalitatea era mare. Cam pe la ora unu noaptea ne-am luat la revedere. Eram plin, de fulgi în păr și pe haine. În gândurile mele, signor Fumo mai sărea pe spatele Carlei, cântând cucurigu și primind răspuns de la adevărații cocoși, târziu în noapte. Pe drum de la Castellana la Milano, soțul meu și-a pierdut deodată un dinte. E ceva care provoacă neliniște chiar dacă numai visezi despre asta. A deveni știrb înseamnă începutul decăderii. Observasem mai demult la soțul meu o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1993_a_3318]
-
față, cu o spaimă în ochi cum poate doar la cei aflați în agonie poți vedea, el duse pistolul la tâmplă. Lumea se ridică din scaune. Îl priveam cu atâta încordare, încît simțeam cum mi se umflă venele tâmplelor. Vedeam cocoșul revolverului cum se ridică încet, parcă vibrând. Și brusc, ca și cum acea vibrație s-ar fi propagat în sală, am simțit cum îmi fuge pământul de sub picioare. L-am mai văzut pe Ruletist prăbușindu-se de pe ladă și revolverul descărcîndu-se cu
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
dușmani și totuși știind că aveam nevoie unui de altul. Eu continuam să spun cuvinte al căror sens de iubire părea cu atât mai autentic, cu cât era mai fals. Când, în sfârșit, încredințat că, dacă apeși cu precauție pe cocoș, împușcătura sună mai discret, îi propuneam femeii, așa într-o doară, să mergem la un hotel și să rămânem acolo cam o oră, nu de altceva, dar ca să mai vorbim puțin, căci timpul, chipurile, e prea rece sau prea cald
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2163_a_3488]
-
catalog al lui Clody, o serie de zece medalioane lucrate din mici pietre ovale, rotunde sau pătrate, de diferite culori, pietre simple, dar frumoase, pe care ea scrijelase siluete din sculpturile lui Brâncuși Cumințenia pământului, Domnișoara Pogany, Rugăciunea, Pasărea măiastră, Cocoșul... Erau foarte reușite și ideea i se păruse atunci originală și interesantă. Gândind la Clody și Brâncuși, la atelierul și locuința ei, își mai aminti de ce spusese cândva maestrul: "Arhitectura este sculptura locuită" și Clody, cu nișele, firidele, scările și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1564_a_2862]
-
babei Floarea! Mai apărură pe masă câteva castroane de lut, frumos smălțuite și înflorate și două ulcele pentru vin. Domnule Petre, binevoiți a împărți cu noi masa asta. Nu ne așteptam la musafiri, îs bucatele pentru noi, un borș de cocoș, o tocăniță de purcel... Nu știu dacă v-o place, că orășenii nu mai știu mânca. Eu muncesc din greu de dimineață până seara și lelea Maria are grijă să mă hrănească bine. Petre ceru și el strachina de lut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1564_a_2862]
-
au fost mai sprinteni. Și încă ceva, punem și femeile la treabă, le facem o cooperativă de producție, cu "punctul de lucru" lângă fabrică. Și ce-o să producă nevastă-mea? Păi ce mi-a servit ieri la prânz? Ciorbă de cocoș și tocăniță de purcel? Nu, bade Ioane, ce fac femeile pentru casa lor pe aici: afinată, magiun de prune, dulceață de zmeură, de mure, sucuri naturale, zacuscă de ciuperci, hribi uscați... Ce zici? Ce să zic, gură aurită ai dumneata
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1564_a_2862]
-
pahare, n-am cearceafuri, mi-ar mai trebui și niște saltele și aș vrea, dacă vrei, să mergem împreună, la Văleni, să cumpărăm câte ceva. Merg cu plăcere. Pe la ce oră? După ce te scoli, pe la 10! Eu mă scol când cântă cocoșul, domnule Petre, nu sunt doamnă de la oraș. Bine, la 10! La revedere. La revedere! Urcând cărăruia prin livadă, Petre își zicea: Am câștigat o bătălie cu "domnul Postelnicu", dar nu și războiul! N-a fost ușor, "satrapii" ăștia mici sunt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1564_a_2862]
-
a unui borcan. Totul era artă, artă și naivitate caldă, adevărată, îmbietoare. Mai erau etichetele, care de care mai ingenioase. Și, ca "emblemă" a produselor Cooperativei, Ana desenase un brad înalt, verde, sănătos, pe ramurile căruia își găsise loc un cocoș de munte falnic, cu pene verzi-albastre strălucitoare, mărgele roșii în jurul ochilor și ciocul îndreptat spre înalt, trâmbițând BUCURA! Printre "reclame" apărea și Pic cel mic, la sticlele de sucuri pentru copii. Stătea fericit în două piciorușe, sprijinea de burtică o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1564_a_2862]
-
mamă, beau limonadă. — Ai și tu nouă ani, nu-i așa? întreabă Luise. — Da, face Lotte. La 14 octombrie împlinesc zece. — La 14 octombrie? tresare Luise. — La 14 octombrie. Luise se apleacă și șoptește: — Și eu! În spatele casei cântă un cocoș. Câinele hăpăie după o albină care bâzâie și-i dă târcoale. Cele două fetițe se privesc în ochi hipnotizate. Lotte înghite în sec și, cu glas răgușit de emoție, întreabă: Și unde te-ai născut? Luise răspunde șoptind cu sfială
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2179_a_3504]