4,099 matches
-
s, p, d, f, diferă prin energiile lor. Această diferență de energie se explică prin atracția diferențiată a electronilor din acești orbitali de către nucleu. Cel mai puternic atrași sunt electronii din orbitalii s, care sunt și mai aproape de nucleu, în timp ce electronii din orbitalii f sunt mai puțin atrași. S-a stabilit că electronii cu același număr principal n constituie un strat de electroni, cei care au același număr azimutal constituie un substrat. Straturile se reprezintă fie prin literele K, L, M
Chimie biologică by Lucia Carmen Trincă () [Corola-publishinghouse/Science/701_a_1306]
-
se explică prin atracția diferențiată a electronilor din acești orbitali de către nucleu. Cel mai puternic atrași sunt electronii din orbitalii s, care sunt și mai aproape de nucleu, în timp ce electronii din orbitalii f sunt mai puțin atrași. S-a stabilit că electronii cu același număr principal n constituie un strat de electroni, cei care au același număr azimutal constituie un substrat. Straturile se reprezintă fie prin literele K, L, M, N,.... fie prin numere cuantice n, 1, 2, 3, . Orbitalii sunt cu
Chimie biologică by Lucia Carmen Trincă () [Corola-publishinghouse/Science/701_a_1306]
-
de către nucleu. Cel mai puternic atrași sunt electronii din orbitalii s, care sunt și mai aproape de nucleu, în timp ce electronii din orbitalii f sunt mai puțin atrași. S-a stabilit că electronii cu același număr principal n constituie un strat de electroni, cei care au același număr azimutal constituie un substrat. Straturile se reprezintă fie prin literele K, L, M, N,.... fie prin numere cuantice n, 1, 2, 3, . Orbitalii sunt cu atât mai apropiați de nucleu-mai putenic atrași de cștre aceasta
Chimie biologică by Lucia Carmen Trincă () [Corola-publishinghouse/Science/701_a_1306]
-
reprezintă fie prin literele K, L, M, N,.... fie prin numere cuantice n, 1, 2, 3, . Orbitalii sunt cu atât mai apropiați de nucleu-mai putenic atrași de cștre aceasta-cu cât sarcina pozitivă Z a nucleului este mai mare. Distribuția electronilor în atomii gazelor rare inerte-a fost determinată prin metode teoretice și experimentale. Atomul de heliu conține doi electroni de spini opuși, care ocupă un același orbital 1s. Ei se mișcă în jurul nucleului. Pentru o astfel de configurație se folosește
Chimie biologică by Lucia Carmen Trincă () [Corola-publishinghouse/Science/701_a_1306]
-
atât mai apropiați de nucleu-mai putenic atrași de cștre aceasta-cu cât sarcina pozitivă Z a nucleului este mai mare. Distribuția electronilor în atomii gazelor rare inerte-a fost determinată prin metode teoretice și experimentale. Atomul de heliu conține doi electroni de spini opuși, care ocupă un același orbital 1s. Ei se mișcă în jurul nucleului. Pentru o astfel de configurație se folosește simbolul 1s2, deci n= 1, 1 = 0, simbol care arată că stratul 1(K) este complet, numit și stratul
Chimie biologică by Lucia Carmen Trincă () [Corola-publishinghouse/Science/701_a_1306]
-
în jurul nucleului. Pentru o astfel de configurație se folosește simbolul 1s2, deci n= 1, 1 = 0, simbol care arată că stratul 1(K) este complet, numit și stratul heliului.Atomul de neon are două straturi complete, unde K cu doi electroni, al doile L cu opt electroni numit și stratul neonic. Configurația electronică de opt electroni-octet-este foarte stabilă. 1.1.1.10. Sistematizarea elementelor. Legea periodicității Clasificarea elementelor într-un sistem de clasificare, numite sistemul periodic al elementelor a fost dată
Chimie biologică by Lucia Carmen Trincă () [Corola-publishinghouse/Science/701_a_1306]
-
configurație se folosește simbolul 1s2, deci n= 1, 1 = 0, simbol care arată că stratul 1(K) este complet, numit și stratul heliului.Atomul de neon are două straturi complete, unde K cu doi electroni, al doile L cu opt electroni numit și stratul neonic. Configurația electronică de opt electroni-octet-este foarte stabilă. 1.1.1.10. Sistematizarea elementelor. Legea periodicității Clasificarea elementelor într-un sistem de clasificare, numite sistemul periodic al elementelor a fost dată de către D.I. Mendeleev în anul 1869
Chimie biologică by Lucia Carmen Trincă () [Corola-publishinghouse/Science/701_a_1306]
-
au proprietăți fizice și chimice asemănătoare lantanuluib și respectiv actiniului. Analizând structura tabelului periodic al elementelor, se constată că în grupele I-a, IIa, III-a, se găsesc elemente cu caracter de metal, deci care au tendința de a ceda electroni, numite și elemente electropozitive. Prin cedarea electronilor, atomii trec în ioni pozitivi. Electropozitivitatea cea mai mare o prezintă elementele din grupa I ăa, elemente numite metale alcaline. Electropozitivitatea scade către grupa II-a. În grupele V-a, VI-a, VII
Chimie biologică by Lucia Carmen Trincă () [Corola-publishinghouse/Science/701_a_1306]
-
și respectiv actiniului. Analizând structura tabelului periodic al elementelor, se constată că în grupele I-a, IIa, III-a, se găsesc elemente cu caracter de metal, deci care au tendința de a ceda electroni, numite și elemente electropozitive. Prin cedarea electronilor, atomii trec în ioni pozitivi. Electropozitivitatea cea mai mare o prezintă elementele din grupa I ăa, elemente numite metale alcaline. Electropozitivitatea scade către grupa II-a. În grupele V-a, VI-a, VII-a se găsesc elementele numite nemetale, care
Chimie biologică by Lucia Carmen Trincă () [Corola-publishinghouse/Science/701_a_1306]
-
ioni pozitivi. Electropozitivitatea cea mai mare o prezintă elementele din grupa I ăa, elemente numite metale alcaline. Electropozitivitatea scade către grupa II-a. În grupele V-a, VI-a, VII-a se găsesc elementele numite nemetale, care au tendința dēaaccepta electroni formând ioni negativi. Afinitatea electronică cea mai redusă o prezintă elementele din grupa V-a, și cea mai mare elementele din grupa VII-a. Deci se constată o descreștere a electropozitivității în cadrul tabelului de la stânga la dreapta, în timp ce elecronegativitatea crește
Chimie biologică by Lucia Carmen Trincă () [Corola-publishinghouse/Science/701_a_1306]
-
în dreapta și stânga liniei groase, frânte, au proprietăți intermediare între metale și nemetale și de aceea se mai numesc metaloide. În grupa a VIII ăa se găsesc gazele rare, elemente ce au stratul electronic de valență complet și anume doi electroni la heliu și opt electroni la celelalte. Fiecare gaz rar este urmat, în tabel, de către un metal alcalin și precedat de către un halogen. 1.2. Compoziția biochimică a organismului animal. Biomolecule În organism, bioelementele formează combinații anorganice sau organice, astfel
Chimie biologică by Lucia Carmen Trincă () [Corola-publishinghouse/Science/701_a_1306]
-
frânte, au proprietăți intermediare între metale și nemetale și de aceea se mai numesc metaloide. În grupa a VIII ăa se găsesc gazele rare, elemente ce au stratul electronic de valență complet și anume doi electroni la heliu și opt electroni la celelalte. Fiecare gaz rar este urmat, în tabel, de către un metal alcalin și precedat de către un halogen. 1.2. Compoziția biochimică a organismului animal. Biomolecule În organism, bioelementele formează combinații anorganice sau organice, astfel: Compuși anorganici: apa săruri: anioni
Chimie biologică by Lucia Carmen Trincă () [Corola-publishinghouse/Science/701_a_1306]
-
formează la temperaturi relativ coborâte, proces care se realizează cu eliberare de energie. Moleculele care rezultă prezintă un nivel energetic mai coborât decât atomii liberi și totodată stabilitate mai mare. Legăturile chimice intramoleculare sunt relativ puternice și se realizează pe seama electronilor de valență. Prin formarea de molecule se realizează la atomi configurații electronice stabile. Atomii se pot uni între ei în mai multe moduri, deci legăturile chimice sunt de mai multe tipuri: a )Legă tura ionică (legătură electrovalentă) Formarea legăturii ionice
Chimie biologică by Lucia Carmen Trincă () [Corola-publishinghouse/Science/701_a_1306]
-
ei în mai multe moduri, deci legăturile chimice sunt de mai multe tipuri: a )Legă tura ionică (legătură electrovalentă) Formarea legăturii ionice a fost explicată pentru prima oară de către W. Kossel, 1916. O astfel de legătură se stabilește prin transferul electronilor de la atomii elementelor din partea stângă a tabelului periodic, către cei din partea dreaptă a tabelului. În urma acestui transfer, atomii se transformă în ioni pozitivi-cationi și ioni negativi-anioni. Între acești ioni cu sarcini electrice de natură contrară se manifestă o atracție care
Chimie biologică by Lucia Carmen Trincă () [Corola-publishinghouse/Science/701_a_1306]
-
legăturile ionice, obțin în moleculele respective configurații de octet, configurații considerate mai stabile decât al atomilor respectivi. Stabilirea acestei configurații este cunoscută ca regula octetului. Stabilitatea ionilor se micșorează cu cât diferența între numărul sarcinilor nucleare ăZ-și cel al electronilor crește. Cea mai mare stabilitate o prezintă cationii monovalenți urmați ce cei bi-și trivalenți. În seria anionilor, cei mai stabili sunt cei monovalenți, cei biși trivalenți se găsesc în stare solidă. În stare solidă, ionii sunt aranjați într-un anumit
Chimie biologică by Lucia Carmen Trincă () [Corola-publishinghouse/Science/701_a_1306]
-
H2O, alcooli), greu sau insolubile în cei nepolari (hidrocarburi, eter). În stare topită soluțiile prezintă conductibilitate electrică, ionii fiind dirijați către electrodul de sarcină electrică conttrară. Natura legăturii ionice este determinată de mai mulți factori: energia de ionizare, afinitatea pentru electroni, dimensiunile ionilor, valența ionilor, polarizabilitatea lor etc. Energia de ionizare numită și potențial de ionizare reprezintă energia care se consumă la îndepărtarea electronilor dintr-un atom în stare gazoasă spre a se forma un ion pozitiv. Cu cât se îndepărtează
Chimie biologică by Lucia Carmen Trincă () [Corola-publishinghouse/Science/701_a_1306]
-
sarcină electrică conttrară. Natura legăturii ionice este determinată de mai mulți factori: energia de ionizare, afinitatea pentru electroni, dimensiunile ionilor, valența ionilor, polarizabilitatea lor etc. Energia de ionizare numită și potențial de ionizare reprezintă energia care se consumă la îndepărtarea electronilor dintr-un atom în stare gazoasă spre a se forma un ion pozitiv. Cu cât se îndepărtează mai mulți electroni, cu atât aceste energii sunt mai mari. Afinitatea pentru electroni este energia care se degajă la acceptarea electronilor de către atomi
Chimie biologică by Lucia Carmen Trincă () [Corola-publishinghouse/Science/701_a_1306]
-
valența ionilor, polarizabilitatea lor etc. Energia de ionizare numită și potențial de ionizare reprezintă energia care se consumă la îndepărtarea electronilor dintr-un atom în stare gazoasă spre a se forma un ion pozitiv. Cu cât se îndepărtează mai mulți electroni, cu atât aceste energii sunt mai mari. Afinitatea pentru electroni este energia care se degajă la acceptarea electronilor de către atomi și când se formează un ion negativ. b) Legătura covalentă (legătura atomică sau homopolară) Natura legăturii covalente a fost explicată
Chimie biologică by Lucia Carmen Trincă () [Corola-publishinghouse/Science/701_a_1306]
-
potențial de ionizare reprezintă energia care se consumă la îndepărtarea electronilor dintr-un atom în stare gazoasă spre a se forma un ion pozitiv. Cu cât se îndepărtează mai mulți electroni, cu atât aceste energii sunt mai mari. Afinitatea pentru electroni este energia care se degajă la acceptarea electronilor de către atomi și când se formează un ion negativ. b) Legătura covalentă (legătura atomică sau homopolară) Natura legăturii covalente a fost explicată de către G. H. Lewis, 1916, și I. Langmuir, 1919, sub
Chimie biologică by Lucia Carmen Trincă () [Corola-publishinghouse/Science/701_a_1306]
-
la îndepărtarea electronilor dintr-un atom în stare gazoasă spre a se forma un ion pozitiv. Cu cât se îndepărtează mai mulți electroni, cu atât aceste energii sunt mai mari. Afinitatea pentru electroni este energia care se degajă la acceptarea electronilor de către atomi și când se formează un ion negativ. b) Legătura covalentă (legătura atomică sau homopolară) Natura legăturii covalente a fost explicată de către G. H. Lewis, 1916, și I. Langmuir, 1919, sub denumirea de teoria electronică a legăturii covalente. Această
Chimie biologică by Lucia Carmen Trincă () [Corola-publishinghouse/Science/701_a_1306]
-
și I. Langmuir, 1919, sub denumirea de teoria electronică a legăturii covalente. Această legătură se stabilește fie între atomii de același fel, de exemplu în moleculele de halogen, azot, oxigen, fie între tipuri diferite de atomi, dar cu afinitate față de electron foarte apropiată; așa de exemplu între atomii de carbon și hidrogen, carbon oxigen etc. Legătura covalentă se formează prin punere în comun de către ambii atomi de electroni din stratul de valențe. Astfel, pentru formarea unei legături simple, ambii atomi pun
Chimie biologică by Lucia Carmen Trincă () [Corola-publishinghouse/Science/701_a_1306]
-
halogen, azot, oxigen, fie între tipuri diferite de atomi, dar cu afinitate față de electron foarte apropiată; așa de exemplu între atomii de carbon și hidrogen, carbon oxigen etc. Legătura covalentă se formează prin punere în comun de către ambii atomi de electroni din stratul de valențe. Astfel, pentru formarea unei legături simple, ambii atomi pun în comun câte un electron și formează o pereche de electroni care va fi folosită în aceeași măsură de ambii atomi. Spre exemplificare, fig. 5 prezintă legăturile
Chimie biologică by Lucia Carmen Trincă () [Corola-publishinghouse/Science/701_a_1306]
-
exemplu între atomii de carbon și hidrogen, carbon oxigen etc. Legătura covalentă se formează prin punere în comun de către ambii atomi de electroni din stratul de valențe. Astfel, pentru formarea unei legături simple, ambii atomi pun în comun câte un electron și formează o pereche de electroni care va fi folosită în aceeași măsură de ambii atomi. Spre exemplificare, fig. 5 prezintă legăturile covalente în cazul moleculelor de clor, acid clorhidric, metan. În aceste molecule, atomii de clor și carbon capătă
Chimie biologică by Lucia Carmen Trincă () [Corola-publishinghouse/Science/701_a_1306]
-
hidrogen, carbon oxigen etc. Legătura covalentă se formează prin punere în comun de către ambii atomi de electroni din stratul de valențe. Astfel, pentru formarea unei legături simple, ambii atomi pun în comun câte un electron și formează o pereche de electroni care va fi folosită în aceeași măsură de ambii atomi. Spre exemplificare, fig. 5 prezintă legăturile covalente în cazul moleculelor de clor, acid clorhidric, metan. În aceste molecule, atomii de clor și carbon capătă o configurație stabilă de „octet”, iar
Chimie biologică by Lucia Carmen Trincă () [Corola-publishinghouse/Science/701_a_1306]
-
atomi. Spre exemplificare, fig. 5 prezintă legăturile covalente în cazul moleculelor de clor, acid clorhidric, metan. În aceste molecule, atomii de clor și carbon capătă o configurație stabilă de „octet”, iar cei de hidrogen, un a de „dublet”. Perechea de electroni de legătură poate fi reprezentată prin liniuță și care corespunde în totul liniuței de valență din formulele clasice. În cazul dublelor și triplelor legături se pun în comun, câte doi, respectiv trei electroni, formându-se două și trei perechi de
Chimie biologică by Lucia Carmen Trincă () [Corola-publishinghouse/Science/701_a_1306]