8,741 matches
-
văzuți de ei înșiși, oamenii nu par să fie mult mai mult. Spune Glaucos: „Cum se perindă frunzele, așa și oamenii. Vântul scutură frunzele la pământ, dar plină de putere, pădurea le face iarăși să crească atunci când se întoarce primăvara.“ Inșii sunt trecători, dar oamenii dăinuie, ca stirpe, în primenirea generațiilor. Pe de altă parte, oamenii homerici se știu supuși atât Soartei, cât și pasiunilor și toanelor divine, știu că puterile și viețile lor sunt mărginite, că pot cădea pradă unor
Ahile sau Despre forma absolutã a prieteniei; Ariel sau Despre forma purã a libertãþii by Petru Creţia () [Corola-publishinghouse/Science/1373_a_2880]
-
și stau, trainice în lungul timp, așezate pe temelii de nezdruncinat, urmându-se după legi neabătute și bune. Și oamenii la fel, ca șir de generații, apărând, dispărând și apărând iar în lumină și în nesfârșirea timpului. Dar omul, ca ins, e vulnerabil și de tot pieritor, doar omul, care se naște, se bucură, suferă și moare. Care are o singură viață, de trăit o singură dată. Și care este unic, insubstituibil și irepetabil. Individul uman este singura realitate totodată pătimitoare
Ahile sau Despre forma absolutã a prieteniei; Ariel sau Despre forma purã a libertãþii by Petru Creţia () [Corola-publishinghouse/Science/1373_a_2880]
-
la toate colțurile și ar cam muri de foame. 1 Lumea presei este altceva în ultima vreme. Deschiderea bârfei către transparența comunicării, lărgirea cadrului democratic, slăbirea unor "legi" morale și alergătura după bani a creat o viermuială de interese cu inși arareori talentați și covârșitor lipsiți de caracter. Este momentul istoric pentru această categorie umană în tălăzuire către meseria dominantă. Vă amintesc de invazia activiștilor de partid de după al doilea război mondial (altă societate, nu ?), de afluența tinerilor către învățământ (se
MERIDIANUL by Dumitru V. MARIN () [Corola-publishinghouse/Science/1703_a_2970]
-
mai ajung la ei). Devin niște dictatori peste grefieri și, mai ales, față de justițiabilii care n-au decât calea umilinței ! Te pomenești că și aceștia se socotesc unșii lui Dumnezeu pe pământ ca și preoții !! Pentru că e clar că personalitatea insului se alterează când ajunge judecător. Din păcate, și angajații ceilalți "împrumută" de la stăpâni. Așa că TRIBUNALIȘTII din Vaslui trebuiesc tratați neapărat jurnalistic, adică pe înțelesul publicului, cititorilor și împricinaț ilor ! De regulă, judecătorul interzice filmările în sălile de ședință. Mă întreb
MERIDIANUL by Dumitru V. MARIN () [Corola-publishinghouse/Science/1703_a_2970]
-
ne‑a dat Dumnezeu cuvânt, mâini, picioare, tărie trupească, minte și pricepere, ca toate acestea să fie nu doar spre trebuința și mântuirea noastră, ci și spre folosul aproapelui. Așa cum am precizat deja, pe patul de suferință, creștinul și orice ins, În general, are trebuință mai mult decât oricând de atenția, sprijinul, Întărirea, Încurajarea și mângâierea celor din jur. În aceste vremuri, mulți dintre semenii noștri rămân singuri În suferința lor, departe de familie și părăsiți de prieteni, sfârșindu‑și adeseori
SUFERINŢA ŞI CREŞTEREA SPIRITUALĂ, Ediţia a II‑a, revăzută by Liviu Petcu () [Corola-publishinghouse/Science/168_a_136]
-
peste puterea lui. Însă dacă nu‑i vin În ajutor, la vremea suferinței, rugăciunile celorlalți, omul poate deveni nerăbdător din pricina slăbiciunii, așa cum remarcă marele bătrân filocalic - Sfântul Ioan295, sau obosește repede și concentrarea‑i lipsită de intensitate mai ales atunci când insul este cuprins de vreo boală letală ce‑i macină ființa. La Pateric ni se istorisește că ucenicul unui mare avvă era grav bolnav. Bătrânul Îl Îndeamnă să nu lase rugăciunea, ci să o sporească. Revenind după un timp, ucenicul se
SUFERINŢA ŞI CREŞTEREA SPIRITUALĂ, Ediţia a II‑a, revăzută by Liviu Petcu () [Corola-publishinghouse/Science/168_a_136]
-
subiective. Manifestările vieții sociale amplifică până la halucinație senzația de artificial, de spectacol bizar, dominat de habitudini și convenții stupide, eșuat în absurd. De aici, conștiința dramatică a incongruenței dintre eu și lume, sentimentul absolutei izolări. Proiectat pe fundalul irealității generale, insul își trăiește viața ca pe un coșmar. Substratul generator al introspecției și al textului este suferința ca stare existențială, agonia, al căror traseu naratorul tinde să-l reconstituie (cum o mărturisește și în motto: „I pant, I sink, I tremble
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285762_a_287091]
-
relațiile interumane. De aceea, probabil, și este tentat să sancționeze nu atât lipsa de adevăr, cât mai ales tertipurile prin care acest adevăr tinde a fi tot mai frecvent înlocuit cu un erzaț în ordine existențială, înstrăinându-l, astfel, pe insul comun de condiția sa umană. Subtil în sfera ideilor, prozatorul nu are totuși puterea de a le susține mereu până la capăt printr-o mai apăsată rigoare compozițională. Lucrul se vede mai ales în romanul Opt zile pentru totdeauna (1982), care
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286454_a_287783]
-
pe o unealtă de lux. Eu sunt din ce în ce mai revoltată de aceste evidențe, precum și de o tipologie nouă despre care au scris deja câțiva specialiști: scriitorul care se instalează tot mai confortabil în mediile literare de azi, hrănit cu lapte clientelar. Insul propulsat din spirit de gașcă, activistul adaptabil la relațiile nu tocmai transparente, cel cu elan rânced „mereu în căutare de profil public”, cum îl distingea într-o lucidă ochire Andrei Pleșu. Poate că în Pitești mediul cultural e atipic, dacă
Convorbiri fără adiţionale by Cornel Galben () [Corola-publishinghouse/Science/692_a_991]
-
Icar. În schimb, Îngerul și măscăriciul (1970) marchează pregnant ipostazele sale poetice, prezente și în cărțile ulterioare. Pe de o parte, o structură vitală, exuberantă chiar: „Am vinul în nerv, pot dansa pentru voi” (Moștenitor), iar pe de alta - un ins chinuit de o dihotomie existențială din care simte că nu are scăpare: „Jumătate din mine era un măscărici /care urla la lună dintr-o trompetă de-argint, / jumătatea cealaltă avea chipul ascetic / al unui înger sau al unui gânditor medieval
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289417_a_290746]
-
profit de 1.971 miliarde de lei. În același an, sectorul de stat de aceeași mărime are o cifră de afaceri de doar două ori mai mare decât a sectorului privat și realizează pierderi de 14.000 miliarde de lei (INS, 2001). Câteva noutăți semnificative apar în această perioadă de glorie a capitalului autohton, aflat în plină ofensivă pentru „cucerirea” economiei românești. În primul rând, încep să se orienteze nu doar către comerț și producție, ci și către zona financiară. Are
[Corola-publishinghouse/Science/2089_a_3414]
-
P., 1997, Ciocnirea civilizațiilor și refacerea ordinii mondiale, Antet, București Iliescu, Ion, 1994, Revoluție și reformă, Editura Enciclopedică, București Iliescu, Ion, 1992, Viața politică românească între violență și dialog, Editura Sincron, București IMF, 2002, Globalization: Threat or Opportunity, Washington, D.C. INS, 1996, Anuarul Statistic 1995, București INS, 1998, Anuarul Statistic 1997, București Ionescu, Mihail E, 2002, Romania Westernization and NATO Membership. A Historical Approach, Romania’s Ministry of National Defence, Occazional Papers nr. 3, Bucharest Ionete, Constantin, 2003, Clasa politică postdecembristă
[Corola-publishinghouse/Science/2089_a_3414]
-
ordinii mondiale, Antet, București Iliescu, Ion, 1994, Revoluție și reformă, Editura Enciclopedică, București Iliescu, Ion, 1992, Viața politică românească între violență și dialog, Editura Sincron, București IMF, 2002, Globalization: Threat or Opportunity, Washington, D.C. INS, 1996, Anuarul Statistic 1995, București INS, 1998, Anuarul Statistic 1997, București Ionescu, Mihail E, 2002, Romania Westernization and NATO Membership. A Historical Approach, Romania’s Ministry of National Defence, Occazional Papers nr. 3, Bucharest Ionete, Constantin, 2003, Clasa politică postdecembristă, Expert, București Iosif, A, Georgescu, M.L.
[Corola-publishinghouse/Science/2089_a_3414]
-
adaptare succesivă", și cealaltă, inferioară numeric, a oamenilor pasivi, obișnuiți să trăiască predilect în trecut. Reprezentanții primei categorii adoră, ceilalți detestă voiajul. Desigur. Dar, indiferent de reacție, numai procesul sufletesc declanșat de călătorie ar defini cu adevărat personalitatea cuiva. Logic, insul activ este curios, însă are memoria scurtă, pentru că-l atrage doar noutatea. Pe de altă parte, visătorul se refugiază în lumea trezită la viață de memoria sa afectivă și nu tresare decât atunci când recunoaște în jur vreun semn oarecare legat
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1052_a_2560]
-
etosul colectiv, impus autoritar (prin discursurile persuasive ale "Maestrului"), ar fi anihilat orice tentativă de erezie individualistă. Or, după scena de la cazino, prozatorul revine la vechile sale deprinderi și ni-l înfățișează pe Andrei în postura deja bine cunoscută a insului meditativ și solitar, hamletizând în fața oglinzii. De aici încolo, secvențele propriu-zis teatrale vor fi întrerupte, ca întotdeauna, de pasajele digresiv-autoreflexive care dezarticulează narațiunea și scot personajul o vreme din joc, pentru a-i face în schimb cunoscute gândurile cele mai
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1052_a_2560]
-
nu cânta Mihai lăutarul din gură și din scripca sa răsunătoare.” (I. Creangă, 72), „Sacagiii, niște haidamaci soioși, aruncau după ei cu coceni de porumb.” (E. Barbu, 253) • genitiv: „În șir, răspunde Ruben, poți să te pui în viața tuturor inșilor care au pricinuit ființa ta și a tuturor a căror ființă vei pricinui-o tu.” (M. Eminescu, P.L., 41), „În adevăr acela e Antim Ivireanul tipograful, care, sub Șerban Cantacuzino, așează mai întâi teascurile sale în mânăstirea Snagovului...” (Al. Odobescu
[Corola-publishinghouse/Science/2319_a_3644]
-
uneori dimineața prea bătrân ca să mai iau totul de la început.” (O.Paler, Galilei, 99) • complement predicativ verbal, expresie a implicării subiectului (complementului) în dezvoltarea unei acțiuni secundare, simultană acțiunii verbului regent: „În ziua aceea când i-a văzut pe acei inși barând ușa de la intrare, doamna Iorga s-a ridicat neliniștită de la biroul ei și i-a întrebat cine sunt.” (M. Preda, Delirul, 148) Aceste variante semantice corespund, mai ales la nivel propozițional, modalităților deosebite, de realizare concretă a funcției de
[Corola-publishinghouse/Science/2319_a_3644]
-
zace din ere; Da, totul simte, totul stăpân îți e, total! Nu-i murul orb, te teme că-ntruna te privește: Materia, chiar ea, c-o vorbă s-a străpuns... N-o înjosi la cazne, punând-o neghiobește! Ades, în ins umbra-ți cu-n zeu șade ascuns; Și ca un pui de ochi sub pleoape ca sub vetre, Vechi spirit pur dospește sub scoarța unor pietre 1072. În cadrul ritualurilor exoterice sau esoterice din toată lumea întâlnim focul și fumigația. Fumul, aroma
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
fapt, unitatea dintre rațiune și credință se stabilește pe măsura apartenenței ființei la Biserică, Stâlp și tărie a Adevărului, potrivit Sfântului Apostol Pavel. Unicul subiect al cunoașterii este Absolutul; de aici rezultă că subiectul uman al cunoașterii nu este un ins izolat, ci persoana ca mădular al Ecclesiei, Trupul lui Hristos, ceea ce face din Biserică axa duhovnicească a istoriei și subiectul sobornicesc al cunoașterii lui Dumnezeu. Pentru Țuțea, cunoașterea revelată este singurul tip de cunoștere autentic. În antropologia creștină, omul nu
[Corola-publishinghouse/Science/84936_a_85721]
-
observăm că apologia individualității din scrierile lui Heliade Rădulescu nu admite și o figură a "alesului" - a celui care este atât de individualizat încât e fără egal. Concepută ca egalitate a unei multitudini superioare, genialitatea nu tolerează supremația unui singur ins. Ea funcționează pe baza unui spirit de corp, ca o singularitate care nu acționează decât în grup. Ori toți, ori niciunul. Heliade Rădulescu putea accepta consacrarea simultană a unui front de talente; putea concepe o mișcare socială, mobilizând mai multe
[Corola-publishinghouse/Science/84955_a_85740]
-
literatură a momentului, admițând virtual pe oricine. Îi scotea pe autori din spațiul genialității, ca să îi lase înăuntru pe toți ceilalți. Cea de-a doua observație decurge oarecum din prima. Poezia încarnată în viață subîntinde o logică a imitației. Un ins devine "poetic" în măsura în care identitatea lui devine reproductibilă, susceptibilă de a fi proiectată asupra altora. Poezia nu se constituie decât în măsura în care biografia lui se schematizează și devine paradigmatică în raport cu alte destine, în măsura în care gesturile lui funcționează alegoric. Spre deosebire de alte modele mimetice, în
[Corola-publishinghouse/Science/84955_a_85740]
-
care reproduc aceeași singularitate. Adică despre mai mulți Cărtărescu. Tulburătoare în celebra ficțiune borgesiană despre rescrierea lui Don Quijote nu e ideea că un text a fost refăcut până la virgulă patru secole mai târziu, ci faptul că ar exista mai mulți inși capabili să execute aceleași gesturi creatoare, că în corpul lui Pierre Menard a crescut încă o dată Cervantes. Curios, această "clonare" nu ni-l apropie pe autor. Faptul că personalitățile creatoare sunt date "în serie" - poate chiar cu exemplare care ne
[Corola-publishinghouse/Science/84955_a_85740]
-
prin faptul că există "mai mulți" Cărtărești. Pentru că în procesul de constituire a seriei s-a produs deja o înstrăinare. Când oamenii din vremea lui Heliade Rădulescu vorbesc despre "Homeri" ei au în vedere nu atât o duplicare a unui ins biografic, cât constituirea unei clase abstracte, care funcționează asemănător unui gen. Discutând problema antonomazei, Du Marsais dă ca exemplu un vers din Boileau: "Să se pregătească schingiuirea viitorilor Saumaisi "121. Saumaise, ni se spune, era un critic din secolul al
[Corola-publishinghouse/Science/84955_a_85740]
-
rămână și să devină izvor nesecat pentru creațiuni noi? Să plătească locșorul ocupat de el în lumea aceasta și scurtul crâmpei de timp ce i-a fost hărăzit, prin ceva în veci durabil chiar aici pe pământ, așa încât el, ca ins, deși fără a i se pomeni numele în istorie (căci e vanitate respingătoare setea după glorie), să lase totuși în propria sa conștiință și în credința sa urme vădite că și el a existat? Ce om însuflețit de gânduri nobile
[Corola-publishinghouse/Science/84955_a_85740]
-
prin națiune și prin caracterul ei original, a primit acces la eternitate, la legea și la ordinea morală, o existență în care se poate revela ceva din voința care ordonează universul: "După această lege cu caracter natural, vor intra în ins și se vor plăsmui într-însul cât timp va dăinui acest popor, toate celelalte revelațiuni ale Dumnezeirii"46. Să remarcăm că raționamentul fichtean nu impune o tematizare naționalistă a vieții. Cu alte cuvinte, nu spune că existența individuală trebuie să
[Corola-publishinghouse/Science/84955_a_85740]