3,885 matches
-
În timp ce ei Îl pocneau cu bețele lor de bambus, peste fața și pieptul Însîngerate. Doi soldați priveau de pe treptele casei, lovindu-l cu rîndul pe Basie, care Îngenunchease la picioarele lor, pe alee. Jim era bucuros că-i vede pe japonezi. Prin ușa deschisă, Între loviturile grele și țipetele lui Frank, auzea scîrțîitul ale unei orchestre japoneze de dans care cînta la gramofonul pentru picnic al mamei lui. 13 Cinematograful În aer liber Cu brațele Încălzite de soarele de primăvară, Jim
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
de persoane. În comparație cu dormitorul-celulă umed pe care Îl Împărțise cu o sută de prizonieri eurasiatici și britanici, cinematograful În aer liber părea la fel de Însorit ca și plajele stațiunii Tsingtao. Jim nu-l mai văzuse pe Basie de cînd Îi capturaseră japonezii și era bucuros că scăpase de stewardul de pe vas. Nici unul dintre prizonierii din Închisoarea Centrală, majoritatea fiind maiștri cu contract și marinari comerciali de pe coastele Chinei, nu auziseră de părinții lui Jim, dar transferul lui la centrul de detenție Însemna
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
străzile Shanghai-ului, reușise, În cele din urmă, să se predea forțelor japoneze. Jim se gîndise mult la problema predării, care cerea curaj și chiar o anumită viclenie. Cum reușeau oare să facă asta armate Întregi? Își dădea seama că japonezii Îl prinseseră doar pentru că fusese Împreună cu Basie și cu Frank. Se Îngrozea cînd se gîndea la soldații În chimono atacîndu-l pe Frank cu bețele lor, dar măcar spera să-și revadă părinții În curînd. La centrul de detenție, prizonierii veneau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
stare să se țină În picioare așteptau lîngă saltelele lor, cu gamela de tablă În mînă. Ascultă cum nou-veniții erau mînați din camion. Din păcate, erau și cîțiva copii mici, care vor plînge tot timpul și le vor distrage atenția japonezilor de la sarcina importantă de a decide unde ar trebui trimis Jim. Urmat de doi soldați Înarmați, sergentul japonez stătea În deschizătura ușii. Toți cei trei bărbați purtau măști de bumbac pe față. Un miros fetid venea dinspre tînăra belgiancă adormită
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
bătînd În gamela goală În același ritm ca și cerșetorul muribund de la porțile din Amherst Avenue. Chiar și soldatul slab găsise capacul unei gamele. Cu fața lipită de perete, izbea capacul de podea. Jim Începu și el să zăngăne spre japonezii care priveau din spatele măștilor lor albe. Totuși, chiar În momentul În care era În pragul disperării că nu-și va mai găsi părinții, simți un val de speranță. Îngenunche pe podea și luă gamela de la marinarul rănit, simțind un vag
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
mai prindă ultimele știri, dar cei doi bărbați Îi făcură semn să plece. Basie era surprinzător de bine informat despre desfășurarea războiului - căderea Hong Kong-ului, a Manilei și a Indiilor olandeze de est, căderea orașului Singapore și Înaintatea neîntreruptă a japonezilor În Pacific. Singura veste bună În toate astea era zborul avioanelor americane pe care Jim le văzuse deasupra Shanghai-ului dar, dintr-un motiv oarecare, Basie nu pomenea niciodată de ele. Îi plăcea să vorbească din colțul gurii, povestindu-le
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
locul lui. Jim presupuse că era unul dintre acei englezi Încăpățînați care refuzau să Înțeleagă că fuseseră Învinși. Bărbatul Își atinse rana de pe față și se Întoarse spre Jim, al cărui aspect zdrențuit Îl cîntări fără să spună o vorbă. — Japonezii au cîștigat atîta teritoriu, Încît nu mai au hărți, remarcă el cu amabilitate. Jim, Înseamnă, oare, că s-au rătăcit? Jim se gîndi o clipă. — Nu chiar. Pur și simplu n-au capturat hărți. — Bun - să nu confunzi niciodată harta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
platformă. Timp de o oră fumul se Înălță În lumina soarelui. Jim ședea pe bancă și-și gonea muștele de pe față, bucuros să exploreze stația de cale ferată și avionul doborît de lîngă canal. De cîte ori cineva se mișca, japonezii strigau de pe platformă și făceau amenințător semne cu țigările. Deținuții nu-și luaseră nici provizii de hrană, nici apă cu ei, dar În mașina transmisioniștilor erau două canistre din care soldații Își umpleau bidoanele. CÎnd tatăl doamnei Hug fu obligat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
-și luaseră nici provizii de hrană, nici apă cu ei, dar În mașina transmisioniștilor erau două canistre din care soldații Își umpleau bidoanele. CÎnd tatăl doamnei Hug fu obligat să se Întindă pe podea, doctorul Ransome Începu să protesteze, adresîndu-se japonezilor. Se ridică nesigur În picioare la parapetul din spate, ignorînd ocările lor și arătînd spre pasagerii vlăguiți de la picioarele lui. Rana de pe obraz i se inflamase din pricina soarelui și a muștelor și aproape că-i Închisese ochiul. Postura lui demnă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
precum manechinele aruncate pe care Jim le văzuse adesea pe aleea din spatele magazinului universal al companiei Sincere. Aveau nevoie de apă, altfel vreunul dintre ei avea să moară și vor trebui să se Întoarcă la Shanghai. Jim Îi privi pe japonezii de pe platformă. Masa se terminase și doi dintre soldați desfășurau un colac de cablu telefonic. Lovind o piatră din fața lui, Jim se Îndreptă spre terasamentul căii ferate. Traversă șinele și, fără să se oprească, se urcă pe platforma de ciment
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
se terminase și doi dintre soldați desfășurau un colac de cablu telefonic. Lovind o piatră din fața lui, Jim se Îndreptă spre terasamentul căii ferate. Traversă șinele și, fără să se oprească, se urcă pe platforma de ciment. Savurîndu-și Încă masa, japonezii stăteau În jurul cenușii unde fusese făcut focul. Îl urmăriră pe Jim, care se Înclină și luă apoi poziția de drepți, În hainele lui zdrențuite. Nici unul nu-i făcu semn să plece, dar Jim știa că nu era momentul potrivit să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
de drepți, În hainele lui zdrențuite. Nici unul nu-i făcu semn să plece, dar Jim știa că nu era momentul potrivit să le arunce zîmbetul lui cel mai luminos. Își dădu seama că doctorul Ransome nu se putea apropia de japonezi atît de curînd după masă fără să fie doborît la pămînt sau chiar omorît. Așteptă În timp ce șoferul vorbea cu caporalul de transmisiuni. Arătînd de mai multe ori spre Jim, acesta ținea ceea ce se părea a fi un lung discurs despre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
o sticlă de Coca-Cola din rucsac și o umplu pe jumătate cu apă din plosca lui. Ținînd-o În sus, Îi făcu semn lui Jim să se apropie. Jim luă sticla, se Înclină adînc, și făcu trei pași Înapoi. Ascunzîndu-și zîmbetele, japonezii Îl urmăreau În tăcere. LÎngă camion, Basie și doctorul Ransome se aplecară Înainte, cu ochii ațintiți la fluidul luminat de soare din sticlă. Desigur, Își Închipuiau că le va duce apa și vor Împărți această rație neașteptată. Cu grijă, Jim
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
Desigur, Își Închipuiau că le va duce apa și vor Împărți această rație neașteptată. Cu grijă, Jim șterse sticla de mîneca hainei. O ridică la buze, bău Încet, Încercînd să nu se Înece, făcu o pauză și termină ultimele picături. Japonezii izbucniră În rîs, hohotind unul spre celălalt foarte amuzați. Jim rîse și el, conștient că doar el, dintre toți deținuții britanici, apreciase gluma. Basie Încercă un zîmbet silit, dar doctorul Ransome părea uluit. Caporalul luă sticla de Coca-Cola de la Jim
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
locul În spatele cabinei șoferului. Știa că făcuse bine că băuse el Însuși prima porție de apă. Ceilalți, inclusiv Basie și doctorul Ransome, erau Însetați și ei, dar numai el fusese gata să riște totul pentru cele cîteva picături de apă. Japonezii l-ar fi putut arunca pe șine, rupîndu-i piciorul de liniile de cale ferată, așa cum făcuseră cu soldații chinezi pe care Îi omorîseră În stația Siccawei. Jim se simțea deja deosebit de ceilalți, care se comportaseră la fel de pasiv ca și țăranii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
liniile de cale ferată, așa cum făcuseră cu soldații chinezi pe care Îi omorîseră În stația Siccawei. Jim se simțea deja deosebit de ceilalți, care se comportaseră la fel de pasiv ca și țăranii chinezi. Jim Își dădu seama că era mai apropiat de japonezi, care cuceriseră Shanghai-ul și scufundaseră flota americană la Pearl Harbor. Ascultă zgomotul unui avion de transport, ascuns În spatele ceții de praf alb, și gîndul Îi zbură iar la portavioanele din Pacific, la bărbații mărunți În costume umflate, de zbor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
pe care nu i le putea spune cu nici un chip. — Da, am să-i văd curînd, adăugă el. Vreau să-l cunoască și pe Basie. Fața cenușie a lui Basie apăru de sub gulerul hainei. Se uită cu coada ochiului la japonezii de lîngă șinele de cale ferată, de parcă se temea de ceea ce Îi aștepta În aceste cîmpuri pustii. — O să-i cunosc și eu pe părinții tăi, Jim. Adăugă apoi către doctorul Ransome, fără nici un entuziasm: Am avut grijă de băiat. — Ai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
Îi pipăi ficatul umflat, după care Îi ridică buza de sus și se uită la dinții lui. — E-n regulă, Jim. Încercam să ghicesc ce anume ai mîncat. Cu toții o să trebuiască să ne apucăm de grădinărit la Woosung. Poate că japonezii o să ne vîndă o capră. — O capră? Jim nu văzuse niciodată o capră, un animal exotic temperamental, și independent, calități pe care le admira. — Te interesează animalele, Jim? Da... nu prea. Ce mă interesează cu adevărat este aviația. — Aviația? Avioanele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
cu picioarele lui lungi, cu stilul lui englezesc și cu interesul lui față de dinți. Oare el și cu Basie vor face echipă ca hoți de cadavre? Jim se gîndi la capra pe care doctorul Ransome voia să o cumpere de la japonezi. Tot ceea ce citise despre capre confirma faptul că erau creaturi dificile și năbădăioase, iar acest lucru sugera că doctorul Ransome avea și o latură nepractică. Puțini europeni aveau dinți de aur și singurii morți pe care doctorul avea să-i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
cărbuni În lumina Înserării. Grupul de muncitori de lîngă gardul de sîrmă ghimpată se Întorcea la adăpostul din bambus. — Obosești pe toată lumea, Jim, Îi atrase atenția doctorul Ransome. Șezi liniștit sau am să-i cer lui Basie să te vîndă japonezilor. — N-or să mă vrea. Jim se trase din strînsoarea doctorului. Se așeză În genunchi pe banca de lîngă cabina șoferului. Legănîndu-se Înainte și Înapoi, Îl urmări pe sergent conducîndu-i pe cei doi japonezi la ghereta de pază, unde soldații
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
cer lui Basie să te vîndă japonezilor. — N-or să mă vrea. Jim se trase din strînsoarea doctorului. Se așeză În genunchi pe banca de lîngă cabina șoferului. Legănîndu-se Înainte și Înapoi, Îl urmări pe sergent conducîndu-i pe cei doi japonezi la ghereta de pază, unde soldații Își luau cina. Pe masa de lemn, luminată de o lampă cu petrol, erau sticle de bere și vin de orez. Un muncitor chinez stătea pe vine lîngă focul de cărbuni, suflînd În el
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
lîngă focul de cărbuni, suflînd În el, pînă ieșiră flăcări și mirosul de grăsime caldă se Împrăștie În aer. Jim trebuia să prindă cumva privirea soldaților din ghereta de pază. Știa că, departe de a le păsa de prizonierii nedoriți, japonezii Îi vor lăsa acolo toată noaptea. Dimineața vor fi prea bolnavi ca să plece spre un alt lagăr, așa că vor fi nevoiți să se Întoarcă la centrul de detenție din Shanghai. Aerul serii se lăsă peste țarcurile de vite, acum pîrjolite
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
vor fi nevoiți să se Întoarcă la centrul de detenție din Shanghai. Aerul serii se lăsă peste țarcurile de vite, acum pîrjolite. Muncitorii chinezi Își terminaseră masa și ședeau sub adăpostul de bambus, bînd vin de orez și jucînd cărți. Japonezii beau bere În ghereta de pază. Sute de stele sclipeau deasupra rîului Yangtze și, odată cu ele, luminile de navigație ale avioanelor militare. La vreo trei kilometri spre nord, dincolo de linia movilelor funerare, Jim văzu luminile de pe velatura unui cargou japonez
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
și tatăl. — Uite, Jim. Doctorul Ransome Îi dădu lui Jim cartoful lui. Mușcase doar puțin, iar miezul dulce era aproape intact. — E bun, o să-ți placă. — Zău, mulțumesc... Devoră repede cel de-al doilea cartof. Gestul doctorului Ransome Îl uimi. Japonezii erau buni cu copiii, iar cei doi marinari americani se Împrieteniseră cu el Într-un fel, dar Jim știa că pe englezi nu-i interesau cu adevărat copiii. Aduse vasul cu apă caldă pentru el și Basie și le oferi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
și paznicul Îl cercetau În fiecare seară, luîndu-și din el pantofi și papuci. Perechea se uita, fără să vorbească, la peisajul de orezării și canale, iar Jim presupuse că Își pierduseră interesul față de război. De două ori pe zi, cînd japonezii se opreau să-și pregătească o masă la marginea drumului, paznicul Îi ordona lui Jim să le dea deținuților un vas de lut plin cu apă. Restul timpului era lăsat În pace, liber să se concentreze asupra sarcinii de a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]