7,774 matches
-
ca generația să se destrame, dar și cele care au dus la supraviețuirea spiritului ei ca „stare de suflet” - toate acestea completează portretul generației cu cel mai dramatic destin. Lucrarea se bazează pe documente, completate și susținute de interviuri, evocări, mărturisiri, rememorări ale altor scriitori sau ale lui V. însuși, demersul fiind animat de dorința găsirii adevărului și de afirmarea lui neconcesivă, frecvent polemică. SCRIERI: Mătănii pentru fata ardeleană, Buzău, 1941; Întoarcerea lângă pământ, Brașov, 1942; Întoarcerea lui Don Quijote, București, 1972
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290413_a_291742]
-
trecere frauduloasă a frontierei, doi vor fi condamnați la 7 ani de închisoare, unul la 6, iar el, fiind minor, va primi numai 5 ani. Constructorii celei mai drepte societăți, comuniștii, se vede că erau îngăduitori cu minorii. În finalul mărturisirii, fronteristul narează o întîmplare ce merită citată pentru unele subtilități de parabolă: "Înainte de '89, lucram la cooperativa de consum din Cristinești. Era acolo un președinte cu care m-am înțeles. Eu eram tapițer, aveam gestiune. Dar am prins firul unei
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1574_a_2872]
-
înfruntarea Curții și pentru altele, am ajuns la o condamnare de 21 de ani!". Va avea domiciliu forțat după, apoi va fi din nou dus în detenție la Periprava și va fi eliberat după 14 ani de pușcărie. Își încheie mărturisirea cu opinia: ca să fii anticomunist, cred că ajungea să fii român. Decebal Gavrilescu (n. 1930), din Igești, jud. Storojineț (azi Ucraina), este o altă victimă. Fiind din Bucovina, în 1951 va fi deportat în Bărăgan, la 15 kilometri de Călărași
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1574_a_2872]
-
de denunț. Va trece, în 1950, la Gherla, prin reeducare instituită de unul Ungureanu, student la Medicină. În 1952, după 4 ani și 3 luni, va fi eliberat. O frază, acoperitoare pentru toți cei trecuți prin iadul carceral comunist, încheie mărturisirea lui Petru Tudose: "Mă gîndesc, cîteodată, ce ar fi putut să fie și ce a fost viața mea. Pentru ce n-a putut să fie, de vină a fost, probabil, comunismul; pentru ce-a fost, tot comunismul. Iar comunismul a
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1574_a_2872]
-
încercare de scoatere la lumină a tenebrelor din care s-a nutrit îndelungata dictatură bolșevică. Au fost publicate numeroase cărți prin care victimele din închisorile comuniste depun mărturie asupra atrocităților la care au fost supuse. Avem o uriașă bibliotecă a mărturisirii golgotei românești. Torționarii, nomenclatura tac. Nu i-a chemat nici un tribunal, nici o instanță nu le-a solicitat vreo declarație privind faptele lor, de la ocupația sovietică pînă în decembrie '89. Procesul comunismului a devenit o iluzie, sînt tot mai puțini cei
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1574_a_2872]
-
la tovarășul Cristache Vasile, ce îl trimite înapoi asigurîndu-l că va fi bine. Este încurajat inclusiv de tovarășul Pavel Ștefan că va fi în scurt timp grațiat, recuperat, redat societății etc., cu o condiție: trebuie să lucrezi foarte bine. Din mărturisirea lui putem conchide: s-a conformat întocmai, a fost un torționar model, de-o incredibilă ferocitate. Introdus în spațiul concentraționar, la Tașaul, Capul Midia, își intră în rolul de politruc, numește brigadieri peste deținuții politici aduși în lagăre pentru exterminare
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1574_a_2872]
-
baracă unde erau diferiți recidiviști, și de toate felurile, și inapți și de toate, asta în '55". Va fi grațiat și după o încercare nereușită de racolare, pentru aceeași "activitate" ca la nr. 9, va fi îndrumat să se retragă. Mărturisirea a fost făcută fostului deținut politic, profesorul Fronea Bădulescu. Doina Jela împreună cu profesorul vor călători peste cîțiva ani, cu trenul, către domiciliul torționarului, la solicitarea acestuia, dornic a se mărturisi în continuare. Fronea Bădulescu a avut parte de peste douăzeci de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1574_a_2872]
-
omoram pe tata și nu mă afundam dintr-o dată! Făceam poate cît a făcut nenorocitu ăsta, de Ceaușescu vorbesc, sau Drăghici, sau Nicolschi. Fără să mă gîndesc la ce fac. Că am făcut și așa destul..." Nu există iertare fără mărturisire, o mărturisire sub semnul autentic al căinței. Toți vor să fie absolviți de păcat, toți vor să fie iertați, dar fără mărturisire, fără a-și cere iertare pentru faptele lor apocaliptice. Tot victimele ar vrea să spună că sînt vinovate
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1574_a_2872]
-
tata și nu mă afundam dintr-o dată! Făceam poate cît a făcut nenorocitu ăsta, de Ceaușescu vorbesc, sau Drăghici, sau Nicolschi. Fără să mă gîndesc la ce fac. Că am făcut și așa destul..." Nu există iertare fără mărturisire, o mărturisire sub semnul autentic al căinței. Toți vor să fie absolviți de păcat, toți vor să fie iertați, dar fără mărturisire, fără a-și cere iertare pentru faptele lor apocaliptice. Tot victimele ar vrea să spună că sînt vinovate de faptele
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1574_a_2872]
-
Nicolschi. Fără să mă gîndesc la ce fac. Că am făcut și așa destul..." Nu există iertare fără mărturisire, o mărturisire sub semnul autentic al căinței. Toți vor să fie absolviți de păcat, toți vor să fie iertați, dar fără mărturisire, fără a-și cere iertare pentru faptele lor apocaliptice. Tot victimele ar vrea să spună că sînt vinovate de faptele călăilor. Cine intra în secția de psihiatrie nu mai ieșea viu. Țandără o considera "cea mai oribilă închisoare din țara
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1574_a_2872]
-
natural, cum e o ideocrație? Acestea fiind zise, m-am dus la expoziția cu pricina cu oarecare scepticism și cu o curiozitate specială. În ce mă privește nu-mi mai aminteam chiar nimic din "Epoca de Aur". Oricât de riscantă mărturisirea, de neverosimilă, de psihanalizabilă, ea este adevărată. Și când mi-am dorit să-mi amintesc, eu știu, cozile, sau toamnele pe câmp, la recoltat, sau ședințele, sau defilările, sau frigul din case, îmi treceau, desigur, prin fața ochilor niște imagini, dar
Cum am spânzurat-o pe Emma Bovary by Doina Jela [Corola-publishinghouse/Science/937_a_2445]
-
modificate, cum se întâmplă în scrisul cuiva care a întrerupt contactul cu limba vie, în permanentă mișcare. Destul de intrigată, o prietenă foarte dragă, plecată de peste cinczeci de ani, mă întreba și ea de ce e greșit să lăsăm într-un interviu, mărturisirea că a avansat într-o direcție "târâș-gropiș", și că într-o anumită după amiază de iarnă a copilăriei sale, plimbându-se prin Cișmigiu "tremura de ger". Apoi a devenit gânditoare și mi-a povestit ea însăși anecdota cu americanca superbă
Cum am spânzurat-o pe Emma Bovary by Doina Jela [Corola-publishinghouse/Science/937_a_2445]
-
mai grav decât fapta recunoscută de la bun început, pentru care am de altfel, câteva solide circumstanțe atenuante. Iată despre ce e vorba. Am trăit recent o scurtă idilă cu televiziunea publică de la noi. Nici detaliile acestei aventuri nu fac subiectul mărturisirii mele, fiindcă știu că nu-i frumos să "dai din casă", mai ales dintr-o casă unde ai fost oaspete pentru o scurtă perioadă de timp. O să spun doar că au existat de ambele părți numai bune intenții și că
Cum am spânzurat-o pe Emma Bovary by Doina Jela [Corola-publishinghouse/Science/937_a_2445]
-
un dialog care nu va apărea decât după decembrie 1989, sub forma unei cărți intitulate Sfidarea memoriei. Într-un moment al acestui dialog, neîntrebat, cred și fără nicio necesitate, ca să spun așa, dl. Paleologu îi face lui Stelian Tanase această mărturisire creștinească: a comis păcatul de a colabora cu fosta Securitate. Și îi relatează împrejurările în care s-a petrecut ceea ce considera a fi o gravă greșeală. La puțin timp după 1989, în culmea gloriei, și a răsfățului, aș zice, create
Cum am spânzurat-o pe Emma Bovary by Doina Jela [Corola-publishinghouse/Science/937_a_2445]
-
din iunie 1990, Alexandru Paleologu revine asupra acelei pete din trecutul lui. O face pentru a avertiza, aproape în acești termeni, că piedestalul pe care românii îl urcă nu corespunde cu statura lui morală. Și reiterează pentru presa din țară mărturisirea. Care apare, cred, și în Minunatele amintiri ale unui ambasador al golanilor, carte publicată în versiunea franceză prin septembrie 1990, iar la București, la mai puțin de două luni distanță, prin noiembrie. Atunci a fost admonestat de intelectualitatea situată "pe
Cum am spânzurat-o pe Emma Bovary by Doina Jela [Corola-publishinghouse/Science/937_a_2445]
-
în anii '80 să-l invite doar la discuții pe teme literare, ca să-și încropească și el rapoartele. Mai există în dosarul lui Al. Paleologu un tip de documente. De la examinarea lor grăbită au plecat, la aproape zece ani după mărturisirea repetată de care vă vorbesc, niște emisiuni pe care nefiind în țară nu le-am putut vedea, dar în cursul cărora mi s-a spus Al. Paleologu a fost insultat, în termeni care fără îndoială ar fi putut rivaliza cu
Cum am spânzurat-o pe Emma Bovary by Doina Jela [Corola-publishinghouse/Science/937_a_2445]
-
chip să treci drept ceea ce nu ești? Iar pe dvs. vă întreb: chiar nu credeți că asta denotă o calitate umană ce nu se potrivește deloc cu tușele groase în care îi zugrăviți dvs. portretul? La urma urmelor, pentru dvs. mărturisirea repetată public, de cel puțin trei ori nu este o cerere de iertare? Că nu ne socotim obligați să o primim este problema noastră, opțiunea noastră. Dar să ne scape, deși nu văd cum, informația că omul "și-a pus
Cum am spânzurat-o pe Emma Bovary by Doina Jela [Corola-publishinghouse/Science/937_a_2445]
-
cultural, sau relatările despre echipele etno-socio-antropologice Gusti, Golopenția, Bernea. Mai departe, într-un engouement pe care la rigoare îl și pot împărtăși, Traian Ungureanu vorbește în cartea lui despre "întredeschidrerea arhivelor" de către Președintele Băsescu, moment când "presa a explodat de mărturisiri". Este totuși un elan pur jurnalistic, atașat atât de strict momentului și lipsit de o minimă distanță, încât te face să te gândești la un alt jurnalist, bun la toate, acesta, fiindcă-l vedem pe autobuze cu o pălărie mare
Cum am spânzurat-o pe Emma Bovary by Doina Jela [Corola-publishinghouse/Science/937_a_2445]
-
natală, Liceul „Tudor Vladimirescu” din Târgu Jiu (1929-1937), trecându-și bacalaureatul la Liceul „Carol I” din Craiova, Facultatea de Litere și Filosofie și cea de Drept la Universitatea din București (1937-1940). Atracția spre științele umaniste s-a născut, după propriile mărturisiri, în anii liceului, sub îndrumarea unor profesori „extraordinari”, „maeștri din anii decisivi”. În perioada studenției face parte din Societatea Prietenii Istoriei Literare, alături de P. V. Haneș, Vladimir Streinu, Șerban Cioculescu. A debutat că elev de liceu, în 1936, la ziarul
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290394_a_291723]
-
o carte mare sau un canon; cu această privilegiere, cărțile se transformă în scopuri, când ele trebuie să fie doar mijloace; se revine la tonul vulgar evanghelist, care se opune bunului-gust. Observațiilor de mai sus le lipsea ceva, și anume mărturisirile studenților despre satisfacțiile cunoașterii; faptul că eforturile intelectuale de acest fel le sporesc respectul de sine, față de colegi, profesori, înaintași. Pentru toate acestea, autorul regreta îndoielile unor colegi de la științele sociale și umane în virtuțile educației liberale. "Repet, criza educației
by TĂNASE SÂRBU [Corola-publishinghouse/Science/1010_a_2518]
-
să luptăm, să fim jertfiți, să amuțim". (4b, vol.1, p. 15) Nu putem spune prea bine de ce, dar conștiința primejdiilor ce s-ar putea abate peste ființele noastre este vie și astăzi. Privită în legătură și cu alte texte, mărturisirea exprima nu numai preocuparea pentru delimitarea de generațiile trecute, poate mai conservatoare, dar și relații de competitivitate cu intelectualii din alte țări, cu care M. Eliade și congenerii săi au avut strânse și fructuoase legături chiar în timpul îndelungatului Război Rece
by TĂNASE SÂRBU [Corola-publishinghouse/Science/1010_a_2518]
-
lit. (1982), 965-966; Perpessicius, Opere, X, 268-272; Ion Oarcăsu, Prezențe poetice, București, 1968, 58-65; Sorin Titel, „Anotimpul pierdut”, RL, 1971, 40; Val Condurache, „Legile jocului”, CRC, 1972, 41; Cornel Ungureanu, „Acele lucruri mari”, O, 1973, 44; Oarcăsu, Destine, 100-107; Ilea, Mărturisirile, 137-143; Țirioi, Premise, 114-119; Ungureanu, Imediata, I, 109-170; Lovinescu, Unde scurte, II, 25-29; Dicț. scriit. rom., III, 501-503; Popa, Ist. lit., II, 936-937. D.Mc.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288508_a_289837]
-
comparații dezvoltate de tip clasic stau alături de pitorescul folcloric. Eteronomia aceasta dă naștere unui stil foarte personal, în care neologismul, apariție surprinzătoare la un apologet al tradiției, pigmentează fraza, dându-i vibrație. Aspirațiile călătorului pot fi aflate din propria-i mărturisire, făcută pe tonul unui Creangă mai patetic: „Nu știu cum vor fi alții, cât despre mine, știu atâta, că pierd măsura timpului de îndată ce rămân pe voia slobodă a pornirilor mele de sălbatic, când adică, biruit de dragostea neînfrântă a singurătății, îmi șterg
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287441_a_288770]
-
ști cum va evolua în dezbaterea continuă a ideilor. Aceste două imagini ale filosofului angajat în sfera culturală contemporană pot fi prezente în același timp, în aceeași persoană și, de asemenea, pot să ducă la o angajare articulată și unitară: mărturisirea unității necesare a adevărului și totodată angajarea într-un efort fără garanții preconstituite. Cu cât mai pură și completă va fi credința în adevărul final, cu atât mai lipsită de orice prejudecată, liberă, sinceră, va fi disponibilitatea pentru dezbatere ca
De ce filosofia by Armando Rigobello () [Corola-publishinghouse/Science/100977_a_102269]
-
doar în dialog. Presupune, prin urmare, sinceritate absolută, sărăcie interioară, participare totală la probă în practica vieții. Situația limită a acestei disponibilități la dialog este înțelegerea celuilalt în credința sa (religioasă), fără ca prin aceasta să fie urmat în privat, în mărturisirea ei. Se pare că ajungem astfel la o dificultate pe care nu o putem depăși: credința filosofică poate, cel mult, să înțeleagă credința religioasă, dar nu să se armonizeze cu ea. Nodul se dezleagă, sau cel puțin poate începe să
De ce filosofia by Armando Rigobello () [Corola-publishinghouse/Science/100977_a_102269]