3,441 matches
-
Susan și a lui Nick se afla într-o poziție de prim plan, în partea din spate a casei, având vedere la splendida grădină cu livadă, labirint din tufișuri meșteșugit tunse și o orangerie. Susan stătea la fereastră și admira priveliștea. De fericire, a oftat prelung. Femeia o adora pe Milly, dar, ca pentru toate mamele, naturale sau nu, ideea de a avea puțin timp numai pentru ea era absolut delicioasă. Putea să citească o revistă fără să fie întreruptă, putea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
repezea la ei și, cu o voce dogită, le arunca insulte izbitor de vulgare, care o făceau pe biata femeie să fugă cât vedea cu ochii. Apoi Livia îi cerea scuze lui Vultur-în-Zbor, încercând să pară o fetiță sfioasă îo priveliște care-ți făcea greață), și spunea: — îmi pare rău, iubire. Ți-am cam stricat cheful, nu? De doamna Cramm nu puteai scăpa. Deggle apăruse pe scenă destul de recent: acum vreo optsprezece luni. Asta făcuse traiul și mai insuportabil pentru că acum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
cu privirea pe Elfrida, care, cu ochii plecați, asculta vocea soțului ei. Iată o altă sursă de plăcere. Degetele ei lungi se jucau încet și complicat, cu un capăt de ață,împletindu-l încoace și-ncolo printre ele. Era o priveliște hipnotică. Ignatius spunea: Aspectul care-mi place mai presus de toate în K este absența oamenilor de știință. întotdeauna mi s-a părut rușinos faptul că niște amărâți de tehnologi și-au arogat dreptul de a fi numiți astfel: oameni
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
lui Ignatius Gribb, încărcat cu hârtii și dosare, pene de scris și cerneală făcută-n casă. Mai erau și cărțile lui, împrăștiate pe birou, pe scaun, pe podea, căzute de pe rafturi și policioare. Chiar și dezordinea în sine era o priveliște scandaloasă în această casă. Patul era chiar sub fereastră. Acolo, în umbrele lăsate de obloane, zăcea o siluetă întinsă, nemișcată, moartă, întunecată. O altă siluetă, nemișcată, vie, și tot întunecată, stătea lângă pat. O lumânare neaprinsă era așezată pe o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
Biroul nostru e deschis, dar directorul de marketing ocupă una din cele două Încăperi cu pereți adevărați, cealaltă aparținându-i lui Robin Cooper-Clark. Când dau buzna ca să protestez, găsesc biroul lui Rod gol, dar mă opresc câteva minute ca să admir priveliștea de la fereastra care acoperă un perete Întreg. Imediat dedesubt se află patinoarul Broadgate, o farfurie Întinsă de gheață amplasată Între turnuri de oțel și beton așezate În zigzag. La ora asta, nu e nimeni, doar un patinator singuratic, un bărbat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2090_a_3415]
-
terasele caselor din partea de jos a grădinii noastre, cu ochii lor orbi care-ți dau fiori. Un noctambul aprinde lumina În bucătărie și camera se aprinde cu o flacără de culoarea șofranului, ca un băț de chibrit. Ferestrele oferă o priveliște destul de bună asupra nivelului de bogăție al celor dinăuntru: zona În care locuim noi se află la nord-est de centrul orașului, așa că o grămadă de vajnici lucrători din domeniul financiar, ca mine, s-au mutat aici și s-au ruinat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2090_a_3415]
-
dragostea neîmpărtășită e că e singurul tip de dragoste care rezistă. al tău pentru totdeauna, Jack Eu și Richard am vândut dărăpănătura din Hackney și ne-am mutat În Derbyshire, aproape de familia mea, unde ne-am cumpărat o casă cu priveliște frumoasă și cu pășune pentru cai, la marginea unui orășel. (Dintotdeauna mi-am dorit o pășune pentru cai, dar acum că am una, habar nu am ce să fac cu ea.) Mai trebuie muncit mult la casă, dar câteva camere
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2090_a_3415]
-
272} Cochetă, lunecoasă, lingușitoare, rece - Cu viața-mi sfărâmată urâtul tău petrece; Și să te vezi privită cu patimă, cu jind, Să vezi că cel mai tare se face om de rând, Cu gura numai spumă se pleacă în genunchi, - Priveliștea aceasta te bucură-n rărunchi, - Să-l vezi că la picioare-ți se tîrîe un vierme Și recea-ți ironie mai mult încă să-l sferme. O cât de bine știi tu natura ce a vrut Când a făcut zăpadă
Opere 04 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295583_a_296912]
-
ritmul trapului mărunt... O nouă hurducătură Îl făcu să ridice capul din iarba cosită În acea dimineață și așezată tacticos de „moș Mihai” - așa cum Îi va spune multă vreme de acum În coșul căruței, prilej cu care putu să descopere priveliștea din fața sa. De o parte și de alta a șoselei se vedeau suprafețe Înguste și necultivate, numite „zone”. Pe acestea creșteau ierburi, bălării Înflorite, cucute Înalte și ici colo câte un arbust pipernicit. Dincolo de zone, pe dreapta pe Întreaga coastă
Milenii, anotimpuri şi iubiri (sau Cele şase trepte ale iniţierii) by VAL ANDREESCU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1708_a_2958]
-
nicio legătură cu cei cu coadă. Vorbele tatălui său au avut darul să-l deconecteze pe Valerică de la starea de teamă și melancolie dureroasă și cum acesta nu putea rămâne deconectat, a măturat cu privirea de aproape și până departe, priveliști necunoscute. Pe stânga, drumul era mărginit de o pădure Încă verde, tânără sau Întinerită, pentru că era mai deasă și mai joasă ca pădurea de la Poiană, acolo unde sufletul său Încă va mai cutreiera aproape zilnic. Când Victor a coborât un
Milenii, anotimpuri şi iubiri (sau Cele şase trepte ale iniţierii) by VAL ANDREESCU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1708_a_2958]
-
dreaptă a drumului, Îngust și colbăit, cobora o alternanță lungă de râpe, gropi și dealuri, mușuroaie, mărăcinișuri și arbori pitici, niște locuri impresionante dar, cu denumirea „satului ” În gând, Va nu a reușit să vadă și partea frumoasă a acelor priveliști de baladă, a considerat locul ca fiind unul sinistru și, amintindu-și de zicala bunicului Ghiorghi: Hasmațuchi, să știi de la mine că „nu iese fum dacă nu faci foc!”, așa că să nu-mi zică tac-tu că a fost ușă
Milenii, anotimpuri şi iubiri (sau Cele şase trepte ale iniţierii) by VAL ANDREESCU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1708_a_2958]
-
reintrat pe autostrada de mare viteză, care nu după mult timp Înconjură o plajă de culoarea limonitului și dezvălui o peninsulă arătoasă, din stîncă bogată În minereu de fier. Aceasta era Estrella de Mar, la fel de generos dăruită cu păduri și priveliști precum Cap d'Antibes. Un refugiu naval mărginit de baruri și restaurante, o semilună de nisip alb și un mic port plin de iahturi de curse și vase de croazieră. Vile tihnite se Întrezăreau În spatele palmierilor și eucalipților, iar deasupra
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
limba franceză În original).##) de la Clubul Nautico. Ceea ce aici Înseamnă toată lumea sub șaizeci de ani. — Categoric, dragă amice.Hai În Estrella de Mar și renunță la calendar. (Veni lîngă mine la balustradă și oftă zgomotos.) Nu-i așa că fac o priveliște superbă? Nu ratează nici o ocazie să-și bălăngăne pepenii. Totuși, e trist, Într-un fel. Ele Își arată sfîrcurile la chelneri, și-ntre timp gazda lor șade Într-o celulă din Închisoarea Zarzuella. Hennessy puse pe umărul meu o mînă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
Însemne orice. Dacă n-ar fi motivele, ne-ar fi mult mai ușor să facem anchetele. Spuneți-mi, domnule Prentice, ați vizitat casa Hollinger? — Acum cîteva zile. Domnul Hennessy m-a dus acolo, dar n-am putut să intrăm. Cumplită priveliște. — Cumplită de-a dreptul. Vă sugerez să mai faceți o vizită. În dimineața asta mi-au sosit rapoartele de la autopsii. MÎine, după ce vă mai odihniți, vă duc iar acolo, Împreună cu doamna doctor Hamilton. O să ne fie de mare folos părerea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
la el? — O dată sau de două ori. Încerc să stau departe de el. De ce mă-ntrebi de Bobby Crawford? — Zilele astea l-am urmărit pînă acolo. Am intrat În apartamentul de-alături, care e gol. — La ultimul etaj? Are o priveliște superbă. — Chiar că e. Uimitor ce poți să vezi de-acolo. Stai așa, să aduc niște cremă... Am tras sertarul de sus al șifonierului și am scos șalul de dantelă. Ținîndu-l de un colț, l-am Întins pe mijlocul și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
proprietarii cu creierele Îmbălsămate, eram convins că tentativele lui Crawford de a transforma complexul Într-o a doua Estrella de Mar aveau să eșueze. Locuitorii din Residencia nu doar călătoriseră pînă la marginile imperiului plictiselii, dar hotărîseră că le plăcea priveliștea. Eșecul putea la fel de bine să-l provoace pe Crawford la un act disperat care să dea În vileag complicitatea lui În cazul Hollinger. Un incendiu În plus, și i-ar putea frige nu doar degetele. Devotamentul lui față de acest bizar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
Nu-i un progres? — Bănuiesc că e. (În trecere pe lîngă port, i-am arătat rămășițele Înnegrite ale vasului Halcyon, priponit de șlep ca un leș de Înecat.) Goeleta lui Frank - de ce n-or lua-o de-acolo? E o priveliște supărătoare. — Mai tîrziu, Charles. Nu trebuie grăbite lucrurile astea. Oamenii au nevoie În permanență de mici mementouri. Astea Îi mențin vigilenți. Acuma, uite-acolo... (Îmi indică rondul ornamental plasat la intrarea În piață dinspre bulevardul de vest.) O patrulă de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
cărei baie miniaturală abia dacă depășea dimensiunile unei debarale pentru mături și cîrpe de praf. Crawford stătea la geam, uitîndu-se printre fîșiile jaluzelelor. — Dormitorul cameristei? am Întrebat. Sper că-i drăguță. — Ei... la asta Încă nu ne-am gîndit. Dar priveliștea de-aici e interesantă. A depărtat lamelele ca să mă uit printre ele, ocazie cu care i-am văzut amprentele clare În praful de pe ele. Dincolo de curtea bucătăriei se afla terenul de tenis, a cărui suprafață argiloasă fusese recent măturată și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
se afla proprietatea vecină, un trio de bungalouri dichisite, grupate ca la motel În jurul piscinei comune. Era singurul loc În care terenul plat al Residenciei Costasol produsese o ridicătură, un deal de dimensiuni modeste care le oferea celor trei locuințe priveliștea plăcută a grădinilor Înconjurătoare și Înălța piscina pînă unde putea fi văzută perfect de la fereastra la care ne aflam noi. Reflectată de oglinda spartă a apei, lumina vibra pe trunchiurile palmierilor și Împestrița pereții bungalourilor. O adolescentă tocmai ieșea din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
ea. Nici nu știu ce să-i spun tatălui ei, chiar dacă săracul om e Într-o stare mentală În care de-abia reușește să-i pese de ceva. — Și eu simt la fel, m-am grăbit să-l asigur. Nu e o priveliște plăcută. — Sigur că nu, spuse Sanger, dînd din cap aprobator. Domnule Prentice, În ochii mei vă deosebiți complet de Bobby Crawford - și de doamna Shand, și de Hennessy. Poziția mea aici e ambiguă. Practic, m-am retras din activitate, dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
acela de sec, fără pomi, fără iarbă, așezat ca o cicatrice între benzinărie și câmp, trebuia umplut, îmblânzit, așa că se pomeni spunând tare: — Tu vezi ce urâtă-i fâșia asta dintre benzinărie și câmp, arată ca o chelie în toată priveliștea! Vorbea cu îngrijitoarea, care tocmai intrase în tura de noapte, pregătită să spele holul și toaletele. Femeia se opri pentru o clipă și fixă cu privirea, prin ferestrele restaurantului, fâșia de gol, apoi nu spuse nimic, doar oftă. „Trebuie să
Omar cel orb by Daniela Zeca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/607_a_1328]
-
ieri în ziare... — Se împotmolesc mai de mult, de pe vremea englezilor, spuse șoferul, uitându-se în față. Era un bandari de-al locului, negricios și neras, ca un cioclu. Omar nu mai fusese în sud, atât de aproape de graniță, iar priveliștea orașului ars îl înfricoșa. Câmpul din Darkhuien, unde altădată fusese turnul cu flacără, arăta precum carnea vie, iar în locul cisternei de păcură vedeai cratere largi ca după bombardament. Era sfârșitul anilor ’90, Khomeini murise, li se încheiase războiul, iar în
Omar cel orb by Daniela Zeca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/607_a_1328]
-
Galilei. ― Mie îmi ajunge. Acum, cel puțin. Parcă tot praful pe care l-am răscolit cu sandalele mele e plin de semințe. Risipindu-l, vântul nu face decât să extindă gloria verii Nimic nu e mai greșit într-o asemenea priveliște ca nepăsarea, nu crezi? Restul cuvintelor mi se par inutile. ― Ploile toamnei vor face din toate acestea o amintire. ― Până la urmă, toate devin amintiri. De ce n-aș alege ceea ce am acum? ― Fericirea ta e o fericire fără oameni, Galilei. ― Te
Apărarea lui Galilei by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295601_a_296930]
-
abjurat, a trebuit să fac penitență, recitând zilnic, sub supraveghere, șapte psalmi. Nu aveam voie să ies și puțini căpătau îngăduința să mă viziteze. Cel puțin, acum, mă lasă să umblu pe colinele acestea, să-mi bucur ochii bătrâni de priveliștea verii, înainte de a orbi de tot. ― L-ai tăgăduit, vreo clipă, pe Dumnezeu? ― Nu, cum era să fac așa ceva? Am zis doar că rațiunea Domnului are rațiuni pe care rațiunea omului nu le cunoaște. Dacă am măsurat bolta înstelată cu
Apărarea lui Galilei by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295601_a_296930]
-
încăpățânezi să nu fi disciplinat! spuse aceasta, târându-l după ea cu zgarda; nu se prefăcea atunci când scâncea de durere, pe jumătate sugrumat. —Jos. — Te suuun eu, a orăcăit el, pe când se îndepărta șchiopătând, în patru labe, oferindu-mi o priveliștea fundului său printre șireturile cu care se încheia costumul la spate. I-am urmărit îndelung, conștientă că, într-adevăr, mă va suna. Sally nu știa numărul meu, dar asta nu avea să-i stea în cale; știam că acest mic
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]