3,277 matches
-
Chișinău devenise orașul unei țări străine), era “pedepsită“ nepermițându-i-se cantonamentul chiar în sat. Odată ajuns acolo, se prezentă la comandant, colonelul Cernătescu, cu justificările firești. - Domnule colonel, m-am prezentat cu un singur soldat. - Dar, domnule sublocotenent, (colonelul răsfoia un dosar adus de aghiotant, chiar când fusese anunțată sosirea basarabenilor), ai avut 80 de oameni, patru tunuri, cai și un furgon! - Cu un singur soldat, cu doi cai (cât pe ce să- i pierd și pe ei), n-aveam
Regăsirea înstrăinării by Ştirbu Mihai () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91672_a_92367]
-
dar cultul personalității înflorea. Puiu Perahim picta triumviratul Pauker-Luca-Teohari. Teohari, un fonfăit aproape pitic, lupta pentru pace prin exterminarea inamicului. Ideologic, evident. Luăm lecții de capitalism cu "fără profesorul" Brucan. O s-o trimit pe Șichy la colecția "Scînteii", s-o răsfoiască. O să vadă cu cîtă plăcere îi punea la zid pe reacționari (cf. DEX, reacționar: care este ostil față de progres; retrograd* Substantivat: contrarevoluționar). El, Brucan, a fost toba mare în anii terorii paukeriste. Tot el a introdus, post-eveniment '89, discursul dihotomic
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1471_a_2769]
-
un tînăr de 16. Femeia strîngea măceșe din deal. Rosa canina. Destul. Te ustură pleoapele de nesomn, dar dai la iveală iarășișiiarăși albumul. Ai căpătat o dependență maniacală dacă vrei să te vezi încășiîncășiîncă în străfundul ochiului de pictor. Îl răsfoiesc pe repede. Trupul îmi apare în părțile-i constituente. Se învîrtește ca pe-o rôtissoire, metamorfozat, cu unghia degetului mare de la picior cît capul, cu capul cît unghia; umerii sînt înguști și tălpile enorme, conform perspectivei lui Mategna. Ici, linia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1471_a_2769]
-
cam privea de sus. Și, oftînd: Avea pielița prea fină ca să reziste la poluare. S-a prăbușit. Nichita Stănescu îl personalizase și el pe "arborele Gică". E luxul nostru de filologi. Îi bag sub ochi albumul. O las să-l răsfoiască pînă pun de-un filtru mic și-i dau lui Tano o jumătate de ardei gras, să-și țină blana-n formă. Înghite și latră la umbra proprie, de pe perete: 'Ștele tău de muiere! Ce-s io, broască țestoasă? Țestoasele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1471_a_2769]
-
Curată moftologie! a exclamat Magda U., picînd cu ochii, într-o vitrină de pe "Sărăriei", pe anunțul: Beans, 60 lei kg. Ca și cum n-am deține cuvîntul fasole. Cîți or fi știind cu ce se mănîncă Beans?" Făceam una dintre plimbările tip răsfoind Iașul, așa cum ne pace la amîndouă să facem. Flanam pe "Sărăriei" și Magda U. îmi povestea o istorietă cu vecinul ei, așa-zisul ziarist sportiv: " Cînd ne turna sub Ceaușescu, era numai miere; acuma e numai fiere. I-a rămas
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1471_a_2769]
-
clătite cu stafide, gelatină de vișine cu migdale, budinci, biscote, torturi baroce. Mie nu-mi trebuia nici un fel de feluri de mîncare. Înghițeam repede ceva, bucătăream repede, indiferent ce. Cu farfuria în față, la Iași, stăteam mai mult cînd citeam. Răsfoiam mîncarea și mîncam cartea. Cuvintele erau mai bune de mîncat. Degeaba încerca Iordan să mă culturalizeze gastronomic: "E ziua ta, facem ce vrei tu". Și, prozaic (mi se părea scandalos de prozaic cu gourmentismele lui): "Întîi mîncăm la Capșa". Cristoase
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1471_a_2769]
-
magnetism. Te atrage, ea știe cum. Mi s-a întîmplat! Poate am fost "antrenată spiritual" să mi se întîmple: nu pot respira fără o carte bună la îndemînă. În librăria mea, evitam cu precizie cărțile proaste. Însă, pînă s-o răsfoiești, de unde să știi de-i rea ori bună? Cîte volume tipărite la Timișoara, la Brașov, la Satu Mare, la Covasna ajung în librăriile ieșene? Clujul literar pare a fi pe alt continent. Capitala e o insulă. Mai aflu că editura Colosseum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1471_a_2769]
-
deși mai sper să rămînă SF dispariția lor). Cred orbește că Ana Karenina s-a aruncat în fața locomotivei și-i aud țipătul. Am dubii văzînd un gîndac de bucătărie: o fi metamorfoza lui Gregor Samsa? Lizuca citește Dumbrava minunată, Adela răsfoiește chiar Adela, Otilia dezleagă Enigma Otiliei; Cosette îi întinde lui Victor Hugo magnifica păpușă; o fetiță aprinde un chibrit, ca Andersen să vadă pomul de Crăciun. O să am și eu odată noroc, tot căznind la construcțiile mele pe apă, să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1471_a_2769]
-
Vom trece și prin această perioadă nefastă, așa cum am trecut prin atâtea cumpene în existența noastră. După acestea scrise, voi face loc unei încercări ceva mai vechi, concepută la 25 noiembrie 2010. Un om ce-mi amintește de copilăria îndepărtată Răsfoind prin unele adnotări ale mele, involuntar mă opresc asupra unei întâmplări și a unui om original și chiar cu un anumit pitoresc în port și atitudinile avute la timpul respectiv. întâmplarea se leagă de importantul moment din viața mea - școala
Călător... prin vâltoarea vremii : (călătoria continuă) , Vol. 4. : Din aproape, în tot mai aproape by Alexandru Mânăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/563_a_1317]
-
pot avea momente de liniște. Iepurii fac pe ei de frică, de multe ori. Apoi put. Și nu reușesc să tragă concluzii. Niciodată. Este o regulă. Regula mea, din manualul meu, dacă vei fi cuminte te voi lăsa să-l răsfoiești și să citești cu voce tare despre tot felul de trucuri și giumbușlucuri. Dar numai dacă nu mă superi. Tu nu ești iepure - în teorie, pentru că tot ceea ce vedem în oglindă nu înseamnă și realitatea, Scriitorule, realitatea este ceva abstract
Roman care se scria singur by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91657_a_93186]
-
o mină jucăușă și întrebă ce-mi recomandați?, convins că imediat se vor aprinde reflectoare și va afla că l-au luat de fraier la camera ascunsă... Vânzătorul își așeză pe ochi o pereche de ochelari cu ramă neagră, apoi răsfoi câteva secunde hârtiile din fața sa... Dragă domnule, majoritatea dorește Speranța și Trădarea. Iubirea nu se mai poartă, de Dezamăgire sunt cu toții sătui, iar Ipocrizia... Ehe, poate că marketingul nu este bun, nu se înghesuie nimeni. Păi dacă sunt cu toții ipocriți
Roman care se scria singur by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91657_a_93186]
-
altfel. Se ciupi de mâna stângă până văzu cum crește vânătaia. Durerea era reală. Dincolo de fereastră, parașutistul îi făcu un semn din care reieșea că ar avea nevoie de un cuțit pentru a se elibera. Magicianul sorbea tacticos din ceai, răsfoind ziarul. Căzu o bombă între cafeneaua suspendată și copacul parașutistului, iar din gaura formată se ivi periscopul unui submarin. Câțiva pescăruși se roteau în jurul lui și îl loveau cu pliscurile. Poc. Poc. Poc. Privi din nou cheia... Strălucea. Ca și cum ar
Roman care se scria singur by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91657_a_93186]
-
altceva își poate dori o familie întemeiată pe dragoste și bună înțelegere!? Deși venise cu zor mare de la serviciu, neavând încă masa de seară pregătită, Ina deschise cutia poștală, cum făcea în mod obișnuit și preluă presa și câteva scrisori. Răsfoindu-le în grabă, atenția îi fu atrasă de un plic mare, voluminos. Nu-și dădu seama din primul moment cine era expeditorul, întoarse grăbită plicul pe verso. Se arătă nedumerită. Părea a fi de la Olga. Dar ea scria de obicei
La marginea nopții by Constantin Clisu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1690_a_3122]
-
pătrunderea într-o casă în care nu fusese poftit. Tentația de a intra în tainele cuprinse între cele două coperte depăși însă buna lui intenție. Mânate parcă de o nestăpânire ieșită de sub control, mâinile sale porniseră deja acțiunea. Începu să răsfoiască febril acest caiet în care nu era imposibil să găsească și lucruri secrete. Desluși însemnări lapidare ale Inei, datând încă de pe timpul școlarității. Cântărindu-l în mână, foiletând la repezeală paginile scrise, nu se putu abține să nu exclame: Măi
La marginea nopții by Constantin Clisu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1690_a_3122]
-
azima la soare!; Miroase a ionatane, gutui și tămâioasă... și tot așa... În totalitate jurnalul era purtătorul unor fraze-perle, abundând notele vesele, sclipitoare, cu care de altfel Alex era obișnuit din viața de toate zilele. Lectura acestui jurnal era relaxantă. Răsfoi în continuare, fără a fi zorit de vreun zor, paginile voluminosului tom ce era acoperit aproape jumătate cu impresii care-i marcaseră un anumit moment din viața ei. Trecu fugitiv peste unele și ajunse la ultima pagină. Citi cu ochii
La marginea nopții by Constantin Clisu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1690_a_3122]
-
ei de suflet, dar mai era încă îndoită de nenumărate temeri. Aștepta să citească pe chipul lui Alex dacă presupunerile ei au vreun temei. Ținea să primească confirmarea, măcar printr-un semn oarecare, dacă el a ajuns sau nu să răsfoiască paginile acelea. Suspiciunea ei începea cu dacă... Dacă totuși găsise jurnalul, îl cercetase cu minuție și, abil cum i se arătase în diverse ocazii, se așeza acum în postura neștiutorului!? Era în stare să joace bine acest rol. Va vedea
La marginea nopții by Constantin Clisu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1690_a_3122]
-
decât ceea ce Sfânta Scriptură ne învață, că această vârstă patriarhală reprezintă binecuvântarea biblică de care Dumnezeu v-a făcut părtaș, ca răsplată a lucrării după Voia Sa”. - prof. Gheorghe Clapa; „domnul ION N. Oprea este un adevărat Negruzzi contemporan care, răsfoind și cercetând atent sute de ziare și reviste a reușit să facă un lucru extraordinar de bun prin aceea că pune la dispoziția noastră un material atât de vast și de cuprinzător, care altfel ar fi rămas înmormântat în arhive
Constantin Huşanu by Reflecţii la reflecţii. Pe portativul anilor () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91645_a_93061]
-
concediată și nimeni nu se ostenise să mă anunțe. Chestie care nu ar fi neobișnuită la Runway, dacă ne gândim că o tipă, redactor de modă, fusese concediată În timp ce se afla În luna de miere. Și aflase asta absolut Întâmplător, răsfoind un exemplar al revistei Women’s Wear Daily, În Bali. Am sunat repede la numărul pe care mi-l dăduse Uri și mi-a venit să leșin când am dat de robot. — Bună, Jonathan. Sunt Andrea Sachs de la revista Runway
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
ai fost plecată destul de multă vreme! Adu-mi alta. Am inspirat adânc și m-am concentrat să nu observe ura pe care o resimțeam. Miranda a pus pe biroul meu cafeaua latte care forma obiectul delict și a Început să răsfoiască noua ediție a revistei Vanity Fair pe care un amploaiat o pusese pe masă pentru ea. O simțeam pe Emily privindu-mă și știam că privirea pe care mi-o aruncă era una de simpatie și ură: Îi părea rău
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
după care m‑am ridicat de pe scaun și m‑am Întrebat, ca Întotdeauna, dacă nu cumva mișcarea asta avea să producă desprinderea balconului și prăbușirea lui În abis. — Andy, stai liniștită. Omul, În mod clar, nu e un criminal. A răsfoit revista și a continuat: O fi el un punkist și‑un ciudat, dar nu e criminal. — Grozav, asta e chiar al dracului de grozav. Și acum, ai de gând să vii să vedem ce se petrece, sau o să stai acolo
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
Din nou, o cameristă a fost cea care mi‑a deschis. — Ahn‑dre‑ah! Una dintre asistentele lui Briget tocmai m‑a sunat să mă Întrebe cât de lung e discursul meu de la dineul de azi, m‑a anunțat ea. Răsfoia ediția din acea zi a revistei Women’s Wear Daily pe care cineva de la birou - probabil Allison, care, după atâția ani În slujba ei, Îi cunoștea obiceiurile cotidiene - i‑o trimisese prin fax, În vreme ce doi bărbați superbi Îi făceau unul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
internațional a sunat. Mi‑am dat brusc seama că nu sunase niciodată În prezența Mirandei, așa că m‑am repezit să Închid sunetul imediat, dar ea mi‑a comandat să răspund. — Alo? Am rămas cu un ochi În direcția Mirandei, care răsfoia itinerarul zilei respective și se prefăcea că nu trage cu urechea. — Andy, bună, scumpo. Era tata: Am vrut doar să te țin pe scurt la curent cu situația. — OK. Încercam să rostesc un minim minimus de cuvinte, dar mi se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
tic de a simți, egal cu al personajelor din carne, din oase și din sentimente); le-a luat decis (asta am putut să-mi dau seama; nu-i tremurau mâinile ca unora ce-și rememorează amintirile prin intermediul scrisorilor), le-a răsfoit cu o mână sigură, cum ai răsfoi un teanc de bani, să vezi dacă nu sunt ascunse printre hârtii și unele false, le-a dus la nas; ei, iată un gest ce merită câteva pagini de descriere și le-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
personajelor din carne, din oase și din sentimente); le-a luat decis (asta am putut să-mi dau seama; nu-i tremurau mâinile ca unora ce-și rememorează amintirile prin intermediul scrisorilor), le-a răsfoit cu o mână sigură, cum ai răsfoi un teanc de bani, să vezi dacă nu sunt ascunse printre hârtii și unele false, le-a dus la nas; ei, iată un gest ce merită câteva pagini de descriere și le-a mirosit, da, le-a mirosit cum ai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
la chioșc, monșer, și ia o revistă“. Alerg. Când să ies, „Stai să-ți dau 3 lei“, Îmi strigă. Nu mai stau. În trei minute sunt cu revista Înapoi. Întâi Își pune alți ochelari și mai groși, deschide numărul, Îl răsfoiește, nu se oprește decât la pagina lui Regman și Începe să silabisească „Cronica cronicii“, tipărită cu caractere foarte mici. Se apropie de revistă cu tot corpul, aproape o Îmbrățișează, se apleacă cu fața În pagină, o atinge cu lentilele de la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]