6,994 matches
-
despre care vorbea tatăl lor.” (Final) „Ei au săpat toată grădina și până la urmă au găsit un bilet pe care scria: „O comoară este într-o pădure”. Ei s-au dus acolo și au găsit alt bilet pe care scria :”Sapă 100 m în pământ și o să găsești ceva”. Ei au săpat și au găsit o carte. În aceasta scria despre viața tatălui lor. Și așa și-au petrecut viața cum și-a petrecut-o tatăl lor.” (Inițial) „Ei au găsit
CERCETARE APLICATIVĂ PRIVIND CUNOAŞTEREA ŞI DEZVOLTAREA POTENŢIALULUI CREATIV AL ELEVILOR by LUPAŞCU ANDREEA MILENA, NEAGU NICOLETA () [Corola-publishinghouse/Science/407_a_744]
-
și până la urmă au găsit un bilet pe care scria: „O comoară este într-o pădure”. Ei s-au dus acolo și au găsit alt bilet pe care scria :”Sapă 100 m în pământ și o să găsești ceva”. Ei au săpat și au găsit o carte. În aceasta scria despre viața tatălui lor. Și așa și-au petrecut viața cum și-a petrecut-o tatăl lor.” (Inițial) „Ei au găsit un spiriduș care le îndeplinea o dorință. Fiul cel mare a
CERCETARE APLICATIVĂ PRIVIND CUNOAŞTEREA ŞI DEZVOLTAREA POTENŢIALULUI CREATIV AL ELEVILOR by LUPAŞCU ANDREEA MILENA, NEAGU NICOLETA () [Corola-publishinghouse/Science/407_a_744]
-
de la frații mari și le-a dat celui mic”. (Final) „Băieții au găsit comoara și în timp ce se certau cine să o ia, trecu o păsărică și le-o luă. Cei care se ceartă pierd mult în viață.” (Final) „Ei au săpat un tunel la capătul căruia au găsit o cameră. Aici au găsit pe masă o cheie și o carte. Cu cheia au descuiat ușa și au găsit camera tatălui din tinerețe”. (Final) Trei însușiri par a se releva în producția
CERCETARE APLICATIVĂ PRIVIND CUNOAŞTEREA ŞI DEZVOLTAREA POTENŢIALULUI CREATIV AL ELEVILOR by LUPAŞCU ANDREEA MILENA, NEAGU NICOLETA () [Corola-publishinghouse/Science/407_a_744]
-
rupt la muncă, iar o parte din ei le-au vândut pentru mâncare. În urma ordinelor date, medicul Evreu a început să ia măsuri pentru cei bolnavi, plini de râie etc. La cererea Dlui Subinginer de a termina mai urgent de săpat și transportat cei 3000 m3 de pământ ce mai trebuiesc, întrucât iarna bate la ușă și nu se mai poate lucra, am forțat pe cei desculți și desbrăcați de a ieși la lucru cu o oră și jumătate mai târziu
Munca obligatorie a evreilor din România (1940‑1944). Documente by Ana Bărbulescu, Alexandru Florian (ed.); Alexandru Climescu, Laura Degeratu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/800_a_1752]
-
se plătească prin foi [de remunerație] [.. .] lucrătorilor evrei, restul ce li se cuvine. Plata să se facă de către organele Direcțiunei imediat după primirea listelor respective. Începând cu luna Septemvrie să se dea [aconturi] de 25 - 35 lei/zi la 2 săp tămâni, iar la sfârșitul lunei să se facă plata [restantă] ce se cuvine prin foi de [remu nerație] în aceleași condițiuni ca și pentru luna August. B. Alimentare 1. Organizarea alimentării să se facă chiar de evrei, prin oameni însărcinați
Munca obligatorie a evreilor din România (1940‑1944). Documente by Ana Bărbulescu, Alexandru Florian (ed.); Alexandru Climescu, Laura Degeratu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/800_a_1752]
-
la muncă, iar o parte din ei le-au vândut pentru mâncare. În urma ordinelor date, medicul Evreu a început să ia măsuri pentru cei bolnavi, plini de râie etc. La cererea Dlui Subinginer de a termina cât mai urgent de săpat și transportat cei 3000 m3 de pământ ce mai trebuiesc, întrucât iarna bate la ușă și nu se mai poate lucra, am forțat pe cei desculți și desbrăcați de a ieși la lucru cu o oră și jumătate mai târziu
Munca obligatorie a evreilor din România (1940‑1944). Documente by Ana Bărbulescu, Alexandru Florian (ed.); Alexandru Climescu, Laura Degeratu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/800_a_1752]
-
la lucru cu o oră și jumătate mai târziu, reducând porția de pâine și mâncare celor ce stau în cameră și adăugând-o celor muncitori și forțându-i a munci mai mult. Totuși țin să arăt că terminarea pământului de săpat și cărat nu se va termina în toamna aceasta cu acești Evrei. Având în vedere interesul general al țării, iar acești evrei se găsesc chemați toți la munca de folos obștesc, propun și rămân la Ordinul Domniei-Voastre, ca Evreii din
Munca obligatorie a evreilor din România (1940‑1944). Documente by Ana Bărbulescu, Alexandru Florian (ed.); Alexandru Climescu, Laura Degeratu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/800_a_1752]
-
și care-i Împiedică pe mulți să recunoască și să accepte monstruozitatea sistemului comunist. Dintre aceștia mulți, mă gândesc și la liderii politici care continuă să-l recupereze pe Ceaușescu și ideile comuniste. În fond, acesta este pământul În care sapă istoricii de la Institutul de Investigare a Crimelor Comunismului În România. Pământul memoriei. Uneori, cu mari dificultăți. Amintirea e bocnă, pare Înghețată, greu de străpuns. Alteori, amintirea este ca o pulbere sfărâmicioasă În care nu e simplu să filtrezi secvențele de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
Că eram vreo 800 de deținuți politici În lagăr și eram repartizați pe categorii profesionale, oarecum. Eram brigăzi formate din 35-40 de persoane și erau brigăzi de intelectuali, de muncitori, de țărani și-așa mai departe. La diguri trebuia să sapi trei metri cubi de pământ, să-l Încarci În roabă, să urci cu el pe dig și să-l duci la vreo 200 de metri... și-așa mai departe. Venea milițianul și-ți măsura groapa unde-ai lucrat și, dacă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
departe. Cât puteai prinde cu urechea. Dar unde țineau aceste cursuri? În celulă. Dar chiar și la lucru când am fost... De exemplu, mergeam la dig și, după ce-ajungeam acolo, fiecare era repartizat la grupa lui și acolo, În timp ce săpai și cărai pământ pe dig, se țineau cursuri de franceză, de engleză, mai ales că foarte multă lume Învăța engleza În pușcărie... Fără să scrie, fără să citească, fără nimic, decât... din auzite. Par oreille s-a-nvățat... Adică trebuia
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
raportările și am Învățat de la alții. Dar asta n-a durat decât patru luni de zile, pentru că dup-aceea am fost chemat la comisariat, recrutat În armată, la detașamentele de muncă, și trimis aci, aproape, la Șiria, unde trebuia să săpăm via. Eu am avut noroc, că era comandant un căpitan de rezerviști, om de treabă, ofițer de pe vremuri, care, știind că am făcut ceva facultate, m-a luat la birou și am trăit o viață bună cât am stat acolo
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
brigadă erați? În brigada 13 am fost. Și am stat la Peninsula patru ani... din vara lu’ ’50 până În august ’54, când m-am eliberat. Și am muncit... La Început a fost groaznic. Adică, ce se Întâmplă? Ne punea să săpăm la Canalul Dunăre - Marea Neagră, În primă fază... că știți că a fost Întrerupt În ’53... Ne puneam să săpăm, Încărcam În roabă, o duceam la malul lacului Tașaul, acolo o vărsam și veneam Înapoi. Și trebuia În continuu să muncești
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
august ’54, când m-am eliberat. Și am muncit... La Început a fost groaznic. Adică, ce se Întâmplă? Ne punea să săpăm la Canalul Dunăre - Marea Neagră, În primă fază... că știți că a fost Întrerupt În ’53... Ne puneam să săpăm, Încărcam În roabă, o duceam la malul lacului Tașaul, acolo o vărsam și veneam Înapoi. Și trebuia În continuu să muncești, n-aveai voie să stai deloc... Și mi-aduc aminte că toată ziua se lucra și, când ne-aducea
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
acolo, de la Jilava. Viața de acolo nu era roză, pentru că Jilava este un fort. Nu știu, da’ probabil că știți. Capitala, pe timpul domnitorului Carol I, a fost apărată de 14 forturi, iar Jilava era fortul numărul 13. Aceste forturi erau săpate În pământ și existau sisteme de camere de muniții, camere În care trebuiau să stea ostașii, nu de detenție. De fapt, Jilava fusese ales mai demult ca Închisoare și pe el s-a brodat acest sistem de detenție. Deci, a
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
din ăștia cu pedepse mari și cu preoți, ne-a transferat la Peninsula, o altă colonie de muncă cu regim destul de sever, și acolo Însă tot la cele mai grele munci. De pildă, ăștia cu pedepse mari eram puși să săpăm pământul, să Încărcam În roabe, să-l deplasăm; făceam rambleuri, terasamente de cale ferată, care se făceau Înalte... Trebuia să faci echilibristică și uneori erau 70 de metri distanță, și cădeai, și putea să cadă și roaba peste tine... Duceam
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
ordine... Și exista și un atelier de țesut acolo la Târgșor, și un coleg de-al nostru, Lupșa cred că-l chema, sau nu mai știu exact... Oricum, au rămas niște dormitoare goale, și Într-un dormitor din ăsta a săpat o gaură În zid și Într-o noapte cu ploaie a ieșit pe-acolo, sentinela nu l-a văzut, și dus a fost. S-a dus În munți..., da’ l-o prins și l-o executat dup-aia. Ce să
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
așezat undeva În cimitir, lângă o cruce, și i-am explicat ce s-a Întâmplat. Așa era la Canal. Acolo lucram la cota 2.80 la Mamaia, era tare pământul, numai cu târnăcopul și cu hârlețul mergea... Încărcam vagoneții și săpam acolo și ne uitam la amiază că vine „cămila”... „Cămila” era o căruță cu două butoaie, În care aveam de mâncare, și arăta ca două cocoașe. Era cumplită treaba... Dar acolo nu am stat decât până-n mai, când m-au
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
da’ n-a mai fost executat, că a venit 23 august. Și el era condamnat la 20 de ani, Împreună cu Haralambie. Ăsta, cum v-am spus, era fost colonel și era șef de brigadă disciplinară. Și Încărcam vagoanele... Și unde săpam era mai jos decât linia, și trebuia să arunci În sus... Ei, și de acolo am ajuns la infermerie. Și am avut probleme de sănătate destule din cauza asta și dup-aia... Acolo, la Poarta Albă, lucram pe șantier, În schimb
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
au primit trei..., care cum. Unde ați stat cei doi ani? La Bicaz. Ne-o dus la Bicaz... Acolo, față de Închisoare era mai bine. Dar bine, În ce sens? Că era aer și apă... și nu mai era bătaie. Acolo săpam. Tot șantierul ăla mare, tot s-o făcut cu lopată și cu târnăcop... Ați Început să vă reveniți când ați ajuns la Bicaz? Da, după ce-am ajuns am Început să-mi revin. După ce s-o găsit alții, mai curajoși
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
țările respective se știa cine-o fost parașutat, și erau căutați peste tot. Au fost parașutați noaptea, pe malul Someșului, și și-au Îngropat parașutele Într-un lan de cartofi, c-acolo au găsit pe urmă țăranii parașutele, când au săpat. Și o venit la noi la Apa, unde locuiam. Mama și tata meu, fiind din Apa, aveam multe rude, da’ n-au venit direct la mine, pentru că știau că noi suntem urmăriți, au tras la niște verișori, la o familie
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
tot așa toată ziua... Eu ieșeam cu două porții. Pe noi ăștia de eram mai tineri ne băteau ăia de ne Înnebuneau că nu facem norma... Da’ ce să facă bătrânii, domne? Mai ales când am mers la soia la săpat... Era nasol de tot, a fost Îngrozitor pentru mine... Când trebuia să săpăm gropi, ca să se vadă adâncimea gropii, lăsam un martor de margine acolo... Cu cât era acel martor mai Înalt, cu atât era groapa mai adâncă, și deci
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
eram mai tineri ne băteau ăia de ne Înnebuneau că nu facem norma... Da’ ce să facă bătrânii, domne? Mai ales când am mers la soia la săpat... Era nasol de tot, a fost Îngrozitor pentru mine... Când trebuia să săpăm gropi, ca să se vadă adâncimea gropii, lăsam un martor de margine acolo... Cu cât era acel martor mai Înalt, cu atât era groapa mai adâncă, și deci volumul dizlocat era mai mare. Și noi spuneam așa: „Dacă am ajuns aici
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
lumea cea Înaltă, precum pohodul la Sibir;/ Mă regăsesc pe diguri sumbre cu tinerețile-ngropate,/ Alai de morți livizi și umbre, de restul lumii lor uitate./ De-a lungu-și mână-n-nepăsare puhoiul apei ucigașe/ Din care bem cu resemnare scursura marilor orașe./ Săpăm și dăm de oase-n zeghe, bucăți de lanțuri și cătușe/ Cutezătorilor de veghe al lașilor mereu călușe./ Mă-urmărește această baltă, cortegiu sumbru și martir,/ Târșiți spre lumea cealălaltă precum pohodul la Sibir./ Mai văd mulțimea imbecilă ducând afară
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
nu era consistentă... Și de la Gherla ne-a dus la Salcea (sic!), la dig... Ne Încolona câte o sută de inși, cu militari, că de-știa erau gârlă... și ne punea așa pe rând. Aveam roabe cu hârleț și acolo săpam În pământ și era cu normă. Care nu-și făcea norma rămânea seara În poartă. Echipa cutare, cutare, era oprită, avea brigadier și se știa. „Rămâi În poartă!” Și În poartă Îți dădea o bataie la palmă cu ghioaga, ca
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
plecat de la Gherla, toți oameni de știință, studenți, profesori, generali de armată... Și aici trebuia să faci trei metri și două sute de centimetri de pământ și să-l duci pe dig... Noi ce făceam? Că eram tineri, țărani, eram șmecheri... Săpam malu’, și tre’ să lași martor martoru’, de unde ai Început să sapi. Și noi mutam martoru’, și când venea și măsura cam ieșeam aproape de adevăr, că altfel nu puteai să faci trei metri două sute săpat... Și făceam la roabă cu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]