3,534 matches
-
chef. Ea o să fie inhibată și nici n-o să miște. În jumătate de oră rezolvăm toată treaba. La sfârșit, dacă vrei, o scuip și o bat. - Nu, pentru că de bătut, ați bătut-o. De scuipat însă, vă rog s-o scuipați. Pentru că tot ce-ați primit trebuie întors înapoi. - Bine. Rămânem înțeleși. Mâine dimineață îi încarci într-o valiză toate hainele cu care hotărâți că a trecut pe la mine, i le spălăm și le călcăm. O să fac un efort să nu
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
Nu, recunoștea fascinat ciclul primar. Nu știm. (Și-și străpungeau, cu unghiile, fosele nazale, parte a zeflemea, parte din imitație.) Habar n-avem. Ce stă la bază? Doru, care rumegase toată dimineața răspunsul, întîi își desăvârșea toaleta de motan, mai scuipa în palmă, își dichisea freza, își pieptăna firele de păr de pe brațe și abia apoi, îndurîndu- se de ei, le răspundea flegmatic: - Natura! Picii nu concepeau. - Și când te plouă și te fulgeră, tot natura? Doru trăgea, c-o expresie
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
-l stârnea atât în cartier cât și dincolo de frontierele versatile ale cartierului se lățea și se îngroșa zi de zi, ceas de ceas, și-n proporție înmărmuritoare de masă. Oameni de toată mâna, ce înainte poate l-ar fi scuipat cu plăcere, acum își lepădau jalbele, la capătul unor pelerinaje de zeci de kilometri, în dreptul patului său, simțindu-se fericiți să-și știe slovele în coastele unui băiat croit, după toate semnele, să devină ceva însemnat, dacă nu chiar un
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
V-ați întors, a spus Jake relaxat. Acum Fionei nu-i mai venea să plângă. Jake trăia și era bine mersi, iar ea era cuprinsă de o furie turbată. De-a ce dracu’ ai tu senzația că te joci? a scuipat ea, înșfăcându-l de-un braț și trăgând de el ca să-l ridice în picioare. Operațiunea s-a dovedit dificilă, pentru că Jessica era încă agățată de ea. Jake s-a ridicat în picioare, cu brațele poziționate într-un gest de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
numai eu cu mami și cu tati“, bolborosise ea în chip de pretext. Dacă Luca fusese mirat de faptul că în toată casa nu era nici o fotografie cu Alison de dinainte să împlinească douăzeci și cinci de ani, atunci n-o arătase. Scuipând apa în chiuvetă, Alison s-a șters la gură cu dosul palmei și a făcut un pas înapoi. Întorcându-se pe călcâie, și-a surprins imaginea în oglinda de mari dimensiuni de pe spatele ușii. Avea sânii mici, dar cu o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
când James părea că e pe punctul să explodeze, Julia l-a tras adânc în gură până când a simțit cutremurul grăitor, care indica faptul că treaba ei era aproape încheiată. După câteva secunde, Julia a lipăit către baie, unde a scuipat în chiuvetă. Sperma era mult prea plină de calorii ca s-o înghită. —Ești bine, dragule? a întrebat ea scoțând capul de după ușă și uitându-se la soțul ei care nu se mișcase din loc. —Perfect, a murmurat el în vreme ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
Bărbații, s-a gândit Julia. E așa de ușor să-i ții fericiți. O partidă de sex oral pe zi ține la distanță avocatul de divorț. Ăsta era moto-ul ei. După ce s-a spălat pe dinți, Julia a mai scuipat în chiuvetă o gură de spumă, de astă dată mai plăcută, și și-a trecut degetele prin părul ciufulit. Apoi a plutit înapoi în dormitor, unde și-a tras pe ea un tricou cu sloganul „Următoarea schimbare de dispoziție: Peste
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
i-am zis să pregătească ea masa și să încerce să-i îndese pe gât niște pâine integrală. Până și Julia, pe care, în mod normal, poveștile cu copii o plictiseau de moarte, aștepta continuarea cu nerăbdare. Iar Milly a scuipat până și ultima bucățică de pâine. Ba chiar una dintre îmbucăturile cele mai mozolite a aterizat în poala lui Jenny! —Uraaaa! Ce fată ca lumea! Julia a început să bată din palme încântată. —Aș fi dat o căruță de bani
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
Ai făcut-o pe Alison să se simtă mult mai bine. Păi, ăsta e adevărul, a pufnit Julia. Tipa nu are o viață a ei, așa că se ține scai de a voastră. Fiona s-a înecat cu cafeaua și-a scuipat-o la loc, în ceașcă. Pe naiba! Dacă e să fim cinstite, Alison e cea care s-a infiltrat în cuibul Sofiei, a izbucnit ea uitându-se la Alison în sens de „îmi cer scuze“. Iartă-mă, dar ăsta e
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
o masă sofisticată, el îi spunea ce minunată e, ea îi mulțumea, după care... — Cum ți-a fost ziua? —Interesantă... Julia a făcut o pauză de efect. — Am luat masa cu fosta ta soție. Carnea de vită a reapărut rapid, scuipată cu putere de James înapoi, în farfurie. —Julia! Te rog să nu mai faci glume din astea. Dar nu e o glumă, l-a asigurat ea calmă. Am invitat-o pe Deborah la prânz, la Ivy, și-am purtat o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
-i așa? a bolborosit el. La sfârșitul anului viitor o să împlinesc optișpe ani și-o să pot face ce vreau, așa că n-o să mă mai prea vedeți. N-o să mai fiu obligat să vin să stau cu voi, a continuat Jake scuipând cuvântul „obligat“ cu năduf. Fiona a căscat ochii surprinsă. —Obligat? Asta simți tu când vii să-ți vezi tatăl? Dacă așa stau lucrurile, atunci să știi că e păcat. După tot ce-a făcut pentru tine. Tatăl tău te adoră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
jumătate, atunci o să fiu în Reading la timp pentru ședința de la ora unu. Nu avea nici un sens să mă mai duc înainte la birou. Alison s-a uitat la acoperișul verandei închise și-a remarcat că acesta începuse iar să scuipe apa de ploaie. Dacă vrei, te duc eu cu mașina la gară. Femeia era disperată să conserve atmosfera plăcută în vederea discuției pe care voia s-o deschidă. —Mulțumesc. Luca s-a aplecat și-a strâns-o de mână. —Îmi ușurezi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
Bărbatul s-a foit pe scaun. Arăta de parc-ar fi preferat să-i fie smuls părul de pe testicule cu penseta decât să poarte discuția aia. Vrei să știi adevărul? Nu, vreau să mă duci iar dracului cu zăhărelul, a scuipat Julia cuvintele. Normal că vreau să știu adevărul. —Ok. Păi, atunci, presupun că m-am dus la ea ca să fac o pauză. —O pauză? Julia s-a uitat la el nevenindu-i să-și creadă urechilor. — O pauză de la ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
a ce-ați văzut și scânteiați. Raze hoinare prin întunericul imens cutreierați Și înapoi, în soarele ce v-a creat, vă cufundați. îFarid-Uddin Attar, Graiul păsărilor) Corbul rătăcea, purtându-și jalnic rămășițele-i betege, își era propria relicvă, o scârnăvie scuipată lângă drum. Era tot ceea ce mintea-i refuza să mai conceapă. îTed Hughues, Tovarășii de joacă ai Corbului) Nisipurile Timpului sunt stropite cu noi începuturi. îIgnatius Q. Gribb, Tratatul de citate filozofice pentru orice situație) Partea întâi Timpuri prezente UNU
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
iar eu credeam că mă iubea. în casa plăcerii eu am plătit cu bunătate. Ești atât de bun, spunea ea, atât de bun, și eu credeam că mă iubea. Iubirea crește și-și înghite propria iubire, o digerează și o scuipă. Mistuit de sucurile gastrice ale iubirii ei. Scuze. Liv. Din casa soarelui răsare până în hăul cel negru, casa gaură neagră, urcușul tău și prăbușirea parțială. Amărăciunea de la apusul mândriei tale, îmi pare rău. Obișnuia să-mi ciufulească părul și într-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
la îndoială, dar era părtaș la toate; așa că atunci când Vultur-în-Zbor a ridicat problema crucială a originilor - și a lui Grimus -, s-a ales doar cu o privire împietrită și declamarea doctrinei oficiale. Lucrurile asteaă puah! a pufnit Moonshy. Nu contează. Scuip pe ele. Importante sunt privilegiile lui Cerkasov, mâzgălelile leneșe ale lui Gribb, pe care muncitorii săraci sunt obligați să le susțină, și sinecura oferită femeii pe nume Liv, pe motivul bolii ei mintale. Nu e nebună și nici talentată. E
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
și l-a necăjit. Aceasta nu era sora lui, cea care-i făcuse rost de mâncare, îl crescuse și-l apărase. Era doar umbra Prepelicarului pe care-o cunoscuse el. Ce-i făcuse Grimus? Liv își ridică puțin vălul și scuipă cu răutate pe pământ, în fața ei. Virgil Jones se agita pe lângă Vultur-în-Zbor. — Nu uita! Așteaptă momentul potrivit! Dar lui Vultur-în-Zbor viața nu i se mai părea pe de-a-ntregul limpede. Curiozitatea și umilința de noaptea trecută îi slăbiseră fermitatea. Media
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
un adânc necunoscut, rece, fără margini. Mă aflu lângă ușă, la o distanță considerabilă de pat. Absolut ud. Mă ridic brusc. Vechea piele zace lângă prag. Așa cum a rămas după desprindere, pare un animal nemaivăzut, ghemuit Într-o cocoașă hidoasă. Scuip peste ea, Îndârjit și plin de satisfacție. Du-te dracului, bolborosesc, erai plină de găuri oricum! Mă apropii de pat. E răvășit ca și cum o târfă s-ar fi hârjonit acolo cu un Întreg pluton de soldați. Aiurea, șoptesc, și mă
Întâlniri cu Lola Jo - povestiri by Marius Domițian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1610_a_2999]
-
pufăind. Deschidea geamul larg, inspira cu nările desfăcute În vânt și Îmbrățișa aerul cu pleoapele strânse de plăcere, ca și cum ar fi iubit silueta unei femei ivită din fumul lăptos și unduios al țigării. Mă ustură gâtul și Îmi vine să scuip. Scuip violent. Scuip pe unde apuc. Devin atent, țintesc și lovesc nimicitor: o vază goală, din sticlă roșie, de pe masă, un suport de șervețele. Am ochit de la ceva distanță și ceasul spânzurat de perete. Un ceas de mână uriaș, galben
Întâlniri cu Lola Jo - povestiri by Marius Domițian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1610_a_2999]
-
Deschidea geamul larg, inspira cu nările desfăcute În vânt și Îmbrățișa aerul cu pleoapele strânse de plăcere, ca și cum ar fi iubit silueta unei femei ivită din fumul lăptos și unduios al țigării. Mă ustură gâtul și Îmi vine să scuip. Scuip violent. Scuip pe unde apuc. Devin atent, țintesc și lovesc nimicitor: o vază goală, din sticlă roșie, de pe masă, un suport de șervețele. Am ochit de la ceva distanță și ceasul spânzurat de perete. Un ceas de mână uriaș, galben - auriu
Întâlniri cu Lola Jo - povestiri by Marius Domițian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1610_a_2999]
-
larg, inspira cu nările desfăcute În vânt și Îmbrățișa aerul cu pleoapele strânse de plăcere, ca și cum ar fi iubit silueta unei femei ivită din fumul lăptos și unduios al țigării. Mă ustură gâtul și Îmi vine să scuip. Scuip violent. Scuip pe unde apuc. Devin atent, țintesc și lovesc nimicitor: o vază goală, din sticlă roșie, de pe masă, un suport de șervețele. Am ochit de la ceva distanță și ceasul spânzurat de perete. Un ceas de mână uriaș, galben - auriu, dintr-un
Întâlniri cu Lola Jo - povestiri by Marius Domițian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1610_a_2999]
-
tot corpul. Ce Dumnezeu, am exclamat tremurând și m-am Îndreptat buimac spre Întrerupător. Eram amețit de-a binelea, ca și cum aș fi luat un drog puternic. Respiram foarte greu și am realizat că aveam fire de păr În gură. Am scuipat scârbit. La lumina lustrei cu abajururi plate, am văzut cearșaful răscolit, pătat vag de linii sângerii. Pe brațe și pe piept eram acoperit de zgârieturi. Undeva, lângă peretele din față, o rochie neagră zăcea boțită, printre alte boarfe, lângă o
Întâlniri cu Lola Jo - povestiri by Marius Domițian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1610_a_2999]
-
să mergi un pic mai repede? Trebuie să recuperez timpul pierdut neapărat. Un tânăr Într-o pijama albă din bumbac pășește În fața mașinii noastre, purtând un miel de mărimea unui copil pe un umăr. Șoferul meu frânează brusc și-mi scuipă o replică laconică: — Cucoană, ultima dată când am verificat, tot ilegal era să calci oamenii cu mașina. Închid ochii și Încerc să mă calmez. O să mă simt mult mai stăpână pe situație dacă folosesc timpul ăsta În mod util: o să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2090_a_3415]
-
o călătorie-fulger la Boston, mă mișc prin ploaia Înghețată de februarie cu o letargie aproape tropicală. Ies În Long Acre chiar În fața bicicletei unui curier. Prin deschizătura de la cască, văd o pereche de ochi plini de ură. —Vaca dracului, Îmi scuipă el, nu poți să te uiți pe unde dracu’ mergi? Paisprezece minute libere până la ședința cu Rod și apoi o Întâlnire cu consultanții la Covent Garden, chiar lângă piață. Suficient timp ca să intru la LK Bennet. Reduceri de 50% la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2090_a_3415]
-
riduri? Și Încă cum! La casă, vânzătoarea se oprește când ajunge la papucii cu model zebră și-i Întoarce spre mine. Aceștia nu sunt măsura dumneavoastră, doamnă. —Știu, Îi iau oricum. Aparatul de citit cărți de credit protestează și apoi scuipă cartea de credit. — Îmi pare rău, doamnă, cartea de credit a fost respinsă. Va trebui să dau un telefon. Nu am timp să aștept să dați un telefon. Vânzătoarea zâmbește chinuit. — Atunci poate Încercăm altă carte de credit? 10.36
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2090_a_3415]