3,994 matches
-
zic când ajunge sus. — Nenorocitul ăsta de pantof, spune Katie necăjită. Acum câteva zile l-am luat de la reparat și i s-a rupt tocul. Mi-l bagă În față. Am dat șase lire să-mi repare porcăria asta de toc ! Dumnezeule, ce zi de tot rahatul ! Lăptarul a uitat să-mi aducă lapte și am avut un weekend absolut horror... — Parcă urma să ți-l petreci cu Charlie, spun surprinsă. Ce s-a Întâmplat ? Charlie e ultimul tip din viața
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2128_a_3453]
-
mele nu vor deloc să pășească În ritm normal. De fapt, cu cât mă apropii mai tare de ușă, merg din ce În ce mai lent și mai lent... și mai lent... Una dintre secretarele de la contabilitate trece pe lângă mine grăbită, În pantofi cu toc și Îmi aruncă o privire ciudată. O, Doamne. Nu pot intra acolo. Ba da, pot. O să fie bine. Am să mă așez pur și simplu la birou și am să-mi văd de treabă. Poate că nici n-o să remarce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2128_a_3453]
-
care oricum aveam de gând să-l fac. Și poate să-mi fac rapid o mască facială. O oră mai târziu, Lissy apare În ușa camerei mele Îmbrăcată În jeanși, un top negru strâmt gen corset și pantofii Bertie cu toc, care, din Întâmplare, știu că mereu Îi fac bășică la picior. — Ce zici ? spune, pe același ton casual. Vreau să spun că n-am sărit calul cu pavoazarea... — Nici eu, spun, suflând asupra celui de-al doilea strat de ojă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2128_a_3453]
-
urmă, Îmi aleg bluza roșie nouă, absolut incredibilă a Jemimei, cu umerii decupați, pe care o combin cu pantalonii mei negri de șifon de la DKNY (25 de lire de la Notting Hill Housing Trust shop) și cu pantofii Prada argintii cu toc Înalt ai Jemimei. După care, deși n-aveam de gând, În ultima clipă Înhaț și o poșetuță mică Gucci. — Arăți fenomenal ! spune Lissy, când fac o piruetă În fața ei. Absolut fenomenal ! — Sunt prea elegantă ? — Firește că nu ! Ce naiba, doar ieși
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2128_a_3453]
-
furișă spre ceas. E opt fără șase minute. Oricum, ne vedem cât de curând. Cel puțin la birou... — De ce ești atât de fâstâcită ? Connor mă scrutează atent. — Nu sunt deloc fâstâcită ! spun și mă rezem cât pot de firesc de tocul ușii. — Ce s-a Întâmplat ? Mijește ochii bănuitor, după care se uită În spatele meu, pe hol. Ce se Întâmplă ? — Connor. Pun o mână liniștitoare pe brațul lui. Nu se Întâmplă absolut nimic. Poate doar În mintea ta. În acest moment
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2128_a_3453]
-
Tata e Îmbrăcat ca Robin Hood și are În mână două scaune pliante. Nev e În costum de Superman și ține o sticlă de vin. Iar Kerry e din cap până-n picioare Marilyn Monroe, inclusiv perucă blond platinat, pantofi cu toc, și Înregistrează Încântată privirile celor din jur. Ce se Întâmplă aici ? Ce e cu ei aici ? Nu le-am spus nimic despre Ziua Angajaților În Familie. Știu sigur că nu le-am zis. Categoric. — Bună, Emma ! spune Kerry când ajunge
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2128_a_3453]
-
Bucură-te de el ! Mama natură ți l-a dat ! Dacă vrei să vii la seminarul nostru cu discuții libere sâmbătă... Îmi trag brațul Îngrozită din strânsoarea ei și Încep să cobor pe scările de marmură, care-mi amplifică țăcănitul tocurilor. Dar, În clipa În care ajung la etajul următor, mă Înhață alt braț. — Hei, poți să-mi spui și mie la ce magazine de mâna a doua te duci tu ? E o fată pe care nici măcar n-o recunosc. Fiindcă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2128_a_3453]
-
sparge, nu sunt din sticlă! Și nu miai spus cum te numești! Va răspunse precipitat și abia auzit: Va, Varlaam Olaru, mai nou mi se spune Rică Olaru, te rog să mă scuzi! O călcase un pic pe pantofii cu toc jos. Ce nume? De fapt cred că este un nume foarte interesant și ales cu grijă, poate cel care ți l a dat a vizat omul important care vei deveni peste timp. Va a fost adus la realitate de micul
Învierea pământeană by Val Andreescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1269_a_1901]
-
anumită lentoare, apoi Îi admira părul blond, strâns legat și acoperit cu o idee de bonetă, taiorul foarte decoltat ce oferea o priveliște Îmbietoare, ochii albaștri și picioarele a căror lungime Îl făcea să verifice cu privirea dacă stewardesa purta tocuri Înalte și constatând că nu purta lăsa imaginația să zburde peste tot corpul ei frumos a cărui perfecțiune atingea cote Înalte, ajutată fiind și de starea aceea Între realitate și vis care-l cuprindea odată cu somnul și cu trista constatare
Învierea pământeană by Val Andreescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1269_a_1901]
-
viespe, tot atât cobora și pe cele două pulpe care ar fi scos din minți pe orice bărbat, cât de pretențios ar fi fost acesta. Picioarele erau lungi, poate prea lungi, prezentau curbe dulci și prin sandalele decupate și cu tocuri foarte Înalte, prinse cu barete subțiri-subțiri, se putea admira o pedichiură pe măsură. Dar ceea ce nu putea uita Rică era fața sa cu fruntea Înaltă, părul mare și coafat artistic, cele care confereau deopotrivă puritate, prestanță, delicatețe și senzualitate, iar
Învierea pământeană by Val Andreescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1269_a_1901]
-
frumoasă curea Împletită, cămașă subțire și prespălată de aceeași culoare, o geacă de vară cu mâneci detașabile și o haină groasă și Îmblănită, toate având inscripționat marca Levis Strauss. Fu obligat să Încalțe și o pereche de cizme galben-maronii, cu tocul trapez și cu vârf ascuțit, așa cum purtau cow-boy-ii americani. Tânăra și ambițioasa sa contabilă fu nevoită să se ridice pe vârfuri pentru a-i așeza pălăria din piele, apoi Își sărută pătimaș tânărul său cow boy spunându-i: Cum se
Învierea pământeană by Val Andreescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1269_a_1901]
-
cu un ochi „șters”. Era Îmbrăcat În costum complet de blues-jeans și Ștefan Girovescu, pentru că el era, purta aceeași pălărie și aceleași cizme de cow-boy. De sub haina Îmblănită, lăsată descheiată, securistul observă cureaua lată și mai mult intui existența unui toc de pistol pe care, spiritul său rece intrat În trepidația inerentă a unui Început de alertă ce se apropia și se amplifica până la nivelul de „panică” Îl aproximă a ascunde un Beretta 92. Experiența și spaima care Îl stăpânea Îl
Învierea pământeană by Val Andreescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1269_a_1901]
-
insistă brunetul. -Mulțumesc.Am acasă și binoclu și aparat de fotografiat. Omulețul nu se dădu bătut.Scoase din sacoșa binoclul.Il reglă din oculare. -Priviti! îl indemnă. Domnul Dornu îl puse la ochi. Trecătorii s-au apropiat brusc. -Are și toc.E nou. ”Reclama este sufletul comerțului”. Domnul Dornu încerca să scape de negustorul plictisitor.Ii puse o întrebare formală: -Cât ceri pe binoclu? Fără să clipească,brunețelul se pronunța: -1.500.000 lei. -E mult,bătu în retragere dl.Dornu
BANCHETUL CUGETĂRILOR by Eugen - Nicuşor Marcu [Corola-publishinghouse/Imaginative/1594_a_2966]
-
nașilor. Ii șopti ceva la ureche unchiului său.Luă de la garderobă haina sa tip șerif, cojocul de blană al Alintei și o sacoșă... Inainte de a ieși mai degustă un pahar. Se îmbrăcară pe hol.Porniră încet pe strada pustie.Tocurile ei metalice sunau cadențat. -E suficient de rece,reînodă ea dialogul. Emil nu răspunse.Trase un ultim fum și aruncă restul de țigară într-un coș de gunoi. Scuipă un fir de tutun,apoi vorbi. -Mîine e Anul Nou.Fără
BANCHETUL CUGETĂRILOR by Eugen - Nicuşor Marcu [Corola-publishinghouse/Imaginative/1594_a_2966]
-
se pare cunoscută.Ea poartă un pardesiu albastru.S-o urmărească? Tentația e mare.Nu rezistă.O urmărește. (Pe scări coboară încet Monica.Nimeni n-o observă) Urmărirea se desfășoară pe un mare bulevard.Asfaltul este distrus.Ea își rupe tocul.Intră într-un supermarchet.El după ea.Aici întâlnește o altă femeie. Dezorientat se duce la raionul de încălțăminte.O regăsește,dar pare schimbată.I s-a rupt și celălalt toc.O privește mai atent.S-a înșelat.Persoana din fața
BANCHETUL CUGETĂRILOR by Eugen - Nicuşor Marcu [Corola-publishinghouse/Imaginative/1594_a_2966]
-
un mare bulevard.Asfaltul este distrus.Ea își rupe tocul.Intră într-un supermarchet.El după ea.Aici întâlnește o altă femeie. Dezorientat se duce la raionul de încălțăminte.O regăsește,dar pare schimbată.I s-a rupt și celălalt toc.O privește mai atent.S-a înșelat.Persoana din fața sa este o clonă. Detectivul e în dilemă... (Nelu și Costel sunt cu gura căscată) Ei ce ziceți? (Monica surâde) Nelu și Costel:Magnific! Și continuarea? Americanu(o observă pe Monica
BANCHETUL CUGETĂRILOR by Eugen - Nicuşor Marcu [Corola-publishinghouse/Imaginative/1594_a_2966]
-
ziarului romand. E simpatică, blonzie cu ochi negri și pot să-mi imaginez exact cum va arăta peste 15 ani. Cum va arăta însă Dora, habar n am. Poate va avea 1,57 ca mine și se va chinui pe tocuri, poate va locui în continuare la Fribourg și va străbate în fiecare dimineață bulevardul Perroles până la Liceul Sainte-Croix, unde predă franceză Noël Ruffieux, îngerul păzitor al capelei ortodoxe, poate va avea umor ca taică-su... Cine poate ști, acum când
Poveşti cu scriitoare şi copii by Simona Sora () [Corola-publishinghouse/Imaginative/801_a_1782]
-
care ne calcă pragul azi, ne denunță mâine? Du-ți liniștită bicicleta, n-ai nimic altceva de văzut decâtumbra acelorași uniforme SS În aceleași bine știute vitrine, mergi fără teamă, n-ai să auzi nimic altceva decât cadența cizmelor, pocnetul tocurilor lipite, strigătul scurt, automobilul cu difuzor a dat colțul, o mănușă albă dirijează Învălmășeala trotuarului spre care Îți târăști bicicleta, fă-te că nu-l observi pe civilul postat lângă vitrina cofetăriei cu mâinile la spate, Împinge-ți mai repede
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2331_a_3656]
-
el și despre Buni au vorbit ai noștri. Și ei, și ele. Ele eșuaseră, grămezi, pe bancheta de vinilin albastră și, stând, așteptând, carnea pulpelor lor, bine Îndesate, se tot umfla, fenomenul devenind vizibil mai ales sub baretele sandalelor cu toc cui, păstrate din Îndepărtata tinerețe, a lor și a lui Elvis Presley. Sub apăsarea nemiloasă a curelelor de la sandale carnea alburie se tot umfla, creștea moale, dădea pe de lături, ca o cocă. Iar ele și dăduseră drumul la bandă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2331_a_3656]
-
scrisorile lungi și eu ți-am scris rar și puțin, uneori pe o carte poștală doar câteva rânduri. De vorbit, am vorbit Însă mereu cu tine În gând. Câteodată eram așa de obosit, că nici nu mai puteam să iau tocul În mână. Ce rost ar fi avut să mai pun pe hârtie tot ce-ți spusesem În gând? Dacă eram vesel, amânam, dacă eram trist, nu mă simțeam În stare. Amintește-ți că de la un timp și tu ai Început
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2331_a_3656]
-
un timp și tu ai Început să-mi scrii mai rar, mai puțin. Pe urmă, nici măcar nu mai era scrisul tău, cineva Îmi scria că ești bine, sănătoasă, dar ai degetele Înțepenite de artoză și nu mai poți să ții tocul În mână. Pe pe urmă n-am mai primit nimic. Închipuie-ți cât de neliniștit am fost! Oricât am Încercat, n-am reușit, luni de zile, decenii, ani, să aflu nimic despre tine! Târziu, o altă mână, necunoscută, mi-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2331_a_3656]
-
vreo trei ani sa făcut pe partea dreaptă un fel de alee ( lată de doi metri și cu scări din doi În doi metri). Este o binecuvântare pentru cei care vor să scurteze drumul spre casă. Nu-și mai rup tocurile În pietroaie și nu mai adună tot noroiul atunci când plouă. Am urcat aceste trepte cu pas domol, fără grabă, admirând natura și savurând aerul proaspăt ( după ploaia din timpul nopții). Mai sus de Casa de Cultură se află o florărie
Jertfă de seară by Valentina Becart () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1137_a_1867]
-
în legătura ei de marochin roșu. Bunicul stă în spatele ei, sprijinit de speteaza scaunului. Sigur că da! strigă el. Arată-i și „Moartea venind călare“ din cartea Prorocilor! Și „Oștirea faraonului înecându-se în Marea Roșie“! El ține în mână un toc, cum ținea întotdeauna, pentru cazul că într-o bună zi va voi să scrie ceva. Dar n-avea s-o facă. Mult mai târziu am întrebat-o pe mama: De ce mă sileai să privesc imaginile acelea înspăimântătoare? Eram un prunc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1873_a_3198]
-
Ioan Botezătorul, tata în pantaloni verzi, cu jambiere, gândurile lui despre creierul decongelat al bunicului, numele aruncătorului de flăcări, Tempus, melodia „Când scorușii înfloresc“, care făcea să ți se strângă inima, balada lui Brahms în Re minor, executată de pianină, tocul bunicului, care desena în aer istoria literaturii suedeze... Asta ca să nu mai vorbim despre literatura universală... Da, îmi amintesc totul. Imaginile lui Doré nu trebuie să mi le amintesc. Ele sunt din nou în posesia mea. Și îmi amintesc seara
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1873_a_3198]
-
eu. Cred că înțeleg ce vreți să spuneți. O viață este unică, zise el. Autoritatea dumneavoastră este incontestabilă. Experiența de viață, care este legată de Doré în fiecare parte a ei, vă pune, ca să zic așa, cuțitul la gât. Sau tocul în mână. Nu puteți scăpa. Nu, am răspuns, este adevărat. Nu pot scăpa. Ați putea să vă imaginați, a mai zis el, ce ar conține cartea dumneavoastră despre Doré? Și acolo, în înserarea lentă, tipică pentru ținutul din Västerbotten, i-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1873_a_3198]