11,725 matches
-
și slavilor față de maghiari și din acest motiv a apărut o reacție critică fără limite a istoricilor naționaliști maghiari. Însă alte izvoare referitoare la Transilvania până prin secolele XIII-XIV sunt foarte rare; ele au început să sporească îndeosebi odată cu urcarea pe tron a reprezentanților dinastiei străine, a angevinilor, d'Anjou (linia napolitană), începând cu regele Carol Robert. În dezastrul din 1241, în toiul marii invazii mongole, este posibil să fi fost distruse izvoare importante privind starea Transilvaniei de până atunci (care poate
Transilvania () [Corola-website/Science/296636_a_297965]
-
Belgrad (1521), Petrovaradin (1526) și la Mohács (29 august 1526), bătălie la care Transilvania nu a participat, au accentuat criza societății maghiare. Această criză s-a răsfrânt și asupra Transilvaniei. Disputele privind succesiunea dinastică și dubla alegere ca contra-regi pe tronul Ungariei a voievodului Transilvaniei Ioan Zápolya (scris și "Szapolyai") (1526-1540) și a lui Ferdinand I de Habsburg (1526-1540), cumnatul regelui Ludovic al II-lea (1516 - mort la Mohács), au facilitat intervenția turcilor. Ungaria de est și Transilvania erau guvernate de
Transilvania () [Corola-website/Science/296636_a_297965]
-
ea a fost amplasat chioșcul cu cupola centrală aurită, precum și cele patru turnuri mici în colțuri. Regelui i s-a părut că aranjamentul interior este prea simplu, așa că a comandat un sistem de iluminat, o fântână de marmură și un tron luxos din marmură cu pene de păun executat la Paris și instalat într-o nișă. Lucrările de decorare au fost finalizate în 1877, iar grădinarul curții, Carl von Effner, a fost însărcinat cu amenajarea grădinilor din jurul clădirii. Casa marocană "Casa
Castelul Linderhof () [Corola-website/Science/314512_a_315841]
-
i le ascundă, însă în 1882, dr. Torusseau a informat-o că una din slujitoarele ei era însărcinată cu soțul ei. Prima reacție a lui Liliuokalani a fost să pretindă că acel copil este al ei, făcându-l moștenitor al tronului, pentru ca soțul ei să nu se simtă jenat. Ea a înțeles că acest lucru era ilegal și că ar submina integritatea monarhiei dar a vrut să-și protejeze soțul. Liliuokalani a avut trei copii hănai: Lydia Kaonohiponiponiokalani Aholo; Kaiponohea Aea
Liliuokalani () [Corola-website/Science/314522_a_315851]
-
să-și protejeze soțul. Liliuokalani a avut trei copii hănai: Lydia Kaonohiponiponiokalani Aholo; Kaiponohea Aea și John Aimoku Dominis, fiul nelegitim al soțului ei. În 1874, Lunalilo, care a fost ales să-i succeadă regelui Kamehameha al V-lea la tronul hawaian, a murit fără moștenitori. În alegerile care au urmat, fratele lui Liliuokalani, David Kalăkaua, a candidat împotriva Emmei, regina văduvă a lui Kamehameha al IV-lea. În cearta care a izbucnit între familia Kalăkaua și Ema, Liliuokalani s-a
Liliuokalani () [Corola-website/Science/314522_a_315851]
-
declarat rege, între cele două dinastii s-au dezvoltat mari tensiuni. După ascensiunea sa, Kalăkaua a acordat titluri regale fraților săi: prințesa Liliu, prințesa Likelike iar pe fratele său William Pitt Leleiohoku l-a numit prinț moștenitor și moștenitor al tronului. William Pitt Leleiohoku a murit însă în 1877 fără moștenitori. Regatul Hawaii nu urma monarhiile europene stabilind o linie de succesiune; moșteniorii erau născuți legal sau aleși și aprobați de legislativ. Kalăkaua a vrut să mențină tronul în cadrul familiei sale
Liliuokalani () [Corola-website/Science/314522_a_315851]
-
și moștenitor al tronului. William Pitt Leleiohoku a murit însă în 1877 fără moștenitori. Regatul Hawaii nu urma monarhiile europene stabilind o linie de succesiune; moșteniorii erau născuți legal sau aleși și aprobați de legislativ. Kalăkaua a vrut să mențină tronul în cadrul familiei sale imediate așa că a ales rept moștenitor pe una dintre surori. La 10 aprilie 1877 în sunete de tunuri s-a anunțat că Liliu este desemnată noua moștenitoare a tronului și a primit titlul de prințesă moștenitoare și
Liliuokalani () [Corola-website/Science/314522_a_315851]
-
aprobați de legislativ. Kalăkaua a vrut să mențină tronul în cadrul familiei sale imediate așa că a ales rept moștenitor pe una dintre surori. La 10 aprilie 1877 în sunete de tunuri s-a anunțat că Liliu este desemnată noua moștenitoare a tronului și a primit titlul de prințesă moștenitoare și numele de Liliuokalani dat de fratele ei care credea că numele de naștere nu era suficient de regal pentru o viitoare regină. Unul dintre primele ei acțiuni în calitate de prințesă moștenitoare a fost
Liliuokalani () [Corola-website/Science/314522_a_315851]
-
în excursie, Liliuokalani a învățat constituția pe care Kalăkaua a fost obligat s-o semneze sub ameințarea cu moartea. A fost atât de supărată încât a anulat restul turneului european și s-a întors imediat la Hawaii. Liliuokalani a moștenit tronul de la fratele ei Kalăkaua la 29 ianuarie 1891, devenind prima femeie care ocupă un astfel de post. Imediat a numit-o moștenitoare a tronului pe nepoata ei, Kaʻiulani. La scurt timp după urcarea pe tron, a început să primească petiții
Liliuokalani () [Corola-website/Science/314522_a_315851]
-
încât a anulat restul turneului european și s-a întors imediat la Hawaii. Liliuokalani a moștenit tronul de la fratele ei Kalăkaua la 29 ianuarie 1891, devenind prima femeie care ocupă un astfel de post. Imediat a numit-o moștenitoare a tronului pe nepoata ei, Kaʻiulani. La scurt timp după urcarea pe tron, a început să primească petiții de la poporul ei prin intermediul celor două partide politice majore ale timpului, Hui Kala'aina și Partidul Național de Reformă. Crezând că avea sprijinul cabinetului
Liliuokalani () [Corola-website/Science/314522_a_315851]
-
la Hawaii. Liliuokalani a moștenit tronul de la fratele ei Kalăkaua la 29 ianuarie 1891, devenind prima femeie care ocupă un astfel de post. Imediat a numit-o moștenitoare a tronului pe nepoata ei, Kaʻiulani. La scurt timp după urcarea pe tron, a început să primească petiții de la poporul ei prin intermediul celor două partide politice majore ale timpului, Hui Kala'aina și Partidul Național de Reformă. Crezând că avea sprijinul cabinetului său și că ignorarea unei astfel de solicitări generale de la oamenii
Liliuokalani () [Corola-website/Science/314522_a_315851]
-
exprimat îngrijorarea pentru siguranța și proprietatea cetățenilor americani. Ca răspuns, guvernul SUA a convocat o companie de pușcași marini americani din Boston și două companii ale marinei americane pentru a lua poziții. La 17 ianuarie 1893, regina a renunțat la tron anunțând că motivul a fost de a "evita orice coliziune a forțelor armate, și, probabil, pierderile de vieți omenești." Liliuokalani: "Hawaii's Story by Hawaii's Queen". 1898
Liliuokalani () [Corola-website/Science/314522_a_315851]
-
multe despre aceste profeții, dar vrăjitoarele dispar. Prima profeție se adeverește foarte repede, deoarece un mesager aduce vestea că Duncan tocmai l-a numit pe Macbeth Nobil de Cawdor. Imediat Macbeth începe să creadă în profeții și să aspire la tron. Macbeth îi scrie soției sale despre profețiile vrăjitoarelor. Cand Duncan hotărăște să petreacă o noapte în castelul lui Macbeth din Inverness, Lady Macbeth pune la cale un plan diabolic, pentru a grăbi împlinirea profeției. Macbeth ezita să ducă planul la
Macbeth () [Corola-website/Science/304537_a_305866]
-
vor urma la domnie), el și soția sa pun la cale uciderea lui Banco și a fiului acestuia, Fleanzio. Astfel el organizează o petrecere în cinstea proclămrii sale. El angajează doi ucigași pentru a scăpa de cei care îi amenință tronul. Banco are un presentiment și îi cere copilului să se salveze. Între timp, Lady Macbeth se simte din ce in ce mai încrezătoare, convinsă fiind că, o dată cu această crimă, nimeni nu mai amenință tronul soțului ei. Banco este omorât, dar nu și Fleanzio, care
Macbeth () [Corola-website/Science/304537_a_305866]
-
doi ucigași pentru a scăpa de cei care îi amenință tronul. Banco are un presentiment și îi cere copilului să se salveze. Între timp, Lady Macbeth se simte din ce in ce mai încrezătoare, convinsă fiind că, o dată cu această crimă, nimeni nu mai amenință tronul soțului ei. Banco este omorât, dar nu și Fleanzio, care izbutește să scape. În timpul balului de la palat, asasinul lui Banco îl informează pe Macbeth că misiunea a fost îndeplinită. Toată lumea se simte bine, mai putin proaspătul înscăunat Macbeth, care este
Macbeth () [Corola-website/Science/304537_a_305866]
-
a deveni o marcă, a fost un principat sau ducat guvernat de principi slavi inițial independenți, iar apoi a trecut sub Bavaria și ulterior sub suzeranitea francilor. Regiunea a fost divizată în comitate care, după succesiunea ducelui de Carintia pe tronul Franciei de răsărit, au fost unificate sub o singură autoritate, ca marcă de apărare împotriva slavilor din Croația panonică. Atunci când a fost promovată ca ducat în 976, o nouă marcă de Carintia a fost creată, devenind ulterior Marca de Stiria
Marca de Carintia () [Corola-website/Science/325426_a_326755]
-
cât și Óengus I, fiul lui Fergus, au fost Gaeli. Ascensiunea la putere a lui Kenneth și domnia sa ulterioară pot fi plasate la sfârșitul dinastiei precedente, care au dominat regiunea Fortriu pentru două sau patru generații. Acesta a urmat la tron după moartea regelui Uen, fiul lui Óengus de Fortriu, fratele lui Bran, în lupta împotriva vikingilor în 839. Rezultatul crizei de succesiunea a avut loc între patru pretendenți ai tronului care se alfau în conflict pentru puterea supremă. Domnia lui
Kenneth I al Scoției () [Corola-website/Science/331037_a_332366]
-
Fortriu pentru două sau patru generații. Acesta a urmat la tron după moartea regelui Uen, fiul lui Óengus de Fortriu, fratele lui Bran, în lupta împotriva vikingilor în 839. Rezultatul crizei de succesiunea a avut loc între patru pretendenți ai tronului care se alfau în conflict pentru puterea supremă. Domnia lui Kenneth începe din anul 843, însă este probabil să nu fi fost până în 848, după ce l-a învins pe ultimul rival al său. Cronica Picților susține că el a fost
Kenneth I al Scoției () [Corola-website/Science/331037_a_332366]
-
încă în partea inferioară a pereților, reprezentând sfinți, înnegrită puternic pe boltă. Iconostasul și icoanele împărătești au fost pictate în a doua jumatate a secolului al XVIII-lea. Deasupra icoanelor împărătești se găsește registrul apostolilor încadrându-l pe Iisus pe tron. Tâmpla este încununată de un Trimorphon: Iisus pe cruce flancat de Maria și Ioan, pictura fiind însă deteriorată. Pe iconostas apare înscris cu litere chirilice numele unui Filipașcu voievod, probabil ctitorul bisericii vechi. Patrimoniul: Se păstrează cele 4 icoane împărătești
Biserica de lemn din Gârbău Dejului () [Corola-website/Science/315466_a_316795]
-
interzis să se căsătorească. O schimbare a fost introdusă de către Danilo I, care a refuzat demnitatea episcopala, s-a căsătorit și a declarat rangul de principe ca fiind ereditar pe linie masculină. Cum Mirko Petrović-Njegos renunțase la pretenția să la tron, fiul său a fost desemnat prinț moștenitor și vechiul sistem de succesiune a continuat, astfel, accidental. Prințul Nikola, care fusese instruit de mic pentru cariera militară, și-a petrecut o parte din fragedă lui copilărie la Trieste în casa familiei
Nikola I al Muntenegrului () [Corola-website/Science/319517_a_320846]
-
s-a unit cu fostele teritorii slave sudice ale Austro-Ungariei pentru a forma Regatul Sârbilor, Croaților și Slovenilor, care a fost redenumit Iugoslavia în 1929. Nikola a plecat în exil în Franța în 1918, dar a continuat să-și revendice tronul până la moartea să ce a avut loc trei ani mai târziu la Antibes. El a fost înmormântat în Italia. În 1989, rămășițele pământești ale regelui Nikola, ale reginei Milena și a doi dintre cei 12 copii ai lor au fost
Nikola I al Muntenegrului () [Corola-website/Science/319517_a_320846]
-
fost aduse și înmormântate în Muntenegru. Cinci dintre fiicele sale au fost căsătorite cu prinți și regi, oferindu-i lui Nikola porecla de „socrul Europei”, o poreclă pe care a împărțit-o cu regele contemporan al Danemarcei. Actualul pretendent la tron este prințul Nikola, fiul prințului Mihail și strănepotul regelui Nikola. Regele Nikola și Regatul Muntenegrului sunt amintite pe scurt în românul "Marele Gatsby" (1925) al lui F. Scott Fitzgerald, în care personajul principal omonim își amintește faptele sale eroice din
Nikola I al Muntenegrului () [Corola-website/Science/319517_a_320846]
-
și care a răspuns că ea nu poate să facă nimic "pentru a o scuti pe Alice de poziția dureroasă și stresantă". Influența a venit de la împăratul Rusiei, care a cerut regelui prusac să permită Marele Duce să-și păstreze tronul. Faptul că mama împăratului era mătușa Marelui Duce iar sora Alicei era prințesa moștenitoare a Prusiei probabil că a influențat generozitatea Prusiei. Totuși, Alice a fost mânioasă de vizita pe care prințesa Victoria a făcut-o în regiunea cucerită Homburg
Prințesa Alice a Regatului Unit () [Corola-website/Science/315328_a_316657]
-
a avut loc în mai 1653, între o armată cazaco-moldovenească condusă de Timus Hmelnițki și un detașament muntenesco-moldovenesc condus de Gheorghe Ștefan, în apropierea orașului Tecuci, lângă râul Bârlad (teritoriul Principatului Moldovei). Detașamentul muntenesc a fost condus personal de solicitantul tronului Moldovei, Gheorghe Ștefan. Însă în urmă bătăliei Ștefan a fost din nou nevoit să se retragă, astfel că armata cazaca, a putut trece cu ușurință Șiretul și a intrat în Țară Românească. Dar la 17 mai, în Bătălia de la Finta
Bătălia de la Tecuci () [Corola-website/Science/327064_a_328393]
-
amenințat poziția domnitorului polonez, Prințul Vladislav I Herman. Prin urmare, în același an, Vladislav a fost nevoit să-și recheme din Ungaria, singurul fiu aflat în exil al lui Boleslav al II-lea cel Generos și moștenitorul de drept al tronului polonez, Mieszko Bolesławowic. La întoarcerea sa, tânărul Mieszko a acceptat domnia unchiului său și a renunțat la cererea sa ereditară la coroana poloneză, pentru a deveni primul pe linia de succesiune. În schimb, Prințul Vladislav I Herman i-a acordat
Boleslav al III-lea al Poloniei () [Corola-website/Science/330615_a_331944]