36,856 matches
-
ascundea un surâs de porțelan. Dacă lași ca firea ta să fie înghițită de calmul vieții, îi poți auzi râsetul infantil sau ale lui ecouri sparte în parcurile de copii. Eram eu... Nu știu câți ani au trecut de când n-am mai regăsit-o pe fetița cu fundițe. Dar, când retrăiesc acele clipe, un sentiment de teamă împletit cu dor mă ajută să aduc la viață ceea ce nu poate fi uitat: copilăria. M-am apropiat și mai tare de oglindă. Voiam să ating
ANTOLOGIE: poezie, proză. Concursul naţional de creaţie literară „Ionel Teodoreanu” Dumeşti – Iaşi ediţia a VII-a by colectiv () [Corola-publishinghouse/Imaginative/245_a_1227]
-
palmă de-a tatei erau în închipuirea noastră banii cu care ne cumpăram înghețata. Mă jucam toată ziua așa cu prietenii mei dragi, Așa prieteni ca în satul natal și ca în vremurile acelea de vară fierbinte nu vom mai regăsi probabil niciodată. Când unul lipsea fiindcă era bolnav sau nu ieșea din casă în grupul nostru era tristețe. Îmi reamintesc cu aceeași plăcere cum am crescut sub umbra protectoare a copacului jucându-ne cu nisip și parfum de mușețel în
ANTOLOGIE: poezie, proză. Concursul naţional de creaţie literară „Ionel Teodoreanu” Dumeşti – Iaşi ediţia a VII-a by colectiv () [Corola-publishinghouse/Imaginative/245_a_1227]
-
întorc capul revăd la nesfârșit o frântură din copilăria mea din satul meu natal. Pământ al prieteniilor, al purității, al glasurilor cristaline de copii, al păsărilor diafane, al cerului senin, al bucuriei mă voi întoarce la tine întotdeauna ca să mă regăsesc fiindcă înțeleg a nu știu câta oară că veșnicia s-a născut la sat. Rîpea Bogdana, clasa a VI-a Școala Gimnazială „Mihai Viteazul” Boldești-Scăeni - Prahova profesor coordonator Albu Elena Căldură mare... Deși e dimineață, soarele arde sus pe cer
ANTOLOGIE: poezie, proză. Concursul naţional de creaţie literară „Ionel Teodoreanu” Dumeşti – Iaşi ediţia a VII-a by colectiv () [Corola-publishinghouse/Imaginative/245_a_1227]
-
-mi recunoaște talentul. Ca un miner sârguincios am spart piatra, am aruncat-o și am păstrat ce era cu adevărat important: talentul. Fiecare artist, indiferent că este pictor, muzician, poet sau sculptor are cel mai puternic instrument: imaginația. Ea se regăsește la pictor în pensule și culori, la muzicieni, în instrumentele sale muzicale sau în voce, la poet în condei și la sculptor în dalta sa iscusită. Imaginația este cel mai bun și mai puternic medicament. Ea iți dă încredere în
ANTOLOGIE: poezie, proză. Concursul naţional de creaţie literară „Ionel Teodoreanu” Dumeşti – Iaşi ediţia a VII-a by colectiv () [Corola-publishinghouse/Imaginative/245_a_1227]
-
Pe frunză văd cum o gărgăriță pictată cu un roșu intens se odihnea în bătaia lină a vântului. Am luat-o încet cu degetele din culcuș și am încercat să îi dau un mic avânt, suflând încet pentru a-și regăsi libertatea. Două aripioare subțiri rubinii s-au desfăcut în zbor și iată că gărgărița s-a pierdut în zarea trandafirie. Stăteam și priveam mirificul tărâm neschimbat de la ultima întâlnire, iar acum puteam înțelege adevărata frumusețe. Știu că zborul fluturilor din
ANTOLOGIE: poezie, proză. Concursul naţional de creaţie literară „Ionel Teodoreanu” Dumeşti – Iaşi ediţia a VII-a by colectiv () [Corola-publishinghouse/Imaginative/245_a_1227]
-
știau să devină atît de blînde ca s-o mîngîie Încît simți că o cuprinde amețeala. Ele Îi cercetară obrajii, Îi atinseră ușor curba dulce a buzelor, linia bărbiei voluntare, apoi i se afundară În plete, În timp ce gurile lor se regăseau. În sfîrșit, trupurile lor Înlănțuite se rostogoliră pe cușeta cabinei, picioarele li se Împletiră. Un ușor tangaj le accentuă plăcerea cînd deveniră o singură ființă. * * * Hotelul L’Iroise, cu douăzeci de camere, dintre care și un apartament, cu restaurant panoramic
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1941_a_3266]
-
reproșîndu-și că uitase complet de el atîtea ceasuri. Îi spunea că pleacă să facă un drum scurt pînă la Brest, avea o Întîlnire de presă, urma să se Întoarcă seara, nu trebuia să-l aștepte pentru cină, avea s-o regăsească la hotel. - Te sărut, dragostea mea, Încheia el Înainte să Închidă. Marie Încercă să-l sune, dar avea telefonul Închis. Îi lăsă un mesaj cu atît mai tandru cu cît se simțea vinovată. * * * „Familia Pérec, familia Kermeur“. TÎnărul sergent, mîndru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1941_a_3266]
-
mine trebuie să ne desprindem de ea. Pradă tristeții de a nu se simți pe aceeași lungime de undă cu el, nu-i răspunse. Se Întoarse să se strecoare la pieptul lui, inspirîndu-i mirosul, dar pentru Întîia oară nu mai regăsi imediat, ca altă dată Împăcarea pe care o simțea de obicei. Christian Își strecură mîinile pe sub puloverul ei de bumbac, blînda căldură a mîngîierilor lui Îi redeveni agreabilă, gura lui care i se plimba pe obraz șoptindu-i cuvinte de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1941_a_3266]
-
ceilalți să dispară. Gwen Îl văzu pe Stéphane, a cărui nervozitate sporea cu fiecare deschidere a ușii dinspre spălătorie, Îndreptîndu-se spre ei. Pricepu că nu mai avea timp să-l contrazică. Își apropie gura de urechea lui Loïc. - Îl voi regăsi pe Nico, dragostea mea, Îți făgăduiesc. Îi atinse ușor obrazul Într-o sărutare rapidă și Îi aruncă o privire asasină lui Stéphane, care-l trăgea pe Loïc spre ieșire. - Dacă ai fi avut atîta bărbăție Încît să conduci ancheta la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1941_a_3266]
-
păreau c-o urmăresc cu ochii lor fără pupile În timp ce Înainta spre treptele care urcau spre birouri. Senzația de rău o cuprinse pe neașteptate. Se clătină pe picioare și se prinse de partea verticală a unei etajere pentru a-și regăsi echilibrul. Inima, pe care o simțea strînsă de o mînă uriașă, părea că vrea să-i sară din piept. Respira sacadat cînd auzi pași În urma ei. Încercă să se Întoarcă și Întinse mîna la Întîmplare. - Tu ești, nemernicule... Restul se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1941_a_3266]
-
Inima Mariei se umpluse de speranță văzînd că toți locuitorii insulei cercetau metru cu metru pentru a da de urma nepotului ei. Adulți, copii, bătrîni... chiar și castelanii se deplasaseră, În ciuda furtunii. Pentru prima oară de la moartea lui Gildas, Îi regăsea pe oameni așa cum erau În amintirea ei: buni de gură, adesea gata să se Încaiere, dar profund solidari la nevoie. Lăsase cercetările În grija lor, iar ea se dusese să scotocească prin camera lui Nicolas mai Înainte ca jandarmii s-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1941_a_3266]
-
făcu simțită, mai puternică decît orice. Oferindu-și obrazul ploii dese a dușului, Marie se lăsă În voia acesteia și plînse ca și cum din Întreg corpul ei ar fi curs lacrimi șiroaie. Cu capul tot greu, cu ochii obosiți, Marie Își regăsi totuși brusc Întreaga acuitate de spirit, căci o amintire tocmai se ivise În mintea ei. CÎnd Jeanne, cu abia cîțiva ani În urmă, hotărîse să renoveze casa familiei, făcuse curățenie și le ceruse fiilor ei să-și facă o triere
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1941_a_3266]
-
fi contagioasă. Cine vrei să fi fost? Pierric, firește, n-avea decît șase ani și deja manifesta supărătoarea tendință de a se ține după noi peste tot. În panica de atunci, am uitat cu totul de el și a fost regăsit a doua zi, singur, rebegit de frig, ghemuit lîngă tumulus, de unde văzuse cu siguranță drama de parcă ar fi fost În fotoliu la teatru. De atunci n-a mai scos o vorbă. De altfel, nimic n-a mai fost la fel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1941_a_3266]
-
din cap, reprimîndu-și sentimentul de frustrare; Îi respecta nevoia de singurătate, oboseala morală, dar și fizică. Pentru el se dovedea a fi o anchetă dificilă, dar pentru Marie era vorba de toată viața ei care se făcea țăndări. CÎnd se regăsi Între cei patru pereți ai camerei, dorul de ea se manifestă Încă și mai tare; un duș cu apă ca gheața nu avu nici un efect. Cu bustul gol, cu un prosop Înfășurat În jurul taliei, Își Întorcea pe dos cu mare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1941_a_3266]
-
mai mult de atît pentru a o păstra pe Marie. Asaltat de ziariști, skipperul salvat prin miracol - cum titrau unii - ceru pînă la urmă să fie lăsat În pace. - Ascultați, băieți, de zile Întregi visez la momentul ăsta. O s-o regăsesc În sfîrșit pe femeia pe care o iubesc... pentru ea am rezistat... Așa că lăsăm conferința de presă pe mai tîrziu, de acord? Se dădură la o parte, Înțelegători. Lucas simți că-l apucă greața văzîndu-l cum despica mulțimea În direcția
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1941_a_3266]
-
cu adevărat grijă de el. Cine avea să se mai ocupe acum de el, la Întoarcerea lui de la spital? Marie se hotărî să le vorbească la momentul potrivit lui Jeanne și lui Milic, ar fi mai ușor acum, cînd Pierric Își regăsise capacitatea de a vorbi. Înseninată de gîndul ăsta și de cuvintele medicului curant care confirmase faptul că Pierric se exprima din ce În ce mai bine, firește, În limitele deficienței lui mintale anterioare, Marie redeveni nerăbdătoare la gîndul regăsirii, care, pe de altă parte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1941_a_3266]
-
era țintuit pe un pat de spital, la Brest, și Își pierduse uzul vorbirii. N-am să părăsesc insula fără să știu ce s-a Întîmplat cu copilul meu. Nici o forță din lume nu m-ar putea Împiedica să-l regăsesc dacă ar mai fi În viață. Nimic nu mă va face să renunț. Am privit farul care se Înălța la capătul cel mai Îndepărtat de la Ty Kern, m-am gîndit la răzbunarea aceea și la lingourile astăzi derizorii după care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1941_a_3266]
-
răsuflarea tăiată istoriile celor pe care i-am întâlnit, le-am visat visele și m-am recunoscut în fiecare dintre ele. De multe ori, istorisirile lor derulau la rândul lor alte povești... Și tot așa, din poveste în poveste, mă regăseam deodată subtil în istoria inițială care nu era alta decât povestea mea. În prima zi, am întâlnit un om foarte trist ce-și petrecea mai tot timpul într-o rezervație de creaturi fabuloase, în speranța că își va reîntâlni iubita
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1567_a_2865]
-
alta decât povestea mea. În prima zi, am întâlnit un om foarte trist ce-și petrecea mai tot timpul într-o rezervație de creaturi fabuloase, în speranța că își va reîntâlni iubita, singurul spațiu posibil în care s-ar putea regăsi. Într-o zi se va întoarce aici, sunt aproape sigur de asta. Da, încuviințez. Cu toții într-o zi ne vom întoarce acasă, fie și numai în trecere... Apoi am ascultat, în tăcere, povestea lui cu zâne, unicorni, vârcolaci și alte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1567_a_2865]
-
Cu toții într-o zi ne vom întoarce acasă, fie și numai în trecere... Apoi am ascultat, în tăcere, povestea lui cu zâne, unicorni, vârcolaci și alte creaturi, dintre care imaginea Iormorogului mi s-a părut cea mai izbutită, pentru că mă regăseam în ea ca într-o matrice originară și unificatoare. M-a ales pe mine, ca să-mi relateze povestea lui, pentru că semănam deopotrivă cu ambele lui iubite, atât de diferite între ele. După ce ai trăit o vreme, totul îți seamănă, totul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1567_a_2865]
-
și de casa Zmeului, sunt aproape trei săptămâni de când ea nu mai vine. Eu am încetat să o mai caut în lumea de dincolo de aceste ziduri, așa cum făceam înainte. Îmi dau seama că doar aici mai există speranța s-o regăsesc. În lumea de dincolo mi-am tăiat deliberat orice comunicare cu ea. Mai precis, acolo nu putea exista nimic, nu știu de ce eu am crezut mereu așa și mai ales am căutat să i-o demonstrez și ei tot timpul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1567_a_2865]
-
printre munți și văi. Deodată, am dat un strigăt de bucurie și recunoaștere în același timp. Mi-am văzut umbra proiectată și răsfrântă peste muntele din fața mea. Am alergat ca un nebun în întâmpinarea ei, în speranța că-mi voi regăsi jumătatea. Dar pe măsură ce mă apropiam, umbra se plia tot mai mult peste munte și se lungea, după cum eu mă depărtam de soare. Un sentiment tot mai acut de disperare a pus stăpânire pe mine. În timp ce umblam toată ziua fără nicio
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1567_a_2865]
-
de memorie a sufletului, despre care amândoi credem că e nemuritor, pe care nu știm s-o descifrăm cu alfabetul pe care-l avem la îndemână, dar acel ceva îl simțim și-i ducem dorul și-am vrea să-l regăsim într-o formă sau alta. Sperăm că un alt timp, mitic sau nu, ne poate readuce acel ceva pierdut, fie și numai pentru o clipă, fie și dacă nu-l înțelegem ce este. Cu alte cuvinte, amândoi am căutat acel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1567_a_2865]
-
Dacă ai fost tu primul care ai privit intens în ochii Vasiliscului, nu vei muri, dar îți vei vedea imaginea deformată, ultragiată a sinelui în ochii lui și din acel moment vei fugi de tine însuți, nu-ți vei mai regăsi vreodată adevăratul eu. Căci pierderea și căutarea de sine este cel mai periculos lucru ce ți se poate întâmpla, te poate duce la disperare sau la acte necugetate. Vei fi gata să faci pact cu forțele întunericului pentru a te
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1567_a_2865]
-
vreodată adevăratul eu. Căci pierderea și căutarea de sine este cel mai periculos lucru ce ți se poate întâmpla, te poate duce la disperare sau la acte necugetate. Vei fi gata să faci pact cu forțele întunericului pentru a te regăsi și a-ți reintra în pielea ta, pentru a te recunoaște. Tu nu-ți dai seama că pierderea de sine înseamnă pierderea umbrei, pentru că fără de lumină (a spiritului) umbra nu se mai ivește. Totuși, dacă vine îngerul la tine și-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1567_a_2865]