36,856 matches
-
și, din acel moment, nu a mai scos niciun cuvânt, nici privirea nu și-a mai ridicat-o asupra mea. Să înțeleg că ai putea să-mi sugerezi unde aș putea s-o întâlnesc sau cum aș putea s-o regăsesc? Licornul nici nu a mai ridicat capul, nici nu s-a mai sinchisit să-mi răspundă la întrebare. M-am ridicat fără să mai adaug nimic și am pornit-o încet către ieșire. Soarele coborâse complet sub pământ. Totuși o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1567_a_2865]
-
toată ziua, s-a suit ireversibil în cap. Dau drumul la radio. Gândul meu bântuie aiurea. Solidar cu el, sufletul rătăcește și el fără memorie. În curbe, genunchii mei se lipesc și își râd unul altuia. Doar ei, prin atingere, regăsesc memoria genunchilor ei sau a pântecelui Hipogrifului. Electrizați într-o dulce melancolie, genunchii mei vibrează ușor în ritmul muzicii: "Still my guitar gently weeps". Sfârșitul poveștii și morala ei De vină nu poate fi numai Aspida. Okurina Sicran. Numele străbunicului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1567_a_2865]
-
încetat să le mai dea curs, cel mult dacă-i erau foarte la îndemână sau nu-i consumau prea mult timp. Acum, de când s-a instalat perfid și iremediabil boala, s-a întors treptat din nou către sine, s-a regăsit tot mai pregnant și oglinzile au început să-i întoarcă chipul când contorsionat și răvășit de durere, când grimasat de suferință, când vesel și ravisat de întâlnirea cu sine. Albumul de familie Sosește albumul vechi de familie ce e depus
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1567_a_2865]
-
trei în hohote catartice de râs, probabil, la fel cum făceau pe vremea școlii. Plaja răsună de trilurile lor de fetișcane întârziate. Ca și cum și-ar elibera râsul încătușat în amărăciunea strânsă de un an de zile, adică de când s-au regăsit ultima oară în aceeași formație. Niciuna dintre ele nu are copii și nici măritate nu prea cred că sunt, sau mai sunt. Ele reprezintă deopotrivă mamele și tații mei concentrați în spațiul unei vacanțe. Tatăl meu, ce apare la fel de rar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1567_a_2865]
-
cartea marelui povestitor. Eu, deranjată de gestul lui, vrând probabil să evit frontal eventualele admonestări ale persoanelor de ordine, am pornit-o rapid printre culoarele librăriei către zona liberă, unde a locuit inițial cartea, pe care fără nicio stupefacție am regăsit-o în dimensiunile ei originale, cu plafonul jos și rafturile superioare largi și generoase, în lemn natur, pe care le-ai putea atinge fără să te ridici măcar pe vârfuri. Și tocmai mi se pare că zăresc un exemplar... incredibil
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1567_a_2865]
-
mie de nume, după cum același nume poate însemna o mie de lucruri. Acesta este Joao omul cu o mie de nume ce întrupează mii de entități la momente diferite. Joao este tot ceea ce dorim noi să credem, noi ne-am regăsit miracolul prin el, pentru că aveam nevoie de el, într-o lume în plină disoluție, secătuită de miracole, strălucire și inefabil. Istoria produce flageluri, războaie, revoluții, renașteri, dar și miracole. Joao de Deus este poate unul dintre ele. De ce acceptăm miracolul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1567_a_2865]
-
într-o lună înaintată, a fost operată vizibil în holul "Casei", în văzul tuturor și al televiziunii din Noua Zeelandă. Apa fluidizată din camerele de curenți pare să-i fi dezinfectat și închis rapid rana, căci după 24 de ore o regăsim în holul "Casei", rugându-se și, probabil, aducând mulțumiri entităților, în fața triunghiului "cunoașterii", simbol al "Casei de Dom Ignacio". El stă agățat pe peretele de răsărit al holului și circumscrie un spațiu sacru de concentrare, meditație și rugăciune. Un bărbat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1567_a_2865]
-
de metri în spate, pe-un povîrniș; găsiseră cîteva găuri făcute de cîrtiță în pămîntul reavăn și cercetau curioși, împingîndu-se și disputîndu-și întîietatea, întreaga zonă. Nu ești în apele tale, Lupino, susură Hana, cu vocea-i caldă, în care se regăsea toată muzica pădurii. Te-au obosit spiridușii ăștia mici? încercă, deși intuia că nu ăsta e motivul, tînăra lupoaică. Știi bine că nu. M-aș ține după ei la nesfîrșit. Apoi tăcu. Prea de multă vreme îl știa Hana pe
by Crenguţa H. B. Docan [Corola-publishinghouse/Imaginative/1108_a_2616]
-
chinui să culce la pămînt ierburile înalte, așa cum văzuse că fac toate prietenele mamei lui, căprioarele. N-ar strica să te mai auzim puțin. Mămica ta ar putea să-ți depisteze vocea și am avea mai multe șanse să vă regăsiți. Nu-nțelegi. Nu-nțelegi nici asta... Puiul n-avea de gînd acum să mai plîngă de singurătate. În compania lupului se simțea în siguranță. "Noroc" cu foamea, care nu-i lăsă cale de întoarcere. În scurt timp, micuțul căprior scîrțîia
by Crenguţa H. B. Docan [Corola-publishinghouse/Imaginative/1108_a_2616]
-
regăsit) cu mama ta, așa cum se întîmpla de fiecare dată cînd trebuia să mă îndepărtez mai mult. Fusese o zi bună: găsisem, în cele din urmă, vînat bogat și mă întorceam împovărat și ostenit, dar fericit și nerăbdător să vă regăsesc. Dintr-o dată, ecoul mi-a adus la urechi strigătul mamei tale... Mi se strînge carnea pe mine cînd îmi amintesc urletul acela sfîșietor! Și crede-mă, fiule, că, în atîta amar de vreme, mi-a răsunat în suflet de mult
by Crenguţa H. B. Docan [Corola-publishinghouse/Imaginative/1108_a_2616]
-
din gînduri și, de îndată ce răsări iarăși soarele, cei doi purceseră la drum. Ploaia redeșteptase pofta de viață și totul în jur renăștea. Se bucurau ca niște copii de veselia semenilor lor și făceau planuri optimiste pentru viitor. Aveau să o regăsească pe mama; aveau să se reîntoarcă la teritoriul atît de greu cucerit altădată; aveau să redevină familia fericită care fuseseră. Gîndurile pozitive le ușurau înaintarea, și uneori lupul înțelept reușea chiar să țină pasul cu Lupino. La fel de agil fusese și
by Crenguţa H. B. Docan [Corola-publishinghouse/Imaginative/1108_a_2616]
-
să regrete plecarea lui Lupino. Apoi, la capătul nesfîrșitelor zile de îngrijorare, reîntîlnirea. Fericirea de a-l revedea sănătos, mîndria de a constata că învățăturile pe care i le-a transmis i-au folosit cu adevărat, bucuria de a-l regăsi mai matur, mai înțelept și, pentru prima dată de cînd îl cunoștea, sperînd la fericirea deplină. Lupino îi mobilizase. Își descoperise tatăl. Era la un pas de a-și găsi și mama. Dar avea nevoie de ajutorul lor. Lucrurile nu
by Crenguţa H. B. Docan [Corola-publishinghouse/Imaginative/1108_a_2616]
-
de bine s-o facă, împreună. Și-l mai aștepta ceva în noua viață care sta să-nceapă. O făptură minunată, căreia-i dusese dorul neîntrerupt, la care-și lăsase o parte din suflet cînd plecase și pe care-o regăsise mai prietenoasă, mai înțeleaptă, mai frumoasă. Acum ea era Hana, mîndria haitei. Și cine știe? Avea să devină, poate, într-o bună zi, Hana lui, a lui Lupino, a neînfricatului lup legendar... Cuprins Odată, demult. Filă de poveste / 5 CAPITOLUL
by Crenguţa H. B. Docan [Corola-publishinghouse/Imaginative/1108_a_2616]
-
subiectul", însă subiectul este condiția obiectului, ceea ce face ca lucrurile să devină obiecte pentru noi și astfel să ni se arate, în așa fel încât să le putem cunoaște. Or această concepție implicită asupra conștiinței, adică asupra fenomenalității fenomenelor, se regăsește în fundalul majorității filozofiilor, precum și al științei înseși. La Kant de pildă, care se străduiește să scoată în evidență posibilitatea experienței, se arată că această posibilitate este cea a obiectelor, adică ansamblul condițiilor (intuițiile privind spațiul și timpul și categoriile
by MICHEL HENRY [Corola-publishinghouse/Imaginative/1006_a_2514]
-
la ele: este ceea ce numim înțelepciune cea a istoricilor, a sociologilor, a etnologilor și biologilor, a tuturor celor care se încred în ceea ce văd. Numai că nu știm încă nimic despre viață când "filozofăm" în acest fel. De aceea o regăsim în noi pe aceasta ca un principiu sălbatic care nu are ce face cu o cunoaștere care nu este a sa și care, din câte știe despre ceea ce este, se supune altor legi decât acelora pe care încercăm să i
by MICHEL HENRY [Corola-publishinghouse/Imaginative/1006_a_2514]
-
seamă de ele. Iată de ce, dacă vorbim cu referire la tehnică de "mijloace", trebuie să recunoaștem că este vorba de mijloace foarte aparte, care nu se mai află în slujba nici unui scop deosebit de ele, ci constituie ele însele "scopul". Ne regăsim astfel în prezența unui ansamblu impresionant de dispozitive instrumentale, de moduri de a face, de operațiuni, de procedee din ce în ce mai eficace și sofisticate, a căror dezvoltare nu cunoaște cu toate acestea alte stimulări și alte legi în afara ei înseși, producându-se
by MICHEL HENRY [Corola-publishinghouse/Imaginative/1006_a_2514]
-
și-a schimbat și el total natura. Prin această mijlocire a activității individuale a inventatorului și a vieții sale proprii, el era legat de progresele culturii în general și perceput ca una dintre ramurile acesteia. Însă nimic asemănător nu se regăsește astăzi în dezvoltarea tehnicii ce se înfăptuiește ca autodezvoltare. Putem doar spune că: dacă se dau tehnicile a, b, c a căror compoziție este tehnica d, aceasta din urmă va fi produsă, în mod inevitabil, ca efect cert al lor
by MICHEL HENRY [Corola-publishinghouse/Imaginative/1006_a_2514]
-
științific drept singura ființă care există în realitate și "adevărată", cu excluderea oricărei alte realități și oricărei alte validități, mai cu seamă cea a subiectivității, și, de cealaltă parte, această aceeași subiectivitate care constituie tocmai realitatea acestei intentio științifice. Astfel regăsim aici în mod cât se poate de riguros conflictul care se acutizează între un mod de viață și esența sa, între o modalitate subiectivă și însuși țesutul din care este ea făcută. Cum este posibilă o astfel de contradicție? Purcede
by MICHEL HENRY [Corola-publishinghouse/Imaginative/1006_a_2514]
-
dat în acest fel, nerevelându-se niciodată într-o evidență, în ek-staza unei viziuni. Din acest motiv, el nu este de asemenea niciodată și nu poate fi datul stabil și permanent neputând fi altfel al acestei viziuni, ceea ce vom putea regăsi în identitatea sa cu sine de fiecare dată când vom așeza din nou privirea asupra lui, ceea ce va străbate timpul, în această identitate cu sine, sfidând schimbarea și moartea. Or această ființă stabilă și permanentă și ca atare "reală" și
by MICHEL HENRY [Corola-publishinghouse/Imaginative/1006_a_2514]
-
sine a vieții potrivit modalităților patetice în care ea nu contenește a se încerca și a se simți. Există așadar două "adevăruri". Ființei-așezate-în-față și care se arată ca atare, asupra căreia este posibil a reveni la nesfârșit pentru a o regăsi identică cu ea însăși la fiecare dintre aceste "reveniri" idealității matematice pe care am substituit-o datului sensibil i se opune, nu în interiorul unei lumi, ci radical, în afara acestei lumi și a exteriorității transcendentale în care ea ek-zistă, un adevăr
by MICHEL HENRY [Corola-publishinghouse/Imaginative/1006_a_2514]
-
juridice etc. Ceea ce le caracterizează pe acestea din urmă, în opoziție cu simplele fenomene naturale, este faptul că, în ciuda acestei diferențieri tematice, ele nu pot fi nici definite, nici concepute independent de o umanitate și de comportamentele sale esențiale. Nu regăsim oare în apariția științelor umane trăsătura caracteristică a culturii moderne? Doar omul a constituit dintotdeauna tema principală a propriei sale reflecții, și astfel un obiect de studiu sistematic și constant. Irupția științelor umane în secolul XX și extraordinara lor dezvoltare
by MICHEL HENRY [Corola-publishinghouse/Imaginative/1006_a_2514]
-
și numai în mod implicit caracterele temporalității, sensibilității, valorizării, afectivității, intersubiectivității etc. Aceste caractere sunt legate înaintea obiectivării, în viața transcendentală însăși, potrivit unor reguli fundamentale și unei ierarhii ce aparțin propriei esențe a acestei vieți și o definesc. Le regăsim apoi în obiectivare sub formă de proprietăți empirice ale căror legături esențiale nu mai sunt aparente, astfel încât științele pozitive le tematizează la întâmplare, pentru motive care nu-și mai au sălașul în esență și nu se mai confundă cu ea
by MICHEL HENRY [Corola-publishinghouse/Imaginative/1006_a_2514]
-
Numesc practici ale barbariei toate modurile de viață în care această viață se înfăptuiește sub o formă grosolană, frustă, rudimentară incultă, în contrast cu formele elaborate care nu mai sunt numai cele ale artei, ale cunoașterii raționale, ale religiei, ci care se regăsesc la toate nivelurile activității umane, inclusiv la acela al conduitelor elementare legate de hrană, îmbrăcăminte, habitat, muncă, iubire etc. Se va pune, este adevărat, întrebarea ce înseamnă exact "formă grosolană" sau "incultă" și în ce fel se diferențiază aceasta de
by MICHEL HENRY [Corola-publishinghouse/Imaginative/1006_a_2514]
-
precede răsturnarea sa într-un proces de descompunere, ci Energia originară a Ființei în calitate de Viață sau, mai curând, în ceea ce privește această viață care este a noastră (cea a indivizilor și a grupurilor, prin urmare cea a societăților), faptul că ea se regăsește în acest istorial al Absolutului și se înfăptuiește în el și ca el. Aprioricul barbariei ca și cel al culturii, aprioricul tuturor aprioricelor este această viață absolută în care suntem trăitori. De ce atunci rămâne această Energie nefolosită în noi? În
by MICHEL HENRY [Corola-publishinghouse/Imaginative/1006_a_2514]
-
caută așadar să se elibereze, însă urmând de data aceasta căile pre-trasate de-a lungul cărora se obține ușurarea imediată. Efort zadarnic: afluxul de energie care nu s-a putut investi în sarcinile cele mai nobile și mai dificile se regăsește intact pe planul unde se încearcă acum a se scăpa de el. Intact, sau mai degrabă amplificat de toată diferența care separă mai multul de mai puțin: partea de energie nefolosită n-a făcut decât să sporească, sporind și neliniștea
by MICHEL HENRY [Corola-publishinghouse/Imaginative/1006_a_2514]