6,372 matches
-
spate o pancartă mare pe care scria „Fumatul interzis”, Își aprindea o țigară cu bricheta Dunhill și declara: - Celor care pleacă pentru că detestă fumatul mai mult decât iubesc ideile nu li se va simți lipsa. Rostea aceste cuvinte cu atâta comică seriozitate și bună dispoziție, Încât atunci când l‑a auzit, Pargiter s‑a Îndrăgostit pe loc de el și mi‑a cerut să‑l prezint acestui om spiritual. I‑am comunicat lui Ravelstein că amicul meu Pargiter dorește să‑l cunoască
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2144_a_3469]
-
meu nu poate să mănânce un cornet de Înghețată. Întoarce capul când Îl vede. Și dacă nu poate linge Înghețata, precis că o să moară!” Poate că din pricină că vedeam În tropice o amenințare cu moartea, instinctul mă Împingea să caut latura comică a fiecărei chestiuni. Aveam impresia că pământul e mai spongios aici. Nu era la fel de compact ca la noi, În nord. Bănuiesc că nu‑i greu să Îngropi pe cineva În solul ăsta de corali putrezi. Nu aveam de gând să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2144_a_3469]
-
în fruntea trupei și drept urmare acum preda "elevilor" ei înmulțirea și împărțirea. Plictisită de noțiunile pe care le știa prea bine, Emanuela căscă cu toată gura. Educată, "profesoara" îi făcu observație "Doamna" scrise câteva exerciții pe tablă, cu un aer comic de superioritate, apoi îl scoase pe Dan în față să le rezolve. Mai inteligent și mai rapid decât ea, băiatul completă atât de repede rezultatele, că Luana rămase în urmă cu socotitul. Deși cei doi zâmbeau pe sub mustăți și îi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1548_a_2846]
-
una în vederea cumpărării, mai târziu. De fapt, adevărul e că mi-am luat una. Luana se uita la el cu ochii strânși, încercând să priceapă ce vrea să-i spună. Îl privea atât de intens, cu o încruntătură așa de comică, încât Ștefan se topi de drag, o luă în brațe și-o strânse tare, ca ea să se lipească pentru veșnicie de el și astfel să poată dormi liniștit. Vrei s-o vezi? întrebă. Ce să văd? Garsoniera. Au intrat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1548_a_2846]
-
se jucase, în locul în care crescuse. Își dorea, mai mult decât orice, un loc de muncă dar nici unul dintre ei, cu multele relații pe care le aveau, nu se oferise s-o ajute. Acum, în acest moment de o stupiditate comică, probabil că numai vârsta înaintată îi făcea s-o ia razna. Văzându-i cum fac spume la gură, se gândi să fie îngăduitoare. Am să mă ridic și-am să plec, considerând că nu s-a întâmplat nimic. Vanda fu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1548_a_2846]
-
-se pentru o idee iluzorie. Astfel de dispute o făceau să-și imagineze lupta dintre un elefant și o albină care, din lipsă de inspirație, în loc să-l înțepe și să-l facă să urle de durere, se chinuia zadarnic și comic să-l dea de-a rostogolul. Astfel, femeie fiind, Luana lăsa vorbele cu miez ale soțului ei să treacă pe lângă ea și tânjea după înșelătoarele dulcegării zilnice. Radu era incapabil de așa ceva. În schimb, o dădăcea zilnic, stându-i în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1548_a_2846]
-
la îndemâna oricui și de un efect uluitor. Veber plecă nemulțumit, acordând o perioadă de gândire de trei zile. Directorul de creație izbi planșa pe masă. Ce vrea ăsta, un clip cu Donald Rățoiul? Și-au ascuns zâmbetele cu o stângăcie comică. Erau obosiți și plictisiți de acest veșnic joc de-a "Hai să-ți dau, nu vreau să iau". Privirea cruntă a lui Bariu nu mai avu nici un efect. El ceru, cu severitate, proiecte noi. După plecarea echipei, se întoarse spre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1548_a_2846]
-
Pe mîine. Ați fost foarte amabil... O văzură urcînd În mașină, aplecîndu-se spre Însoțitorul ei să-i spună cîteva cuvinte și mașina demară. Cei doi bărbați din salon se uitară unul la altul, apoi Lecoeur Întrebă, pe un ton aproape comic: — Așadar? — Ei, da! Așadar? Nu avea chef să discute și nu uitase că trebuia să se Întîlnească cu soția lui lîngă jucătorii de bile. Pe mîine, bătrîne! — Pe mîine. Și, ieșind, avu parte de salutul militar al polițistului de la CRS
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2055_a_3380]
-
i se spunea și nu-și amintea nici măcar de unde venea și încotro mergea. Era o umbră tristă a ceea ce fusese, ce mai. Dacă n-ar fi fost un lucru așa de grav, câteodată situația ar fi putut să pară chiar comică. Iată-ne ajunși la Benevento cu trei zile înainte de idele lui iunie, și sufletul mi-era doldora de frumusețile pe care ochii le interiorizaseră. Înainte de a intra în oraș, eram hotărât să-i determin pe prietenii mei să renunțe la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
Ioan Baban: „Cultura și literatura română de la origini până azi în județul Vaslui” îi enumără drumul literar: Debutează cu epigrame la ziarul județean „Vremea nouă”, dar autorul consideră adevăratul debut în culegerile anuale de umor ale revistei „Urzica”, intitulate „Perpetuum comic”. În 1980 a fost distins cu premiul III la Festivalul umorului „Constantin Tănase” de la Vaslui. În 1984 a primit mențiune la același festival. Editorial a debutat în 1980 cu volumul „Picătura de acid” în colaborare cu C. Manea, cuprinzând fabule
Constantin Huşanu by Reflecţii la reflecţii. Pe portativul anilor () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91645_a_93056]
-
de tensiune reductibile, în cele din urmă, la disputa dintre bine și rău. Inocenței studenților despărțiți de meleagurile natale i se opune perfidia unui personaj, Uriel, o falsă față bisericească, un fals idol, un idol de lut. La intersecția dintre comic și tragic ar putea fi plasată piesa radiofonică Avem telefon. E o lucrare dramatică despre imposibilitatea de a rămâne singur până la sfârșit în fața păcatului ce reduce ființa la o ecuație unde singura necunoscută pare să fie frica de pedeapsă. Cațavencu
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288174_a_289503]
-
1949) și Minerii din Maramureș (1951), intens mediatizate, impuse în programele școlare și în manuale ca modele ale noii literaturi. Clișeele limbii de lemn ale propagandei regimului sunt placate pe tiparele prozodice și lingvistice ale folclorului, hibridul fiind de un comic involuntar („Voi pe mine mi-ți pușca, / da nu și credința mea”; „Tovarăși, după cum e știință, / noi om avea ceva ședință”). Strident false în infrastructura lor ideologică și etică, Prima baracă, Naționala nr. 7 și alte „reportaje lirice”, precum și reveriile
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286739_a_288068]
-
Mataemon locuia În cartierul arcașilor și aproape toți oamenii care trecau pe stradă se cunoșteau. Tokichiro era conștient de pașii trecătorilor și se Îngrozea la gândul că avea să fie descoperit de părinții lui Nene. Acel spectacol al lașității era comic. Dacă Tokichiro Însuși ar fi văzut pe altcineva comportându-se astfel, l-ar fi disprețuit pe acel om. Dar, În momentul respectiv, nu avea timp să reflecteze la demnitate sau la reputație. S-ar fi mulțumit să Îi zărească, o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
le stăpânim cheful de joacă. Lasă-i În pace. Încă n-a căzut nimeni de pe cal, nu? — Se pare că cel mai tânăr dintre ei, Sakichi, nu e obișnuit cu călăria, iar cuiva i-a venit ideea că ar fi comic să-l dea pe jos. — A căzut Sakichi de pe cal? Ei, și asta prinde bine, ca antrenament. Armata mergea Înainte. Drumul intră În Harima și, În sfârșit, ajunseră la Kasuya, pe Înserat, așa cum plănuiseră. Spre deosebire de conducerea posomorâtă a lui Shibata
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
se Închine la sufletul Seniorului Nobunaga, n-ai stat dumneata pe locul de onoare, cu Seniorul Samboshi pe genunchi, făcându-i să se Încline În direcția ta, unul după altul? — Auzi, auzi, replică Hideyoshi, râzând. — De ce râzi? Găsești că e comic, Hideyoshi? Nu mă Îndoiesc că ți-ai făcut planul viclean de a-l ține În brațe pe Seniorul Samboshi ca pe un decor pentru propria-ți făptură neînsemnată, ca să primești plecăciunile familiei Oda și ale generalilor săi. Da, asta e
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
să-l Îndrăgească, numindu-l „interesantul nostru unchi“. În ziua aceea, după mai multe reprezentații, „unchiul cel interesant“ intră În cabinele actorilor, Îmbrăcă un costum și ieși pe scenă. — Ia uite! E unchiul! strigă una dintre fete. — Măi, dar ce comic arată! Neluând În seamă prezența celorlalți, cele două prințese mai mici Începură să aplaude și să arate cu degetul, neputându-se opri din râs. Așa cum era de așteptat, sora lor mai mare, Chacha, le dojeni: — Nu-i frumos să arătați
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
mai e? Noi, când râdem, o-ncasăm. Da’ acum râzi și tu! Tachinată de cele două surori ale ei, Chacha nu putea decât să râdă din ce În ce mai tare. Mama lui Hideyoshi râdea la rândul ei din când În când, privind dansul comic al fiului său, dar Nene, obișnuită cu bufoneriile soțului ei și cu necontenitele lui glume din cercul familial, nu părea deosebit de amuzată. În acea zi, Nene avea chef să observe, În liniște, pe țiitoarele soțului ei, care stăteau așezate ici
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
primele decenii ale secolului al XX-lea, în special din perioada interbelică, adică mahalaua transpusă în literatură de alți autori în chip „expresionist”, dramatic, sumbru ori melodramatic și sentimental. Din viața periferiei bucureștene mizere, D. observă și reține preferențial aspectele comice, nu neapărat „vesele”, narate mai degrabă cu bonomie, însă nu fără incisivitate și nerv, și nu fără o seriozitate de fond care asigură calitatea umorului. Mahalaua în care viețuiesc personajele - așa-numita „Republica Barbă-Rasă”, adevărat „stat în stat” - este una
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286684_a_288013]
-
popular de marionete, ce se definesc prin profilul caricatural al caracterelor și efortul prozodic orientat spre tiradă, piese aparținând unor boieri precum Costache Conachi, Iordache Golescu, Nicolae Dimachi. Până spre 1840 se constată înmulțirea prelucrărilor și a localizărilor de piese comice după model molieresc și cu observație autohtonă, prefigurându-se cerința profesionalizării repertoriului. Prin Gheorghe Asachi, cel care adaptează mai întâi piese pastorale și idilice și se dedică apoi dramei istorice, al cărei fondator poate fi considerat (îndeosebi prin Petru Rareș
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288153_a_289482]
-
pe cel despre Caragiale „cel mai solid din toate”, „meritul Istoriei sale”). Autorul demonstrează structura de pseudofarsă a comediilor, bazată numai aparent pe imbroglio, încurcătura fiind doar pretext, ingeniozitatea construcției situațiilor dramatice jucând de fapt un rol secundar. Forța viziunii comice rezidă nu în acțiune, ci în limbajul mimetic al personajelor, în „jurnalismul locvace” care acaparează existența cotidiană, substituindu-se realității. Modernitatea lui Caragiale o întrevede criticul în spectacolul tragicomic al individului amăgit de lumea aparențelor publice și care și-a
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288153_a_289482]
-
prim-plan a problematicii omului, în urma mișcării umaniste, nebunia apare din nou ca tematică socială, morală și medicală Dar, spre deosebire de Antichitatea clasică care o plasa în registrul tragicului, ca suferința cea mai profundă a omului; Renașterea plasează nebunia în registrul comicului. Nebunul încetează să mai fie personaj tragic, el apărând sub imaginea „bufonului”, care colorează decorul peisajului social și înveselește lumea. Aceeași concepție, de data aceasta dintr-un punct de vedere moral, o regăsim și la Desideriu Erasmus din Rotherdam în
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
și ca un filosof care nu s-a „lepădat de tezele sale idealiste”, ci, „din tinerețe până la sfârșitul vieții, evoluția filosofică a lui Maiorescu reprezintă o lunecare din ce în ce mai spre dreapta”. Acest capitol nu putea să nu aibă și o frază comică: „Maiorescu a deschis seria reprezentanților ideologici ai regimului burghezo-moșieresc [...] care începeau campania antimarxistă fără măcar să se fi ostenit să deschidă vreo lucrare a lui Marx”. Maiorescu este un liber-cugetător, care însă acordă un anumit rol religiei, dar, peste numai opt
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
însă nevoia de cunoaștere, frica de a dispărea împreună cu informația și evenimentele pe care le trăiește, fără voia ei: „A trecut aproape o lună de când n-am mai scris în jurnal. S-au petrecut atât de multe lucruri, lucruri tragice, comice, dureroase, plăcute, neplăcute. N-am scris nimic nu din lipsă de subiect, ci din lipsă de răbdare, răbdare de-a lua creionul în mână. Dar azi trebuie să scriu; nu mă îndeamnă muza, dar trebuie să consemnez evenimentele, căci cine
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
151). Poate nu întâmplător Marius Oprea selectează drept moto al unui capitol o „mostră” din gândirea sa: „Principala noastră problemă este lipsurile noastre”. Și alți ofițeri superiori gândesc rudimentar (pp. 152-156, 161-208). La fel ca în comediile cu Chaplin, dincolo de comic se ascunde tragicul. Oameni nevinovați au fost condamnați pentru „sabotaj”, fiind învinuiți de Securitate că au stricat „utilaje sovietice” la Canal, deși acestea au ajuns în România defecte, după ce au fost exploatate ani buni în construcțiile „Marelui Frate” (pp. 141
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
joc introduce un factor caracteristic, ce comportă trecerea de la natură la cultură. Animalele se joacă, dar esența jocului animalelor înseamnă o comunicare pentru a învăța poruncile, jocul la animale nu este opus seriozității și animalele nu au un sentiment al comicului, spre deosebire de jocul oamenilor, care presupune o acțiune liberă, care poate fi amânată sau suprimată. Odată cu epoca de astăzi, prin mitologia sportivă, proclamată, mitologie de tip superman la televizor, sau în Campionate se dezvoltă un anumit stil de viață, un stil
DIALOG ÎNTRE SPORT ŞI SOCIETATE by Mihai Radu IACOB, Ioan IACOB () [Corola-publishinghouse/Science/100989_a_102281]