6,028 matches
-
Altădată, la orele 12 și cîteva minute, de anul nou, - după ce nu-l mai văzusem și nici nu vorbisem cu el la telefon de peste cinci-șase ani, îi dau telefon, iar la capătul firului, înainte de a apuca să articulez ceva, Tudoran exclamă, ca la școală, în clasă, un profesor și amical și sever: "Țoiule,...tu ești!" De fapt, prietenia noastră, atît de aproximativă, avea dedesubtul ei mai mult decît vreo stare afectivă,...avea, și la unul și la celălalt, un dar viril
Note abandonate by Constantin Țoiu () [Corola-journal/Journalistic/17323_a_18648]
-
sărace, care-l adoră, și căruia el îi dă atâtea parale și le face și case... când e cu inundățile... - Ei, face Andi, curios, anunțând temperatura de afară; 20 de grade! ca primăvara. - Care-i simbolul nostru național? întreb. - Oaia! - exclamă el. - Vezi că știi?... întâi și-ntâi a fost Podul Mogoșoaiei, - o iau metodic... Pe urmă, Calea Victoriei... Piața Victoriei... Acum i se va zice Calea Oilor, nu? - Dacă zici mata. - Zic și eu... Și mai zic Strunga Oilor, Pieții Victoriei
Transhumanțe by Constantin Țoiu () [Corola-journal/Journalistic/8144_a_9469]
-
ci fiindcă nu aveau unde altundeva se duce. În anii ‘30, orice țară de pe glob își închidea granițele pentru evrei. Canada a zis: și unul e prea mult. Elveția a zis: deloc e prea mult. Graffiti-urile de pe străzile Europei exclamau: „Evreii să se ducă în Palestina (șaizeci de ani mai târziu pe zidurile din Europa se citea contrariul: Evreii să plece din Palestina...”). Așadar, familia mea s-a stabilit în Ierusalim în 1934 și astfel a supraviețuit genocidului nazist. Dar
Discursul lui Amos Oz la primirea Premiului Kafka 2013 by Simona Vasilache () [Corola-journal/Journalistic/3101_a_4426]
-
înălțime mică, care te ducea mai încet la București, dar sigur, în perfectă siguranță, se zicea în lumea specialistă a aviației. Se interesaseră dacă o puteau lua și pe Zizy, aia de la teatru, care juca și biliard. Sigur că da! exclamase pilotul, flatat de companie. Era pentru el, singur pe micuțul biplan, o plăcere și o onoare. Să se prezinte la aerodrom, că o ia. Numai că se știe, cu golurile astea de aer, la un aeroplan așa de mititel și
Marșeuza by Constantin Țoiu () [Corola-journal/Journalistic/9356_a_10681]
-
cu ocazia protestului de la Suceava pentru retrocedarea pădurilor: - "România este un stat mafiot" Haralampy: - Așa e, părinte: gura Bisericii adevăr grăiește... De la 1 iulie, noi majorări de prețuri la benzină, gaze, țigări și alcool, ceea ce îl face pe Haralampy să exclame: -Uraaaaaa! Mai avem un pic până la UE... Poate scăpăm cu viață... Dan Voiculescu, la jurnalele de știri tv din 16.06: "Am colaborat cu securitatea așa cum au colaborat toți românii angajați la stat..." Haralampy, soacră-si: - Mami, mâine dimineață te
"Stela și cu Arșinel nu mai au umor defel" by Dumitru Hurubă () [Corola-journal/Journalistic/10527_a_11852]
-
la intrarea în pivniță, apoi aprinde lanterna. Cîinele își înalță capul dintr-un cărucior ruginit, o umbră neagră legănîndu-se în sus și-n jos, cu limba atîrnînd, cu un scepticism absolut înscris pe figură. - Ia te uită, e doamna Nussbaum!, exclamă Roger, așa cum l-a auzit pe Fred Allen, miercurea noaptea la BBC. - Da' la șine te-așteptai, la Lașie?, răspunde cîinele. Roger simte vaporii înțepători de eter în timp ce-și începe grijuliu coborîrea în pivniță. - Hai, frate, că una-două
Thomas Pynchon - Curcubeul gravitației by Rareș Moldovan () [Corola-journal/Journalistic/6251_a_7576]
-
în sus și-n jos în lumina lanternei. - Ei, zburdalnicule, zice Roger dînd să-l apuce cu amîndouă mîinile, vărsînd eter din belșug. Localizează în cele din urmă buretele cu fascicolul lanternei, în timp ce cîinele privește puțintel confuz din cărucior. - Ha!, exclamă turnînd eterul, care îmbibă buretele și se evaporă în fuioare reci de pe mîinile lui, pînă cînd sticla e goală. Ținînd între două degete buretele ud, se împleticește spre cîine, cu lanterna sub bărbie, îndreptată în sus, punînd în lumină, crede
Thomas Pynchon - Curcubeul gravitației by Rareș Moldovan () [Corola-journal/Journalistic/6251_a_7576]
-
Fraților, am zis, dacă murim toți aici, în haine vărgate și în lanțuri, nu noi facem cinste poporului român că murim pentru el, ci el ne face onoarea să murim pentru el!" Pentru ca după alegerile de la 20 mai 1990, să exclame: "Un tâmpit mai mare ca mine nu există. Să faci 13 ani de temniță pentru un popor de idioți! De asta numai eu am fost în stare..." Admirație sau dispreț? Nu există un răspuns logic la această întrebare. Dar există
GÂNDIREA EXCLAMATIVĂ by Alex. Ștefănescu () [Corola-journal/Journalistic/17294_a_18619]
-
de toată lumea. Enunțurile sale creează parcă acele situații, care altfel s-ar fi reflectat difuz în conștiința martorilor. Petre Țuțea seamănă cu Peeperkorn, cu deosebirea că gândirea sa este exclamativă, nu enunțiativă. Filosoful nu analizează, nu interpretează, nu demonstrează, ci exclamă. Exclamațiile lui crează pentru câte o clipă iluzia că existența are un sens. 322 de vorbe memorabile ale lui Petre Țuțea, cu o prefață de Gabriel Liiceanu, ediția a II-a, București, Ed. Humanitas, 2000. 28 pag.
GÂNDIREA EXCLAMATIVĂ by Alex. Ștefănescu () [Corola-journal/Journalistic/17294_a_18619]
-
mic pentru om, dar mare către fostul PCR, meditează Haralampy de sub masă. Și cuvântarea lui Ion Iliescu, și a lui Miron Mitrea, și a lu'...Ce momente pesediste! Te ia cu frisonade... Bine că încep Jurnalele tv de seară... - Oho!, exclamă Haralampy. Ia uite, cuscre, ce imagini tv de la Școala ,Geo Bogza"! Ay, mamă, ce forțoși s-au întors din vacanță vitejii noștri pui de daci! Bravo! Ia uite-i cum își încordează mușchii... Reîncep bătăliile pe câmpiile școlare. Uraaaa! Că
Noroc cu domnul președinte Băsescu!... by Dumitru Hurubă () [Corola-journal/Journalistic/10895_a_12220]
-
Național Liberal și ideea de poezie aduce a șpagat, și prima reacție a celor care au văzut numele maestrului combinațiilor politice pe coperta unui volum de versuri a fost să izbucnească în râs. , Ce le mai trebuie și ăstora !?" a exclamat amuzat un foarte cunoscut poet optzecist în momentul în care i-am arătat volumul, Istorii duminicale, neuitând să îmi evoce trecutul literar nu foarte glorios al lui Radu Vasile. Întrebarea lui nu era cu totul lipsită de sens: ce nevoie
"Păcatele tinerețelor" by Tudorel Urian () [Corola-journal/Journalistic/10656_a_11981]
-
întunecate cărări”, Nora și Paul au intrat „pe poarta“ unui alt tărîm, cu dublu statut. Gunther citează o strofă jumătate din O seară de iarnă, poemul obscur-sacral, dar deloc cristic, în ciuda aparențelor, al lui Georg Trakl. „Cu scop străveziu“, ar exclama grăbit copilărosul Arșavir Acterian, crezîndu-se confirmat. Dar lucrurile nu stau chiar așa de simplu. Nu întotdeauna acea limpiditate a scriiturii - complimentată în măsura în care îi și este reproșată scriitorului - e doar o superficie elegantă, lipsită de profunzime. Uneori, pe fundul transparenței se
"Grodek". A treia variantă by Ion Vartic () [Corola-journal/Journalistic/5841_a_7166]
-
se izbește de refuzul violent al adolescentului: „Nora lovise încă o dată coarde oprite, porți închise”. De-aici încolo, într-un crescendo bine calculat și tot mai semnificativ, cuvîntul își păstrează numai direcția aceasta magico-mistică. „Am ajuns. Suntem la porțile Brașovului”, exclamă Nora, după o coborîre pe schi, dificilă, de pe Postăvar în burg, executată ca un ritual necesar, ce le dă dreptul să audă, sub bolțile Bisericii Negre, cum „porțile Oratoriului erau deschise”. În sfîrșit, ce a început să se țeasă în
"Grodek". A treia variantă by Ion Vartic () [Corola-journal/Journalistic/5841_a_7166]
-
roua de dimineață... Și cum cloșca de alături simțise numaidecât, din adăpostul ei de sârmă împletită, să nu dea iama Ionică în păsări, - Ionică, auzi, cotoiul vecinului și în puii care piuiau veseli ciugulind mălaiul. Raiul, Nelule, raiul pe pământ!, exclamă doctorul, spre încântare celuilalt, a prietenului său, - când, deodată, Nelule... (trucul vechi al prozei, suspansul)..." Cloșca se alarmează subit. Cloncăne înspăimântată. Puii de strâng grămadă. Se cațără unii peste alții pe spinarea mamei. Cârciumăresele, crinii fac fețe-fețe, pălesc, își trag
Cotoiul Ionică by Constantin Țoiu () [Corola-journal/Journalistic/6517_a_7842]
-
care receptează mesajele doar pe frecvențe megahertziene greu detectabile chiar și de către experimentatul său ginere Haralampy, dar și el cu bruiaje puternice, înțelege ce poate, așa că se sperie: - Saracan di mini, iară ne-aduc biteșugu' aceala la gaini ? - Of, mamă!, exclamă fiică-sa Claustrina jenată. Nu e vorba de nici un beteșug - grăiește domnu' Vadim... De ce nu ești atentă? Dinspre atelierul lui Hades se aude râsetul scrijelit al lui Aghiuță, condamnat la locul de muncă: - Iha! Iha! Hi-hi-hi! Urmat de vocea gravă
"Noi râdem unii de alții,iar Aghiuțăde toți!" by Dumitru Hurubă () [Corola-journal/Journalistic/10247_a_11572]
-
jubiliar al unui vechi club sportiv telavivian, "mîndrie și simbol al națiunii", proiect cît pe ce să fie torpilat de un miliardar rus (aluzie la Gaidamek?) care se adăpostise în Israel de teama Interpolului. Ceea ce îl face pe R.G. să exclame cu năduf: "Bine spus, dintr-un vis al evreilor săraci goniți de antisemitism, Israelul devenise un hobby al mafiei internaționale". Dar nu numai al acesteia. Apariția sub balconul său a unor grupuri de narcomani cu purtători de cuvînt gălăgioși și
O carte complexă by Gina Sebastian Alcalay () [Corola-journal/Journalistic/7291_a_8616]
-
autori preferați. Pentru Graham Greene am o slăbiciune mai mult personală decât literară: l-am întâlnit la Paris, când aveam unsprezece ani. Eram cu Mama în Biserica "St. Julien le Pauvre" și înăuntru mai era o singură persoană. Mama a exclamat: e Graham Greene! Într-adevăr, el era. Ne-a plimbat toată ziua și seara ne-a dus la Folies Bergčres. Mama îi luase un interviu cu câțiva ani în urmă și Graham Greene o plăcuse foarte mult. Un pic prea
Anamaria Beligan: „La urma urmei, nu suntem decât suma poveștilor noastre. De rest se alege praful.“ by Ilie Rad () [Corola-journal/Journalistic/6828_a_8153]
-
spre mine... Era Trepădușul angelic (pe atunci) al lui Marin Preda. Un înger de renaștere, cu părul superb, castaniu, lung, revărsat pe spate, și care pe vremea aceea ținea la mine, - un înger ialomițean. Oprindu-se și trăgându-și sufletul, exclamase bucuros: Nene Țoiule, ce bine că te văd!...Azi dimineață, la Mogoșoaia, Preda mi-a zis: Ai auzit ce-a pățit Țoiu?... Aoleo!, am făcut, credeam că te-a călcat mașina... Și a zis: l-a luat apa succesului! (Vorbea
Scene cu Marin Preda (2) by Constantin Țoiu () [Corola-journal/Journalistic/15087_a_16412]
-
tronează printre fantomele de onoare din apartamentul parizian al Divei), și a pierdut și gustul pentru viață; i-a mai rămas, într-o oarecare măsură, gustul pentru meserie, dar un gust imposibil, de vreme ce vocea plecase. "Să lăsăm tragediile pe scenă!", exclamă Callas într-un interviu. Doar că ea a fost, în felul ei, un personaj tragic. Filmul are un scenariu inspirat, are actori mari, are o echipă de clasă și avizată (în sensul că mulți, de la operator pînă la machieur, au
Callas contra Callas by Eugenia Vodă () [Corola-journal/Journalistic/14178_a_15503]
-
matinală apare lividă și obosită. Pe fruntea pergamentată sunt colțuri adânci, iar nasul plin de răni după priza continuă de tabac pare mumificat, în vreme ce gura cu prea multă salivă proiectând râsete isterice peste enorma dantură de cal”. „Sărmane rege croitor!”, exclamă Goga văzând uniformele fanteziste decise de Carol pentru oștirea română cu ocazia defilării de 10 mai. Nu e propriu vorbind mizantropie în aceste note de fiziognomie morală. Mai curând o maliție gratuită, artistică epurată, astăzi, la o lectură târzie, de
Octavian Goga (1 aprilie 1881-7 mai 1938) by Nicolae Manolescu () [Corola-journal/Journalistic/5647_a_6972]
-
treptele din fața sălii unde se ținea ședința. După o așteptare de trei ore, ușa s-a deschis și am fost invitați înăuntru. Castro ne-a întâmpinat pe amândoi cu căldură. Când Kenneth Tynan m-a prezentat pe mine, Generalissimul a exclamat: - Ah, dată naibii pisica aceea! Se referea la Pisica pe acoperișul fierbinte, ceea ce m-a surprins, - firește m-a încântat. Nu mi-aș fi imaginat că Generalissimul cunoaște vreo piesă de-a mea. După aceea ne-a prezentat tuturor membrilor
Tennessee Williams Memorii by Antoaneta Ralian () [Corola-journal/Journalistic/7900_a_9225]
-
n-are sens, ce pare a fi doar o înșiruire de cuvinte ca acelea scrise de o maimuță la tastatura unui computer, nu poate fi supusă nici unui tip de analiză convingătoare. În fața ei, unui filosof nu-i rămîne decît să exclame: Ceee? Din fericire s-a mai întîmplat cînd și cînd ca George W. Bush să rostească unele fraze care chiar au sens - unul rău, dar suficient pentru a merita combătute." (p. 29) Urmează apoi exemple extrase din tolba cu surprize
Copioasa abureală by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/6709_a_8034]
-
Eurovision nu a fost judecată doar Cascada, ci întreaga Germanie”. Merkel, recunoscută pentru rigiditatea sa politică, a devenit impopulară în rândul europenilor din cauza măsurilor de austeritate cu care a înțeles să gestioneze criza financiară din zona euro. ”Este inexplicabil”, a exclamat analistul ARD Peter Urban după ce cântăreața Natalie Horler a ieșit pe locul 21, chiar dacă mass-media din Germania o cota drept favorită la trofeu. Opt milioane de germani au urmărit Eurovisionul. Se datorează asta faptului că oamenii pur și simplu nu
Eurovision: Germania dă vina pe Merkel pentru rezultatul dezastruos by Iordachescu Ionut () [Corola-journal/Journalistic/56196_a_57521]
-
drept este ființa cea mai liberă zămislită vreodată de Creator... * * * După creaturile cerești denumite elionom, urmează cele pământești, - tahtonim ... În limba modernă, - popoarele, națiunile... Surghiuniți, prigoniți în istorie, iudeii simțeau nevoia să se afirme cu tărie, să-și ia revanșa, exclamând: „Priviți cât de iubiți sunt israeliții de către Sfântul unic (Binecuvântat fie El).” Spiritul Sfânt mai strigă: „Este oare pe pământ un singur popor ca poporul tău în Israel?”... Sigur, nu este!... Dar,... într-unul din secolele următoare, un mare Rabin
Situația îngerilor by Constantin Țoiu () [Corola-journal/Journalistic/13456_a_14781]
-
ea îi oferă spre lectură unui bun prieten, Friedrich Torberg, jurnalul ei intim. Acesta realizează că între dramaturgia înscenată de autoare și realitățile vieții există unele inadvertențe flagrante. Dar cum să-i spună pe față Almei, crudul adevăr? Inspirat, acesta, exclamă: "Alma! Ești cel mai bun partener pe care viața l-a avut și cred că nu pe tine trebuie să te felicit pentru viața pe care ai dus-o ci viața merită să fie felicitată, pentru tine". Altfel spus, Alma
Viața muzelor by Rodica Bin () [Corola-journal/Journalistic/11939_a_13264]