6,066 matches
-
pierde și era momentul oportun, ridica mâna dreaptă, iar orchestra de țigani începea cu un tango sau un vals, precum celebrul Să cântăm de Strauss, cu versurile românești ale lui Bébé Altman : Să cântăm, să dansăm Și din viață să gustăm, Doar așa vom afla Cât de scurtă, dar dulce e ea. Să cântăm, să dansăm Și de toate să uităm, Beți și voi, fiți vioi Nu știi mâine ce va fi cu noi. Apoi dizeurul cobora de pe scenă pentru a
Zaraza by Andrei Ruse () [Corola-publishinghouse/Science/864_a_1839]
-
în patul său își dă seama că, de cele mai multe ori, nu are ce discuta. Degeaba încearcă să le descopere dincolo de trupul lor frumos, ele își dezvăluie doar pielea catifelată, de care este sătul. El vrea să se plimbe, nu să guste. Vrea să-și exorcizeze demonii dinăuntrul său, fricile tot mai apăsătoare, dar se lovește numai de zâmbete false și de picioare lungi, aproape perfecte, cărora nu le poate șopti cele mai ascunse secrete și împărtăși cele mai adânci sentimente. Degeaba
Zaraza by Andrei Ruse () [Corola-publishinghouse/Science/864_a_1839]
-
limitele, iar acum toate aventurile și petrecerile fără sfârșit încep să-l coste. Se gândește, ca întotdeauna, că este la început de drum. Că sănătatea îi va reveni miraculos și va cuceri iar alte și alte scene, că va mai gusta din succesul pe marile bulevarde ale altor capitale și că va reveni în studiouri să înregistreze șlagăre care îl vor face nemuritor. — De ce nu vrei, Bibi, să faci un amărât de control ? De ce ? Sunt bine, Pițule, ți-am spus de
Zaraza by Andrei Ruse () [Corola-publishinghouse/Science/864_a_1839]
-
Aici, la această obârșie de izvor, de pârâu, de vale, în contextul unei puternice obști răzășești a satului Dodești, își are obârșia Victor Ion Popa. Nu s-a născut aici, dar rădăcina părinților, a străbunilor, l-a atras de mic, gustând din veselia celor de o vârstă cu el, din înțelepciunea bătrânilor, ca și din farmecul Văii Oanei, acel loc cu vii și livezi, cu crame și unchieși sfătoși, printre care străbunii săi, Alexandrache, posedau via de viță indigenă cu crama
Victor Ion Popa și comuna Dodești by MIHAI APOSTU () [Corola-publishinghouse/Science/91678_a_93468]
-
Styxului”. Ca urmare, trăirea și sentimentul, condiționate paradigmatic, își pierd contururile vii, capricioase și inefabile, și se dezvăluie, simplificate, în proiecții fără adâncime: „Eram pe Verigii, noi doi / Ne priveam unul pe altul / Tu țineai o balanță de fum / [...] // Eu gustam cardinal opoziția Racului”. Poezia ulterioară a lui S. - reprezentată cu deosebire de volumul Lupta cu Îngerul (2002) - reia, în forma fixă a rondelului, temele predilecte ale autorului, îngemănând complexități prozodice și tensiuni ideatice într-o viziune hermetic-alegorică, ca în Rondelul
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289939_a_291268]
-
o manifestare semnificativă a mișcării de avangardă. În literatura și arta din P. predomină absurdul, ilogicul, anormalul, elementul care șochează, după „morala” lui Urmuz din finalul prozei Plecarea în străinătate : „Dacă vreți cu toții în timpul nopții un somn în tihnă să gustați / Nu faceți schimb de ilustrate cu cel primar din Cârligați.” În numărul 16 se anunță încetarea apariției revistei, în vederea fuzionării ei cu „Contimporanul”. M.Pp.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289064_a_290393]
-
să gătească. Mai stăruie și iluzia că gătitul unor mâncăruri foarte elaborate e mai „creator“ decât gătitul simplu. Firește (dați-mi voie să clarific acest lucru), nu sunt un primitiv. Mâncărurile franțuzești gătite țărănește, pe care încă le mai poți gusta uneori în această țară binecuvântată, sunt admirabile; dar savoarea lor ține de o tradiție și de un instinct care nu pot fi maimuțărite. În Anglia, pretențioasa stăpână a casei nu numai că vede o virtute în bucătăria sofisticată, cu oficieri
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
extrem de utilă. Când eram eu la mijloc, actorii știau că trebuie să se aștepte la deprimări nervoase și lacrimi. Multora le plăcea: actorii sunt masochiști și narcisiști în același timp. Mi-l amintesc bine pe Gilbert Opian pradă isteriei, dar gustându-și din plin istericalele. Fetele, desigur, plângeau tot timpul. Când, avansat în carieră, am regizat o piesă în care juca Clement, plângeam amândoi. Dumnezeule, cum ne mai certam!) Eram absolut implacabil cu privire la băutură, și lucrul acesta a dus la o
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
La urma urmei, e o actriță. Călătoria s-a dovedit atât de plăcută, încât am fost amândoi surprinși. N-am discutat despre nici o problemă personală, ci am pălăvrăgit și am bârfit pe parcursul întregului drum și, în acel răstimp îngrădit, am gustat fiecare dintre noi compania celuilalt, așa cum se întâmpla pe vremea când Rosina nu se îndrăgostise încă de mine și eu nu-mi pierdusem încă mințile din cauza ei. Mi-a povestit, cu tact, numai ceea ce îmi făcea plăcere să aud, despre
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
lipsit de sens să mai aștept. Îi schițasem lui Gilbert în linii mari planul meu, deși o bună parte din el îl ascunsesem până și de Titus. Gilbert, urmând să joace acum rolul-cheie la care mă gândisem mai de mult, gusta întreaga dramă în chip rușinos. Așteptasem, ascuns în pădure, aproape un ceas, până când Hartley își făcu, în sfârșit, apariția. Cât despre domn, nici urmă. Un moment am pândit-o în tăcere. Purta aceeași rochie galbenă cu floricele cafenii, și pe deasupra
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
jumătate mort. — Da, răspunse ea la fel de îngândurată. M-am simțit pe jumătate moartă... da... de multe ori. Dar cred că foarte mulți oameni se simt așa. Și poți trăi chiar când ești pe jumătate mort, ba poți chiar să și guști unele din plăcerile vieții. Ascultându-i tonul meditativ, îmi venea să cânt de bucurie. Începeam să ajung până la ea. Vorbea despre acest lucru, despre asta. Da, începeam să-mi deștept prințesa adormită. — Cred că ți-e foame. Ia puțin vin
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
întindere a orizontului țâșneau fulgerări mute, iluminații extraordinare, ca niște vaste, foarte îndepărtate focuri de artificii, sau ca lugubre experiențe atomice. Nici un nor, nici un tunet, doar aceste uriașe izbucniri de lumini fugitive, silențioase, galben-alburii. Discutasem cu Hartley, discutasem despre trecut, gustasem din nou acel fluid de pură comunicare dintre noi, de care încercam să mă conving că se adâncește și se întărește. Era drept că, atâta timp cât comunicam, se crea între noi o atmosferă extraordinară, de o savoare unică. Aci puteam să
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
pentru asemenea costum, dar eu unul nu aveam nici o obiecție. Pielea îi strălucea de sănătate. Doar micile riduri strânse în jurul ochilor te lăsau să-i ghicești vârsta. Ea nu împărtășeam iritarea contingentului masculin cu privire la isprava mea. Dimpotrivă, era gata să guste retroactiv drama, din moment ce se terminase cu un happy-end, iar supraviețuirea mea îi sporise, într-un fel, simțul de posesiune. — Nu-i posibil, am răspuns eu, groapa e prea adâncă. Cine m-a tras afară? — Toată lumea. Când te-am auzit strigând
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
de gândeai că-i mană cerească. Fugea, că în cordon o avut voie să fugă, numai în afară nu avea voie... Și se ducea după rădăcina aia de stuf ș-o mânca, și zice către mine: Auzi dom’le, ia gustă și matale să vezi ce bună e! Dar eu îl întreb: Nu vă supărați, da ce e asta? Zice către mine: Biscuite de baltă. Doamne, Maica Domnului! Io de asta n-am auzit. „Biscuite de baltă”. Nici în gură nu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1972_a_3297]
-
se înțeleagă, în 1982, că nu i-a purtat niciodată pică mai tânărului său confrate: "Cât privește polemica cu Fănuș, ea ne-a apropiat mai mult decât ne-a înrăit. Cu geniul său lingvistic nici nu putea să nu mă guste, dar l-au pus răii și famenii să mă ciupească"51. Așadar, Eugen Barbu, la mai mult de un deceniu distanță de la polemica țesută în jurul Principelui, considera că impulsivul Fănuș Neagu, neinițiat încă, la sfârșitul anilor '60, în jocurile de
[Corola-publishinghouse/Science/84944_a_85729]
-
protestă. Pavel se apropie de unul din cei trei tineri nedespărțiți și-i sfâșie obrazul cu o foarfecă de unghii. Se iscă un scandal monstru, se bătură, smulgându-și aproape ochii, și Eva nu înțelese veselia frenetică a gazdei care gusta toată această ieșire animalică. Târziu, în stradă, văzu chipul prietenului ei. Era parcă altul. Dansul și toată orgia îl făcuseră fericit. Avea în ochi o febră neagră, mistuitoare, palmele îi asudaseră, era ca niciodată frumos"6. Pentru o clipă, Sodoma
[Corola-publishinghouse/Science/84944_a_85729]
-
asta. La înmormântarea mamei mele am fugit la bordel, cum citisem, mi se pare, în Maupassant. Nu fi proastă, Eva, trăim numai în prezent. O dată cu smulgerea filelor de calendar totul piere, și din memorie, și din viața noastră. Trebuie să guști ora. (...) Vezi, numai cine n-a învățat cum se trăiește poate să uite ceva din bucuriile vieții. Aș vrea să te învăț să trăiești. Nu-mi place să muncesc. N-am muncit niciodată, am petrecut. Cum să mă apuc să
[Corola-publishinghouse/Science/84944_a_85729]
-
așeza o ramură la cununa de lauri, un succes pe care nu credeam că am să-l realizez cu prima mea expoziție personală. Privind în urmă la zilele ce au trecut, timp pe care mi lam petrecut numai cioplind și gustând din cupa succesului, oboseala pe care o acumulasem în orele nopților petrecute în bucătărie cu dalta în mână se evaporase odată cu primul zâmbet apărut la citirea rândurilor ce îmi erau destinate. Vernisajul primei expoziții personale alături de Președintele A.A.P. Iași
Povestiri din spatele simezelor by Mihai Dascălu, Gustav Ioan Hlinka () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1778_a_3166]
-
Își făcuse cu greu loc pentru a ajunge în mijlocul camerei și cu vocea lui impunătoare anunțase că dacă vinul de Pitești e pe terminate e timpul să servim „Vinul de Iași”. Imediat paharele au fost umplute toți fiind dornici să guste vinul din capitala Moldovei. După primul pahar au și început remarcile să apară la adresa vinului, fiecare întinzând paharul pentru a fi din nou umplut, care la fel ca și primul a fost gustat cu o mare plăcere de toți, admirându
Povestiri din spatele simezelor by Mihai Dascălu, Gustav Ioan Hlinka () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1778_a_3166]
-
au fost umplute toți fiind dornici să guste vinul din capitala Moldovei. După primul pahar au și început remarcile să apară la adresa vinului, fiecare întinzând paharul pentru a fi din nou umplut, care la fel ca și primul a fost gustat cu o mare plăcere de toți, admirându-i totodată și culoarea deosebită pe care o avea nefiind nici alb nici roșu. Imediat au început să apară diferite întrebări la adresa vinului legate de proveniență, anul recoltei, dacă e tratat sau nu
Povestiri din spatele simezelor by Mihai Dascălu, Gustav Ioan Hlinka () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1778_a_3166]
-
iasă așa un vin gustos”. La mulțimea de întrebări adresate lui Gheorghe Durac de toți cei din cameră care nu mai încetau să tot ceară diferite informații și bineînțeles câte un pahar de fiecare dată, dorind din ce în ce mai des să-l guste, răspunsul a venit scurt și direct: „Nu știu precis toate informațiile, dacă e tratat sau nu mi l-a adus cineva, o cunoștință care stă pe Bucium, la noi la Iași e o zonă care e foarte cunoscută pentru calitatea
Povestiri din spatele simezelor by Mihai Dascălu, Gustav Ioan Hlinka () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1778_a_3166]
-
mă duce la profesorii noștri. Este o mândrie presonală să poți înțelege cât respect trebuie să dai înaintașilor, pentru meritele lor de neatins în făurirea unui ideal. Au trecut generații după generații, ca fluviul timpului peste existența noastră, fiecare a gustat din fructul învățăturii, crescut de marii noștrii dascăli, și oferit în dar, mereu proaspăt, pentru dezvoltarea permanentă a sufletului și minții noastre. Noi am avut în ei, modelul de viață pe care l-am urmat mereu ca pe o lumină
DE-AR FI MOLDOVA’N DEAL LA CRUCE by Gheorghe Tescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/782_a_1742]
-
s-a mai pomenit" ... și doar la intervenția unui prelat superior ... administrator al Palatului ... au îndrăznit să pășească pe pământ sfânt. A fost un ceai cu adevărat patriarhal ... banchet în regulă ... și strașnic de binevenit căci tot nu apucasem a gusta ceva la plecarea din Erevan. În timpul "ceaiului", Preaînaltul ne-a povestit în limba română și în limba armeană că el este armean de origine, dar că, din cauza ... unor evenimente ... s-a refugiat în România ... unde a devenit Episcopul armenilor din
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1460_a_2758]
-
nostru Popescu s’a supărat, Îi șterpelesc popii calul, care poate fi deopotrivă o libelulă, o lăcustă ori un gândac, și spăl putina. „Radioalmanah“, 14 august 1998, ora 17,18 33. Un hâtru Zi de sfârșit de Gustar. Doar a gusta adică, căci via abia pârguiește, coace o boabă-două, vreau să spun un soi-două acolo... și acelea fără șanse de a da un vin bun; nicidecum o roadă. Roada toamnei abia se ghicește; tot un fel de a gusta, amânând mâncatul
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
Doar a gusta adică, căci via abia pârguiește, coace o boabă-două, vreau să spun un soi-două acolo... și acelea fără șanse de a da un vin bun; nicidecum o roadă. Roada toamnei abia se ghicește; tot un fel de a gusta, amânând mâncatul pe mai târziu, dacă totul va merge bine. Românul a numit frumos luna În care prea puține fructe și recolte sunt, cât să gustăm, chiar dacă grâul se mai recoltează uneori și În august, dar din vina noastră. Ar
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]