3,885 matches
-
unde erau mama și tatăl lui. De zile Întregi erau pe drum, făcînd un circuit aleatoriu al provinciei aflate la zece kilometri nord-vest de Shanghai. Jim pierduse socoteala numărului exact de zile, dar cel puțin mergeau Înainte și, din fericire, japonezii nu erau defel descurajați de Înrăutățirea situației prizonierilor lor. În prima zi, după ce plecară din Woosung, un drum de trei ore prin cîmp deschis Îi duse la fostul seminar Sfîntul Francisc Xavier de pe Soochow Road, unul dintre primele lagăre de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
Înrăutățirea situației prizonierilor lor. În prima zi, după ce plecară din Woosung, un drum de trei ore prin cîmp deschis Îi duse la fostul seminar Sfîntul Francisc Xavier de pe Soochow Road, unul dintre primele lagăre de prizonieri pe care le formaseră japonezii În săptămînile de după Pearl Harbor. Seminarul era deja plin de personal militar. Toată după-amiaza așteptară la o coadă de autobuze rechiziționate ale companiei Shanghai Transit, care transportau laolaltă cîteva sute de civili olandezi și belgieni. Jim se uită cu interes
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
surcelele și să fiarbă cartofii, pînă și doctorul Ransome și Basie ar fi avut aceeași soartă ca și misionarele. Jim observă că, după ce părăsiseră postul de jandarmerie de la ferma de porci, toți Își Îngăduiseră să se Îmbolnăvească. În cursul nopții, japonezii bătuseră un hoț chinez; țipetele bărbatului răsunau peste orezăriile pline cu apă, ondulînd suprafața Întunecată. A doua zi, toată lumea zăcea pe podeaua camionului, Basie din cauza plămînilor, iar doctorul Ransome pentru că nu putea să vadă cu ochiul lui infectat. Jim simțea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
vadă pentru ultima dată avioanele parcate și să stea sub Întinderea Întunecată a aripilor lor. Știa că soldații chinezi erau munciți de moarte, că acești bărbați făceau din propriile lor oase un fel de covor pe care să aterizeze bombardierele japonezilor. Apoi se vor duce la locul de descărcare, unde așteptau sergenții japonezi, În bocanci plini de var, cu pistoalele lor Mauser. Iar după ce Își vor lăsa pietrele, el, Basie și doctorul Ransome se vor duce de asemenea la locul de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
aproape tot atît cît Jim În anii de lagăr. Spatele puternic al soldatului făcuse să-i plesnească tunica decolorată și doar cureaua pentru muniții Îi ținea Întreagă haina ruptă. Înainte ca războiul să se Întoarcă În cele din urmă Împotriva japonezilor, soldatul Kimura Îl invita adesea pe Jim În bungalow-ul pe care-l Împărțea cu alți trei paznici și Îi permitea să poarte armura lui, kendo. Jim Își aducea aminte de ceremonia complicată În care soldații japonezi Îl Îmbrăcaseră În armura
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
lagărului și Îi examinase urechile. Amintindu-și de acele arme puternice și de iuțeala ochilor soldatului Kimura, Jim stătea culcat În iarba mare de lîngă cursă. De data asta, era bucuros că nu prinsese În plasă nici o pasăre. Cei doi japonezi se opriseră lîngă gardul de sîrmă și se uitau la clădirile abandonate care se Întindeau În afara perimetrului lagărului Lunghua, spre nord-vest. LÎngă ei, În interiorul lagărului, se afla scheletul dărîmat al sălii de Întrunire, cu balconul curbat deschis spre cer. În locul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
emoție și va spera că sutele de ore pe care le petrecuse stînd În jurul casei paznicilor - deși la instigările lui Basie - vor conta În favoarea sa. CÎndva, Îi dăduse lecții de engleză lui Kimura, dar, deși era evident că pierdeau războiul, japonezii nu fuseseră interesați să Învețe limba asta. Jim așteptă ca soldatul Kimura să urce malul spre el. Soldatul se opri În mijlocul canalului, cu un obiect negru, luminos, strălucindu-i În mînă. Golfurile, iazurile și fîntînile părăsite din cadrul lagărului de la Lunghua
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
Înțelegea că, probabil, era Înțelept să faci orice ca să supraviețuiești. După trei ani de lagăr, noțiunea de patriotism nu mai Însemna nimic. Cei mai curajoși deținuți - iar colaborarea era o chestiune riscantă - erau cei care Își cumpărau drumul spre favorurile japonezilor și astfel Îi ajutau pe camarazii lor cu cîteva alimente și pansamente. În plus, erau puține activitățile ilicite care să fie trădate. Nimeni În Lunghua nici măcar nu visa să Încerce să scape și toată lumea Îl denunța, pe bună dreptate, pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
grădina din Amherst Avenue. — Jim, e ora de mers la bucătărie...! auzi pe cineva strigînd de pe treptele de sub fereastră. Dar Jim se odihnea pe priciul lui. Era un drum lung pînă la bucătărie și nu avea rost să ajungă devreme. Japonezii sărbătoriseră Ziua Victoriei În felul lor, reducînd la jumătate rațiile și așa anemice. Adesea, primii sosiți primeau mai puțin decît ceilalți, pînă cînd bucătarii Își dădeau seama cîți deținuți muriseră sau erau prea bolnavi ca să vină să-și ia rațiile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
de armata de informatori. Mai multe grupuri de americani porniseră, În vara lui 1944, spre Chungking, capitala Chinei Naționaliste, aflată la peste o mie trei sute de kilometri spre vest. Toți fuseseră trădați de către chinezii din sate Îngroziți de represalii predați japonezilor și executați. De atunci, Încercările de evadare Încetaseră cu totul. În iunie 1945, peisajul din jurul lagărului Lunghua era atît de ostil, cutreierat de bandiți, săteni Înfometați și dezertori din armatele regimurilor marionetă, Încît lagărul și paznicii japonezi ofereau unica siguranță
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
Unii muncesc și alții se uită, asta-i tot. În ultimul an echipei i se alăturase un al treilea membru, domnul Carey, proprietarul agenției Buick din Nanking Road. Dar, În urmă cu șase săptămîni, murise de malaria, iar de atunci japonezii reduseseră rația de alimente Într-atît Încît doi oameni erau de ajuns ca să Împingă căruciorul. Ajutat de noii săi pantofi, Jim se grăbi pe cărarea de zgură. Roțile de fier scoteau scîntei cînd se loveau de pietricelele de cremene. Domnul Maxted
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
-mi tu, că doar tu asculți la aparatul de radio al lui Basie. — N-am ascultat la radio, domnule Maxted, răspunse Jim cu sinceritate, căci Basie era prea șiret ca să primească un englez În cercul secret al ascultătorilor. Știu că japonezii s-au predat la Okinawa. Sper ca războiul să se termine cuînd. — Nu prea curînd, Jim. Atunci ar putea Începe problemele noastre. Îi mai dai lecții de engleză soldatului Kimura? — Nu-l interesează să Învețe engleza, trebui Jim să recunoască
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
care se arunca În piscine. Dar ceea ce Îl Îngrijora pe Jim era posibilitatea ca și mama și tatăl lui să se fi schimbat. Curînd după ce sosise la Lunghua, auzise că părinții săi erau internați Într-un lagăr lîngă Soochow, dar japonezii refuzau să ia În considerare ideea unui transfer. Traversară terenul de adunare și se apropiară de bucătăriile lagărului din spatele casei paznicilor. Vreo douăzeci de cărucioare pentru mîncare, cu echipele lor, erau trase lîngă locul de servire, Înghesuindu-se laolaltă ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
Primii dintre acești oameni sărmani apăruseră În urmă cu trei luni. Noaptea, cei mai disperați se strecurau printre sîrme, doar pentru a fi prinși de către patrule. Cei care supraviețuiau În ghereta paznicilor pînă În zori erau duși la rîu de către japonezi și bătuți pe mal cu bastoanele pînă mureau. În timp ce Înaintau spre locul de servire, Jim se uită la chinezi. Deși era vară, țăranii mai purtau Încă hainele lor de iarnă vătuite. Nici unul dintre chinezi nu fusese primit vreodată În lagărul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
avea dreptate cînd spunea că, odată cu terminarea războiului, problemele reale ale deținuților nu se vor termina, ci abia vor Începe. Jim se Îngrijora pentru doctorul Ransome și pentru doamna Vincent, ca și pentru restul deținuților. Cum vor supraviețui oare fără japonezii care să aibă grijă de ei? Se Îngrijora În special pentru domnul Maxted, al cărui repertoriu obosit de glume despre country club nu Însemna nimic În lumea reală. Dar măcar domnul Maxted Încerca să mențină lagărul În funcțiune, iar ei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
nici o oră, fie și numai ca să-i scape de energia lui neastîmpărată, după cum bănuia Jim. Dar, În iarna lui 1944, toate astea luaseră sfîrșit. După atacul avioanelor americane asupra aerodromului de la Lunghua și după primele bombardamente asupra docurilor din Shanghai, japonezii impuseseră ora de stingere. Curentul electric era oprit complet și deținuții se retrăgeau În paturile lor. Rația de alimente, și așa modestă, a fost redusă la o singură masă pe zi. Submarine americane blocau estuarul rîului Yangtze și uriașele armate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
dacă această despuiere avea loc cu permisiunea comandantului japonez al bazei. La fiecare cîteva ore, un grup de soldați ieșea cu un camion și scoteau cîțiva chinezi afară. Jim Îi urmărea cum fugeau peste orezăriile inundate, spre vestul aeroportului În timp ce japonezii aruncau din cărucioarele lor cauciucurile și plăcile de metal. Dar chinezii se Întorceau de fiecare dată, ignorați de echipele de la tunurile antiaeriene din amplasamentele lor cu saci de nisip, postate de-a lungul șoselei din jur. Jim Își linse degetele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
și să li se alăture. Erau atîtea mărci noi de avioane japoneze! Doar la vreo patru sute de metri depărtare de cursele de fazani, era corpul prăbușit al unui Hayate, unul dintre puternicele avioane de luptă de mare altitudine pe care japonezii le lansau pentru a distruge bombardierele Superfotress care făceau raiduri asupra orașului Tokyo. Întinderea de iarbă dintre lagăr și capătul de sud al aerodromului era rareori patrulat. Ochiul vigilent al lui Jim cercetă șanțurile și ridicăturile de pe malurile cu urzici
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
mișcătoare. Dacă ar fi murit, oasele lui, ale lui Basie și ale doctorului Ransome i-ar fi purtat pe piloții japonezi care decolau de pe Lunghua ca să se arunce asupra vaselor americane de pază de lîngă Iwo Jima și Okinawa. Dacă japonezii triumfau, acea mică parte a minții lui care era legată pentru totdeauna de pistă, va fi Împăcată. Dar dacă vor fi Învinși, toate temerile lui nu vor mai avea nici o valoare. Jim Își amintea de acei piloți ai Înserării care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
de pistă, va fi Împăcată. Dar dacă vor fi Învinși, toate temerile lui nu vor mai avea nici o valoare. Jim Își amintea de acei piloți ai Înserării care Îl scoseseră din grupul de lucru. De cîte ori Îi urmărea pe japonezi plimbîndu-se În jurul avioanelor, se gîndea la cei trei tineri piloți și la echipa lor de la sol, care veniseră, prin lumina Înserării, să inspecteze pista. Dacă n-ar fi fost băiatul acela englez care să se plimbe spre avioanele parcate, japonezii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
japonezi plimbîndu-se În jurul avioanelor, se gîndea la cei trei tineri piloți și la echipa lor de la sol, care veniseră, prin lumina Înserării, să inspecteze pista. Dacă n-ar fi fost băiatul acela englez care să se plimbe spre avioanele parcate, japonezii nici n-ar fi remarcat vreodată echipa de lucru. Aviatorii Îl fascinau pe Jim cu mult mai mult decît armura kendo a soldatului Kimura. În fiecare zi, cînd stătea În balconul sălii de Întrunire sau Îl ajuta pe doctorul Ransome
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
Începu tema pe care i-o dăduse doctorul Ransome: toate timpurile trecute ale verbului amo. Îi plăcea limba latină; În multe privințe, formalismul ei strict și familiile de substantive și verbe semănau cu știința chimiei, tema favorită a tatălui său. Japonezii Închiseseră școala lagărului drept pedeapsă Împotriva părinților, care erau prinși toată ziua cu progeniturile lor, dar doctorul Ransome continua să-i dea lecții lui Jim. Avea de memorat poezii, ecuații simultane de rezolvat, probleme generale de știință (unde, datorită tatălui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
lîngă avionul distrus. Grupul de hamali se răspîndise, aruncîndu-și coșurile cu pietre. Soldatul japonez sări din compresor și alergă, cu pieptul gol, spre amplasamentele antiaeriene ale căror tunuri cercetau cerul. Deja o linie luminoasă se ivi dinspre pagoda Lunghua, de parcă japonezii porniseră un joc de artificii ritualic. Zgomotul făcut de acest tun singuratic străbătu aerodromul, acoperit curînd de zumzetul plîngăreț al unei sirene de alarmă aeriană. Claxonul de deasupra casei paznicilor din lagărul Lunghua reluă mesajul, cu un duduit aspru care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
pe Jim să conducă singur raidul aerian din balconul sălii de Întrunire. Ascultă atent, suspectînd deja o alarmă falsă. Raidul aerian venea mai devreme cu fiecare zi, pe măsură ce americanii Își mutau bazele mai aproape peste Pacific și peste teritoriul Chinei. Japonezii erau acum atît de agitați, Încît săreau În sus la fiecare nor de pe cer. Un avion de transport bimotor zbura peste orezării, fără ca piloții acestuia să remarce panica de jos. Jim se Întoarse la manualul lui de latină. În acel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
pe Jim, de parcă l-ar fi tras la răspundere. Își trecu mîna prin părul lui Jim, scuturîndu-l de praf și Îi examină scalpul, În căutare de răni. — Jim, căzusem de acord că nu te vei duce acolo sus În timpul raidurilor. Japonezii au destule probleme - pot să creadă că Încerci să le faci semnale piloților americani. — Asta făceam, dar nu m-au văzut. Avioanele Mustang sînt atît de rapide. Jim Îl simpatiza pe doctorul Ransome și voia să-l liniștească, să-i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]