3,420 matches
-
Și, continuă ea, evident, tot discut cu consiliul despre un nou director artistic. Ben e în stare să preia cârma până când putem numi pe cineva, dar, de fapt, cu cât rezolvăm mai repede lucrurile, cu atât vor fi cu toții mai mulțumiți. Nu și Ben, zisei eu, de colo. Margery se încruntă. — Păi, asta trebuie discutat. Vreau să zic că s-ar putea ca persoana pe care o va numi să vrea să lucreze cu el, cum a făcut și Philip. Desigur
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
am ce face pe aici. Abia acum începe distracția pentru voi. Practic, eu am terminat ce aveam de făcut. I-am spus toate lucrurile astea pe un ton cât mai convingător cu putință. Merge foarte bine, nu-i așa? Sunt mulțumită, zise Hazel, care mă privi în ochi, în oglindă. Nu știam dacă se referea la prestația ei sau la întreaga piesă. După ce s-a demachiat, și-a desfăcut meșa pe care o purta și a început s-o perie cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
năpusti cu voluptate asupra fripturii. Violet se uita în gol la farfuria din față, încă abătută. —Ei, hai Vi, nu mai fi supărată, îi zise Hugo încurajator. E clar că farsorul și-a schimbat acum ținta. Ar trebui să fii mulțumită. Asta dacă nu cumva ești geloasă, bineînțeles. —Geloasă? Asta o făcu pe Violet să sară în sus, lucru pe care Hugo îl știuse de dinainte. —De ce să fiu geloasă? — Din cauza Tabithei, zise Hugo, care trase o dușcă zdravănă de vin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
-mă spre ieșire mă ciocnisem de Sally și Fisher, care ieșeau din baia de la parter, foarte mototoliți și încântați de ei. Când ești nefericit nu-ți arde de oameni veseli, așa că m-am rățoit la ei, zgândărită de fețele lor mulțumite și de faptul că o țineau într-o veselie să mă convingă să rămân, nedezlipiți și abținându-se cu greu să nu-și mozolească unul altuia gâtul. Am ieșit și am chemat un taxi. Cel puțin în zona aceea nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
cam cu jumătate de gură. —E ceva mai mult de atât, reflectai eu. În afară de momentele când este pe scenă, Hazel nu e nici femeie, nici bărbat. Ca și cum ar fi un hermafrodit, înțelegeți? Are tot ce-i trebuie și e perfect mulțumită. Să știi că așa e, sări Fisher. Când joci cu ea, degajă o tensiune sexuală imensă, dar, imediat ce ai terminat scena, bum! Se oprește pur și simplu și ea revine la starea de șoricel. Cu majoritatea oamenilor se întâmplă exact
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
pe Helen. —Minunat! —Pentru Gita. Mă rog. Nici de ea nu ți-a plăcut? Hugo clătină din cap. Falsă ca Val Kilmer în rolul Sfântului. —Ești cam dur, zisei eu. — Oricum, le susțin. Când te gândești că eram așa de mulțumită că Janey devenise mai elegantă și arăta așa de bine, zisei eu, abătută. Toate astea pentru Gita. Nu strică niciodată să arăți bine. Da, știu, dar... Și era atât de drăgăstoasă față de Helen. Trebuia să-mi dau seama că asta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
obligat să facă dovada atașamentului său față de dogmă și tradiție. Șeicul era blond, slab și coleric; medicul era la fel de brun ca o curmală coaptă, mai gras decât o oaie în ajun de Aid, iar de pe buze rareori îi dispărea zâmbetul mulțumit și ironic. Studiase medicina după vechile cărți, cele ale lui Hippocrat, Galenus, Razes, Avicenna, Abulcasis, Avenzoar și Maimonide, cât și după lucrări mai recente privitoare la lepră și la ciumă, Domnul să le trimită cât mai departe! Avea obiceiul să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
o dimineață, la moscheea din cartier. Învățătorul, un tânăr șeic purtând turban și având o barbă aproape blondă, mă puse să recit Fatiha, prima surată din Carte. Am făcut-o fără să dau greș, fără urmă de șovăială. Se arătă mulțumit: — Rostirea lui e bună, memoria e precisă; nu va fi nevoie de mai mult de patru-cinci ani ca să învețe Coranul pe de rost.. Eram destul de mândru, căci știam că mulți elevi își petreceau șase sau chiar șapte ani cu învățarea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
drumul spre Sefru, sigur că orice pericol era de acum depășit, m-am apropiat de Hiba, cocoțată pe cal într-o litieră învelită în mătăsuri. — Nici un fasiot n-a mai asistat vreodată la o asemenea retragere somptuoasă, am lansat eu mulțumit. Ea se arătă îngrijorată. — Nu se cuvine să sfidezi hotărârile Soartei. Nu trebuie să nesocotești vitregia ei. Am dat din umeri, nicidecum impresionat. — N-am jurat eu că te readuc la tribul tău? Vei fi acolo peste o lună. Asta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
de-a lungul Nigerului, în orașul Gao. Nu avea zid de împrejmuire, dar nici un vrăjmaș nu cuteza să se apropie, atât de mare era renumele suveranului, Askia Mohamed, omul cel mai puternic din ținutul negrilor. Neguțătorii din caravană erau destul de mulțumiți să se oprească acolo. Mi-au explicat că locuitorii din Gao posedau atât de mult aur, încât cea mai mediocră țesătură din Europa sau din Berberia se putea vinde cu un preț de cincisprezece până la douăzeci de ori mai mare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
să certifice că te poți folosi de proprietate până la înapoierea mea. Se duse să ia din barcă hârtie, pană de scris și călimară, apoi se întoarse să se așeze lângă mine. În timp ce scria, mă întrebă de nume, porecle, calitate, păru mulțumit și îmi înmână, o dată cu documentul, o legătură de chei, arătându-mi destinația fiecăreia. În sfârșit, îmi explică în cuvinte exacte unde puteam găsi casa și cum s-o recunosc. — E o clădire albă, înconjurată de palmieri și de sicomori. Se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
și botezat, la fel ca sultanul, la fel ca toți mamelucii. Acestea fiind zise, sări în picioare și își luă rămas-bun, mulțumindu-ne iarăși. Așezată într-un ungher întunecos al încăperii, Nur nu luase parte la discuție. Dar se arătă mulțumită: — Fie numai și pentru întâlnirea asta și tot nu regret că am bătut atâta drum până aici. Evenimentele au părut să-i dea dreptate destul de repede. Am aflat într-adevăr că sultanul se hotărâse în cele din urmă să plece
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
interes. Am întors capul pe furiș. Înfățișarea vecinilor mei nu era deloc menită să mă liniștească. Am schimbat atunci subiectul și am fost ușurați văzându-i că pleacă. Un ceas mai târziu, am ieșit la rândul nostru, veseli și sătui, mulțumiți să mergem de-a lungul plajei, pe nisipul ud, scăldați în lumina unei luni strălucitoare. Tocmai trecuserăm de câteva colibe de pescari când, dintr-odată, niște umbre suspecte se întinseră în fața noastră. Cât ai clipi, ne-am pomenit înconjurați de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
-ți vizitez atelierul. Dacă m-aș hotărî să-ți fac portretul, ar fi o nelegiuire? — Deloc. Pentru mine, ar fi ca și cum cel mai elocvent dintre poeții noștri mi-ar scrie un elogiu. Nu găsisem comparație mai potrivită. A fost însă mulțumit. — Foarte bine. Vino la mine când vei dori. Îmi făgăduisem s-o fac, dar moartea fusese mai iute. De la Raffael nu mi-au rămas decât câteva cuvinte, o strâmbătură, un zâmbet și o promisiune. Datoria mea era să mă gândesc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
chinurile captivității. Și că Roma mă făcuse să gust două fericiri adevărate: aceea a unei cetăți antice care renaște, îmbătată de frumusețe; și cea a unui fiu care dormea pe genunchii femeii pe care o iubeam. Prietenul meu se arătă mulțumit. El adăugă totuși: — Dacă, într-o zi, orașul ăsta nu ți-ar mai dărui fericire, ține minte: casa mea îți este deschisă, ție și familiei tale, iar corăbiile mele te vor duce oricât de departe vei voi. Mi-am interzis
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
ca tine... Haide! Îl grăbi el ridicîndu-se din nou În picioare. Curînd o să iasă soarele și vreau să văd cum muncești... Își continuă mersul rapid spre culmea Îndepărtată. Soarele era sus pe cer cînd au ajuns, iar el se Întoarse, mulțumit, să mai contemple o dată mica insulă, „regatul” lui, În care dispunea, Începînd din acea dimineață, de un prim supus cu care putea face orice voia. Fregatele, pescărușii și pelicanii se Înălțau spre cer, gata să-și Înceapă pescuitul zilnic În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2009_a_3334]
-
Aici nu contează decît legea lui Oberlus; ceea ce spun eu e bine și orice altă opinie e rea... Vrei să-ți demonstrez asta? Interpretul aruncă o privire către cioturile lui Sebastián Mendoza și tăgădui printr-un gest, În timp ce Oberlus Încuviința, mulțumit, atitudinea lui: - Așa-i mai bine! exclamă el. Voi, francezii, aveți faimă de buni bucătari... Tu ești unul dintre ei? Lassa arătă spre colegul lui: - El e mai bun. - Bine... În cazul ăsta, spune-i că se va ocupa de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2009_a_3334]
-
Sevilla. Făcură dragoste. Cum nu mai făcuseră niciodată, cu pasiune și aproape cu disperare, iar ea Îi repetă de mai multe ori că Îl iubea, că era a lui, că nu putea exista nimic mai minunat decît acele momente. Adormiră mulțumiți și vlăguiți, dar a doua zi, aproape la amiază, Germán de Arriaga descoperi, stupefiat, că Niña Carmen plecase În zori. Alt bărbat, cu mai puțin entuziasm sau experiență, poate că ar fi sfîrșit prin a se sinucide, căci trăi zilele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2009_a_3334]
-
-ți place și vrei asta... Își desfăcu pantalonii scoțînd la iveală imensul lui penis excitat și Îi porunci: Acuma suge-mi-o pînă Îmi dau drumul pe minunata ta rochie de dantelă... Înghițindu-și mînia și ura, dar supusă și mulțumită, Niña Carmen Îi dădu ascultare, cu toate că sîngele care continua să-i curgă din nas Îi intra și În gură. Bărbații rămaseră surprinși de prezența femeii care Își făcu apariția brusc, Într-o dimineață luminoasă, Îmbrăcată În pantaloni bărbătești, cizme strînse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2009_a_3334]
-
vorbește cu Sheila. Nu suport așa ceva. — Deci, Stacey, îmi zice moșu’, ai pauză de masă. Asta-i bine. Șeful tău - domnul Chipstead, parcă așa-l cheamă, nu? - pare un tip de treabă. Așa ați zis și săptămâna trecută. — Da? Arăta mulțumit când a zis asta. M-am întrebat o clipă dacă-i pe invers, da’ nu mi se pare genu’. Era doar fericit că a ținut cineva minte ce-a zis el, mie așa mi se pare. —E de treabă. A
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2259_a_3584]
-
până când viața însăși e amenințată, e dincolo de margini. Stacey —D eci ce faci mai târziu? am întrebat-o io pe Sheila. Sheila mereu făcea câte ceva și câteodată mă lua și pe mine. Denisha zicea că e ca să se simtă ea mulțumită că face un lucru bun, cam așa, ca de milă. Da’ nu de asta - știu io. Îi plăcea să mă duc câteodată cu ea fiindcă arăta mai bine pe lângă mine decât arată de fapt. Se îmbracă într-un mare fel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2259_a_3584]
-
ca Ben, Judy și cu mine să fim într-o stare suficient de bună - lui Sally i-a plăcut dintotdeauna să fie invers, așa că, atunci când noi suntem binedispuși, ea ajunge în mod normal în direcția opusă, așa că existența unui cvartet mulțumit depinde de ea, ca să zic așa. Iar ea trebuie să fie într-o dispoziție bună pe care veselia din jur să o exagereze, nu să o irite. Ceea ce nu se întâmplă prea des, mai ales că Ben a cam avut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2259_a_3584]
-
mai în vârstă decât ea. Era într-o zi de joi și, ca de obicei, mă dusesem în vizită la ele în drum spre hotelul din Lincoln’s Inn. E destul de amuzant că am impresia că aș fi fost relativ mulțumit ca viața mea să continue cum fusese de ceva vreme: noutatea fiecărui gând și emoție fiind dependentă de fata pe care știam c-am să o văd la finalul fiecărei zile, era suficientă ca să merg mai departe. Numai că în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2259_a_3584]
-
am slăbit 8 kile de la operația de acum o săptămână!! Sunt așa entuziasmată, Crys, e incredibil. Știam io că mă simt altfel și chiar îmi imaginasem că rulourile de la bărbie-s mai mici... da’ poate îs!! Chirurgu’ a fost foarte mulțumit și-a zis că pot s-adaug mâncăruri moi la dieta mea și un pic de mâncare crocantă - IUPIII! Am venit acasă și-am mâncat niște biscuiți cu smântână - doar trei, cu niște sardine zdrobite pe ei - și m-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2259_a_3584]
-
mă reculeg. Spre groaza mea, când am revenit jos, ei dispăruseră. Un bilețel de pe masă mă informa că ieșiseră să bea ceva și c-aveau să se întoarcă mai târziu. Judy B en pare un băiat schimbat. Sunt atât de mulțumită și de ușurată; simt că nu voi înțelege niciodată de fapt prin ce trecea el în noaptea aceea îngrozitoare în care l-am găsit în pivniță, dar poate că e mai bine așa. Simt că acum e jenat din cauza asta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2259_a_3584]