6,994 matches
-
Și aici trebuia să faci trei metri și două sute de centimetri de pământ și să-l duci pe dig... Noi ce făceam? Că eram tineri, țărani, eram șmecheri... Săpam malu’, și tre’ să lași martor martoru’, de unde ai Început să sapi. Și noi mutam martoru’, și când venea și măsura cam ieșeam aproape de adevăr, că altfel nu puteai să faci trei metri două sute săpat... Și făceam la roabă cu Nicolae Fulga 4, general de aviație la Corabia. Și l-am Învățat
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
eram tineri, țărani, eram șmecheri... Săpam malu’, și tre’ să lași martor martoru’, de unde ai Început să sapi. Și noi mutam martoru’, și când venea și măsura cam ieșeam aproape de adevăr, că altfel nu puteai să faci trei metri două sute săpat... Și făceam la roabă cu Nicolae Fulga 4, general de aviație la Corabia. Și l-am Învățat cum să muncească acolo, că dacă nu murea, că ăștia cu știința nu știe ce Însamnă pământu’... „Băăă, stai cuminte așa! Uite-te
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
Ai zis "noi"? Da, mă gîndeam să mergem împreună. Asta l-a făcut pe Alin să dechidă ochii și să se ridice, spriji-nindu-se în brațe. Nu s-a șters la ochi, poate nu simțea c-avea puchini. Arăta obosit, de parcă săpase în grădină toată ziua sau cine știe ce făcuse. Ochii i-au curprins toată fața, ori de la oboseală, ori de la surprindere. Da' de ce eu? Nu poți lua pe altul? Păi, sîntem prieteni. N-aș vrea să merg cu altul. Cuvintele astea l-
[Corola-publishinghouse/Science/1529_a_2827]
-
ea reușise să scape de celelalte animale; Dragonul, care era cel mai viclean și cel mai rău, venea el însuși, mâncându-i copiii (pe cei mici). Mulți ani după aceea, i se născu un fiu al furtunii și ea a săpat o subterană pentru a-l ascunde, astupând intrarea subteranei unde aprinsese un foc. Pentru a masca unde era ascuns copilul și pentru a-l păstra la cald, în fiecare zi aprindea focul, coborând în subterană unde dormea acesta, alăptându-l
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2032_a_3357]
-
ele mă ajută să „expandez” în necunoscutul meu care e infinit. Andrei (Bart) spune că a scrie într-o limbă străină e o pantomimă. El, se pare, a încercat, dar n-a avut forța să supraviețuiască nemulțumirii sale și să „sape” mai departe ca să dea de apă. Acum vrea să mă influențeze și pe mine, să mă dezentuziasmeze, nebănuind că sunt ca o stâncă în voința mea, că vreau să mă „înșel” numai pe cont propriu și niciodată luând ca adevăr
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2032_a_3357]
-
dușmane grație periscopului. Aud zgomotul surd al tancurilor ce avansează - minele pe care le-am plasat n-au nici un efect asupra tancurilor al căror blindaj mă fascinează, făcându-mă invidios. Singurul mijloc de a combate victorios tancurile e de a săpa găuri atât de profunde, încât să nu mai poată ieși, dar timpul trece și ele avansează... Puloverul tău îmi încălzește inima, și certitudinea de a fi iubit de tine îmi dă o mare liniște în suflet. Merçi, mon cœur, merçi
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2032_a_3357]
-
parte era un deal acoperit cu o livadă bătrână de meri și de pruni, unde pășteau vacile satului. Într-una din zile, la trecerea prin sat m-am oprit să privesc livada. În dreptul unei gospodării, sus pe deal, câțiva oameni săpau de zor. Deoarece nu urcasem niciodată în livadă, m-am hotărât să o fac în acea zi. Am lăsat șareta în curte la nenea Voineac și am luat în piept dealul abrupt până la locul cu pricina. Nu după mult timp
BIETUL OM SUB VREMI by DORINA STOICA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/531_a_938]
-
zarzavat ale Cooperativei de Producție. Prin mijlocul grădinii trecea un pârâu care tăia drumul. Un tub de beton ținea loc de pod. Când apele veneau mari, tubul se înfunda cu aluviuni și crengi, iar apa inunda drumul și grădina. Sătenii săpau șanțuri adânci printre rândurile de legume. Pământul era gras și mănos. Producția de legume era suficientă pentru necesitățile satului și nu numai. Populația era îmbătrânită. Tineretul plecase să muncească la oraș, prin fabrici, șantiere și mine. Școala din sat era
BIETUL OM SUB VREMI by DORINA STOICA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/531_a_938]
-
Să mute drumul în altă parte, că mi-oi muta și eu casa mai la deal, a răspuns țăranul și s-a întors la acoperișul la care lucra. Locul acela era plin cu tufe mari de hrean. Țăranul, când a săpat gropile pentru șpalieri, a scos hreanul care era depozitat într-o grămadă mare. M-am aplecat și am luat trei rădăcini de hrean. Aveam să regret mult timp asta. Peste o săptămână am fost anchetată datorită unei reclamații în care
BIETUL OM SUB VREMI by DORINA STOICA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/531_a_938]
-
Acesta era numele inițial al hanului. Un zâmbet subțire apăra pe buzele poetului: era sigur că Guido impusese acel nume, era tipic pentru el. - Unde este mortul? Întrebă, dezmeticindu-se brusc din propriile gânduri. - Vino. Sus, În turn, au fost săpate câteva chilii. Hangiul le Închiriază călătorilor bogați, care vor să doarmă singuri. E Într-una din astea, la ultimul etaj. Dante mai șovăi o clipă: voia ca În minte să i se Întipărească o imagine limpede a ansamblului, Înainte să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1915_a_3240]
-
și invitația lui, pe care o refuzase cu un aer de superioritate. Căuta să nu asculte vocea neobrăzată a acelui ipochimen, care continua să trăncănească despre scadențe și despre riscuri. Încercă să Își alunge gândurile, Însă propunerea lui Cecco Îi săpa mereu În minte, ca o apă sordidă. În fond, oare nu putea cu adevărat să se alăture și el la Înșelăciunea cu cruciada? Pe cine ar fi păgubit, În afara unei gloate de negustori Îmbogățiți și de milogi și a unei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1915_a_3240]
-
mai supraviețuia. Bătrânul medic era În picioare, În lumina uneia dintre ferestre. Părea adâncit Într-o meditație profundă, cu capul Înclinat și cu ochii Închiși. Pe fața sa, marcată de vreme, rețeaua de riduri parcă se accentuase În ultimele ceasuri, săpând brazde până la os. O grimasă de suferință Îi altera expresia ce purta Îndeobște pecetea unei seninătăți conferite de o viață bogată și Închinată artelor liberale. Dante avu impresia că era afectat de o durere insuportabilă, ca și când un junghi neașteptat i-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1915_a_3240]
-
au exprimat în termeni energici nemulțumirea în legătură cu condițiile grele de viață și au cerut lapte pentru copii”. Numeroase femei, unele cu vechime în Partidul Comunist, se află în închisori, unde „sunt schingiuite și torturate, lăsate fără ajutor medical, silite să sape și să astupe gropi în pământul înghețat, să care greutăți mari dintrun loc în altul sau să îndeplinească alte munci istovitoare și inutile”. Cu toate acestea au fost semnalate acțiuni de rezistență ale muncitoarelor, tarăncilor etc. Un asemenea exemplu este
Despre „titoism”. Cu aplecare specială asupra prezenţei sale în presa Gorjului by Gheorghe Nichifor () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91558_a_93007]
-
de 28 iunie vestește că principele păstrează comanda supremă asupra întregei armate, având cuartierul său general la Cupelja lângă Morava. Pentru o eventuală retragere, sunt destinate punctele întărite Ruzady* și Deligrad. De-a lungul malului sârbesc al Dunărei s-au săpat șanțuri întărite prin artilerie suficientă. S-au dat ordin ca rezerviștii de clasa a II-a să culeagă grabnic recolta de pe câmp. Princesa s-a pus în fruntea femeilor din Belgrad cari 'și vor pune serviciile lor la dispoziția ambulanțelor
Opere 09 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295587_a_296916]
-
toate aceste, pomăritul la români s-a aflat și se află și astăzi într-o stare aproape deplorabilă. Deprinși a se încrede orbiș în ce produce natura însăși, țăranii noștri așteaptă totul de-a gata fără ca ei să mai îngrijască săpând și gunoid pomii, cari și așa rodesc "cînd sânt anii buni". Această încredere oarbă în ajutorul esclusiv al naturei, disprețuind cu desăvirșire forțele proprii, negreșit a contribuit și ea foarte mult la indolența de care bolește - mai ales în ce privește cultura
Opere 09 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295587_a_296916]
-
le stârpi pe cât timp vecinii nu fac și ei asemenea. Economul mai înțelept, care prevede și voiește să întîmpine primejdia ce-l amenință, este sclavul vecinilor leneși și ignoranți! O altă scădere este că țăranii noștri, necum să gunoiască pomii, săpând și scormonind pământul din apropierea rădăcinilor măcar la cinci ani odată, mulți din ci nu știu decât să arunce după poame cu pietre și chiar cu lăstari, rumpând crengile cu grămada și sfâșiind coaja cu o nepasare vrednică de condamnat. Iacă
Opere 09 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295587_a_296916]
-
sălășluiește iar acea viperă oribilă, că sângele mi s-a mai închis la culoare, că mă abrutizez pe zi ce trece. Când stau cu mama pe verandă și tricotez, mă simt amorțită și sufocată, dar când ies pe câmp să sap pământul, parcă prind aripi. Muncă brută aș numi-o. Nu e prima oară când fac așa ceva. În timpul războiului am fost recrutată ca muncitoare. Pantofii cu talpă de cauciuc pe care-i port când muncesc la câmp i-am primit de la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1863_a_3188]
-
îmi spui) în toate camerele mă vei găsi pe mine are și viața nevoie de singurătate noi ne avem unul pe celălalt e de ajuns 18 august 2011 Inconsistența întrebărilor Nu întrebați ce poftă mă apasă, Nici ce impozite mă sapă, lent, Chiar moartea mi-a împrumutat o coasă, Iar azi sunt doctor. Mâine - pacient. Nu întrebați cum stau cu sănătatea, Dacă mi s-a fixat vreun diagnostic, Dacă am înțeles utilitatea Demersului catalogat drept gnostic. Nu întrebați dacă refuz soluții
Ca o femeie despletită, neliniştea... by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/478_a_1364]
-
stranii Când omul rău promite gânduri bune. Nu întrebați dacă îmi iau concediu, Ce redundant îmi sună în ureche, Mai bine dați-mi viața, ca remediu, Și plânsul unor suflete-pereche. Nu întrebați ce poftă mă apasă, Nici ce impozite mă sapă, lent, Chiar moartea mi-a împrumutat o coasă, Iar azi sunt doctor. Mâine - pacient. 18 august 2011 Crepuscul apusul privește pe gaura cheii atunci când te dezbraci și arunci de pe tine încă o zi mușcatele din geamuri cântă simfonii roșii țața
Ca o femeie despletită, neliniştea... by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/478_a_1364]
-
au gustul sărat al lumii fiecare rid se umple de ceea ce sunt atunci când plâng și dau cu pumnul în masă eu nu am o batistă uriașă aș șterge cu ea fiecare obraz toate au riduri ca niște semne plânsul a săpat constat neobosit nici nu a cerut vreodată concediu atunci când suntem înecați de lacrimi plătim impozit pe suflet și chin 8 octombrie 2011 Eu Eu, propriu-zis, sunt doar Fata Morgana, Voi mă vedeți cu ochii, nu cu gândul, Apoi mă înjurați
Ca o femeie despletită, neliniştea... by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/478_a_1364]
-
o miză mai mare decât suma pe care o avea în buzunarele lui grele. Nu avea acele vicii adânc înrădăcinate, de cursă lungă, ale persoanelor care te păcălesc cu înfățișarea lor blândă și apoi se dovedesc a fi forat și săpat în tot răstimpul acesta - după cum judecătorii sceptici nu se sfiesc să sublineze ori de câte ori descoperă preacinstite capete care se ițesc din pământ prin unghere întunecate. Era în mare un tip cumsecade, cred eu, deși avea și el momentele lui de îmbufnare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
tot ce-i propunea era refuzat. „Hai să ne închipuim că am făcut-o deja,“ și alte refuzuri de genul ăsta. Îl transforma într-un om lipsit de subtilitate, ceea ce nu îl caracteriza, modul în care lăsa mereu de la el, săpa, milita, se grozăvea, o lingușea, trântea măscări. Îi ieșea limba din gură de la căldura efortului și pasiunii; însă undeva în adâncul sufletului era furios, iar mânia îi urca în obraji, două pete roșii ca focul, sub ochi, de fiecare parte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
fără nici o teamă. Simon a cumpărat un pistol - „Că oricum ne trebuie unul,“ mi-a zis el - și trăgea în ei, dar nu reușea decât să îi împrăștie nițel, după care se întorceau înapoi. nici măcar nu se mai oboseau să sape vizuine, își făceau doar niște cuiburi la suprafață. Nu prea aveam clienți. Happy a notat cele câteva vânzari pe care le-am făcut pe niște foi mari și îngălbenite; cu o caligrafie elegantă, de care era nespus de mândru, se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
vreun local lângă ibricul de cafea, până când venea vremea să semnez de predare. Iar intratul în diverse case îmi satisfăcea curiozitatea. De multe ori asta însemna că găseam zece oameni locuind într-o singură cameră și toalete construite în gropi săpate în stradă, sau copii mușcați de șobolani. Asta nu pot spune că-mi plăcea prea mult. Miasmele care veneau de la oborul de vite îmi intrau în haine mai rău decât mirosul de câine de la atelierul lui Guillaume. Și chiar și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
dacă voiam să fac bani la modul serios? Pe scurt, mi-am dat pentru a nu știu câta oară seama cât de important era acest subiect al banilor în sine. În jurul meu era toată această vastă umanitate care se întrețesea, săpa, căra, lua de pe jos, ținea, servea, reîntorcându-se zi de zi la ocupațiile ei, onestă sau glumeață sau plângăcioasă sau ipocrită sau fermecătoare, și banii, dacă nu secretul, erau oricum dincolo de orice secret, ca un fel de rudă a secretului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]