7,819 matches
-
după ce a fugit de acasă? Tipu’ era puțin mai mare ca mine, dar nu mă depășea cu mult. Douășcinci, cel mult. Mi-a dat o carte de vizită pe care scria Manus Kelley. Agent Special Independent Echipa Operativă de Moravuri. Singurul alt lucru pe care l-am observat a fost că nu avea verighetă. A zis: Știi, semeni mult cu fratele tău. Avea un zâmbet glorios, și-a zis: — Cum te cheamă? — Înainte să ne întoarcem la mașină, zice Brandy, trebuie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1904_a_3229]
-
mișcă fulgerător, într-un balet cazon impecabil pus la punct. În schimb, soldații noștri, care joacă în tren table, beau tărie și fumează, au acel comportament românesc definit prin formula în dorul lelii sau cea, mai „modernă“, merge și-așa. Singurul mai vioi, Marian (remarcabilul Andi Vasluianu), devine translatorul oficial, trăgând imediat profit de pe urma cunoștințelor lui de limbă engleză. Încăpățânarea lui Doiaru de a bloca trenul în gara lui până la furnizarea tuturor documentelor însoțitoare face ca aceste diferențe să poată fi
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2169_a_3494]
-
Un Elvis autohton, tuciuriu, amestecă Love me tender cu cântice dă pă la noi, iar americanii cuminței, sfioși, la locul lor, încep să se amestece cu româncele cărora li se învârt ochii în cap, după ei, ca la jocurile mecanice. Singurul ce rămâne într-o inconfortabilă alteritate este căpitanul Jones, care - totuși! - are o misiune de îndeplinit. El înce-pe să înțeleagă că lucrurile sunt mai complicate, dar și mai dulci, decât schemele cu care operează; și că această înapoiată Căpâlniță (imagine
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2169_a_3494]
-
care să înțeleagă mai bine vârsta adolescenței și care să aibă mai mult respect pentru ea. Gus Van Sant n-o recunoaște deschis, spune că fiecare face filme despre adolescenți așa cum îi dictează experiența și structura. Van Sant este însă singurul care a reușit să pătrundă cu atenție în spatele platoșei care înconjoară lumea interioară a adolescentului, singurul care a putut reda panica interioară, dorința de comunicare și refuzul de a comunica. Cred că Gus Van Sant a rămas el însuși un
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2169_a_3494]
-
în așa măsură încât i se pune în seamă o epidemie de sinucideri care l-a determinat pe Ptolemeu să-i interzică învățăturile. Nu prea vedem cum Hegesias și ai săi pot fi numiți cirenaici altfel decât în virtutea argumentului geografic, singurul acceptabil! Trebuie să conchidem că, așa cum Aristip nu se prea bucura de faptul că avea copii - se înțelegea prost cu ai lui și, cum am văzut mai sus, nu-i aprecia cine știe ce... -, nu i-ar fi plăcut nici să facă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2053_a_3378]
-
plecării celeilalte. Fie prima a alergat, fie a doua merge încet sau chiar s-a oprit în drum, dar, dată fiind lungimea prozopopeii, sincronizarea merită o ajustare... Iat-o deci lângă adolescent. Ea îi propune cealaltă ramură a arborelui grecesc: singurul lucru care contează este valoarea; metoda cere și presupune muncă, efort, suferință, chin; e vorba așadar de a viza țeluri înalte: a înfăptui isprăvi nobile și mărețe, a-i cinsti pe zei pentru a le obține favorurile, a merita afecțiunea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2053_a_3378]
-
unei benzi adezive, o duzină, de prelungitoare în formă de cupă ale unuia dintre aparate: șase pe cap și pe figură, celelalte pe gât, pe umeri și pe partea de sus a spatelui. Gosseyn băgă de seamă că nu era singurul curios din cameră. Ceilalți doi bărbați, Hardie și monstrul se aplecaseră înainte. Ochii albaștri și cei galbeni bruni luceau cu o sclipire avidă. Fata se ghemuise în fotoliul ei, cu genunchii strânși sub bărbie, una dintre mâini ducând țigara la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85125_a_85912]
-
Gosseyn se ridică, tremurând încă sub influența ultimei emoții. Prescott avea un surâs nervos. ― Nu-i așa că ești mulțumit c-ai luat antidotul acela? ― îl întrebă el. Am introdus niște Drae în aparatul de condiționare a aerului și tu ești singurul care... Se întrerupse brusc:) Ce-i? Am ajuns prea târziu? Diagnostică rapid. Din întâmplare, privirea lui Gosseyn se îndreptase spre corpul inert al Ameliei Prescott, care zăcea pe podea în apropierea giganticului Thorson. Într-o clipă memoria îi reveni. Și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85125_a_85912]
-
inhibitoare, ci prin transmiterea unei excitații; iar mecanismul efectului inhibitor rezultant este obscur." Ajuns în stradă. Gosseyn își zise: În mod sigur, cineva mă va urmări. Thorson nu poate să mă lase așa, s-o întind și să dispar." Fu singurul care urcă în autobuzul care opri în capul străzii. Prin geamul din spate al mașinii, privea defilând în sens invers pavajul cenușiu. Cam la două blocuri mai în urmă, rula în același sens o limuzină neagră sau bleumarin ― nu era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85125_a_85912]
-
fel și fenomenele câmpului magnetic. Mai devreme sau mai târziu, cineva va ajunge la zecimala următoare și, atunci, problema își va găsi rezolvarea."' J.W.C. ― junior Mai erau câteva minute până la ora unu când Gosseyn urcă către intrarea principală. Nu era singurul. Bărbați și femei intrau și ieșeau, iar prezența lor crea un fel de perdea în jurul lui. evitând să fie observat prea de aproape. Trebui, bineînțeles, să treacă prin fața portarului. Odată intrat înăuntru, Gosseyn privi prin geamul ghișeului personajul mătăhălos care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85125_a_85912]
-
atenție excesivă, ca nu cumva să zgârie caroseria mașinii, cineva parca În spațiul amenajat dinaintea acelui teren viran, Între alte câteva sute de mașini. Parcarea era chiar sub ferestrele dormitorului ei - apartamentul cu cea mai proastă poziție din tot turnul, singurul pe care portăreasa și-l putuse cumpăra din economiile ei Împuțite, când ieșise la pensie. Cu siguranță că și ea auzise zgomotul acela. Prinse din nou viață, gândindu-se la Emma, care se zvârcolea Între cearșafuri, Emma care se trezește
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
nu i se va mai putea Întâmpla, niciodată, nimic rău. — Sunt aici, totu-i În regulă, hakuna matatta - dormi. Umezeala saltelei o făcu să tremure. Poate că trebuia să vorbească despre această problemă de enurezie nocturnă cu un pediatru, dar singurul pe care Îl cunoștea lua o sută de mii de lire pentru o vizită de un sfert de oră, bani pe care acum nu-i avea. — Și nu pleci c-c-când o s-s-adorm? — Tacă-ți fleanca! răbufni Valentina, cu o voce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
-i cerură să-și schimbe ideea. Trebuiau să respecte mofturile unui artist. Zero simțea nevoia de a dărui noaptea aceasta posterității. Trebuia să-și scrijelească numele undeva. Asta nu i-o spusese niciodată Ei. Era un lucru numai al său, singurul lui secret, și acum nu mai avea nici o valoare. De altfel, nu voia să dețină nici un lucru de preț. Dacă ar fi fost În stare, ar fi făcut ca Sfântul Francisc - singurul italian pe care-l respecta: s-ar fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
celui mai puternic. — Purtați perucă? Îl ironiză Ferrante, privindu-i codițele lungi. Poate că Îl invidia: el era aproape chel. Șuvițe aspre Îi ajungeau până pe gulerul cămășii. Câteva fire de păr rare, patetice. — Nu, răspunse Zero, e părul meu. Părul: singurul lucru pe care-l moștenise de la tatăl său, singurul simbol al Înrudirii lor de sânge. Creț, aspru, sârmos. Și-l vopsise violet pentru că nu voia să-l aibă ca tatăl său. — Dumneavoastră credeți că un judecător sau curtea juraților ar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
cu maioneză și lasagna la cuptor, pentru a demonstra cât de bun era brunch-ul oferit alegătorilor săi, iar de acum până la ora trei avea să mai mănânce Încă În vreo patru locuri, prefăcându-se de fiecare dată că acela era singurul loc. Avea să se Îmbuibe ca un burduf și să-și distrugă ficatul, avea să Înghită pumni Întregi de Alka Seltzer, apoi să-și bage degetele În gât și să vomite totul În coșul de gunoi de la sediul vreunui sindicat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
am acceptat. Era urât, dar părul acela creț Îl făcea să semene cu un artist. Speram să fie dirijor de orchestră. M-a dus la Fungo dell’Eur - restaurantul panoramic de la ultimul etaj al unui zgârie-nori. De fapt, Încă este singurul de acest fel din Roma. Restaurantul fusese redeschis de curând. Se vedea toată Roma de acolo de sus - la trei sute șaizeci de grade. Străzile, casele, monumentele, bisericile. Era Roma de jur-Împrejur. Și era infinită. Am rămas cu gura căscată. Părea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
de judo și apoi agentul de poliție, care o Însoțea Îmbrăcat În uniformă când ea făcea practică Într-o școală elementară, iar seara o aștepta să iasă de la cursurile de canto pe care le frecventa fără știrea părinților. Antonio era singurul pe lume care știa că ea nu avea să devină niciodată Învățătoare, studiase doar ca să satisfacă ambiția mamei care Își dorea să facă din fiica ei o mică burgheză respectabilă, așa cum ea nu reușise să fie. Emma Însă, Încă de la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
sunt catolice, interveni Maja, pentru a spune ceva. Altfel invitatele ar fi considerat că ea nu mai dă atenție conversației. Sau chiar mai rău, că le trata cu superioritate - păcatul cel mai grav În care sentimentul ierarhic al excluderii era singurul neatrofiat. Dar nu era sigură - poate că erau ortodoxe? — Mă rog, religia nu are o atât de mare importanță - la urma urmelor, și sud-americanele sunt catolice și nu ți le recomand deloc, eu n-aș lua niciodată o sud-americană, n-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
Îi apărea dincolo de fețele de păpuși ale mamelor invitate și Îl vedea privind-o sever, fără să-i surâdă, din colțul salonului, În care el nu era. Aris, pe care nu l-am mințit niciodată, care mă cunoaște cu adevărat. Singurul În fața căruia m-am arătat așa cum sunt, În monstruoasa mea răceală. El care acum poate că mă urăște și mă disprețuiește. Aris - ce tânăr curajos, plin de utopii, intransigent, măcar dacă ar rămâne mereu așa cum e, dacă timpul nu l-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
mânie. Eu rămân, repetă Kevin. Vreau să dansez, iar apoi, la sfârșit, clovnii ne vor face tatuaje cu henna, iar eu vreau să mi-l tatuez pe braț pe Joe, căci semănăm. Joe era personajul uman cu ochelari din Digimon, singurul timid și diform, dintre toți ceilalți care, bineînțeles, erau mai arătoși: Izzy, Tai, Matt și toți ceilalți. — O, las-o baltă, dihorule, Îi spuse Valentina necăjită, căci și ea ar fi vrut să rămână cu Miria și să-l cunoască
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
aplecă să-i mângâie Își rânjiră dinții. Erau acolo Mabuse, câinele cu barbă, Dillinger, Shylock - și unul nou, poate paralizat, care se târa comic, trăgând după el, legat de labele din spate, un cărucior. Câinii lui. Aris spune că sunt singurii lui prieteni adevărați. O recunoscu și pe Meri. Tânăra spaniolă care se instalase la Aris. O Întâlnise Într-o seară - când, Întorcându-se de la cinematograful Tibur, unde urmăriseră un film coreean presărat cu practici sexuale respingătoare, Împotriva naturii, pe care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
Pixies » Filme care „merită văzute“ (spre excelente)? I’m Not There (despre Bob Dylan), Paranoid Park (al lui Van Sant), Ploy (al thailandezului Ratanaruang), La Zona (din competiție) » Film adictiv care dintr-o dată s-a stricat? I’m Not There » (Singurul) film de la care a plecat: Testimonial (regia: Răzvan Georgescu, detalii pe www.tiff.ro). » Dude (păcăleli ale AperiTIFF-ului): Lo bueno de llorar (Beneficiile plânsului) de Matias Bize și „noir-ul“ Able Danger (Pericol real) de Lave Herman. Secvențe perfecte Zborul
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2215_a_3540]
-
ei suficiente „bărbi“ celor care merită chestia asta; nici pitici contorsioniști nu se rostogolesc prin nebunaticul studio de FM, dar îi bagă realizatorii la cutie pe indivizii care se cred uriași; în fine, nu apar nici ventriloci în emisiunea lor - singurul care își mai permite să-și exerseze vocea în halul ăsta e un domn producător, supranumit Acăsculiței, care le bâzâie util în căști. Știu vreo douăzeci și cinci de persoane care au ajuns la recordul - aproape de neacceptat în zilele noastre pentru ceea ce
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2200_a_3525]
-
să învețe. Încetase să se mai lupte cu ei. Îi lăsa să stea cu căștile la urechi și să citească benzi desenate în timpul orelor. Și dacă nici măcar nu încerca să-i învețe ceva, atunci care mai era sensul? Connolly fusese singurul ei talisman împotriva plictiselii de la St George. Acum că-l alungase, nu prea mai știa de ce se mai chinuia cu această slujbă. Într-o după-amiază, la vreo trei săptămâni de când Connolly încetase s-o mai asalteze, mergea pe terenul de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2321_a_3646]
-
Sport. Și se pare că nici părinții tăi n-au observat eroarea, deși existau indicii - nu păreau impresionați de talentul cu care, atunci cînd dispăreai din peisaj, te lungeai cu o carte În mînă, În camera ta de adolescent, citind. Singurul care ținea să-și exprime uneori dezaprobarea față de traseul comod și lipsit de un orizont autentic pentru care transpirai zilnic Într-o sală de sport era taică-tu - o făcea printr-un set de slogane cinic-comice, lipsite de orice tact
1989, roman by Adrian Buz () [Corola-publishinghouse/Imaginative/805_a_1571]