3,603 matches
-
a deveni om. V. Frankl afirmă că scopul vieții unui individ este de a realiza anumite valori prin care omul se recunoaște și se împlinește. Destinul uman ne apare ca expresie concretă sub un dublu aspect de realizări ale Sinelui: somatice și psihice. Orice situație care face să eșueze această dinamică, duce la apariția unor tulburări diferite, în cadrul cărora se înscriu și tulburările psihosomatice. Trei elemente se consideră că aduc o contribuție directă în edificarea tulburărilor psihosomatice: stresul, frustrarea și agresivitatea
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
la apariția unor tulburări diferite, în cadrul cărora se înscriu și tulburările psihosomatice. Trei elemente se consideră că aduc o contribuție directă în edificarea tulburărilor psihosomatice: stresul, frustrarea și agresivitatea. Acești factori se opun satisfacerii tendințelor libidinale ale persoanei, producând tulburări somatice sau stări de dezechilibru psihic. Orice tendință nesatisfăcută se transformă prin refulare în inconștient fie în focar de tensiune intrapsihică, fie în simptom nevrotic. Acestea stau la baza organizării tulburărilor psihosomatice, întrucât ele sunt resimțite de individ ca emoții dezagreabile
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
intrapsihice produse de frustrări și descărcările agresive sub forma simbolică a simptomelor psihosomatice. Reacțiile psihosomatice ale unei persoane ne apar, în acest caz, ca niște forme eșuate de actualizare a propriului Eu, a propriei sale existențe. Tulburările psihosomatice, spre deosebire de tulburările somatice sau cele psihice pure, sunt expresia simbolică a unor stări conflictuale intrapsihice, a unui conflict între Eul conștient și Sinele inconștient. Formele tulburărilor psihosomatice Afirmam mai sus că patologia psihosomatică, trebuie înțeleasă plecându-se de la analiza „imaginii propriului corp” și
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
acestuia reflectate în câmpul conștiinței persoanei, dar și aspectele dependente de conținutul libidinal al inconștientului. Starea de normalitate, cât și cea de boală sunt trăite și se văd în formele de manifestare ale Eului persoanei respective. Participarea corpului, a sferei somatice, poate fi pusă în evidență, în diferite grade, în practic orice afecțiune psihică. Suferința ca și sănătatea vor apare ca „stări ale Eului personal”, resimțite, trăite și relatate de acesta, atât în cazul bolilor somatice, al bolilor psihice, cât și
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
respective. Participarea corpului, a sferei somatice, poate fi pusă în evidență, în diferite grade, în practic orice afecțiune psihică. Suferința ca și sănătatea vor apare ca „stări ale Eului personal”, resimțite, trăite și relatate de acesta, atât în cazul bolilor somatice, al bolilor psihice, cât și al celor psihosomatice. Pentru P. Schilder, orice boală care afectează un organ oarecare este legată de o atitudine psihică particulară, specifică acestuia. Diferența dintre psihogen și somatogen dă nota de evoluție și semnificația procesului patologic
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
cât și al celor psihosomatice. Pentru P. Schilder, orice boală care afectează un organ oarecare este legată de o atitudine psihică particulară, specifică acestuia. Diferența dintre psihogen și somatogen dă nota de evoluție și semnificația procesului patologic. În cazul bolilor somatice cea care este prima afectată este periferia, suferința propagându-se către, centru; în cazul bolilor psihice, tulburarea se va deplasa de la centru către periferie. De aici și prevalența tendințelor centrifuge în cazul bolilor funcționale și prevalența tendințelor centripete în cazul
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
care este prima afectată este periferia, suferința propagându-se către, centru; în cazul bolilor psihice, tulburarea se va deplasa de la centru către periferie. De aici și prevalența tendințelor centrifuge în cazul bolilor funcționale și prevalența tendințelor centripete în cazul bolilor somatice (P. Schilder). Bolile funcționale, sine materia, în cazul cărora nu sunt decelate tulburări somatice lezionale, sunt expresia unor situații conflictuale interiorizate, raportate la problemele cele mai intime ale Eului individual. Este cazul nevrozelor, ipohondriei, isteriei, sindroamelor algice de cauză necunoscută
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
psihice, tulburarea se va deplasa de la centru către periferie. De aici și prevalența tendințelor centrifuge în cazul bolilor funcționale și prevalența tendințelor centripete în cazul bolilor somatice (P. Schilder). Bolile funcționale, sine materia, în cazul cărora nu sunt decelate tulburări somatice lezionale, sunt expresia unor situații conflictuale interiorizate, raportate la problemele cele mai intime ale Eului individual. Este cazul nevrozelor, ipohondriei, isteriei, sindroamelor algice de cauză necunoscută și tulburărilor psihice. Adesea, simptomele lor sunt schimbări ale imaginii corporale sub formă de
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
Simptomatologia clinică a bolilor psihosomatice reprezintă un limbaj specific al alteralității corpului resimțit de bolnavi și exprimat de către aceștia. Acest limbaj corporal exprimă, în primul rând, „aspectul psihologic al medicinei”, al unei suferințe psihice care se exprimă printr-o simptomatologie somatică de un mare polimorfism (dureri, constipație, inapetență, grețuri, tahicardie, precordalgii, scădere ponderală, urticarie, dispnee, dismenoree etc.). Atitudinea bolnavilor față de suferință este pasivă, de tip masochist. Un fel de „alianță” cu boala sau chiar o atitudine de „retragere și refugiu” în
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
insuficientă sau negativă identificare paternă a individului respectiv. Afecțiunile psihosexuale, atât la femeie cât și la bărbat, sunt expresia unor conflicte cu partenerul de cuplu, frustrări, carențe emoțional-afective, complexe etc. 33. IATROGENIILE Cadrul problemei Orice boală, indiferent de natura acesteia, somatică, psihică sau psihosomatică, întrunește tulburări obiective și suferințe subiective, din care se constituie tabloul clinic respectiv. Ea este expresia unor leziuni organice, a unor tulburări funcționale sine materia, sau a unor stări de dezechilibru psihic. Trecerea de la starea de sănătate
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
unor leziuni organice, a unor tulburări funcționale sine materia, sau a unor stări de dezechilibru psihic. Trecerea de la starea de sănătate la starea de boală este percepută de individul respectiv ca o „schimbare neplăcută”, nedorită, pe care, dincolo de acuzele sale somatice sau psihice, o reprezintă în planul conștiinței sale ca pe un pericol, ca pe o „situație negativă” care se opune cursului normal al vieții. Fiecare persoană aflată în suferință, datorită unei boli, reacționează diferit față de prezența acesteia, „elaborând” atitudini variate
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
medicul. Este evident faptul, așa cum spuneam deja, că ne aflăm în fața unei patologii generale, cu caracteristici particulare, de un mare polimorfism, centrată pe propriul corp, dezvoltată, întreținută și amplificată de persoana bolnavului respectiv, în cadrul căreia elementele de suferință sunt atât somatice, cât și psihice, ele condiționându-se reciproc. Aceată categorie de „bolnavi dificili” (A. Păunescu-Podeanu), reprezintă „cazuri complicate”, greu de abordat și extrem de rezistente la tratament, care sunt, de regulă, „evitate” de medicii de medicină generală, priviți destul de superficial și fără
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
de bolnavi și în ce condiții? Care sunt mecanismele patogenetice ale acestor tulburări? Iată numai câteva întrebări la care trebuie să răspundem. Am menționat mai sus faptul, că ne găsim în fața unor fenomene clinice care, lipsite de un substrat biologic, somatic, sunt elaborări ale imaginației indivizilor respectivi. Din acest motiv, această categorie de tulburări, dominată de fenomene psihice morbide, va reprezenta, cum spuneam, o temă de reflecție pentru psihopatologie. Înțelegerea acestor tulburări trebuie pusă în legătură cu atenția exagerată pe care individul o
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
va fi maladia iatrogenă. Tipurile de iatrogenii O atitudine firească este de a înțelege suferințele relatate de această categorie de „bolnavi dificili”, ca pe niște „experiențe sufletești personale”, chiar dacă ele se deosebesc sau contravin tipurilor de boli cunoscute sau modificărilor somatice și funcționale. Iatrogeniile sunt fenomene psihice „parazitare” sau net „morbide” de care trebuie să ne ocupăm și care trebuie privite cu multă seriozitate. În sensul acesta distingem câteva configurații specifice (P. Sivadon): Atitudinile agravante reprezentând o accentuare a suferințelor real
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
reprezintă ansamblul clinic de tip nevrotic, responsabil de o posibilă inducție medicală a unei boli prin sugestie. Ea apare la pacienții sugestibili, cu un teren emoțional fragil, care permit și favorizează acțiunea iatrogenă a medicului. Este specifică situațiilor de conversiune somatică. Iatrogenia idiopatică constă în apariția unor suferințe sau „boli” prin imitație sau inducție medicală, în mod absolut spontan, fără o cauză în prealabil decelabilă, fără antecedente psiho-traumatizante, dar care presupune existența unui teren de tipul personalității sugestibile, descris anterior. Iatrogenia
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
în situația în care cele două persoane sunt separate una de cealaltă. Se poate desprinde din cele mai sus prezentate că iatrogeniile reprezintă un domeniu absolut original, interesant și cu particularități proprii în sfera patologiei medicale generale. El cuprinde acuze somatice, psihice, psihosomatice sau combinate. Deși această categorie de „bolnavi dificili” considerată de regulă ca „bolnavi imaginari”, acuzând suferințe sine materia, sunt evitați sau tratați superficial de medici, ei reprezintă o tematică extrem de importantă asupra căreia și psihopatologia este invitată să
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
psihozele colective”, ca manifestări psihopatologice ale grupelor social-umane, fenomene de masă cu caracteristici, mecanisme și forme de manifestări proprii. Ultimul aspect, privind integrarea psihopatologiei în contextul disciplinelor umane, discută relațiile dintre aceasta și domeniul umanismelor. 35. TIPURILE ATITUDINALE FAȚĂ DE BOLILE SOMATICE ȘI PSIHICE Cadrul general Starea de boală somatică, precum și cea de boală psihică, considerate din punct de vedere medical, reprezintă forme de tulburări fie funcționale, fie organice, fie de natură mixtă, psihosomatică, ale individului. Dincolo însă de aceste aspecte pur
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
fenomene de masă cu caracteristici, mecanisme și forme de manifestări proprii. Ultimul aspect, privind integrarea psihopatologiei în contextul disciplinelor umane, discută relațiile dintre aceasta și domeniul umanismelor. 35. TIPURILE ATITUDINALE FAȚĂ DE BOLILE SOMATICE ȘI PSIHICE Cadrul general Starea de boală somatică, precum și cea de boală psihică, considerate din punct de vedere medical, reprezintă forme de tulburări fie funcționale, fie organice, fie de natură mixtă, psihosomatică, ale individului. Dincolo însă de aceste aspecte pur medicale, boala este resimțită și trăită de persoana
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
o elaborare a unor „strategii” prin care persoana respectivă caută să stabilească niște raporturi între ea și boală. Ne găsim în fața a două situații. Pe de o parte aspectul legat de „prezența bolii” ca stare de anormalitate, de modificare patologică, somatică, psihică sau psihosomatică a individului, datorată unei cauze specifice și care reprezintă, din punct de vedere medical, tabloul bolii respective. Pe de altă parte, „atitudinea” persoanei față de boala sa, precum și modalitatea în care această situație este „prelucrată mintal” de către bolnav
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
unui sprijin afectiv și moral, dar și a unor avantaje de altă natură (socială, profesională, economică etc.). Simularea este o atitudine care generează un comportament special și complex, prin care un individ sănătos, caută să reproducă anumite forme de boli somatice, psihice sau psihosomatice, în scopul voit de a atrage atenția celor din jur pentru obținerea unor avantaje personale. Este considerată, în unele privințe și o „atitudine de refugiu în boală”, bazată pe manifestarea exagerată a instinctului de apărare-conservare. Ea este
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
acest domeniu anumite reguli. Vom prezenta, în continuare, afecțiunile cele mai frecvent întâlnite în cazul tablourilor clinico-psihologice. 1) Simularea infirmităților sau a bolilor: boli neurologice (pseudo-paralizii, pseudo-tremurături, crize convulsive diverse, tulburări de sensibilitate, atitudini vicioase, cecitate, surdomutitate, mutism etc.), boli somatice diferite (icter, conjunctivită, vărsături, stări febrile, hipertensiune arterială, epistaxis, leziuni cutanate etc.). 2) Simularea bolilor psihice: crize isterice, crize epileptice, stări confuzionale, depresii, apelul la suicid, deliruri, agitații psiho-motorii. 3) Simularea unor afecțiuni psihosomatice: stări alergice. afecțiuni digestive, dispneea pseudo-astmatică
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
reprezintă o patologie paralelă sau o patologie de însoțire a bolii propriu-zise, mai exact, o „atitudine” a bolnavului exprimând schimbarea psihologică și morală a personalității sale. Boala este percepută de bolnav ca pe o stare de alteralitate a persoanei sale, somatice sau psihice. În acest caz trupul bolnavului devine un spațiu al suferinței. Atitudinea bolnavului față de boală, va face ca propriul său corp să devină un spațiu ai frustrărilor sale. Un spațiu în care este confruntată alteralitatea cu normalitatea. Orice boală
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
este conform cu orientarea psihopatologiei, spre deosebire de modelul de gândire psihiatrică ce pleacă de la datele medicale de observație clinică în elaborarea unor tablouri clinice ale personalității. În sensul acesta J.M. Burchard distinge trei dimensiuni sau „domenii” (sfere) ale personalității: sfera psihică, sfera somatică și sfera socială, toate contribuind la configurarea personalității. Asupra acestor aspecte am insistat în capitolele anterioare ale acestei lucrări. Un rol important în delimitarea modelelor anormale de personalitate în sfera psihopatologiei revine mecanismelor psihopatologice care stau la baza acestora. E.
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
pe când situațiile alterate țin de domeniul sociologiei, așa cum se poate vedea în schema de mai jos: ***schemă pag. 421*** Personalitățile alterate reprezintă, pentru K. Menninger, obiectul psihopatologiei, dar și al clinicii psihiatrice și ele sunt reprezentate prin următoarele tipuri: tipul somatic, reprezentând personalități cu afecțiuni somato-fizice, tipul hipofrenic, reunind personalitățile cu deficiențe de intelect, tipul izolat, în care sunt incluse personalitățile însingurate, închise în sine, interiorizate, tipul schizoid cuprinde personalitățile bizare, discordante și autiste, tipul cicloid reprezentat prin personalitățile de tip
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
științifice propriu-zise, ale psihiatriei sau psihopatologiei. Nu credem însă că trebuie separate personalitățile alterate de situațiile alterate, ele condiționându-se reciproc și explicându-se una prin cealaltă. Din acest motiv, vom enumera câteva dintre ele în continuare: situațiile de boală somatică, suferințe fizice, traumatisme, malformații, infecții, intoxicații, situațiile de dependență, de factură masochistă, situații de dominare, tiranice, de factură sadică, situațiile de delincvență, antisociale sau sociopatice, situația de culpabilitate exprimată prin sentimentul de vinovăție asociat cu o stare depresivă, desgust de
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]