11,725 matches
-
văduva lui Solomon al Ungariei. Prin căsătoria sa, Boleslav a câștigat trei sau patru surori vitrege, rămânând singurul moștenitor legitim de sex masculin. După nașterea lui Boleslav, climatul politic în țară s-a schimbat. Poziția lui Boleslav ca moștenitor al tronului era amenințată de prezența lui Mieszko, care avea deja 17 ani la momentul respectiv, și care fusese pus, de comun acord cu Vladislav, primul în linia de succesiune a tronului. Este posibil ca acesta să fie motivul pentru care s-
Boleslav al III-lea al Poloniei () [Corola-website/Science/330615_a_331944]
-
țară s-a schimbat. Poziția lui Boleslav ca moștenitor al tronului era amenințată de prezența lui Mieszko, care avea deja 17 ani la momentul respectiv, și care fusese pus, de comun acord cu Vladislav, primul în linia de succesiune a tronului. Este posibil ca acesta să fie motivul pentru care s-a precipitat decesul tânărului prinț Mieszko, în anul 1089. În același an, primul fiu născut al lui Vladislav, Zbigniew, a fost trimis în afara țării, la o mănăstire în Quedlinburg, Saxonia
Boleslav al III-lea al Poloniei () [Corola-website/Science/330615_a_331944]
-
Vladislav, Zbigniew, a fost trimis în afara țării, la o mănăstire în Quedlinburg, Saxonia. Acest lucru sugerează că Vladislav era determinat să scape de Zbigniew, făcându-l călugăr și lipsindu-l de orice șansă de succesiune. Eliminand doi potențiali pretendenți la tron, a securizat moștenirea tânărului Boleslav și a diminuat opoziția tot mai mare în rândul nobilimii. La scurt timp după urcarea sa pe tron, Vladislav a fost forțat de baroni să renunțe la guvernarea "de facto" în favoarea Contelui Palatin Sieciech. Această
Boleslav al III-lea al Poloniei () [Corola-website/Science/330615_a_331944]
-
Zbigniew, făcându-l călugăr și lipsindu-l de orice șansă de succesiune. Eliminand doi potențiali pretendenți la tron, a securizat moștenirea tânărului Boleslav și a diminuat opoziția tot mai mare în rândul nobilimii. La scurt timp după urcarea sa pe tron, Vladislav a fost forțat de baroni să renunțe la guvernarea "de facto" în favoarea Contelui Palatin Sieciech. Această schimbare a evenimentelor a fost, probabil, pentru că Vladislav datora tronul baronilor, iar cel mai puternic dintre ei era Sieciech. Este posibil ca Judith
Boleslav al III-lea al Poloniei () [Corola-website/Science/330615_a_331944]
-
tot mai mare în rândul nobilimii. La scurt timp după urcarea sa pe tron, Vladislav a fost forțat de baroni să renunțe la guvernarea "de facto" în favoarea Contelui Palatin Sieciech. Această schimbare a evenimentelor a fost, probabil, pentru că Vladislav datora tronul baronilor, iar cel mai puternic dintre ei era Sieciech. Este posibil ca Judith de Swabia să-l fi sprijinit pe Sieciech în planurile sale de a prelua țara, fiind amanta contelui Palatin. În 1090, forțele poloneze sub comanda lui Sieciech
Boleslav al III-lea al Poloniei () [Corola-website/Science/330615_a_331944]
-
o expediție în Silezia, care nu a avut succes, și ulterior, a fost obligat să-l recunoască pe Zbigniew ca moștenitor legitim. În 1093, Vladislav a semnat un act de legitimitate care îi acorda lui Zbigniew, drepturile de succesiune la tron. În urma evadării lui Sieciech și a lui Boleslav din Ungaria, a fost desfășurată o expediție împotriva lui Zbigniew, de către Contele Palatin. Scopul lui era să anuleze actul de legitimitate. Rivalii s-au întâlnit în Bătălia de la Goplo în 1096, unde
Boleslav al III-lea al Poloniei () [Corola-website/Science/330615_a_331944]
-
cu expediții în Pomerania în 1104-1105, ceea ce i-a adus tânărului prinț nu numai prada, ci a dezintegrat în mod efectiv alianța dintre Pomerania și Zbigniew. Afacerile lui Boleslav cu regele Coloman al Ungariei, pe care îl ajutase să obțină tronul, au dat roade în 1105, atunci când au invadat cu succes Boemia. În 1105, Boleslav a încheiat un acord cu mama sa vitregă, Judith de Swabia, așa-numitul Acord Teutonic. În conformitate cu acordul lor, în schimbul unei sume generoase, prințul a fost garantat
Boleslav al III-lea al Poloniei () [Corola-website/Science/330615_a_331944]
-
i s-a permis să păstreze regiunea Mazovia ca feudă. În 1107, Boleslav al III-lea, împreună cu aliatul său, Regele Coloman I al Ungariei, au invadat Boemia, în scopul de a-l ajuta pe Svatopluk Leul din Boemia să obțină tronul ceh. Intervenția în succesiunea cehă a fost menită să asigure interesele poloneze din sud. Expediația fost un succes deplin. La data de 14 mai 1107, Svatopluk a fost făcut Prinț de Boemia, la Praga. Mai târziu în același an, Boleslav
Boleslav al III-lea al Poloniei () [Corola-website/Science/330615_a_331944]
-
-lea, a inteprins o expediție puternică împotriva Poloniei, în 1109. În războiul polonezo-german, forțele armate germane au fost asistate de războinicii cehi, oferiți de Svatoplik Leul, Print de Boemia. Motivul pentru război a fost problema privind pretențiile lui Zbingniew la tronul Poloniei. Operațiunile militare au avut loc în sud-vestul Poloniei, în Silezia, unde aramata lui Henric al V-lea a asediat cetăți majore din Głogów, Wrocław și Bytom Odrzanski. Apărarea eroică a orașelor, unde copiii polonezi au fost folosiți ca scuturi
Boleslav al III-lea al Poloniei () [Corola-website/Science/330615_a_331944]
-
urmă, Henric a fost forțat să se retragă din Silezia și din Polonia. Un an mai târziu, în 1110, Boleslav a inteprins o expediție armată împotriva aliaților germanilor, Boemia. Intenția lui era de a instala încă un alt pretendent la tronul ceh, Soběslav I. În timpul campaniei, Boleslav a câștigat o victorie decisivă împotriva cehilor în Bătălia de la Trutina. Ulterior a ordonat forțelor sale să pornească atacul asupra Boemiei. Motivul pentru acest lucru era lipsa de popularitate a lui Soběslav printre cehi
Boleslav al III-lea al Poloniei () [Corola-website/Science/330615_a_331944]
-
a fost o casa roială care a condus, în diferite perioade ale istoriei, Regatul Norvegiei și Regatul Scoției. Casa a fost fondată de regele Sverre Siggurdsson. Regii care au urcat pe tronul Norvegiei au domnit în perioadele 1184 - 1204 și 1217 - 1319. Conducătorii acestei case au pretins descendență din Dinastia Fairhair, o cerere contestată de mulți istorici moderni. Casa a fost fondată odată cu regele Sverre Siggurdsson care a pretins că este fiul
Casa de Sverre () [Corola-website/Science/331247_a_332576]
-
să extindă influența, bogăția și puterea dinastiei. Sub conducerea nepotului său, Haakon al IV-lea al Norvegiei, Norvegia medievală a atins apogeul. Casa a înlocuit Dinastia Gille și a fost înlocuită din nou de Casa de Bjelbo, care a moștenit tronul Norvegiei. Ei au fost ultimia familie domnitoare care au pretins coborârea parentală din Harald Fairhair. Când Sverre a venit în Norvegia a găsit perspectivele pentru o revolta de succes a fi o posibilitate mică. Înnebunit de durere, el a călătorit
Casa de Sverre () [Corola-website/Science/331247_a_332576]
-
est și a venit la Östergötland din Suedia chiar înainte de Crăciun. Acolo s-a întâlnit cu conducătorul local, Birger Brosa, care era căsătorit cu sora lui Sigurd Munn, Brigit Haraldsdotter. Sverre i-a dezvăluit lui Birger Brosa pretenția sa la tron, dar Birger la început nu a fost de acord să-l ajute. El a fost sprijinit de un alt grup, Birkebeiners. Acest grup a crescut în 1174, sub conducerea lui Øystein Møyla, care a pretins a fi fiul regelui Eystein
Casa de Sverre () [Corola-website/Science/331247_a_332576]
-
și au menținut contacte oficiale în străinătate. În 1223 a avut loc o mare reuniune de episcopi, cleri, nobili seculari și alte figuri de rang înalt din întreaga țară, în Bergen, pentru a decide în cele din urmă dreptul la tron al lui Haakon. Alți candidați la scaunul de domnie au fost prezenți personal sau prin avocați, iar Haakon a fost în cele din urmă confirmat în unanimitate ca rege al Norvegiei de către instanța de judecată. În 1263, disputa cu regele
Casa de Sverre () [Corola-website/Science/331247_a_332576]
-
perioada otomană, dar și mai vechi din perioadele dinastiilor omeiade, abbaside, mameluce și safavide. Poarta Fericirii ("Bâbüssaâde") face legătura între a doua curte și a treia curte. În timpul ocaziilor speciale, precum ceremoniile religioase sau aducerea omagiului, sultanul se așeza pe tronul său amenajat în fața porții, în timp ce dregătorii săi stăteau în picioare. Tot aici erau organizate funerariile sultanului în prezența prințului moștenitor. A treia curte cuprinde clădirile aflate dincolo de Poarta Fericirii, fiind destinate în mare parte sultanului. Camera de Audiență era locul
Palatul Topkapî () [Corola-website/Science/303097_a_304426]
-
din timpul studiilor sale - să devină locțiitorul șefului Cancelariei Domnești în Moldova (unde Constantin Mavrocordat a avut o primă perioadă de domnie între 1733 și 1735), Dapontes a refuzat inițial. Totuși, doi ani mai târziu, la întoarcerea lui Mavrocordat pe tronul Țării Românești, el a devenit secretarul personal al principelui, s-a mutat la Curte și și-a început cariera de înalt funcționar, în paralel cu continuarea studiilor de filosofie. Prima etapă a carierei lui Constantin Dapontes în cele două principate
Constantin Dapontes () [Corola-website/Science/328317_a_329646]
-
Constantinopol, cu intenția de a deveni consul din partea Angliei și a Veneției în insula sa natală. El și-a schimbat planurile, însă, la insistența lui Ioan N. Mavrocordat (fratele fostului său protector), care uneltea pe lângă Înalta Poartă pentru a obține tronul Moldovei. Ajuns domn, în iunie 1743, acesta l-a numit pe Dapontes șeful deplin al cancelariei princiare de la Iași și ulterior i-a încredințat dregătoria de căminar. În paralel, Dapontes deținea și titlurile de consul al Angliei (moștenit de la tatăl
Constantin Dapontes () [Corola-website/Science/328317_a_329646]
-
regele Ioan I Zápolya dăruiește Scaunul Tălmaciului și satele aparținătoare lui Ștefan Mailat, voievod al Transilvaniei, care-l anexeaza Țării Oltului. Noua stăpânire durează până în anul 1539 când scaunul este răscumpărat de către conducătorii Sibiului. În același an, în cadrul luptelor pentru tronul Ungariei dintre Ferdinand de Habsburg și Zápolya, Ștefan Mailat și vicecăpitanul Emeric Ballasa, atacă și devastează Scaunul Tălmaciului. În toată această perioadă continuă și lupta pentru stăpânirea satului Racovița între diferiți pretendenți. În 1543, Francisc Kwrevssi de Samson, vinde proprietatea
Comuna Racovița în Evul Mediu () [Corola-website/Science/311047_a_312376]
-
lui Ioan de Morgonda, un an mai târziu citându-se un litigiu de hotar între Racovița și proprietarii din Bradu. În 1571, principele Transilvaniei, Ștefan Báthory și rege al Poloniei, vinde posesia sa din Racovița fratelui și succesorului său la tron, Cristofor Báthory, iar acesta orașului Sibiu, pentru suma de 2000 de florini. În anul 1572, se menționează un conflict între racoviceni și brădeni care se prelungește și în următorii ani pentru aplanarea lui intervenind însuși principele Sigismund Bathory printr-un
Comuna Racovița în Evul Mediu () [Corola-website/Science/311047_a_312376]
-
bulgarilor. În ciuda așteptărilor, Rusia nu a susținut Actul de la 6 Septembrie, din cauza conflictului deschis cu cneazul Alexandru I. Rusia dorea să-și conserve influența în Bulgaria și se temea să o piardă pe măsură ce statul se întărește cu Alexandru I pe tron. Ca urmare, Rusia a ordonat tuturor ofițerilor să părăsească Bulgaria și a propus să se țină o conferință oficială la Constantinopol, în care să se sancționeze încălcarea status quo-ului de la Berlin. La început, cercurile politice din jurul guvernului de la Londra credeau
Unificarea Bulgariei () [Corola-website/Science/323240_a_324569]
-
sultani avea 38x 26 cm si era realizata in tehnica picturii in guașă. In aceasta serie sultanii sunt încadrați in medalioane. Această serie a fost trimisă la Londra în vederea gravurii, la instrucțiunile sultanului Selim al III-lea. După coborârea de la tron a sultanului Selim al III-lea gravurile au fost finalizate abia în vremea sultanului Mahmud al II-lea din ordinul acestuia în anul 1815 de către John Young, ce le-a reunit pe acestea sub forma unui album. Portretele lui Mustafa
Konstantin Kapıdağlı () [Corola-website/Science/330935_a_332264]
-
-lea in care a făcut uz de încadrarea in medalion, precum si alte doua portrete al căror protagonist a fost acelasi sultan. In primul dintre aceste picturi sultanul era infatisat in conacul sau de marmura, iar in cealaltă era așezat pe tronul sau de aur , in fata Porții Fericirii de la palatul Topkapı, cu ocazia unor sărbători religioase de mare însemnătate. Înainte de realizarea acestei serii, portretul- bust al lui Selim al III-lea, realizat de către Kostantin a fost trimis la Londra unde a
Konstantin Kapıdağlı () [Corola-website/Science/330935_a_332264]
-
domnitorului Alexandru Coconul călărașii din Ploiești, Gherghița și Rușii de Vede, care au fost, însă, până la urmă, înfrânți într-o aprigă ciocnire la Mănești. În plină înflorire economică, orașul a primit o puternică lovitură. Chiar în anul suirii sale pe tron (1774), Alexandru Ipsilanti, deoarece l-a găsit în țară pe vărul său Ianache Muruz fără suficientă avere și pentru că a găsit această moșie Ploiești, numită înainte Târgșor, „slobodă”, i-o dăruiește, împreună cu cele două târguri, obligând „"lăcuitorii de casă și
Istoria Ploieștiului () [Corola-website/Science/310298_a_311627]
-
-o fățiș. Plângerile ploieștenilor adresate administrației militare austriece și apoi domnitorilor Mihai Șuțu (1791 - 1793) și Alexandru Moruzi (1793 - 1796) au rămas zadarnice, stăpânirea boierească asupra orașului consolidându-se. Încurajați de moartea lui Ianache Muruz, ca și de revenirea pe tron a lui Alexandru Ipsilanti (1796 - 1797), orășenii au redeschis procesul și l-au câștigat, domnitorul, consecvent cu hotărârea lui din 1791, redând printr-un nou hrisov libertatea orașului. Victoria a fost însă de scurtă durată. După schimbarea domniei, băneasa văduva
Istoria Ploieștiului () [Corola-website/Science/310298_a_311627]
-
-lea al Franței). Ducele de Calabria a murit înainte ca fiica sa mai mică, Maria, să se nască. Moartea sa a făcut-o pe Ioana cea mai mare fiică dintre cei doi copii supraviețuitori, în prima linie de succesiune a tronului. A fost proclamată Ducesă de Calabria în 1333 și Printesă de Salerno pe 26 iunie 1344. La vârsta de opt ani (1334), ea a fost logodită cu prințul Andrei în vârstă de șase ani, un membru al filialei maghiare din
Ioana I de Neapole () [Corola-website/Science/330877_a_332206]