3,724 matches
-
spune nimic. Pe undeva sînt bucuros că nu mă identific cu niciuna din vîrste. M-am născut, am pierit și am apărut altfel de atîtea ori... Parcă am refăcut în mine omenirea. Doar așa, tînăr și bătrîn, bun și rău, umil și arogant totodată, voi fi întreg cu adevărat. Gata de judecată. V. tînăr mă plimb agitat prin cameră smulgîndu-mi hainele de pe mine, cuprins de o subită nevoie de aer proaspăt. Mirosul fetid a cuprins totul și duhoarea nu poate fi
Celsius : 41.1 by Victor Cojocaru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/464_a_721]
-
în continuare necunoscut. Ca o veșnică foame de toate. Să-L sorbi și, totuși, să fii mereu înfometat, în creștere. Din încercarea asta nu ieși fericit ci, cumva, aerat. Aproape mirosind a iarbă. Ce minunăție: tu, creatura, să te ridici umil deasupra lumii create. Și s-o ierți, ca pe-un copil ce a greșit. De nu, ajungi să crezi că Dumnezeu e chinul însuși. „-Doctore, dacă ai să simți ca mine” -îi spun-“ai face din decedații tăi doar călători
Celsius : 41.1 by Victor Cojocaru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/464_a_721]
-
picioarelor strâmbe (ce chestie, nici nu știm dacă le are strâmbe cu adevărat și n-o să aflăm niciodată adevărul, decât dacă o să o dez brăcăm mai târziu, în povestea asta, dar nu cred că e cazul). Picioare-Strâmbe e doar o umilă reprezen tantă a sutelor, a miilor de femei care visează la el. Picioare-Strâmbe se uită hipnotizată la protuberanța cea erectă, în timp ce el duce paharul cu gin tonic la buze. Așteaptă ca el să-și plimbe lichidul prin gură și să
Romantic porno by Florin Piersic Jr. () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1344_a_2728]
-
ultim și imbatabil argument... Să-ți spun eu ce cred despre el? E TER-MI-NAT!... Bătrân și obosit. De fapt dădea semne de oboseală încă de la început. Altfel de ce i-a trebuit să se odihnească în ziua a șaptea, ca un umil proletar?! Vorbești de parcă l-ai cunoaște. Bineînțeles că-l cunosc; în orice caz îi cunosc OPERA. Bătrânul e depășit de propria sa CREAȚIE. A inventat el un mecanism sofisticat, care părea superb, e drept, dar care a luat-o razna
Cutia cu bătrâni by Andrei Oișteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/824_a_1749]
-
absurd ar sta lângă mine, pe bancă, însoțindu-mă în aceste ultime minute înainte de a-mi pune ștreangul de gât? Poate ceva de genul:" Dacă tot te-ai hotărât să te sinucizi, de ce să o faci degeaba, ca orice sinucigaș umil și anonim, despre care vor apărea doar trei rânduri pe pagina a patra în gazeta locală de mâine, iar slujnicele și gospodinele vor comenta la promenada de duminică, chiar aici, în parcul municipal, «Spânzurarea fotografului ăla de venea cu leul
Cutia cu bătrâni by Andrei Oișteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/824_a_1749]
-
sparse cu trupul ușa, năvălind în încăpere o dată cu fulgerul de lumină verde al farului.... Iulie 1980 februarie 1981 Addenda ...Fost-au fost odată, poate niciodată, într-o urbe-ndepărtată, de mulți imaginată, de puțini călcată, de mai toți uitată, doi umili bătrâni, stingheri și străini. Un bătrân căruia viața-i era unica avere și-altul care doar să moară era singura lui vrere. Soarta i-a pus față-n față, vorovit au despre viață, despre moarte și iubire, despre rost și
Cutia cu bătrâni by Andrei Oișteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/824_a_1749]
-
erau foarte aproape. Bătrânul se juca, aproximând timpul și locul unde cei doi urma să se întâlnească. Vru să strige ca un profet, să anunțe evenimentul cu o clipă înainte de producerea lui, dar era inutil. Rămânea unicul posesor al acestui umil secret. Când țăranul cu carul cu boi întâlni în fine bătrâna cu vreascuri, se opriră față în față și schimbară câteva vorbe. Dar totul părea acum o searbădă reluare a unui eveniment prevăzut și întâmplat deja în mintea Bătrânului. își
Cutia cu bătrâni by Andrei Oișteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/824_a_1749]
-
întâi îi era acordat altei fete după merit, fără să țină cont de gradul de rudenie... Tot așa am înregistrat și eu în memoria auditivă la sfârșitul fiecărui an școlar, parcă îi aud și acum glasul cald când rostea numele umilei fete, care-și primea premiul I pe baza aprecierilor juste ale acestui dascăl model. De aici se vede simțul de dreptate și perfecta lui integritate moral-profesională!... La acest capitol, sunt sigur că nu toți cei care am slujit școala ne
Călător... prin vâltoarea vremii(călătoria continuă) by Alexandru Mănăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/561_a_770]
-
aceleia strâmbe, văzută de sus, de deasupra tuturor, dar și de la nivelul omului obișnuit și tocmai de aceea și mai bine înțeleasă... Cât privește darul neprețuit ce mi-ai făcut trimițându-mi „Cu pușca după zmei”, urmează să-mi dau umila-mi părere. Titlul, oarecum fantezist, nu justifică forma și mai ales conținutul acestui dar de suflet. Am avut ocazia să ne cunoaștem la Paris în 1997, prin Mariana, am și o poză în trei, cu d-na Gloria, ciocnind un
Călător... prin vâltoarea vremii(călătoria continuă) by Alexandru Mănăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/561_a_770]
-
în memorie (obsesiv) acea perioadă din viața mea de ostaș începător la Școala de ofițeri din Bacău, când pentru o vină oarecare m-a pedepsit și m-a înjosit ca demnitate umană - strivindu-mă cu dispreț ca pe cea mai umilă și efemeră vietate. Deși eram sub asprele legi cazone, în disperarea mea, i-am amintit că tocmai unul ca mine îi pusese condeiul în mână și a ajuns ofițer. Acest episod l-am redat clar în „Călător... prin vâltoarea vremii
Călător... prin vâltoarea vremii(călătoria continuă) by Alexandru Mănăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/561_a_770]
-
Nici măcar nu aveți acte. Pe când, eu, am. Bătrânul l-a privit pieziș. N-a mai rostit nici un cuvânt. S-a gândit că nu are rost să lungească vorba cu unul ca ăsta și s-a retras, În sine, ca un umil melcușor. Preventiv. Cu prudență. A zis, doar, ca să zică, și el, ceva, față de pretențiile aceluia: bine. Ei, i-a replicat eroul, dacă-i bine, apoi, bine să fie, și, pe săptămâna viitoare, când o să revin, să nu mai fii pe
Vieți răscolite by Constantin Slavic () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91621_a_92849]
-
Bran. „Sfârșitul lumii e aproape, prevesti bătrâna. Curând Anticristul va fi printre noi...“ Amintindu-și de această prorocire a babulei, Mașa tresări pentru o clipă străfulgerată de un gând: „Nu cumva ființa ce se afla În fața sa e Anticristul?“ Înfățișarea umilă, ușor decrepită a oaspetelui ce se afla În casa ei o făcu să se rușineze de gândurile ce-i frământau conștiința. În fond, suspiciunea sa nu se baza pe ceva concret, ci era doar rodul fanteziei prea bogate, al nopților
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2067_a_3392]
-
de sare, lăsând-o pradă soarelui și vânturilor. Acum, probabil, n-a mai rămas din ea decât o grămăjoară de cenușă amestecată cu oase, bucăți de piele și nisip, din care totuși continuă să se Înalțe spre cerul gol aceeași umilă rugăciune, ce nu folosește la nimic... Din când În când, din grămăjoara de cenușă, apar niște mâini Împreunate, ce imploră Îndurare. Nu sunt două, ci mai multe, care tremură În lumina amurgului. Deodată se stârnește vântul și le acoperă cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2067_a_3392]
-
din cap În semn că nu, apoi, ducându-și lăbuțele la piept, Îi făcu lui Ippolit, În semn de mulțumire, o plecăciune de felul acelora pe care-l fac gheișele atunci când le calcă pragul un străin. Pe Ippolit plecăciunea această umilă Îl miră din cale-afară. „Se comportă ca o femeie educată. Îi lipsește doar chimonoul ca să semene cu o japoneză“, Își spuse el. Și tot el se contrazise: „Dar gheișele n-au nasul ascuțit, ci cârn și ochii migdalați...“ Pesemne, spuse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2067_a_3392]
-
primește nici un răspuns concret, insistă pe același ton curtenitor: „Prin urmare, zise el, vă rog insistent să-mi răspundeți la Întrebarea pe care v-am pus-o: sunteți sau nu o halucinație de a mea?“. „Gheișa“ stătea În aceeași poziție umilă. Obișnuit cu țipetele consoartei, umilința aceasta prelungită Începu să-l calce, ușor-ușor, pe nervi. „Nu cumva senzația mea de foame poate induce halucinației plămădite În mintea mea dorința de-a mânca?“ „Gheișa“ Își duse lăbuțele Împreunate sub bărbie, implorând iertare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2067_a_3392]
-
în scorburile judecății de apoi, devastează potecile dezlănțuite. Și... curge neîncetat tăria subțire ca un fir, mă amețește cu sclipirea argintie a lichidului fugind de mărturii incomplete. O mâță s-a împletit ca un șarpe de bastonul ce-l port umil ajutând lumea să treacă prin altă poveste, deși mă poticnesc spre finalul sfârșiturilor fără s-arunc vina pe nimeni.
Povarna. Sunt a?a cum sunt by Aurel Avram Stănescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83718_a_85043]
-
și dialogică, banda desenată este capabilă de a produce nu doar obiecte ale imaginației, ci și autentice mituri moderne. Tintin, Blake și Mortimer, Corto Maltese sunt tot atâtea ipostaze ale unei vocații creatoare de mitologie recuperabile în banda desenată. Hainele umile nu ne pot înșela. Proza grafică este unul dintre cele mai influente avataruri ce definesc amprenta creatoare a secolului XX. Veacul trecut înseamnă nu doar explozia unui mediu radical diferit de comunicare, cinematograful, dar și impunerea benzii desenate ca set
Camera obscură : vis, imaginaţie și bandă desenată by Ioan Stanomir () [Corola-publishinghouse/Imaginative/595_a_1437]
-
unui nou Mesia creșteau la orizont. Adevărurile noii lumi, Oliver le propovăduia prin ciripit. El era noul Mesia sau poate doar un vestitor al său. Oliver avea menirea să scape noua lume de blestemul muncii vechi. Vina degenerescenței generale, după umila sa părere, n-o purtau, totuși, nici Marx, nici Engels și nici Lenin sau alți teoreticieni ai capitalului care-i căzuseră În mână aproape Întâmplător, ci apostolul Pavel, cel care avusese impertinența să interpreteze În felul său Învățătura lui Iisus
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]
-
din cer. Și tot din cer va veni un nou Mesia, care va scăpa lumea de grija zilei de mâine și de tot răul ce sălășluiește, din pricina muncii, În ea. Oliver va fi noul Mesia sau poate doar un Însoțitor umil al Său. Toți vor fi asemenea crinilor sălbatici ce Înfloresc pe câmp. Asemenea păsărilor cerului de care are grijă Tatăl ceresc. Jumătate crini, jumătate păsări. Oamenii, dar și alte viețuitoare, vor da petale și vor zbura. Se vor hrăni cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]
-
face, locuința asta-s eu . Te-am văzut trecând pe stradă, tot intrând în câte-o casă și m-am întrebat Isuse dacă mi-ai mai da o șansă . Nu-ndrăznesc să-Ți cer, o, Doamne, să treci pragul meu umil, dar dacă mi-ai bate-n ușă Ți-aș zâmbi ca un copil . Te-aș striga, dar n-o pot face, remușcări mă chinuiesc, mi-este atâta de rușine să Te chem, chiar nu-ndraznesc. Mă retrag mai bine-n
Trezirea by Elena Marin Alexe () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83357_a_84682]
-
stare de fapt, având în vedere puținele reușite și dezechilibrul colosal care s-a creat între oameni. Oamenii au ajuns să nu mai aibă încredere nici în aproapele lor, uitând cea mai prețioasă deprindere, comunicarea sub imboldul iubirii necondiționate. După umila mea părere cred că, comunicarea între semeni are cel mai important impact pozitiv asupra soluționării problemelor. Succesul oricărei comunicări este determinat, în primul rând, de înțelegerea și acceptarea diferențelor de valori umane. Adevărata comunicare nu presupune numai schimburi de cuvinte
LINIȘTEA DIN INTERIOR by Doina Comanici () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1631_a_3047]
-
articol în care scria: cei care cred în Dumnezeu sunt persoane slabe, vulnerabile și labile emoțional, folosind credința în Dumnezeu pentru că nu au încredere în ei înșiși, așteptând ca ceva de sus să-i salveze. Dar noi nu suntem pomanagii umili, cerșind pe la porțile împărăției cerești, fără să ne implicăm deloc, noi avem dreptul la tot ce cerem, dar este necesar să facem noi primul pas și să ne implicăm prin acțiune. Suntem un tot universal, uniți, omogeni și depindem unii
LINIȘTEA DIN INTERIOR by Doina Comanici () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1631_a_3047]
-
Înțeleasă și greșit tălmăcită, el n‑ar fi trebuit ca În noaptea aceea să vegheze asupra acelui text cu o caligrafie apăsată, text din care răzbătea dorința deșartă, sau poate doar bănuiala deșertăciunii, că pe lume orice existență, cât de umilă, cum necum, avea motivația actului creator. Ben Haas avea brusc revelația faptului că toate cele Întâmplate se datorau vanității sale, extravaganței sale lirice, precum și pasiunii sale pentru polemică: de a demonstra ucenicilor că Pigmalion nu avea forța morală a unui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1958_a_3283]
-
dacă citești despre ea la căldurică, sub plapumă“) și perspectiva unei călătorii la Paris („schimbarea viziunii, suflețelul meu“) o va alege pe cea de‑a doua. Cum va remarca unul dintre contemporanii săi, gura mieroasă a lui Racikovski, „vorba sa umilă“ se plămădise În acea zi de februarie a anului 1897, când acceptase propunerea procurorului. „Aceasta va fi primul său falsificat, pastișarea procurorului, de un mimetism stupefiant.“ De‑acum Încolo, În drumurile sale, gările se vor perinda văzute de la fereastra trenului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1958_a_3283]
-
cum tocmai în țara originară a empirismului, poezia nu vrea să știe de un amestec cu realitatea vie. Mai bine: Wordsworth, americanul, a făcut dovada de ceea ce poate un "spirit pur" când se apucă să observe și să însuflețească lucruri umile. Natura devine pentru el o 1 Edgar Poe: Ulalume. 2 Byron: Ellegra-Though the day of my destiny is over. mare galerie de tablouri murale, didactice și moralizatoare. Decât asemenea viziune realistă, tot mai prețios cântecul fără sex și incorporat al
Opere by Ion Barbu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295564_a_296893]