6,679 matches
-
să prindă viață În lumile lui Enitharmon. Cu putere vînturile-asurzitoare, De nori împovărate, mugesc în jurul Scaunului de domnie. Oile lînoase, abătute, Prin bătălie umblă. Întunecat și fioros Taurul furia 110 Și-o varsă 226 prin Pămîntul ce se lúptă. Leii urlînd în flăcări, Tigrii în fum ce se revarsă. Șarpele codrilor Și-al apelor, si scorpia pustiei cu aspru cîntec Necăjesc fiece suflet viu. Șarpele Preot 227 aleargă De-a lungul rîndurilor, strigînd, "Ascultați Preotul lui Dumnezeu, voi luptătorilor; 115 Asta
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
Pînză lui Urizen vibră, chin peste chin. Apoi am auzit Cutremurul Pămîntului 229. Acum în Peșterile Mormîntului și în Ținuturile seminței omenești 125 Vîrteju-ntunecat fără de nume statu în fața chipului lui Orc. Umbră își înaltă îngrozitoru-i cap peste învăpăiatul tînăr Oftînd, urlînd și din adîncuri suspinînd; pentru că el mînia să și-o piardă Și cu această pe șine să se piardă în blîndețe, ea focurile-i le cuprinse-n brațe. Precum atuncea cînd Cutremurul Pămîntului din hruba-i se deșteaptă, urieșeștii-i umeri
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
Și Desfrînata lui Los și înșelată desfrînată-a Regilor Pămîntului, Sufletul lui era în două sfîșiat. 140 Umerii-acoperiți de păr zdrobesc verigile, slobode sînt mîinile văpăii. Roșie furie se varsă-n valuri, trezitu-și-a leii din codrii cei negri, Ei urlă în juru-nfocatului tînăr, despicînd umbră cea fără nume, Gonind pe-a lor cale nemuritoare purtată prin beznă solidă. Tare răsúnă cîntul războinic în jurul lui Orc cel roșu-n mînia-i 145 Și-n jurul sumbrei Femei fără nume ce úrlă de
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
rîuri Ale vietii pe pajiștile morții și ale deznădejdii vai. "Acuma sunați goarnele Izbîndei, acum să-i despuiați pe cei uciși. Înveșmîntați-vă cu arme daurite, frați de război". Ei cu tărie sună goarnele, îi pun în lanțuri pe prizonierii care urlă, 165 Fac sîngerosul Legămînt, si trag la sorți în coif, Și aleg moartea lui Luváh și răstignitu-l-au de arbor 232, Și l-au străpuns cu-o sulița și-ntr-un mormînt l-au pus Să moară-o moarte de Șase
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
Războinicii se întristară. 220 La lupta ies cu răcnete și goarne care răsună tare. O, Indurare! Se-ntorc jelindu-se, îndoliați, plîngînd. Nevăzuta sau văzută, întinsă-n lung sau lat, Acestfel se Schimbă Femeiasca Umbră în Război spre desfătarea-i, Urlînd nemulțumită, neagră și grea, scoțînd răsunete de fiara, 225 Prin mlaștini drum făcîndu-și anevoie printre înnoroite buruieni, jelindu-se, Ca să-l însele pe mîniosul Tharmas, să-i potolească sufletul cel furios, Si sa ii curme zborul pentru că Urizen să poată
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
mînie". Așa se jeli Tharmas furios; apoi pluti peste Adîncul de furtună bîntuit 260 Și blestemat-a cu mînie glasul care îl lua în rîs cu-acea speranța mincinoasă. Apoi ea se reîntoarce, iute că mălura pe mugurele ce-ncolțește, Urlînd în toate-accentele durerii să-i stăvilească furia, Călcînd colinele-n picioare, înaintînd anevoios ori înotînd, zburînd cu furie, căzînd, Sau bubuind că un Cutremur de Pămînt într-ai pămîntului rărunchi, 265 Ori că un nour dedesubt, si ca o flacără
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
de Pămînt, trudind zbătîndu-se cu gemete De ne-ndurat; în urmă, o groaznică minune izbucni Din sînul cel Hermafrodit. Fost-a numit Satan, 250 Fiul al Pierzării, chip de groază, si părăsit de firea omenească, monstruos, Bărbat fără pereche femeiasca, vrăjmaș urlînd Căzut din Rai și-ostil chipurilor vieții, Si totusi tăinuind femeia-ntunecată, Vala, ca într-un chivot și între Perdele, Urît și blestemat, pururi murind o moarte Veșnică, 255 Fiind puzderii de Tirani uniți în blasfemie În contra chipului Divin, cîrduri
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
să Trudească, să-nvețe și să uite, si sa se-ntoarcă 570 La întunecată vale de unde a venit, ca să-și înceapă truda iarăși 304. Suspínă în durere, trudește în durere în universul sau, Țipînd în păsări peste-adînc, și-n lup urlînd Peste acei uciși, mugind în vite, si in vînturi, Și peste Orc și Urizen plîngînd în nori și vîlvătăi, 575 Și-n strigătele nașterii și-n gemetele morții glasu-i Este auzit prin Universu-ntreg: oriunde crește-un fir de iarbă Ori
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
gem oribil și-aleargă care încotro; munții și Rîurile lor grozav strigă; vitele se-adună laolaltă, 55 Mugind îngenunchează-n față cerurilor; tremura sălbăticiunile Pădurilor; Leul cutremurîndu-se întreabă Leopardul: "Simți Groază ce o simt, necunoscută mai naite? Glasu-mi refúză ca să urle, Și-n slabe gemete-ți vorbesc. În noaptea-aceasta, Nainte de revărsarea zorilor, Acvila chemat-a Vulturul Hoitar, 60 Corbul chemat-a șoimul, i-am auzit din codrii-mi negri, Zicînd: "Să mergem în înalt departe, căci neîntîrziat, o simt
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
urmară corbul și Vulturul Hoitar. Hai să fugim și noi spre miazănoapte". Fugit-au. Fiii Oamenilor 65 Îi văzură plecînd în înfricoșătoare cîrduri. Cu tărie răsunắ trîmbița Și toții Fiii Veșniciei Coborît-au în Beula. În fioroasele văpăi zăceau mădularele Tainei urlînd și mistuindu-se În deznădejde-adîncă. Duduind văpăile se nalță-n jurul Sinagogii Lui Satan. Șarpele Orc răcni cu strășnicie prin ale sale douăzeci și șapte 70 De încolăciri 310. Copacul Tainei se nalta în flăcări înfășurătoare. Sînge țîșni afară în
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
sau îl așeza în colțul de la miazănoapte 321 320 Al largului cîmp Universal, apoi pași nainte în nemărginire. Apoi sămînță începu s-o semene; pîntecele își încinse Cu-o luminoasă cingătoare, și-a să pulpana se umplu de suflete nemuritoare. Urlînd și Văitîndu-se zboară sufletele din a lui Urizen zdravăna mîna, Fiindcă din mină lui Urizen puzderiile cad că stele 325 În locurile hotărîte, minate înapoi de vînturi. Războinicii cei goi buiesc spre malurile mării jos, laolaltă: Făcutu-s-au ca
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
Religiei pocal? Coborîți, voi Regilor și Sfetnici și Uriași Războinici, 660 Coborîți în adîncuri, coborîți și-ascúndeți-vă dedesubt, Coborîți cu cal și Care și Trîmbițe ale războiului haotic. Iată, cum Falnicul Alai al Tainei coboară jos în Peșteri! Mării săi oameni urlă și zvîrlă colbul, și-ncărunțitul par și-l smulg. Delicatele-i femei și copii țipă peste-amarul vînt, 665 Prădați de a lor frumusețe, cu părul smuls și pielea încrețita. Iată, întunecime-acoperă lungul alai de prapuri peste vînt, Si de cai
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
Satele lui Lúvah sună; și cărămizile de aur ale satelor Răspund viorilor, micilor tobe, fluierului, flautului, lirei și chimvalului. Apoi căzut-au ale Tainei Legiuni în caos înnebunitor, Jos, jos prin nesfîrșire, țipînd, înfuriate și deznădăjduite, În teascurile lui Luváh; urlînd cădeau ciorchinii 725 De omenești familii prin adînc; fost-au umplute teascurile vinului; Sîngele vieții curse din belșug. Miresme ale vietii se-înălțară Peste tot în jurul bolților celeste, si se suiau Miresmele cîntînd cîntecul acesta: "O groaznice teascuri de struguri
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
piei de tigri îi așază sau ale Pardosului cel împestrițat ori a' Măgarului cel aprig Pînă ce iar la viață se trezesc, sau îi îngroapă în reci Grote căinîndu-se. Însă în Linurile Vinului nu cîntă Omeneștii Struguri, nu dansează, Ci urlă și se zbat într-un noian de suferință, în fioroase flăcări mistuindu-se, 750 În fiare și în temnițe încercuiți 335 de ne-ncetate focuri, În hrube și genuni și umbre ale morții, în chipuri de amărăciune și de suferință; Tipsiile
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
picioarelor lui. Atunci Urthona-Întunecatul lua Grînele afară din Camarile lui Urizen; Le macină în Morile-i vîjiitoare. Îngrozitor chinul Tuturor Neamurilor Pămîntului, măcinate-n Morile lui Urthona. În mîna-i Tharmas ia furtunile: vîltoarea el o slobozește-asupra 810 Roților; marile zbuciumate urlă la porunca-i cruntă Și-Învîrtejindu-se cumplit se veselesc în fioroasa tulburare-a roților Întunecatului Urthona. Tunete, Cutremure de Pămînt, Focuri, Potopuri, Se veselesc unul spre altul; glasurile lor cu strășnicie zguduie Abisul, Îngrozitoarele lor chipuri grijă-avînd de morile temute. Era
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
acesta este astfel instrumentul pentru "însămînțarea" cosmică: în Vala (IX, 319-325) Urizen pornește "trasul brazdei" din Nord: "Plugul sau îl așeza în colțul de la miazănoapte/ Al largului cîmp Universal, apoi pași nainte în nemărginire./ Apoi sămînță începu s-o semene; [...]/ Urlînd și Văitîndu-se zboară sufletele din a lui Urizen zdravăna mîna,/ Fiindcă din mină lui Urizen puzderiile cad că stele/ În locurile hotărîte [...]." În acest sens, este semnificativ că alchimia este cunoscută și ca o "agricultură celesta", de aceea cei patru
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
poate șocați să afle ce li se întâmplă vecinilor lor. Așa cum își amintea o femeie: în timp ce noi eram aduși la gară... mulți oameni erau pe stradă. Unii se întrebau, alții râdeau, alții țipau la noi, chiar dacă nu ne cunoșteau, alții urlau, în primul rând părinții fetelor și băieților deportați. Deși este dificil de speculat asupra reacției - fie activă, fie pasivă - a etnicilor români față de deportări, acesta nu este un aspect pe care un istoric îl poate trece simplu cu vederea ca
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
Ziua curge frenetic, gureșă cu paiete, cu zale, cu explozii de-o clipă / Fire, forme, nervi se nasc, strălucesc, se consumă, se sting / Porții de viață, de moarte, de glorie se-mpart pe mari galantare / Dinții le mestecă / Am trăit! urlă șacalul, femeia, robul, vulturul, câinele / Am trăit! urlă sângele, ochiul, coapsa, amestecându-și vocile lor / Târând fiecare clipa aceea de moarte, de viață”. Cu unele reluări, ultimele cărți - O fiară desăvârșită (2001), Miere neagră (2002), Îngerul pe gheața subțire (2003
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289462_a_290791]
-
cu explozii de-o clipă / Fire, forme, nervi se nasc, strălucesc, se consumă, se sting / Porții de viață, de moarte, de glorie se-mpart pe mari galantare / Dinții le mestecă / Am trăit! urlă șacalul, femeia, robul, vulturul, câinele / Am trăit! urlă sângele, ochiul, coapsa, amestecându-și vocile lor / Târând fiecare clipa aceea de moarte, de viață”. Cu unele reluări, ultimele cărți - O fiară desăvârșită (2001), Miere neagră (2002), Îngerul pe gheața subțire (2003) - întăresc impresia disoluției individului, confruntat cu haosul existențial
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289462_a_290791]
-
sa, cât și în afara ei. Tradus în peste 25 de țări și câștigător a mai multe premii literare, Arto Paasilinna devine cunoscut cititorilor români grație traducerilor apărute la editurile Polirom și Humanitas. Prima dintre acestea este în 2004, Morarul care urla la lună, și a doua, Anul iepurelui, în 2010. Aceasta din urmă este probabil opera cea mai cunoscută a autorului, beneficiind și de două ecranizări, lucru destul de surprinzător pentru o așa perioadă scurtă. În Finlanda, cartea apare în 1975 sub
[Corola-publishinghouse/Science/84965_a_85750]
-
lui Stalin, traducere și note de Sigrid Crasnean, Iași, Polirom, 2012. Oksanen, Sofi, Purificare, traducere de Adela Victoria Korshin, Iași, Polirom, 2012. Oksanen, Sofi, Ziua când au dispărut porumbeii, traducere de Sigrid Crăsnean, Iași, Polirom, 2013. Paasilinna, Arto, Morarul care urla la lună, traducere de Teodor Palic, Iași, Polirom, 2004. Paasilinna, Arto, Anul iepurelui, traducere de Teodor Palic, București, Humanitas, 2010. *** Poeți nordici, traducere de Veronica Porumbacu și Tascu Gheorghiu, București, Editura pentru Literatură Universală, 1962. *** Poezia nordică modernă, traducere de
[Corola-publishinghouse/Science/84965_a_85750]
-
unde-ai trecut Un zid părăsit Și neisprăvit La loc de grindiș, La verde-aluniș?". "Ba, doamne,-am văzut Pe unde-am trecut Un zid părăsit Și neisprăvit. Câinii cum îl văd, La el se repăd Și latră-a pustiu Și urlă-a morțiu." Cât îl auzea, Domnu-nveselea Și curând pleca, Spre zid apuca Cu nouă zidari, Nouă meșteri mari Și Manole zece Care-i și întrece. "Iată zidul meu! Aici aleg eu Loc de mănastire Și de pomenire. Deci voi, meșteri
by LÉO CLARETIE [Corola-publishinghouse/Science/977_a_2485]
-
niște bani ascunși, iar Macovei îi furase. Iar în ziua nunții, știți ce născocise răutăciosul nun mare? Îl îmbătase pe mire până când acesta căzuse la pământ; atunci îi pusese jar aprins în cizme și-l silise să joace astfel hora, urlând. Bietul mire leșinase de durere. Oricât ar fi omul de împăciuitor, răbdarea are limite, iar Macovei pare să le fi încălcat, căci Gheorghiță se înfurie. Îl apucă pe Macovei de păr, îl învârte de nouă ori și-l azvârle pe
by LÉO CLARETIE [Corola-publishinghouse/Science/977_a_2485]
-
pe Radu înșfăcat de pâr și târnosit. "Că tot colo, după ușe, Am alt ulei cu cenușe: Mai ia cinci sute de lei, C-au fost bănișorii tăi". Cu un cuțit, Gheorghiță îi taie barba și mustățile lui Radu, care urlă de durere și dezvăluie și locul celui de-al treilea urcior. Gheorghiță găsește urcioarele, le golește în desaga lui, îi ciomăgește pe cei doi complici și apoi pleacă mândru călare. Își cumpără stâne și turme, face o căsătorie bună și
by LÉO CLARETIE [Corola-publishinghouse/Science/977_a_2485]
-
atunci aplecați; câțiva brazi se culcară cu zgomot de-a lungul așternutului Peleșului, voind mai bine să fie rupți în fâșii decât îmbucătățiți în zidăria unui castel. Și tot atunci Peleșul făcu o adevărată răscoală printre izvoarele de munte, care urlară care mai de care: Asta nu! asta nu! La asta nu ne învoim. Dar oamenii își închipuiră că vor fi mai tari decât toate râulețele astea răsculate și începură să sape temelia. Și-au făcut, însă, rău socotelile. Într4-adevăr că
by LÉO CLARETIE [Corola-publishinghouse/Science/977_a_2485]