36,856 matches
-
mea. * * * A doua zi dimineața, m-am trezit în zgomotul tribului lui Esau care se pregătea să plece. Când rămăseseră singuri în acea noapte, tata îi spusese lui Esau că n-avea să-l însoțească înapoi spre Seir. Deși se regăsiseră cu atâta căldură, destinele lor nu trebuia să se împletească. Pământurile unchiului meu erau multe și avea o poziție asigurată. Dacă am fi mers cu ei, averea tatălui meu ar fi părut mică în comparație cu a lui. Și frații mei ar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
între ei, comparau prețuri și încercau să găsească legături între nume de familie, ocupații, adrese. Păreau să găsească mereu câte un prieten comun sau vreun strămoș și apoi se băteau pe spate unul pe altul, ca niște frați care se regăseau după mult timp. Se simțeau bine în pielea lor și unii cu alții, așa cum nu mai văzusem prin alte locuri și mă întrebam ce-i făcea să fie așa. Poate pentru că pe acel vas nu erau stăpâni sau supraveghetori și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
coapselor. Eu mă înroșeam și râdeam. Bărbatul meu se ducea la atelierul lui în fiecare dimineață, dar, spre deosebire de tăietorii în piatră sau de pictori, el nu trebuia să lucreze în morminte, așa că se întorceea la mine seara și atunci ne regăseam unul pe altul cu o plăcere încă și mai mare - și ne regăseam și în fața tristei evidențe că eu nu știam să gătesc. În timpul anilor petrecuți în casa lui Nakht-re stătusem arareori în bucătărie și cu atât mai puțin pregătisem
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
în fiecare dimineață, dar, spre deosebire de tăietorii în piatră sau de pictori, el nu trebuia să lucreze în morminte, așa că se întorceea la mine seara și atunci ne regăseam unul pe altul cu o plăcere încă și mai mare - și ne regăseam și în fața tristei evidențe că eu nu știam să gătesc. În timpul anilor petrecuți în casa lui Nakht-re stătusem arareori în bucătărie și cu atât mai puțin pregătisem mâncare. N-am învățat niciodată cum se face pâine în cuptor egiptean, nici
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
greutate veche cum mi se întoarce în inimă și am recunoscut povara pe care o purtasem în timpul anilor petrecuți în casa lui Nakht-re. Povara nu era făcută din tristețe, așa cum crezusem eu. Era furia care striga în mine și-și regăsea vocea pierdută. - Dar de mine, am zis, de mine a pomenit ceva? Pentru ce mi-a făcut mie se căiește? A zis ceva de crima de la Salem? Pentru sângele nevinovat al lui Shalem și Hamor nu plânge? Se căiește că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
înlăuntru, în hârțoagele Arhivarului, păstrat ca plantele presate în ierbar, putea fi mirosit, adulmecat. După care cei care se învârteau pe-acolo se duceau pe țărm, se uitau la stânci și la mare, înțelegând probabil că n-aveau să mai regăsească niciodată trecutul întreg, cum nu mai puteau să fie o dată tineri. Pe de altă parte, se și temeau, mi-am dat seama. Dacă trecutul adevărat îi sărăcea? Domnul Andrei putea să descopere că n-a fost în realitate decât simplu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
calm și eu, dar când m-am pomenit cu bătrânii în cameră, am izbucnit într-un râs isteric, idiot, din care nu mă mai puteam opri. Veniseră toți, în cap cu Mopsul care nu mă slăbea din ochi. Anton își regăsise severitatea profesională. Dodo își frământa ca de obicei degetele. Dominic își purta halatul ca o uniformă de majordom, iar Călugărul părea rușinat că trebuia să ia parte la o asemenea treabă. Victor stătea deoparte, cu dicționarul lui pe genunchi și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
lor. La început bucuros că scăpase de robie, Tela se posomori curând, când văzu că în sat nu rămâneau decât câțiva bătrâni istoviți de vârstă, câțiva bolnavi și câteva zeci de babe. Era oare răzbunarea vreunui zeu? se întreba el neregăsindu-și pacea. Robia, firește, nu-l îmbia. Cine însă va munci pentru el, în această adunătură de neputincioși? Îl mai amărâse și batjocura strigată de la gardul țarcului de arcașul Mai-Baka: "Ai să fii înconjurat numai de femei. Pune-te pe
Luntrea Sublimă by Victor Kernbach [Corola-publishinghouse/Imaginative/295598_a_296927]
-
femei. Pune-te pe trai, Tela!" Așa i-a strigat Mai-Baka, iar ceilalți au râs, oricât de mare le-ar fi fost durerea plecării, când s-au uitat la bietele babe ce-l înconjuraseră pe vrăjitor. Fericit că și-o regăsise pe Ntombi chiar în astfel de împrejurare cumplită, Mai-Baka era liniștit. Acum înțelegea urgia robiei și începea să bănuiască ce îl așteaptă, dar știa că nu se cade să se vaite tocmai omul cel mai voinic din toată oaza. Timpul
Luntrea Sublimă by Victor Kernbach [Corola-publishinghouse/Imaginative/295598_a_296927]
-
Își făcu apariția În hol, pentru a-l Întâmpina. — Vrei să-ți scoți paltonul și să te odihnești puțin? Îl Întrebă acesta. Sau preferi să plecăm imediat la plimbare? Hai să mergem la plimbare, cher ami, spuse el. Hai să regăsim banca noastră cunoscută, să ne așezăm și să ne străduim să descoperim - dacă va fi posibil să ajungem la o soluție - să ne străduim să descoperim un motiv pentru succesul lui Trilby. Desigur, se grăbi el să adauge, căci discursul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
limpezimea curbă a unui glob de cleștar, poate lucrul cel mai Încărcat de sensuri legat de viața lui Henry James este că, după ce a suferit umilința și respingerea profesională la mijlocul carierei, culminând cu dezastrul intitulat Guy Domville, după ce și-a regăsit triumfător creativitatea și Încrederea În sine, continuând cu scrierea capodoperelor sale târzii, pietrele de temelie ale romanului psihologic modern, Ambasadorii, Aripile porumbiței și Pocalul de aur, a fost nevoit să trăiască Încă o dată experiența catastrofală a eșecului, la mai puțin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
te iubesc atât de profund încât nu pot să-ți spun decât: "te iubesc". Nimic nu mai are importanță, nimic nu mai există în afară de noi. "Bună seara iubito!". Ieri mi-a căzut pe fereastră un fulg. În el te-am regăsit. Însă el s-a topit, pe fereastră curgând și m-am bucurat că nu ai fost tu cel care a plecat. Un al II-lea fulg a căzut pe sticlă, și atunci am suflat peste el, și-și ia zborul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1508_a_2806]
-
când mă zări, îi zâmbi ca unei năluci. Realizând apoi că sunt aievea, sări de pe scaun și făcu câțiva pași înapoi. O liniște cumplită amenința să ne cuprindă, însă la timp rostii: Salut, Angi. Își duse mâna la tâmplă, se regăsi, iar apoi mă privi cu aceeași blândețe ca înainte. Irin.... Ia loc cu noi. Alice și cu mine luam prânzul. Alice, ea este Irin. Irin, ea este Alice. Încântată, spusei. De asemenea. Și, Irin, ce vei servi? Cartofi prăjiți, cașcaval
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1508_a_2806]
-
lungise pe pământ. Ajunsese cea mai decăzută ființă. Era cel mai rău lucru care i se putea întâmpla: îl dezgusta propria-i persoană. Conștientizarea acestui lucru îl lovi atât de tare încât orice urmă de beție pieri. Trebuia să se regăsească, cu asta trebuia să înceapă. Dar avea o revelație. Conștientizarea faptului că nu dezgusta doar ce-1 înconjura ci chiar pe el era cel mai bun început. Personalitatea lui prindea contur cu fiecare secundă de calm. Simțea cum redevine el
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1508_a_2806]
-
sufăr există o limită între neplăcere și durere. După acea limită nimic nu mai are importanță, căci, totuși, cât poate suporta un om? Deci stimulii viitori vor putea fi priviți ca insignifianți. Obiectul din aur e fascinant. Dacă e să regăsești idealul într-un singur obiect, om, dai greș. Dar dacă îi găsești un loc, un rol pentru care numai el să fie potrivit, atunci ai armonie, o operă de artă. Spre asta tindem toți: să ne descoperim esența și să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1508_a_2806]
-
a despărțit de politic, atunci e clar că rolul politicului este de a asigura bunăstarea, ordinea, bunul simț și nu cod moral sănătos, normal, independent de orice interpretare, asigurând astfel și dreptul la un cod moral personal. Cam astea se regăsesc la catolicism. Păcatul originar a fost un pretext necesar pentru a începe viața, a o trăi, o cunoaște și apoi a merita paradisul. Isus Cristos e unul și singur, el este suficient, iubirea de semeni, de Dumnezeu și Credința întruchipate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1508_a_2806]
-
distins totuși două exemplare mai fistichii. Primul dintre ele, un individ delicat, subțirel, oacheș, taciturn, păpușesc, cu mișcări țăcănitoare și nevrotice de figurină mecanică, în poemele căruia toate zgârciurile, bubele, marile defecte și micile izbânzi ale Cenaclului de Luni se regăseau îngroșate. Cel de-al doilea, fonf, masiv, calamburgiu, tenisman, prahovean, c-o mustață cât vrabia. Nimeni altcineva decât tocmai acela care, din neștiință sau îngîmfare, învîrtind o poezie de-a sa pe deasupra creștetelor, a răscolit deodată, cu sonoritățile ei
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
i - de pe la 1733 - renumele de Preacurată în ocara, din ce în ce mai adecvată, de Căcata. Bineînțeles că tot localnicii, prin murdăria lor veselă și insistentă, biruiseră. Iar de pe la 1837, prin astuparea și cicatrizarea ei completă, Bucureștioara nu se mai regăsește pe nici o hartă. Doar actualii dezgropători ai rețelelor de canalizare ai I.C.A.B.-ului mai înțeapă, când și când, cîte-o vână de pământ viu, gras, miezos, îndopat cu împuțiciunile asimilate, semn că, pe sub scoarțele pavajelor centrale ale Bucureștiului, mai pulsează ceva
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
de discuri, cu exemplare unice din vinil, cu benzi magnetice rare și partituri. În grația celui de-al doilea mi-am custodiat biblioteca. Sub bibliorafturile celui de-al treilea, pozele, arhiva mea de familie și brevetele de invenție și-au regăsit un cămin. În habitaturile următorilor patru, ale căror adrese le-am caligrafiat firesc, cu exactitate științifică, într-un carnețel, mi-am desfoliat, pe rând, secvența de tablouri, bruma de argintărie, inestimabilele piese de mobilier, plus discutabila rufărie. În fine, cea
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
pe niște insecte transparente, picăturile de sirop cu care fusese împroșcată. Revenindu-și, se înveli la loc cu jumătățile chimonoului, se săltă, își aranjă poalele de mătase sub ea, înțolindu-se, tuși cu vocea ei de la început, de jazzistă și, regăsindu-și gestul strângerii buzelor, semnală că se străduia, cu disperare, să se reia sub stăpânire. Cu aceeași mână stângă își reconvocă arcanele, aducîndu-le lamă cu lamă, ca un clonț de găină, grăunțele. Răsturnând pe față Roata Norocului, Îndrăgostitul, Carul și
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
datorită băuturii, dar amândoi se doreau realmente, era altceva față de partidele de sex de genul „ei, bine, dă-i înainte“ care intervin deseori în viața unei familii cu copii mici. Într-un final, ținându-se de mână, cei doi au regăsit drumul către camera lor. De data asta, datorită opririi neprevăzute, erau ceva mai treji. Susan se simțea minunat. Planul ei se dovedise a fi un succes incontestabil. Avea de gând să propună reluarea acțiunii. Ba chiar să facă din aceste
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
putea să se miște și se lupta să rămână în viață. Nu-mi pasă ce se spune. Mamele nu pleacă în excursii extenuante sau în călătorii cu bicicleta decât dacă încearcă să scape de nefericirea de-acasă sau ca să se regăsească... Doamne, urăsc expresia asta, a adăugat Nick cu amărăciune. Fiona a continuat să tacă, reamintindu-și detaliile discuției pe care o purtase cu doar câteva minute înainte de accident. Era clar că Nick își dăduse seama și singur că Susan avea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
își aflară rostul, frământând și sfărmând nodurile încordării din gâturi și umeri și spinări și găsindu-și un ritm firesc. Așa că de-acum mâinile își aminteau, ca și buzele, buzele ce se căutau înfierbântate unele pe altele, despărțindu-se și regăsindu-se, ca și limbile ce li se împleteau în entuziasmul redescoperirii. — Nu-i rău pentru o pereche de tinerei, spuse Virgil Jones, iar Dolores O’Toole râse. Trecuse atâta timp de când n-o mai auzise râzând. Pentru el era un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
Jones îl trăgea pe Vultur-în-Zbor către luminiș, i-a spus: — O, Doamne, prietene! Mi-aș fi dorit să nu ți se fi întâmplat tocmai ție. Grimus obișnuia să spună că în aceste păduri un om fie se pierde, fie se regăsește pe sine. Asta e diferența dintre noi. Eu nu pot decât să mă pierd. Domnule Vultur, dumneata nu ești un om realizat. Asta ți-e slăbiciunea, dar și puterea. înainte de a se realiza, fiecare are optimismul ignoranței. Asta poate constitui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
ȘI PATRU — Elfrida, spuse Vultur-în-Zbor, tu ai cunoscut-o pe sora mea, Prepelicarul? Ochii Elfridei s-au mărit. în cele din urmă a bâiguit: - Eu... eu cunosc numele ăsta... Sora ta? Vultur-în-Zbor a încuviințat și a văzut cum Elfrida își regăsește siguranța de oțel când îi spuse: Mi-e teamă că am niște vești proaste pentru tine. Prepelicarul a murit. Vultur-în-Zbor zise cu o voce calmă: — De unde știi? — Ignatius, spuse ea. Ignatius zicea... că a dispărut... trebuie să fi murit. îmi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]