36,856 matches
-
prin Însăși forța refuzului. Dispersat ca persoană lipsită de principii, el va fi coerent ca personaj. Dar un personaj presupune un public; dandy-ul nu se poate impune decât opunându-se. el nu poate fi sigur de existența sa decât regăsind-o În chipul celorlalți. Ceilalți sunt oglinda. Oglindă repede Întunecată, e adevărat, căci capacitatea de atenție a omului e limitată. Ea trebuie trezită fără Încetare, incitată prin provocare. Dandy-ul este deci obligat să uimească În permanență. Vocația lui constă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
de la 1830 și decembriștii ruși vor apărea, astfel, drept Încarnările cele mai pure ale unei revolte la Început solitare și care, mai apoi, caută, prin sacrificii, drumul unei apropieri. Dar și invers, gustul apocalipsului și al vieții frenetice se va regăsi la revoluționarii noștri. Parada proceselor, jocul teribil dintre judecătorul de instrucție și acuzat, scenariul interogatoriilor lasă uneori să se ghicească o tragică cedare În fața vechiului subterfugiu prin care revolta romantică, refuzând existența așa cum era ea dată, se condamna, În mod
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
mai multe legături cu duhurile decât cu cei vii, deoarece În povestirile sale nu venea niciodată vorba de ființe omenești”. Ca și la Mihnea, ermetismul demoniac se exprimă prin conștiința separării iremediabile de semenii săi, a imposibilității de a se regăsi cu ei Într-un raport de comuniune morală. Singularizarea exterioară ar putea să fie semnul unei drame mai adânci și neștiute, al secretului ce nu poate fi mărturisit: „Ce stăpânire de sine avea ca să se poată ascunde astfel, la vârsta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
gură-cască se împrăștiau o dată cu fumul. O foaie care zbura mă informă astfel că în grămadă se afla opera unui medic-poet din vremurile de demult, cunoscut sub numele de al-Kalandar. Pe bucata aceea de hârtie pe jumătate distrusă de foc am regăsit cuvintele: Tot ce am mai bun în viață îmi vine de la beție. Vinul curge în mine precum sângele. Cărțile arse în ziua aceea în public aparțineau, îmi explică tata, unui alt medic, unul dintre adversarii cei mai înverșunați ai lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
legat de mine. Tocmai îi spusese Wardei că se cuvenea să-l însoțească spre a se întoarce în satul lor, pe care-l numea Alcantarilla. Ea s-a arătat dintr-odată șovăielnică. Dacă își exprimase spontan bucuria de a-și regăsi fratele după cinci ani de robie, nu era în schimb prea sigură că dorea să părăsească locuința tatălui meu spre a se întoarce la părinți, ducând în brațe o fetiță pe care i-o făcuse un maur. Cu siguranță nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
lor din Granada. În fiecare zi se uită la ea, și, uitându-se la ea, oftează și se roagă. În fiecare zi revin în amintirile lor bucuriile, obiceiurile, o anume mândrie mai cu seamă, lucruri pe care nu le vor regăsi în pribegie. Singura lor rațiune de a trăi este de a se gândi că în curând, datorită marelui sultan sau Providenței, își vor regăsi casa, culoarea pietrelor ei, miresmele grădinii ei, apa fântânii ei, intacte, neschimbate, ca în visele lor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
amintirile lor bucuriile, obiceiurile, o anume mândrie mai cu seamă, lucruri pe care nu le vor regăsi în pribegie. Singura lor rațiune de a trăi este de a se gândi că în curând, datorită marelui sultan sau Providenței, își vor regăsi casa, culoarea pietrelor ei, miresmele grădinii ei, apa fântânii ei, intacte, neschimbate, ca în visele lor. Ei trăiesc astfel, vor muri astfel, și fiii lor vor face la fel după ei. Poate că va trebui să se încumete cineva să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
a pierdut capul cândva, pentru că ea a fost pe punctul să-l abandoneze, pentru că el socotise că îi era în joc onoarea, pentru că voia, în felul său, să-și ia revanșa asupra castilienilor. De atunci, el nu și-a mai regăsit dreapta judecată. Dar cele ce tocmai s-au întâmplat nu îi privesc nici pe Mohamed, nici pe Warda, și nici măcar pe acea nefericită de Mariam; întreaga comunitate granadină din Fès e batjocorită de Zeruali. Trebuie să ne batem, fie și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
audă magistrul. Mi-a dat o pălmuță paternă pe spate. Nu mai fi așa de fricos! Când erai copil, nu spuneai cu glas tare adevăruri pe care cei mari le țineau ascunse? Ei bine, tu aveai atunci dreptate. Trebuie să regăsești în tine însuți timpul ignoranței, căci acela era și timpul curajului. Vrând parcă să ilustreze cele spuse, s-a ridicat, a înaintat șchiopătând până la catedra profesorului și i s-a adresat fără reverență, lucru care a făcut să amuțească pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
al lor, șoldurile i se mișcau în ritmul muzicii negre, picioarele goale desenau pe podea arabescuri. M-am îndepărtat de fereastră pentru a lăsa să pătrundă lumina lunii. Abia spre ora unu dimineața, poate chiar mai târziu, strada și-a regăsit liniștea. Dănțuitoarea mea s-a întins pe jos, istovită, gâfâind. Am tras draperia de la fereastră, căutând o urmă de curaj în beznă. Hiba. Chiar dacă pământul Africii nu mi-ar fi oferit decât acest dar, el ar fi meritat pe veci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
de lună, dansul ei se isprăvea, brațele ei se deschideau, pielea ei era netedă și alunecoasă. Și parfumată cu ambra cenușie a mării 1. Buzele îmi fremătau la b-ul din numele ei, brațele mele repetau aceleași îmbrățișări, trupul meu regăsea același delir, aceleași repere, același refugiu. Fatima a devenit femeie în absență. Am deschis ușa, vecina a înhățat prețioasa rufă slobozindu-și strigătele de pasăre de noapte, musafirii au prins să se agite, muzica s-a pornit, pământul a început
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
-și trupul de abanos sculptat privirii și mângâierilor mele, îmi șopti: — Până acum, m-ai îmbrățișat ca pe o sclavă. Astăzi, ia-mă liberă! O ultimă oară. * * * Părăsind-o pe Hiba, nu aveam decât o singură grabă: aceea de a regăsi la Tombuctu amintirea ei, poate și vreo urmă a sa în încăperea care fusese martora primului nostru sărut. Clădirea era tot acolo. Deși era proprietatea seniorului orașului care o păstra pentru oaspeții de seamă, un dinar mi-a deschis ușa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
tot acolo. Deși era proprietatea seniorului orașului care o păstra pentru oaspeții de seamă, un dinar mi-a deschis ușa ei. Astfel că în seara sosirii mele, stăteam rezemat la aceeași fereastră, trăgând pe nări aerul de afară pentru a regăsi în el aroma de ambră cenușie care-l înmiresmase odinioară, și pândind ritmurile muzicanților negri care, nu mă îndoiam, aveau curând să-și facă auzite instrumentele pe stradă. Atunci aveam să mă întorc spre mijlocul încăperii și aveam să revăd
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
DE LA CAIRO Când am ajuns la Cairo, fiule, acesta era de veacuri prestigioasa capitală a unui imperiu și reședința unui califat. Când l-am părăsit, nu mai era decât o capitală de provincie. Fără îndoială, niciodată nu-și va mai regăsi apusa glorie. Dumnezeu a voit ca eu să fiu martor la această decădere, cât și la năpastele care au precedat-o. Pluteam încă pe Nil, visând la aventuri și vesele cuceriri, când nenorocirea și-a vestit apropierea. Numai că eu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
pentru a binecuvânta sau a pedepsi opera cărnii mele. Era așadar al meu și mi-ar fi trebuit curajul lui Avraam ca să-l jertfesc în numele Credinței. Oare nu în lama cuțitului înălțat de Prietenul lui Dumnezeu deasupra unui rug se regăsesc religiile revelate? Această crimă sacră, pe care eu o slăvesc an de an la sărbătoarea Adha, n-am cutezat s-o făptuiesc. Totuși, în anul acela, datoria mi-o poruncea fără înconjur, deoarece, în fața ochilor mei, un imperiu musulman era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
în caleașcă la mine acasă, urmat de trei servitori. Propriul meu frate de-ar fi fost și nu m-aș fi simțit atât de fericit să-l strâng la piept! — Te-am lăsat în lanțuri pe fundul unei cale; te regăsesc prosper și strălucitor. — Alhamdulillah! Alhamdulillah! Dumnezeu a fost darnic cu mine! Nu mai mult decât meriți! Dau mărturie că nici măcar în momentele cele mai cumplite n-ai rostit vreun cuvânt împotriva Providenței. Eram sincer. Curiozitatea mi-o păstram totuși intactă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
de reprobare, după care a continuat: — Atunci a început o luptă în conclav între cardinalul Farnese și cardinalul Giulio. Cel dintâi părea că se bucură de mai multe sufragii, dar, după încercarea prin care tocmai trecuseră, prinții Bisericii doreau să regăsească în fruntea acestui oraș mărinimia unui Medici. După numeroase rânduri de scrutin, a fost ales prietenul nostru. Imediat a început sărbătoarea pe străzi. Unul dintre primele gânduri ale suveranului pontif a fost pentru tine, dau mărturie că așa a fost
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
a schimbat cu regele câteva fraze pline de zâmbete, ambasadorul s-a apropiat de mine și m-a strâns cu căldură la piept, spunând tare: — Știam că voi întâlni în această tabără prieteni și aliați, dar nu mă așteptam să regăsesc aici un frate pe care l-am pierdut de ani îndelungați. Când dragomanul soliei otomane a tălmăcit aceste vorbe, întreaga adunare n-a mai avut ochi decât pentru mine, iar Guicciardini a răsuflat ușurat. Eu însumi nu aveam pe buze
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
din anul acela, jurându-se că nu va pleca fără noi. De acum, nu-l mai reținea nimic. Am mai zăbovit cât să facem o baie, să luăm o masă bună, să tragem un pui de somn, și ne-am regăsit cu toții în port, înveșmântați cu straie noi și dați cu parfumuri. Cel mai frumos galion al lui Abbad ne aștepta, gata să ridice ancora spre Tunis. Un ultim cuvânt scris pe cea din urmă filă, și iată deja coasta Africii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
ei se afla un indicator: Sanctuarele Flagelului și ale Condamnării. Iar din sanctuar se ivi un călugăr într-un cassok maro, cu o frânghie maro în jurul taliei. Se afla pe Via Dolorosa, drumul lui Hristos spre crucificare. Maggie ar fi regăsit pentru o clipă vechea tihnă catolică în familiaritatea locului, dacă ar fi avut timp. Dar nu își permitea acest lux. La ieșire o așteptau doi bărbați cu fețele acoperite, care îi ieșiră în față și, calm, cu un efort minim
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
20. Îi reveni în minte amintirea camerei în care dormise acum aproape zece ani. Deasupra biroului era o fotografie alb-negru a generalului britanic Allenby, intrând în Ierusalim în 1917. Poate că Israelul modern era chiar afară, dar aici, înăuntru, puteai regăsi Palestina de altădată. Uri nu stătu pe gânduri. Traversă holul și o luă în jos pe scări, șchiopătând puternic. Îi spuse lui Maggie că era periculos să se întâlnească acolo: dacă se mai învârteau mult, erau văzuți și Miller afla
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
mai bine îl aud pe dumnealui. BĂRBATUL CU ZIARUL: Cum vreți. Da’-i infinit mai bine... (Pauză, Fiecare așteaptă într-o stare de paralizie, oarecum înfrânți. Treptat expresia feței BĂRBATULUI CU ZIARUL se transformă, urcând de la o mină victorioasă și regăsită spre o suferință debordantă.) BĂRBATUL CU ZIARUL (Scoțându-și cocoloașele de vată din urechi, către BĂTRÎNUL CU BASTON.): Aveți dreptate... Cam foșnește... Ne-ar trebui niște antifoane autentice. BĂTRÎNUL CU BASTON: Orice antifoane ți-ai pune... Nu asta-i problema
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2068_a_3393]
-
mai scăpa câte-o perlă. Dan Brown picotește și el destul de frecvent... Dar nu despre inadvertențe sau forțări ale interpretărilor e vorba acum, ci despre faptul că majoritatea aserțiunilor „inedite” din Codul lui Da Vinci - ca să nu spun toate - se regăsesc În cărți de genul Enigma sacră, Templierii sunt printre noi, Revelația Templierilor și altele, numeroase, care au circulat cu succes În urmă cu douăzeci-treizeci de ani și din care Dan Brown a Împrumutat sănătos, preluând adesea inclusiv erorile autorilor lor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
Însuși, „secțiunea de aur”. Matematic vorbind, este un raport constant Între două mărimi omogene și a fost cunoscut Încă din antichitatea egipteană, de pitagoreici și, poate, chiar de Învățați din alte neamuri trăitoare Înaintea lor. Considerat sacru, acest număr se regăsește În relația dintre laturile pentagramei - steaua În cinci colțuri, asimilată ideii de perfecțiune - și stă la baza celor mai celebre edificii arhitectonice ale lumii, Începând de la piramide și de la Parthenonul atenian construit de marele Phidias, continuând cu impunătoarele catedrale medievale
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
unor comandanți iranieni. Există Însă și alte semne ce atestă o gândire politică de uluitoare modernitate, care devansează cu multe veacuri practica istorică la zi, făcând din Alexandru cel Mare un autentic pionier al colonialismului. Ideea nu-mi aparține; se regăsește Într-un studiu din 1979 al universitarului parizian Pierre Briant, care vede În Alexandru cel Mare un veritabil model colonial pentru Franța contemporană. Dar să nu ne Îndepărtăm de subiect... Vorbeam despre modernitatea gândirii politice a Macedoneanului. El este un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]