36,856 matches
-
noroc. Neisprăviți, am rămas astfel și neașezați, atît în timp, cît și în spațiu. Nu ne aflăm nici în trecutul conservator al tradiției, nici în viitorul progresist al modernității și pendulăm, uneori frenetic, între aceste două orizonturi. Nu ne mai regăsim în solidaritățile comunitare ale țăranilor, dar nici nu am împins individualismul modern pînă la acel grad de maturitate unde acesta se recompune în spațiu public, visînd astfel să ne asociem, cu subtile delicii, doar în jurul unei mese. Cu un ochi
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]
-
diferită de estetica noastră dezincarnată, în care „frumosul” chiar este o normă de conviețuire. Dar ce fel de normă ? Pornind de la „camera frumoasă” sau „bună”, pe care o găsim (cînd o mai găsim...) în toate satele României, pe care am regăsit-o chiar și în unele blocuri din capitală pînă nu demult, s-ar părea că frumosul țărănesc ține de spațiul expunerii, o expunere de sine în fața unui public și o recunoaștere, prin acest public, a statutului acestui sine, o confirmare
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]
-
a îmbrățișat în ultima vreme ambele forme de rasism : pe cel „clasic”, legînd rasa de „natură” (și folosind, eventual, eufemisme ale geneticii), precum și pe cel „cultural”, plasînd predeterminarea în ceea ce prea multă lume și cu prea multă ușurință numește „mentalitate”. Regăsim ambele forme în întrebările recurente ale jurnaliștilor, care își pun problema cu fiecare ocazie dacă „asta e scris în mentalitatea românului”, respectiv dacă „este în genele românilor”. Fără să ne dăm seama, rasismul devine astfel și autoreferențial : ne percepem și
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]
-
acea țară, ci să prezinte în mod credibil și pentru alții proiectul său de viitor, încercînd astfel să-și promoveze interesele și aspirațiile. Campania de rebranduire a Angliei sub acel logo aparent ridicol (Cool Britania) nu și-a propus să regăsească sau să reinventeze ființa și valorile britanice, amenințate în vreun fel, ci să anunțe și să promoveze o schimbare în proiectul de țară al Angliei, de natură să recupereze o perioadă de derută și stagnare și să relanseze țara pe
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]
-
case de adăpost și marcaje turistice și despre vînătoare. În bună tradiție iluministă, nu lipsește nici o rubrică de „tehnică și igienă turistică”, spre luarea aminte a norodului... în sfîrșit, fiecare număr adăpostește o generoasă rubrică de „literatură turistică”, unde îi regăsim pe Alexandru Odobescu, Panait Istrati, Gala Galaction, Cezar Petrescu, Perpessicius, Nicolae Iorga, Lucia Demetrius, Emanoil Bucuța, Vlaicu Bîrna, Valeriu Pușcariu și încă mulți alții. Turismul însemna (și) cultură, iar oamenii de cultură nu se jenau să se pună (și) în
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]
-
s-a destrămat și ultimul fir de potecă. Ora mea de plimbare impusă de doctor se terminase de mult. Mais qu’est-ce que j’aurais bien aimé encore une fois... Am mers mai departe, cotind puțin spre stînga pentru a regăsi firul apei după care să mă orientez. Întîi i-am auzit susurul. Nu peste mult timp l-am și văzut, dar rîpa care mă despărțea de rîu era prea abruptă pentru încălțările mele de oraș. Am ocolit așadar prin dreapta
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]
-
fața domnului Crețu îi plăcea, iar când, după o ezitare, acesta îi sărută cu delicatețe mâna, Marioara îi surâse cu un zâmbet seducător cu gropițe, pus la păstrare de o grămadă de vreme, și anume de la divorț: iată că-l regăsise. Urmă, pe la 8 și jumătate, trăsura familiei Margulis, veche, dar cu caii proaspăt țesălați și hamurile cu ciucuri noi, roșii. Nelu, vizitiul, se făcuse bine, dar era tot tras la față. Doamna abia încăpuse, cu poalele rochiei revărsate, pe una
Viața începe vineri by Ioana Pârvulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/586_a_1309]
-
dar nu certitudinea că-l cunoscuse în cealaltă viață a sa. Va medita permanent, asemenea altui ilustru predecesor literar, Sărmanul Dionis, cel ieșit din imaginația grandioasă a lui Mihai Eminescu, la misterul timpului, la faptul că trecutul și viitorul se regăsesc simultan în prezent. Finalul va rezerva o mare surpriză cititorului care urmărește această temă. Trama polițistă alcătuiește „osatura“ romanului, al cărui suflet e tema fantastică și metafizică. Fundalul ei e compus dintr-o serie de evenimente istorice interconectate, evenimente senzaționale
Viața începe vineri by Ioana Pârvulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/586_a_1309]
-
nici agresorul mereu bestie. Uneori introspecția pare o necropsie spirituală. Curiozitatea exagerată i-a făcut pe mulți creatori geniali să-și piardă paradisul. Mă tem să rămân cu mine însumi. Întotdeauna e bine să ai și un martor. Nu ne regăsim pentru că am devenit extrem de labirintici. Arta atârnă de har, știința de studiu. Aleg din îndoieli zona expusă mai puțin regretelor. Noutatea devine alambicată numai în mințile confuze. Într-o polemică, în afara numelor competitorilor, mai trebuie să fie ceva adevărat. Frustrările
Chef pe Titanic by Vasile Ghica () [Corola-publishinghouse/Imaginative/528_a_1305]
-
închisă și sigilată de autorități. Spuneau că se întorc cât de curând. Tot de la ei a aflat că Bela în ultima vreme, înainte de a pleca era foarte bolnavă, slăbise și se certa mereu cu familia. Orice încercare de a o regăsi era zădarnică. Dacă Bidaru ar fi trăit în Germania Federală, Franța sau altă țară, ar fi plecat imediat, ar fi făcut rost de bani și s-ar fi dus după ea în Israel. Din România era imposibil să ieși în
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]
-
cerea iubire, așa cum îi dăruise ea lui Nică și lui Suru. Fără prieteni, fără vorbe prietenoase... era dureros de singură. Numai în singurătate, ori prin locurile pe care le colindaseră împreună cu Nică, ori cu Suru, numai acolo reușea să se regăsească, alături de ei, retrăind stările sufletești ce le avusese atunci. Numai tatăl ei știa câtă amărăciune se grămădea în inima fetei lui. „Pitpalac... pitpalac!“, o prepeliță îi frânse gândurile, ieșind dintr-un ogor, rămase o clipă pe mijlocul drumeagului, și dispăru
ANUCA Fata pădurarului by Gheorghe Tescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/265_a_503]
-
201 genial (am afirmat-o, căci eu am curajul, responsabilitatea și, mai ales, intuiția necesară unui critic literar capabil să ia decizii la timp) plecat în căutarea complicatei lumi interioare a omului. Și, prin urmare, tânărului autor, pe care îl regăsim camuflat foarte adesea în paginile sale, fiind dedublat în personaje bizare și afirmând: „M-am născut ca să fiu un creator!”, îi voi răspunde cu promptitudine: Bravo! Ai reușit! Ești un mare creator! Felicitări, dragul meu! Luminița SĂNDULACHE 202 Rareș Tiron
Istorisiri nesănătoase fericirii by Rareş Tiron () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1251_a_1941]
-
început, ușor încurcat, le răspunse și el, zâmbind, gata să participe cu voie bună la veselia lor. Dar surâsul nu dură decât o singură clipă pentru că-și dădu seama că râd de el și râsul lor îl făcu să se regăsească, ieșind din fascinație (...) Era el împotriva celorlalți. Și în clipa aceea îl deosebi, pe tânărul care cânta veselul cântec de 1 Aprilie și pe un domn înalt și posomorât, lângă el, singurul care nu râdea, și mai ales în centru
Fascinantul corn de vânătoare by Nicolae Suciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1284_a_2205]
-
brățară, nu se știe cât mai avem posibilitatea de a mai lucra pe ogorul sufletului în această lume la această brățară... Ogorul sufletului! Este totuși, singurul loc unde se pare că o mai găsești pe Iozefina. Singurul loc unde o regăsești, așa cum preferai să o admiri topindu-se goală, în luminile jucăușe și fierbinți ale șemineului. Cum ai putea s-o regăsești pe frumoasa doamnă de Bethlen. Cum? Simplu. Te ridici în șezută așa, acoperit cu plapuma până-n barbă și, până
Fascinantul corn de vânătoare by Nicolae Suciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1284_a_2205]
-
Ogorul sufletului! Este totuși, singurul loc unde se pare că o mai găsești pe Iozefina. Singurul loc unde o regăsești, așa cum preferai să o admiri topindu-se goală, în luminile jucăușe și fierbinți ale șemineului. Cum ai putea s-o regăsești pe frumoasa doamnă de Bethlen. Cum? Simplu. Te ridici în șezută așa, acoperit cu plapuma până-n barbă și, până să aprinzi focul în sobă, dis-de dimineață, te uiți spre ușa care dă spre hol, acolo unde se formează iarna, țurțure
Fascinantul corn de vânătoare by Nicolae Suciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1284_a_2205]
-
mai foloseau voința sa de fier sau de tăria de caracter, pentru că voința i se frânsese sub lovitura unui glonț de calibru mare, iar tăria lui de caracter nu mai era aceeași de când își pierduse orice speranță că-și va regăsi familia. „...Vedeți dară cum luptele și războaiele nu duc la nimic, pentru că morții fiecărei părți se plătesc cu morții celeilalte părți...“ Mereu învățăturile bătrânului Suleim; mereu întoarcerea la aceeași istorie, pentru că adevărul era că veacurile și chiar peisajele se puteau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2272_a_3597]
-
să rup toate hârtiile, să-mi ucid prenumele, dar nu puteam, pentru că, uneori, îmi plăcea la nebunie prenumele meu. Nimeni nu se mai numea Z. Nimeni nu mai avea identitatea redusă la o singură literă pe care aveam s-o regăsesc apoi aruncată în învălmășeala aceea a abecedarului. Pruncii de clasa I se adunau în cerc, prin pauze, în jurul meu, și mă arătau, hlizindu-se, cu degetul, ca pe o stafie, strigând în cor: "Z! Z! Z! Z!" Nu cred că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1577_a_2875]
-
tăcerile. Prin terapia tăcerii poate fi lecuit uneori doar un singur suflet; tăcerea n-a lecuit niciodată, simultan, vânătăile mai multor cioburi de suflet, chiar dacă tu mi-ai spune că aceste cioburi de suflet Z, de suflet Andra se pot regăsi curate, vrăjite de romantice iluzii, ca-n edenul adolescentin. Ca să nu cantonez mărturisirea pe terenul penelului meu, vreau să-ți spun că am ajuns să compar căsnicia noastră cu Simfonia Neterminată a lui Schubert... Știu, unii spun că este o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1577_a_2875]
-
amintești, Z, ce fericiți eram noi prin Ferentari? Mă laud pe-aici, printre sfinți, cu marea ta prietenie. I-am spus și lui lady: caută-l pe Z! E o comoară de suflet acest om! Mă bucur că te-a regăsit!... Marele Bronz era aidoma celui din epistolele Andrei, dar și aidoma lui, Marele Bronz de Ferentari. Simțeai că dintr-o clipă în alta va coborî, de pe perete, pentru a cânta la contrabas... Z, nu te supăra, nu mă poți lăsa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1577_a_2875]
-
precisă, Începu să adaste - cum nu fusese obișnuit s-o facă - asupra trecutului. Era o vreme când o conștiință curată putea fi cumpărată cu prețul unei umilințe momentane: „De la ultima confesiune, am făcut asta și aia“. Dacă mi-aș putea regăsi atât de ușor puritatea motivelor, se gândi el cu nostalgie și puțină amărăciune, aș fi un prost să nu profit de o asemenea șansă. Regretul meu pentru ceea ce-am făcut nu-i mai mic acum decât atunci, dar nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2000_a_3325]
-
propria nerecunoștință. Ea nu-i drăguță și ușuratică și de rând. Ea e frumoasă, e genul de femeie cu care mi-ar plăcea să mă căsătoresc. Și, pentru un moment, contemplă cu o undă de amărăciune inaccesibilitatea ei. Apoi Își regăsi buna dispoziție. — Îl voi aduce pe omul cu vioara, bravă el, să ne cânte În timp ce mâncăm. N-o să ai curajul să-i inviți, Îi spuse ea, cu ochii strălucindu-i. — Ba da. Nu vor refuza o cină ca aceea pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2000_a_3325]
-
în sinea mea, ce, unul, care pare-mi-se m-a recunoscut, șoptește, cu parfum de aproape apusă dârzenie: Trăiască Patria Noastră. Vameșii Vama a apărut odată cu divizarea lumii în enclave, în neamuri, în țări și popoare. Decidescendența vamei o regăsim, cu siguranță, în Rai și în Iad; pe pragul de la intrarea lui Dumnezeu și pe cel de la ieșirea din iatacul Evei și al lui Adam. Ăștia ne sunt înnaintașii vameșilor. Da, ăștia ne-or fi, dar, ei nu au cerut
Hachiţe : schiţe şi povestiri ocrotite de promoroaca dragostei pentru viaţă by Constantin Slavic () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1196_a_1932]
-
Îmbrățișând în continuare trunchiul copacului, Tapú Tetuanúi aștepta câteva minute, lăsând că respirația să i se liniștească, iar picioarele să nu-i mai tremure, înainte să se ridice și să plece în căutarea dușmanului sau. Lumea părea să-și fi regăsit pacea. În înaltul cerului, stelele străluceau în continuare, dar lumină lor nu reușea să pătrundă până în fundul râpei și nici cel mai slab geamăt nu-i dădea de înțeles că agresorul ar mai fi în viață. Cand se liniști de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1880_a_3205]
-
un bun navigator va ști cu precizie că, în acea perioadă a anului, trebuia să se afle exact între insulițele Maupiti și Țupăi. Nu trebuia să zărească vreun far - care de altfel nici nu existase vreodată - și nici să le regăsească pe hărți marine detaliate; știa că se aflau acolo, fiindcă generații de marinari polinezieni o știuseră înaintea lui și alte generații aveau s-o afle în viitor. Întunericul era, așadar, marele aliat al acestui popor și, spre deosebire de restul popoarelor, în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1880_a_3205]
-
mult... se tângui Tapú. —Tu?... se miră scufundatorul. Cei care au suferit sunt Puni, care a pierdut un braț, și cei trei viteji care au murit atât de departe de Bora Bora!... A suferit bietul Țupăia, care sperase să-și regăsească fiica și a descoperit că nu se află aici!... Asta inseamna suferință adevărată. Restul nu e decât o înghițitură amară, cu care va trebui să te obișnuiești. Măcar de m-ar fi lăsat pe mine să le tăi inima în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1880_a_3205]