36,856 matches
-
urmeze ca să ajungă să zărească, din nou, coastele insulei Bora Bora. —Dar nu uită că aceste Avei’á n-o să-ți fie de folos decât după ce vei părăsi Al Cincilea Cerc și vei ajunge din nou în sud, unde vei regăsi stelele noastre, îi reaminti Navigatorul-Căpitan. Din acel moment, nu trebuie să faci altceva decât să-ți alegi prima stea care o s-apară la orizont, s-o recunoști pe harta pe care ți-am desenat-o pe punte și s-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1880_a_3205]
-
privesc cu indiferență totală. Inima își numără bătăile până când îmi dă fiori de gheață. Privirile agitate caută răspuns printre rândurile ascunse, deși la vedere, din Cartea Cărților. În cui se agită uitată de timp, ca o slabă speranță, oglinda veche, regăsită printre amintiri ce pecetluiesc un basm de demult.. Doar focul inimii se mai prinde în hora gândurilor tainice si mistuitoare. Rugăciunea își croiește drum prin agonie, până atinge culmea liniștii și strânge în brațe răspunsul focului devenit sacru.
Hora g?ndurilor by Elena Marin Alexe () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83360_a_84685]
-
de primăvară, ca un senin infinit... De aceea am încercat să găsesc un fel de “angela” în multe persoane, am încercat dar nu a fost așa cum am presupus... pentru că acea “angela” pe care o cunoscusem deja și voiam să o regăsesc era aceea care îmi aducea lumina unui cer senin de primăvară în priviri... de aceea își merită numele de Legendă, ca toate marile mituri ale pămîntului... ca enigmatica insulă Atlantida, ca albele coloane de marmură ale Atenei, ca imensitatea oceanelor
ANOTIMPUL ILUZIILOR by CRISTI ROMEO () [Corola-publishinghouse/Imaginative/270_a_504]
-
într-un moment în care drumul lui se încurcase într-o nedumerire incertă, s-a oprit lîngă ecranul transparent și atunci a văzut-o și a știut că a găsit certitudinea... energia ei i-a redat însuflețirea... alături de ea, a regăsit prezența speranței, încrederea și încă ceva în plus: iubirea. Ar părea prea frumos ca să fie adevărat, dar este... “O să-i trimit ei ursulețul panda”, își spune el și se bucură la gîndul că ursulețul va găsi iubirea pe care nu
ANOTIMPUL ILUZIILOR by CRISTI ROMEO () [Corola-publishinghouse/Imaginative/270_a_504]
-
a trecut o Eră dau un ceas Tot nu văd Destinul în Oglindă. Înconjurat de grelele ispite Mai zăbovesc în iarna tainicelor stele, Fierbinții ghimpi din tălpile rănite Mă´ntoarnă iar în cugetele mele. Colind buimac prin vechile ruine, Mă regăsesc pe un meleag bizar; Par toate rânduite așa de bine Și totuși, totul e un imens bazar. Muncesc să ies din a Tenebrelor capcană Privind prin ale vieții încâlcite rânduri, Infamelor fantasme le sunt hrană Și anevoie stau aninat de
Ramuri, muguri si mugurasi de creatie olteniteana Antologie de poezie și proză oltenițeană by Nicolae Mavrodin si Silviu Cristache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91640_a_93383]
-
său: „Să meditez de pildă la piatra aceea care este spiritul meu. Cine? Acela pe care mi l-am Închipuit noaptea trecută În Întuneric. țPiatra are o durată mai mare decît omul)“. Dar cu cîtă dragoste, cu cîtă emoție ne regăsim În oamenii aceia mărunți care reușesc să-și facă din constrîngeri prilejuri de bucurie acceptînd de bunăvoie să intre Într-un proiect unic, mîndri că reprezintă majoritatea. Să ai șaisprezece ani, să fii Îndrăgostit și să-ți dai Întîlnire cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2081_a_3406]
-
decît plăcerea și durerea, este cel mai aproape de lege și cel mai supus. El se grăbea să ajungă la timp, să ducă pantofii la pingelit, să scoată hainele de la Nufărul. Era cuminte. CÎnd ieșea În stradă se simțea liber. Își regăsea gîndurile. Acasă era tot timpul suspectat. CÎte țigări ai fumat? Ți-ai făcut gimnastica? Te-ai spălat pe dinți? Ce citești? Trebuia să-mi Închipui, tot Ziua cea mai lungă, pentru a cîta oară? Nu suporta discuțiile despre literatură, nici
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2081_a_3406]
-
se aruncă ațîțat și lacom asupra hîrtiei albe eliberînd lent și chinuitor doar cîteva dîre de poezie, cum le Întinde neîndemînatec cu mîna stîngă Într-o dezordine ce se lasă cu greu descifrată, apoi Își scoate din ascunzătoare țigările, Își regăsește autoritatea, redevine bărbat. SÎnt tulburătoare și derutante aceste pierderi de poezie, au În ele ceva fiziologic, sînt de fapt un fel de poluții, infime hemoragii conținînd În puțina lor substanță energii ascunse cutremurătoare care la prima vedere par netede și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2081_a_3406]
-
că nu ai avut niciodată prejudecăți În privința asta. — Mon cher, ești rău! Dar, uite, vorbesc serios, nu ți se pare paradoxal că foarte mulți bătrîni, pensionari care și-au pierdut acuitatea instinctului vital și nu mai concurează la nimic Își regăsesc curajul de a se opune? Ei nu mai au ce pierde, nu pentru că ar fi mai demni - sînt liberi! Domnul D, urmărește cu atenție o vrabie care se tăvălește În nisip ciripind vesel. Liber ca păsările cerului, Își spune În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2081_a_3406]
-
numai pentru că nu se expune să fie văzută? Cine, inteligența ta practică, numele tău, relațiile tale, opera ta comercializată? — Da, opera și vanitatea mea. Apropos, nu te interesează ce s-a mai Întîmplat cu țuite-l cum se destinde cum Își regăsește calmul zîmbește afabil se pregătește să-i administreze adversarului doza letală În lingurița cu dulceață e odios) ...ai văzut pozele, nu? Un set a ajuns pe masa redactorului șef, celălalt În mîinile nevesti-sii — Bine, dar cine — Cine, necine, asta-i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2081_a_3406]
-
a apărut un domn scund și foarte slab, Într-un costum negru. Mergea fără să Înainteze - era domnul K. CÎnd m-am trezit mi-am mîngîiat mîna stîngă. Sărăcia congenitală a trupului. Aceasta este Împlinirea dorințelor mele de a mă regăsi mereu umilită, de a roși. Mă plictisesc aceste rînduri. Nu sînt ceea ce aș fi vrut să fie. Nici o strălucire, nici o emoție. Mediocre și banale ca tot ceea ce mă Înconjoară. Îmi aprind țigarea. Întind mîna după o carte. Vreau să-mi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2081_a_3406]
-
fi fost date uitării, ca și cînd nu ți-ar fi aparținut niciodată, pînă cînd cineva aruncă o vorbă la Întîmplare despre un asemenea săpun și simți În clipa aceea că toate păcatele care te alcătuiesc Îți sînt restituite. Te regăsești intact și atît de diferit de ceea ce ai vrut să știi că ești, Încît Începi să-ți lingi propria vedenie nerăbdător să descoperi din nou cu scîrbă și adorație gustul țîței din care ai supt. Nu Îmi place să explic
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2081_a_3406]
-
nici unul. Am încercat aceeași manevră în gând. Am închis ochii, mi-am scormonit mintea, am orbecăit prin întuneric după conturul vreunui lucru familiar. Dar peste tot nu erau decât pânze de păianjen și umbre; nici acolo nu reușeam să mă regăsesc. M-am dus la geamul dormitorului. Lumea exterioară era alcătuită dintr-o stradă lungă și, de cealaltă parte a ferestrei, un șir de case terasate. Din loc în loc, la distanțe egale, se zăreau stâlpi de iluminat. La distanțe inegale se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1862_a_3187]
-
lăsat esența lui Mark Richardson să-mi alunece de pe față și din trup printr-o serie de respirații adânci, purificatoare. Le-am permis mișcărilor să devină din nou libere și apoi, încet, să se schimbe, mâinile, brațele și umerii mei regăsindu-și vechile poziții și întinzându-se. Înainte să mă arunc în pat, mi-am exersat o vreme în oglindă vechile expresii faciale. Din cauza ploii, Tușa Ruth rămăsese fără bucătar, dar, peste vreo două ore, avea să pregătească un bufet rece
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1862_a_3187]
-
să se disipeze. Pereți. Camera asta avea într-adevăr pereți - nu cărțile fără număr din coridoarele de-afară, ci pereți adevărați, tencuiți și vopsiți într-un albastru intens. Dormitorul Primului Eric Sanderson. Te-am găsit, mi-am spus, te-am regăsit. Am traversat încăperea și m-am urcat pe pat, îngenunchind ca să pot ajunge la cărțile de pe raft. — Prea bine, Eric, am rostit în aerul îmbâcsit, nemișcat. Am ajuns aici, așa cum ai vrut, numai că totu-i dat peste cap și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1862_a_3187]
-
de o ființă necunoscută despre care ai aflat că te iubește pe ascuns de vreo douăzeci de ani. Întrucît amintirile lui nu treceau de pragul adolescenței, Digby se simțea pe deplin liber. Nu că s-ar fi temut să se regăsească: se cunoștea Îndeajuns și-și Închipuia că știa ce fel de om ar fi devenit băiatul de care-și amintea. Se temea mai degrabă să Înfrunte uriașele răspunderi pe care i le-ar fi pus pe umeri reușita În viață
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1985_a_3310]
-
un frate, spuse el, grăbindu-se să se agațe de umbra unei amintiri Înainte ca aceasta să se spulbere. Mi-era și el prieten, nu-i așa? — Hai să Încetăm acest joc! Deschiseră amîndoi ochii În aceeași clipă și se regăsiră În atmosfera artificială a salonului. — Vreau să plec de-aici, spuse el. — Mai rămîi, te rog. Dar de ce? — Aici ești la adăpost. — La adăpost de bombe? o Întrebă el, zîmbind. — De o mulțime de lucruri. Ești fericit aici, nu-i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1985_a_3310]
-
decât să trăiască, să trăiască un pic mai mult; nu cere decât o mică prelungire. Adevărul, În cazul lui, e că nu mai avea chef de nimic; pur și simplu nu mai vedea niciun motiv ca să continue. În aceeași seară, regăsi o fotografie, făcută la școala primară din Charny; Îl podidi plânsul. Așezat În bancă, băiatul ținea În mână o carte deschisă. Privea țintă la obiectiv, surâzând, plin de bucurie și de curaj; iar acel copil, lucru de neînțeles, era el
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2052_a_3377]
-
rapiditatea transformărilor care se petreceau În jurul lor, un model de viață credibil, pe care-au Încercat să-l adopte cu bună credință. Pentru Annabelle, situația era foarte diferită. Seara, Înainte de a adormi, se gândea la Michel; se bucura să-l regăsească la trezire. La școală, când i se Întâmpla un lucru amuzant sau interesant, abia aștepta să i-l povestească și lui. În zilele când, dintr-un motiv sau altul, nu se puteau Întâlni, se simțea neliniștită și tristă. În vacanțele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2052_a_3377]
-
diferite, succesul lor comun avea să dea specificul comercial al unei culturi „tinere”, bazate În primul rând pe sex și violență, care În deceniile următoare avea să câștige și alte segmente de piață. Trentagenarii Îmbogățiți din anii 60 s-au regăsit pe deplin În Emmanuelle, apărut În 1974: propunând formule de petrecere a timpului liber, ținuturi exotice și fantasme sexuale, filmul lui Just Jaeckin era, În sânul unei culturi rămase profund iudeo-creștină, un manifest pentru intrarea În civilizația vacanțelor. Dintr-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2052_a_3377]
-
lucioase și goale circulau În jurul suprafeței albastre. Ignorându-le, Bruno se cufundă În Les Six compagnons et l’Homme au gant, probabil capodopera lui Paul-Jacques Bonzon, recent reeditată În Bibliothèque verte. Sub soarele aproape insuportabil, era o plăcere să te regăsești În cețurile lioneze, În prezența liniștitoare a bravului câine Kapi. Programul după-amiezii Îi permitea să aleagă Între sensitive gestaltmassage, eliberarea vocii și rebirth În apă caldă. În principiu, masajul părea cel mai hot. Cât despre eliberarea vocii, Își făcu o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2052_a_3377]
-
chakra, cu cristale, cu vibrații luminoase. Se silesc să creadă, uneori chiar reușesc timp de două ceasuri, cât ține un atelier. Simt prezența Îngerului și floarea lăuntrică ce li se deschide În pântec; apoi atelierul se termină, iar ele se regăsesc singure, bătrâne și hâde. Fac crize de plâns. N-ai observat? Se plânge mult aici, mai ales după atelierele de zen. De fapt, n-au de ales, pentru că au și probleme cu banii. Mai toate au trecut pe la psihanalist, asta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2052_a_3377]
-
nefaste, spre o stare de fericire comună. În dimineața de 15 august, Michel se ridică și ieși În oraș, sperând să nu Întâlnească pe nimeni; Într-adevăr, străzile erau aproape pustii. Își făcu niște Însemnări pe care avea să le regăsească peste vreo zece ani, când Își scria lucrarea cea mai importantă, Prolegomene la replicarea perfectă. În acest timp, Bruno Își ducea fiul la fosta lui nevastă; se simțea epuizat și disperat. Anne trebuia să revină dintr-o expediție Nouvelles Frontières
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2052_a_3377]
-
gura neveste-mii. Nu aveam intenția să am alți copii. A doua zi am scris textul despre familie, cel care a fost publicat. — Îl mai am..., interveni Michel. Se ridică și căută revista În bibliotecă. Bruno o răsfoi ușor surprins, regăsi pagina. Mai există, Într-o anume măsură, familii ( Scântei de credință printre atei, Scântei de iubire În adâncul greței), Nu se știe cum, Aceste scântei strălucesc. Sclavi În serviciul unor organizații de neînțeles, Singura noastră șansă de Împlinire și viață
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2052_a_3377]
-
E vorba Însă doar de cei cărora sexul le este permis, De cei pentru care sexul e cu putință.) Căsătoria și fidelitatea ne răpesc azi orice șansă de existență, Nu Într-un birou sau Într-o sală de clasă vom regăsi În noi acea forță care aduce jocul, lumina și dansul; Astfel Încercăm să ne Împlinim destinul prin iubiri din ce În ce mai dificile Încercăm să vindem un trup tot mai secătuit, mai nesupus, mai neascultător Și dispărem În umbra de tristețe Până la adevărata
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2052_a_3377]